Μετράει ήδη σμαντικές συνεργασίες στο θέατρο. Όπως ήταν στο Μεμοράντουμ σε σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου, που της χάρισε και το βραβείο από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου Ελλάδος για τη θεατρική περίοδο 2024-2025. Για τη σημαντική αυτή στιγμή αλλά και για τη μέχρι τώρα πορεία της στον χώρο η ενδυματολόγος Ειρήνη Γεωργακίλα μας μίλησε φιλοξενούμενη της στήλης Βackstage Stars.
– Ποιο το επάγγελμα σου και πώς προέκυψε; Η ιδιότητά μου είναι ενδυματολόγος με σπουδές Ενδυματολογίας ακόμα και με πρακτική στο τμήμα ραπτικής και κατασκευής θεατρικού κοστουμιού του Εθνικού Θεάτρου. Ωστόσο και οι σπουδές μου στον τομέα της Υποκριτικής με βοήθησαν να ακολουθήσω τελικά αυτόν τον δρόμο. Ξεκίνησα επαγγελματικά το 2017 ως βοηθός ενδυματολόγου με τη Βασιλική Σύρμα στην παράσταση «Άλκηστη» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου στην Επίδαυρο από το Εθνικό Θέατρο, όπου και εργάστηκα πολλά χρόνια στο πλευρό της. Η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά ως Ενδυματολόγος ήταν το 2021 στην παράσταση «Εθνική Ενηλικίωση – Ελληνικοί Χοροί του Νίκου Σκαλκώτα» σε χορογραφία Πατρίσιας Απέργη για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
– Aν δεν ήσουν ενδυματολόγος τι θα ήσουν; Θα ήμουν και πάλι ενδυματολόγος στο χθες, στο σήμερα στο αύριο και στο για πάντα…
– Διάλεξε από 1 ως 5 από τις καλύτερες σου στιγμές σ’ αυτήν τη δουλειά: Όλες μου οι δουλειές και συνεργασίες είναι ξεχωριστές μία προς μία και έχουν συμβάλει με τον τρόπο τους σε αυτό που είμαι σήμερα.
Από πλευράς προσωπικής έκφρασης, αν πρέπει να τις διακρίνω με χρονολογική σειρά, θα μου επιτρέψετε να
αναφέρω έξι και θα ήταν οι εξής:
«Εθνική Ενηλικίωση – Ελληνικοί Χοροί του Νίκου Σκαλκώτα» σύλληψη – χορογραφία: Πατρίσια Απέργη – Εθνική Λυρική Σκηνή
«Ο Οίκος της Ταραχής» χορογραφία: Πατρίσια Απέργη – Ομάδα Αερίτες – Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
«Η Λέξη Πρόοδος στο Στόμα της Μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Matei Visniec και «ΜΕΜΟΡΑΝΤΟΥΜ» του Vaclav Havel σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου – Θέατρο Μπέλλος
«MOUNTAIN» σύλληψη-χορογραφία ROOTLESSROOT Λίντα Καπετανέα και Jozef Frucek
«Κοινός Λόγος» της Έλλης Παπαδημητρίου σκηνοθεσία Έλλη Μερκούρη – Θεατρική Ομάδα Κωφών «Τρελά Χρώματα» – Εθνική Λυρική Σκηνή – Πρόγραμμα «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός».
– Για ποια/ες είσαι υπερήφανη που ήσουν κομμάτι της; Μια ιδιαίτερη επαγγελματική συγκυρία ήταν όταν συμμετείχα στην ομάδα στησίματος του «Μουσείου Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού», η οποία διήρκησε αρκετό χρονικό διάστημα στο Τμήμα Ελληνικών Παραδοσιακών φορεσιών. Ήταν πραγματικά μεγάλη χαρά και τιμή να αποτελώ κομμάτι της Ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς και να συμβάλλω με την καλλιτεχνική μου υπόσταση σε αυτό το πεδίο.
– Ποιο/α είναι Το/α καλύτερα σχόλια που θυμάσαι για τη δουλειά σου; Είμαι ευγνώμων ως τώρα γιατί ακούω κυρίως όμορφα λόγια από συνεργάτες, κριτικούς θεάτρου, αλλά και θεατές για το αποτέλεσμα της καλλιτεχνικής μου δουλειάς. Μου αρέσει ιδιαίτερα η συναναστροφή με τους ανθρώπους και απολαμβάνω τη ματιά τους σχετικά με τη δική μου αισθητική. Όλα είναι ξεχωριστά και μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω να πορεύομαι δημιουργικά ως καλλιτέχνης. Αλλά εκείνα που με κάνουν πραγματικά να κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια στο μαξιλάρι μου είναι οι περιπτώσεις, οι οποίες εμπλέκουν μέσα τις αξίες και τα πιστεύω μου.
