21 Μαΐου 2020
– ημέρα γιορτής για όλες τις Ελένες και τους Κωνσταντίνους του κόσμου και της καρδιάς μας
– παγκόσμια ημέρα πολιτισμού (βάζουμε ένα αστεράκι *)
– ημέρα “ελευθερίας” στην Κύπρο της καραντίνας και του covid-19 (βάζουμε δύο αστεράκια **)
Αν ο πολιτισμός ήταν Κύπριος υπήκοος (είχε δηλαδή ανθρώπινη υπόσταση), το όνομά του θα ήταν Πολιτισμός Πολιτισμού ή Πολιτισμίκκος Κύπρου ή μπορεί να μην είχε όνομα και ταυτότητα καν, όπως είναι και η πραγματικότητα.
Αν ο πολιτισμός ήταν Έλληνας υπήκοος, το όνομά του θα ήταν Πολιτίμης Πολιτισμόπουλος ή Πολ Πολιτισμάκης ή Πολιτισμός Χομπίστας, ή μπορεί να μην είχε όνομα και ταυτότητα καν, αχαρτογράφητος και νομάς, όπως δηλαδή συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Ρωτήστε σε μια τυχαία δειγματοληψία κάποιον που θα συνδιαλλαγείτε σήμερα τι σημαίνει για εκείνον πολιτισμός -η απάντηση θα’ χει μεγάλο ενδιαφέρον και για εκείνον και για εσάς.
Ο πολιτισμός εκτός από τα φώτα, τη σκηνή, τις νότες, τα μουσεία, την ιστορία, το σώμα μας σε βαθιά γνώση, είναι ο τρόπος που σκαλίζουμε την καρδιά και τον νου μας, πώς τα χτενίζουμε ξανά και ξανά από την αρχή, όπως η τσουγκράνα το χώμα, για να βεβαιωθούμε ότι μοσχοβολάμε φρεσκάδα, πως αφαιρέσαμε ό,τι περιττό υπήρχε.
Σε όρους κοινωνίας, κρατών, οικονομίας, ο πολιτισμός είναι ό,τι θα μείνει αν όλα καταρρεύσουν και ό,τι μας κράτησε ζωντανούς στο παγκόσμιο αλτ των τελευταίων 3 μηνών.
Μιλώντας για Ελλάδα και Κύπρο, ο πολιτισμός είναι χιλιάδες αχαρτογράφητοι εργαζόμενοι μπροστά σε μια καταπληκτική ευκαιρία που δημιουργήθηκε από τις χρονικές συγκυρίες να μπει μια σειρά στο εργασιακό χάος και την αυθαιρεσία του κλάδου με χιλιάδες απλήρωτες πρόβες, αδήλωτη εργασία, αγωνία και αβεβαιότητα για μετά τη λήξη της σύμβασης.
Και προς αυτή την κατεύθυνση το κίνημα “support art workers” κάνει εξαιρετική δουλειά, και το μπαλάκι είναι στα χέρια των αρμοδίων να μην αγνοήσουν τις φωνές από τον χώρο του πολιτισμού και να δουλέψουν επάνω του με μακρόπνοη προοπτική και σεβασμό.
** Σήμερα σκέφτομαι όλα εκείνα τα στέκια που πηγαίνω και περνάω καλά, και θα βγω να πάω να τους δω, να βεβαιωθώ ότι βγήκαν αλώβητοι, και είναι εκεί για μας, κι εγώ εκεί για αυτούς. Καλή μας λευτεριά! Έχει μια γοητεία η μέρα αλλιώτικη, συλλογική, κι αυτό είναι σπουδαίο -νιώθουμε όλοι μαζί χωρίς να χρειαστεί να πούμε κάτι.
Της Φωτεινής Τεντολούρη, 21/5/2020