Σε μια φτωχότατη τηλεοπτική χρονιά το Stick Around ακολούθησε έναν διαφορετικό δρόμο. Μια νεανική σειρά, η οποία παίχθηκε αυτούσια στο διαδίκτυο στη σελίδα του ΑΝΤ1 και η απήχηση της ήταν ιδιαίτερα μεγάλη, όπως φάνηκε και από τις αντιδράσεις του κοινού. Για τον Αυγουστίνο Κούμουλο ο συγκεκριμένος τρόπος προβολής των σίριαλ αποτελεί μια ένδειξη για το τι μπορεί να ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια.
Στα 22 του ο νεαρός ηθοποιός υποδύεται τον Μίλτο, ο οποίος πηγαίνει ακόμα σχολείο και ως παιδί νοτίων προαστίων αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο είναι το πότε θα πάει για καφέ και τι ρούχο θα φορέσει. Ο ίδιος, ωστόσο, είναι πολύ διαφορετικός.
Παρά το φορτωμένο του πρόγραμμα βρέθηκε ήταν από την αρχή των διαδηλώσεων στο Σύνταγμα και το διήμερο 28/29 Ιουνίου βίωσε έντονα τις στιγμές μίσους της πλατείας. To all4fun συνομίλησε μαζί του για τη συμμετοχή του στη διαδικτυακή σειρά, για την πρώτη του ουσιαστικά γεμάτη επαγγελματική χρονιά, αλλά και για τις εξελίξεις της χώρας.
– Πώς προέκυψε το Stick Around;
Από το ίντερνετ το συζητούσαμε με κάτι φίλους και πήγαμε μαζί στην οντισιόν.
– Εκτιμάς πως εκεί βρίσκεται το μέλλον των σειρών;
Πιστεύω ότι είναι ένα είδος που θ’ ανθίσει τα επόμενα χρόνια για πολλούς λόγους, αλλά δε νομίζω να εκλείψουν οι υπόλοιπες μορφές που υπάρχουν στον χώρο. Είναι γεγονός ότι με τον καθημερινό τρόπο ζωής μας βολεύει. Έρχεσαι από τη δουλειά και θέλεις να μπεις για να δεις το επεισόδιο. Ή να ξαναμπείς μετά. Επίσης δε σε νοιάζει η ώρα προβολής του. Είναι, λοιπόν, βολικό διότι το βλέπεις όποτε θέλεις. Δεν είναι αυτό που έχει η τηλεόραση ότι τη συγκεκριμένη ώρα πρέπει να είσαι εκεί. Δεν υπάρχουν και διακοπές για διαφημίσεις. Στο ίντερνετ με το ξεκίνημα έρχεται η πρώτη διαφήμιση, ενώ οι διαφημίσεις μπαίνουν με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα εμείς αναφέρουμε τους χορηγούς κατά τη διάρκεια του επεισοδίου. Για παράδειγμα πιάσε την τάδε κόλα, οδήγησε το τάδε αυτοκίνητο κλπ.
– Τι εξελίξεις να περιμένουν οι φίλοι της σειράς;
Πολλές ανακατωσούρες. Γενικώς αλλάζουν δεδομένα. Και στον δεύτερο κύκλο άλλαξαν, αλλά και στον τρίτο που ακολουθεί. Μπαίνουν και νέοι χαρακτήρες.
– Ποιοι σας βλέπουν κυρίως;
Είναι το κοινό αυτό που λέμε νεανικό. Είναι και το θέμα της σειράς τέτοιο. Αν και μας βλέπουν και άνθρωποι μεγαλύτεροι σε ηλικία. Μας λένε ότι το παρακολουθούν με ενδιαφέρον. Υπάρχουν στιγμές που το δίκτυο μπλοκάρει, όταν μπαίνει πολύς κόσμος από τα γραφεία τους τα μεσημέρια για να δει για τα νέα επεισόδια. Μας το λένε από τον ΑΝΤ1.