– Τι θα ήθελες (και αν) να έχεις ξεχάσει από τη μνήμη σου; (δουλειά, πρόσωπο, κατάσταση κλπ.); Είμαι επιλεκτική στις συνεργασίες μου και ακολουθώ το ένστικτό μου, το οποίο μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί σωστό! Δεν έχει συμβεί να θέλω να ξεχάσω κάτι από όλα αυτά και όλες τις επαγγελματικές συναντήσεις θα τις ξανάκανα από την αρχή. Ίσως μπορεί να άλλαζα τον τρόπο διαχείρισης των καταστάσεων, αλλά το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της δουλειάς ή όσον αφορά στα πρόσωπα και τις συνεργασίες δεν θα τις άλλαζα.
– Θεωρείς πως αμείβεσαι καλά με βάση τον χρόνο και τα όσα προσφέρεις; Θεωρώ πως στο σύνολο του θεατρικού χώρου, ανεξαρτήτως ειδικοτήτων δεν αποδίδεται στους καλλιτέχνες αυτό που θα έπρεπε για όλη τους την εργασία, η οποία έχει κόπο, μόχθο και χρόνο. Δυστυχώς, στη σύγχρονη εποχή δεν είναι εφικτές οι κατάλληλες προϋποθέσεις και θεωρώ ότι στο σύνολο των καλλιτεχνών δεν έχει αποδοθεί αυτό που θα έπρεπε. Είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψη μας όλα αυτά τα δεδομένα και να υπάρξει επιτέλους μια άλλη βάση στην αντιμετώπιση των καλλιτεχνών.
– Ο κόσμος του θεάτρου είναι για σένα τι: Είναι το καταφύγιο μου, ο χώρος που καταθέτω κομμάτια της ψυχής μου, της αλήθειας μου, της αισθητικής μου. Ο κόσμος που μου δίνει έναυσμα να εκφράσω αυτό που αντιλαμβάνομαι και νιώθω εγώ ως κόσμο στη ζωή που έχουμε καλεστεί ως επισκέπτες…
– Είσαι ικανοποιημένη από αυτό που κάνεις; Υπάρχουν πολλές δυσκολίες, όμως το αποτέλεσμα της επίπονης εργασίας και των κόπων στην ολοκλήρωση του, μου δημιουργεί τη μεγαλύτερη ικανοποίηση.
– Ήθελες πάντα να έχεις την ιδιότητα της ενδυματολόγου ή όχι; Όπως προανέφερα, ξεκίνησα με σπουδές στην Υποκριτική, ωστόσο κατά τη διάρκεια των σπουδών μου συνειδητοποίησα ότι με εκφράζει περισσότερο το πεδίο της δημιουργίας, της σύλληψης της ιδέας και της κατασκευής θεατρικών κοστουμιών. Δεν έχω αμφιβάλει στιγμή για αυτή μου την απόφαση!
– Τι σήμαινε για σένα η φετινή υποψηφιότητα στα θεατρικά βραβεία των κριτικών, αλλά και το βραβείο στη συνέχεια; Ήταν η πρώτη μου φορά που ήμουν υποψήφια σε θεατρικά βραβεία. Αρχικά, ήταν μεγάλη μου χαρά να τιμήσει η Ένωση Κριτικών Θεάτρου Ελλάδος την καλλιτεχνική μου δουλειά, ανάμεσα σε τόσους αξιόλογους συναδέλφους για τη θεατρική περίοδο 2024-2025. Οι συνυποψήφιοι μου είναι καλλιτέχνες, τους οποίους σέβομαι και εκτιμώ και έχουν μεγάλη πορεία και συνεισφορά, όσον αφορά στο θεατρικό κοστούμι. Το γεγονός αυτό μου έδωσε ακόμα μεγαλύτερη χαρά και τιμή.
Επομένως, ασχέτως του αποτελέσματος, θα ένιωθα και πάλι βραβευμένη. Αυτό το βραβείο μου δίνει τεράστια ικανοποίηση σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, γιατί είναι το επιστέγασμα της επίπονης δουλειάς όλων αυτών των χρόνων. Είναι η δική μου ευκαιρία να υπενθυμίσω πως το θεατρικό κοστούμι είναι αναπόσπαστο
κομμάτι μιας παράστασης και πέραν της υψηλής αισθητικής, όταν έχει και υψηλή σημειολογία γίνεται πιο δυνατό είτε είναι εποχής, είτε είναι σύγχρονο. Αυτά ανέφερε σχετικά και η κριτικός, η οποία μου απένειμε το βραβείο και κατάφερε σε λίγα λεπτά να εκφράσει τον τρόπο, με τον οποίο αντιλαμβάνομαι εγώ την Ενδυματολογία.
Μέσα από τη δουλειά μου, πέρασε προς τους περισσότερους ο τρόπος που εγώ αντιλαμβάνομαι το κοστούμι στο θέατρο.
Θέλω να αφιερώσω αυτό το βραβείο στη σκηνοθέτριά μου Αικατερίνη Παπαγεωργίου που με εμπνέει και με εμπιστεύεται (και κατέκτησε και βραβείο σκηνοθεσίας στα 11α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun), στον άνθρωπο πίσω από την παραγωγή Θεοφάνη Μιλλεούνη που με στηρίζει με όλους τους τρόπους στην υλοποίηση των ιδεών μου, καθώς και στην ομάδα των THE YOUNG QUILL, η οποία με έχει αγκαλιάσει τα τρία τελευταία χρόνια.
Επίσης, στο Θέατρο Μπέλλος που αποτελεί τη θεατρική μου στέγη, στους συντελεστές της παράστασης που δημιουργήσαμε μαζί το σύμπαν του ΜΕΜΟΡΑΝΤΟΥΜ: στη σκηνογράφο Μυρτώ Σταμπούλου, στη χορογράφο Χρυσιής Λιατζιβίρη, στον μουσικό Διαμαντή Αδαμαντίδη και στον φωτιστή Αλέκο Αναστασίου.
Στους σπουδαίους ηθοποιούς που με υποστήριξαν και έδωσαν ψυχή και σώμα στα κοστούμια μου (με αλφαβητική σειρά): Αλέξανδρος Βάρθης, Θανάσης Βλαβιανός, Τάσος Λέκκας, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνης Μιλλεούνης, Ελίζα Σκολίδη, Ορέστης Χαλκιάς.
Και φυσικά, στην ομάδα του Ενδυματολογικού που υλοποίησε το σχεδιασμό μου: στην Ευαγγελία Τσιούνη και τις συνεργάτιδές της για την υψηλή ραπτική των κοστουμιών, στον Κωνσταντίνο Χαλδαίο και τον Ευθύμη Γρόνθο για την περίτεχνη κατασκευή των μασκών και βεβαίως στην Ανδρομάχη Ζαχαριά, βοηθό ενδυματολόγου που με
στήριξε με όλους τους τρόπους καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.
– Σε ποιο θέατρο θα ήθελες ιδανικά να δουλέψεις στο μέλλον; Σε όποιο θέατρο με κάνει να αισθάνομαι δημιουργικά, με όμορφους συνεργάτες που πορευόμαστε στο ίδιο μήκος κύματος, που μπορεί να ξενυχτήσουμε συζητώντας μια λεπτομέρεια, αλλά και να γελάσουμε με τις δύσκολες καταστάσεις ακόμα και αν είμαστε εξουθενωμένοι από τη δουλειά. Να έχω συναντήσεις με ανθρώπους που αγαπάνε την ομορφιά, την τέχνη, τη δημιουργία, την αισθητική, το πάθος και την αφοσίωση.
– Έναν χρόνο μετά θα είσαι…(πού;): Δεν ξέρω που θα είμαι ένα χρόνο μετά…όμως εύχομαι να είμαι κάπου που θα αισθάνομαι δημιουργικά και γαλήνια.
– Πού θα είσαι φέτος ως κομμάτι παράστασης/εων; Φέτος, έχω την χαρά να συνεργάζομαι στις παραστάσεις:
«Στην Εξοχή» του Martin Crimp, σκηνοθεσία Αικατερίνη Παπαγεωργίου στο Θέατρο Αποθήκη
«Απόψε κανείς δεν πεθαίνει», σύλληψη ιδέας-σκηνοθεσία Αικατερίνη Παπαγεωργίου στο Θέατρο Μπέλλος
«Η Λέξη Πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Matei Visniec, σκηνοθεσία Αικατερίνη Παπαγεωργίου στο Θέατρο Μπελλος (3ος χρόνος)
«Έναν συγγραφέα παρακαλώ» του Jean Pierre Martinez, σκηνοθεσία Σάκης Τσινιάρος, στο ΤHEATRE NOUS – Creative Space
«Δεσποινίς Μαργαρίτα» του Ρομπέρτο Ατάιντε, σκηνοθεσία Έλλη Μερκούρη, Θεατρική Ομάδα Κωφών «Τρελά Χρώματα» στο ΤHEATRE NOUS – Creative Space.
Μετά τον Φεβρουάριο, γίνονται κάποιες συζητήσεις, αλλά δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμα. Κυριάκο σ’ ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη και θα ήθελα να κλείσω με μια ευχή: Να είμαστε καλά και να δημιουργούμε όμορφα πράγματα!
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 24/10/2025