– Διασκέδασες τη συμμετοχή σου στο συγκεκριμένο εγχείρημα;
Ναι, αν και λόγω του προγράμματος μου πιέστηκα λόγω του χρόνου. Μου άρεσε, πάντως, διότι υπήρχαν καλοί συνεργάτες. Είμαι ικανοποιημένος. Τώρα τελείωσε ο 2ος κύκλος και το φθινόπωρο θα παιχτεί ο τρίτος κύκλος. Τα γυρίσματα έχουν τελειώσει.
– Άρα δεν έχεις άλλες υποχρεώσεις για το Stick Around. Την επόμενη σεζόν τι θα κάνεις;
Κάτι έχω κανονίσει στο θέατρο, αλλά κοιτάζω γενικά. Επιπλέον υπάρχει και «Ο Τυχερός». Μέσα στο καλοκαίρι συμμετείχαμε στη συγκεκριμένη παράσταση με σκηνοθέτη τον Αλέξη Κοτσόρη και στην οποία έπαιζα μαζί με τον Μάριο Ντερντέ. Νομίζω ότι πήγε καλά. Συνολικά οι παραστάσεις κράτησαν πάνω από έναν μήνα και διήρκησαν παραπάνω απ’ ότι είχαμε υπολογίσει αρχικά, διότι πήραμε θάρρος από τον κόσμο. Άρεσε η παράσταση και τώρα το κυνηγάμε για να το συνεχίσουμε και του χρόνου. Αναζητάμε τη θεατρική μας στέγη, διότι προς το παρόν είμαστε άστεγοι (σ.σ. γέλια)
– Πώς πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός;
Από μια θεατρική ομάδα στο σχολείο. Ένας φίλος μου από το γυμνάσιο είχε πάει πρώτος και πήγα παρέα μαζί του. Και εκεί κόλλησα.
– Άρα δεν το είχες πάντα;
Δεν συνειδητοποίησα το πως έγινε. Στο δημοτικό συμμετείχα και εγώ στα σκετσάκια που γίνονταν όπως όλα τα παιδιά, αλλά μόλις πήγα στην πρώτη γυμνασίου εδραιώθηκε σαν σκέψη. Αν υπολογίσω όλα αυτά τα χρόνια που ξεκίνησα από αυτή τη θεατρική ομάδα μαζί με τα χρόνια της σχολής κλείνω μια δεκαετία στον χώρο.
– Η φετινή σου σεζόν, όμως, ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη επαγγελματικά.
Ουσιαστικά ναι. Την σχολή την τελείωσα πέρσι, αλλά είχα κάνει κάποια γκεστ. Φέτος, όμως, τα πράγματα ήταν πολύ πιο συστηματικά και σαφώς με μεγαλύτερη ροή.
– Να επιστρέψουμε στον χαρακτήρα σου στο Stick Around, τον Μίλτο. Έχεις κοινά στοιχεία μαζί του;
Όχι, πολλά. Αν εξαιρέσεις την νεανική ηλικία και μία γενικότερη ευχάριστη διάθεση.
– Σε βοήθησε στην απόδοση του ρόλου το ότι δεν έχετε μεγάλη διαφορά στα χρόνια;
Είναι αλήθεια πως βρισκόμασταν κοντά και προσπάθησα να θυμηθώ πώς ήμουν εκείνον τον καιρό. Πιο πολύ, όμως, εστίασα στον χαρακτήρα του παιδιού. Όχι στο ηλικιακό.
– Σε θέματα χαρακτήρα;
Είναι πιο τσαμπουκάς όσον αφορά στους άλλους. Εγώ είμαι σε θέματα ζωής. Πιο τσαμπουκάς με το τι θέλω. Εγώ νευριάζω με μένα. Στο τι κάνω λάθος και στο πώς πρέπει να προσπαθήσω πιο πολύ για να το διορθώσω. Ή στο τι έφταιξε και έκανα λάθος κλπ.
– Και παίζεις και πόλο στη σειρά. Ήσουν εξοικειωμένος με το συγκεκριμένο άθλημα;
Ναι, γιατί έκανα και κολύμπι. Είχα δοκιμάσει λίγο και στο πόλο. Μου αρέσει ως άθλημα. Είναι δυναμικό, παρά το γεγονός ότι γίνεται και λίγο βίαιο. Ξέρεις ότι το πόλο είναι το δεύτερο πιο βίαιο άθλημα μετά το κικ-μπόξινγκ; Τα γυρίσματα τα κάναμε με την ομάδα της Γλυφάδας και ήταν πολύ ωραία.
– Ως Μίλτος, πάντως, είσαι παιδί των νοτίων προαστίων που τον νοιάζει τι κοπέλα θα έχει ή, τι ρούχο θα βάλει, αλλά ως Αυγουστίνος έχεις συχνή παρουσία στο Σύνταγμα. Δεν είναι αντιφατικό;
Αυτό είναι να υποδύεσαι έναν διαφορετικό ρόλο από σένα. Και είναι και αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον για μένα. Ο Μίλτος είναι ένα παιδί από την Γλυφάδα. Εγώ είμαι από την Κυψέλη. Εκείνος περιμένει τα λεφτά από τον μπαμπά του, ενώ εγώ δουλεύω από μικρός. Πάντα προσπαθούσα να μην επιβαρύνω οικονομικά τους γονείς μου και τώρα πια το κάνω εντελώς. Χωρίς βέβαια να θεωρώ πως όποια παιδιά δεν το κάνουν γίνονται βάρος. Όσο για το Σύνταγμα όντως πηγαίνω συχνά. Είναι κάτι για μένα που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον και είναι ως κίνηση πολύ ελπιδοφόρα. Είναι ωραίο που εξαπλώνεται πλέον και σε άλλες πλατείες. Είναι δύσκολο ως εγχείρημα, ειδικά για τον κόσμο που μένει εκεί, παρά τις συνθήκες καταστολής.
– Πώς βίωσες το διήμερο 28/29 Ιουνίου;
Με πόνο! Ήμουν κάτω και τις μέρες της διαδήλωσης και στην αρχή εξοργίστηκα. Ήταν ένα πολύ δύσκολο διήμερο. Και αυτό που συνέβη προκαλεί θλίψη. Για όλες τις καταστάσεις που έγιναν και φυσικά το γιατί οι αστυνομικοί χτυπούσαν με τόσο ζήλο. Μου έκανε εντύπωση. Όλο αυτό, όμως, με πείσμωσε παράλληλα. Είμαι της άποψης ότι προφανώς αυτό που συνέβη έγινε για να φοβηθεί ο κόσμος που θέλει να κατέβει στο Σύνταγμα και να πει την γνώμη σου. Και σε κάποιους ανθρώπους επιτεύχθηκε. Τους φόβισε. Ξαναλέω ότι είναι ένα δύσκολο εγχείρημα και θα έχει και παράπλευρες απώλειες. Να μην μένουμε όμως εκεί. Ο κόσμος που βρίσκεται εκεί δεν είναι κακοποιά στοιχεία, όπως κάποια λένε, αλλά ένας κόσμος που συνεργάζεται, που πιστεύει σε ιδέες και στηρίζει την προσπάθεια με όλο του το είναι.
– Επομένως θεωρείς πως υπάρχει αντίκρισμα;
Μου φαίνεται λίγο μεγαλόπνοη ως έκφραση το ότι ζούμε ιστορικές στιγμές, αλλά βλέπω ότι ισχύει. Είναι μια κομβική εποχή και μέρα με τη μέρα υπάρχουν εξελίξεις. Το κράτος μας είχε πει ότι υπάρχουν λεφτά, αλλά όλα αυτά καταρρέουν και το ένα φέρνει το άλλο. Άρα έχει μέλλον. Και ευτυχώς βλέπω τον κόσμο να αντιδρά και να μη φοβάται.
– Και δεν μένει μόνο στο να πάει για καφέ, όπως εσύ, ένα παιδί στα 22.
Σ’ ευχαριστώ που το λες. Από την άλλη άκουγα και εγώ συνεχώς ότι η γενιά μου είναι αυτή του καναπέ και του ίντερνετ και δεν αντιδρά. Δεν είναι έτσι. Υπάρχουν πολλά παιδιά που σκέφτονται, που διαφωνούν με αυτά που βλέπουν. Στο Σύνταγμα κατεβαίνουν πολλά απ’ αυτά τα παιδιά που θα ανήκαν σ’ αυτήν τη γενιά και έχουν ενδιαφέρουσες γνώμες και μια όρεξη για αλλαγή.
– Τους ακούει όμως κανείς;
Γενικότερα χρειάζεται πίστη, υπομονή και επιμονή. Επαναλαμβάνω τις δυσκολίες της προσπάθειες, όπως και το ότι δεν αλλάζει τίποτα από τη μία στιγμή στην άλλη. Θέλω να πιστεύω πως δίχως να γίνομαι ρομαντικός ότι όλο αυτό θα έχει θετικές συνέπειες. Ήδη θεωρώ ότι τους ακούνε και κάποιοι έχουν προβληματιστεί. Η ελπίδα, εξάλλου, πεθαίνει τελευταία.
– Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή που έχει αποτυπωθεί στην μνήμη απ’ αυτές τις δύο ημέρες του Ιουνίου;
Αυτό που μου έχει μείνει σαν εικόνα είναι να βλέπω μέσα από τα κράνη στα μάτια νεαρών αστυνομικών, παιδιών της ηλικίας μου τον ζήλο και το πάθος να χτυπούν άλλους ανθρώπους. Είτε συνομήλικους, είτε μεγαλύτερους σε ηλικία. Και δεν είναι απλά ότι εκτελούσαν μια εντολή. Είχαν πάθος και αυτή η ενέργεια να χτυπούν ήταν ανεξέλεγκτη. Μου έχει μείνει ακόμη αυτή η εικόνα και με προβληματίζει έντονα.
– Είπες ότι μένεις στην Κυψέλη. Είναι μια περιοχή με ρατσιστικά κρούσματα.
Γενικά είναι πλέον έντονος ο ρατσισμός και υπάρχει. Είναι αρκετοί οι μετανάστες με αποτέλεσμα να υπάρχουν και αρκετές ρατσιστικές εκδηλώσεις. Δε με βρίσκουν σύμφωνο. Είναι γεγονός ότι υπάρχει αύξηση της εγκληματικότητας, αλλά αυτό συμβαίνει οπουδήποτε μένουν πολλοί μετανάστες. Λύσεις υπάρχουν και όχι με το να βαράει ο ένας τον άλλο. Είναι εφικτές αρκεί η πολιτεία να τις θέσει σε λειτουργία.
– Όπως; Για παράδειγμα θα σου πει κάποιος ή, κάποια ότι το βράδυ πια δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στην Αθήνα χωρίς να φοβάται.
Ισχύει αυτό. Και εγώ κάποιες στιγμές έχω το νου μου περισσότερο απ’ ότι παλιά. Κατ’ αρχάς το πρώτο μέτρο είναι ότι μπορεί να υπάρξει καλύτερη φύλαξη των συνόρων. Ξέρουμε, όμως, τα κυκλώματα που υπάρχουν. Τάζουν στους μετανάστες ότι θα πάνε στη γη της επαγγελίας και ξαφνικά μπορούν να βρεθούν σε μια μικρή βάρκα, ενώ πιο πριν στη ζωή τους μπορεί καν να μην είχαν δει νερό. Θα πρέπει λοιπόν να γίνουν κινήσεις για να εξαρθρωθούν αυτά τα κυκλώματα και να τιμωρηθούν όσοι τόσο καιρό δρούσαν ανεξέλεγκτα. Επιπλέον να υπάρξει και μεγαλύτερη αστυνόμευση. Εδώ υπάρχουν τόσοι πολλοί αστυνομικοί για να καταστείλουν το πλήθος που διαδηλώνει ειρηνικά! Δεν μπορούν, λοιπόν να αυξηθούν και οι περιπολίες, προκειμένου να μειωθούν τα κρούσματα εγκληματικότητας. Ειλικρινά είναι κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω…
Toυ Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 29/7/2011