Η Ρένα Ρώσση Ζαΐρη μιλάει στο All4fun για το νέο της μυθιστόρημα, τα επόμενα επαγγελματικά της βήματα και διάφορα ακόμη…
«H αγαπημένη των θεών». Τι πραγματεύεται το νέο σας μυθιστόρημα;
«Η αγαπημένη των θεών», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός, είναι ένα μυθιστόρημα κοινωνικό, ηλιόλουστο, παθιασμένο, πλημμυρισμένο πάθος, μυστήριο, έρωτα, ανατροπές και περιπέτειες.
Ξεκίνησε με έναν μαγικό, μεταφυσικό θα έλεγα τρόπο. Πλησίαζα στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου μου «Αστέρια στην άμμο», που εκδόθηκε πέρσι την άνοιξη, βρισκόμουν σε συναισθηματική φόρτιση. Πάλευα να κεντήσω κάθε μου λέξη, να πιάσω σφιχτά τον μίτο της Αριάδνης για να τα καταφέρω να βγω έξω από τον λαβύρινθο των ανατροπών, να φτάσω στη λύτρωση και να αποχαιρετήσω τους ήρωές μου με άπλετη αγάπη. Πάντα είναι δύσκολες και συνάμα τόσο, μα τόσο, μαγευτικές εκείνες οι στιγμές. Ήμουν δοσμένη ολοκληρωτικά στο τέλος του ταξιδιού μου ή τουλάχιστον έτσι πίστευα.
Γιατί, στα ξαφνικά, μια καινούργια ηρωίδα άρχισε να χτυπάει απαιτητικά την πόρτα της καρδιάς μου. Έκανα πως δεν την άκουγα, προσπαθούσα να μην της δώσω καμία σημασία. Άδικα. Δε με άφηνε να ολοκληρώσω αυτό που ήθελα να κάνω, δε με άφηνε να συγκεντρωθώ. Κάποια στιγμή δεν άντεξα άλλο. Αφέθηκα. Και χάθηκα από τον χώρο και τον χρόνο…
Κεραυνοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλο χωρίς σταματημό, οι αστραπές με τύφλωναν, οι βροντές έκαναν την καρδιά μου να σπαρταράει. Με κούφαιναν. Ο άνεμος λυσσομανούσε. Και τότε ήταν που «είδα» τη βάρκα. Δεμένη σε μια μικρή, ξύλινη προβλήτα ήταν, κουνιόταν σαν τρελή πάνω στ’ αγριεμένα κύματα. Κάποιος πλησίασε τρικλίζοντας την προβλήτα, τράβηξε το σκοινί της βάρκας. Πήδηξε μέσα. Με χίλια ζόρια. Τα κύματα την σκαμπανέβαζαν, αλλά κατάφερε με τα πολλά να ισορροπήσει. Πέταξε στον πάτο της ένα μωρό.
Ένα ολόγυμνο νεογέννητο μωρό.
Με έναν πήδο βρέθηκε και πάλι στην προβλήτα. Χωρίς να διστάσει σταλιά, έλυσε το σκοινί της βάρκας. Κι ύστερα, για να σιγουρευτεί πως το μωρό θα γινόταν ένα με τα κύματα και θα πνιγόταν μεμιάς, την κλώτσησε γερά. Η κλωτσιά του ήταν δυνατή. Η βάρκα απομακρύνθηκε. Όμορφα ένιωσε.
Και τότε… για πρώτη φορά στη συγγραφική μου καριέρα παράτησα, θέλοντας και μη, το μυθιστόρημα που έφτανε στο τέλος του και βούτηξα στο πρώτο κεφάλαιο της «Αγαπημένης των θεών!»
Το έγραψα μεμιάς. Λες κι ήμουν μπροστά, εκεί όπου διαδραματίστηκαν όλα, λες κι άκουγα τους ήρωες να μου μιλούν…
Μονάχα όταν τελείωσα το κεφάλαιο αυτό, μονάχα τότε ηρέμησε η θάλασσα κι όλα τα στοιχεία.
Είναι ένα μυθιστόρημα που με βοήθησε να συνειδητοποιήσω τόσα πολλά. Μεγάλο μυστήριο ήταν πάντοτε για μένα οι τυχεροί άνθρωποι. Οι άνθρωποι που λες και τους αγαπούν περισσότερο οι θεοί. Πολλοί προσπάθησαν να διερευνήσουν την τύχη τους, να εξακριβώσουν τι είναι αυτό που τους κάνει τυχερούς. Έχουν κληρονομήσει άραγε κάποιες ανώτερες δυνάμεις; Είναι οι αισιόδοξοι, αυτοί που αναλαμβάνουν στόχους δύσκολους και κυνηγούν αυτό που θέλουν;
Η Άρτεμη, «Η αγαπημένη των θεών», με βοήθησε να καταλάβω πως η τύχη δεν είναι τίποτα άλλο από τον τρόπο της ζωής μας. Οι τυχεροί άνθρωποι, όπως η ηρωίδα μου, έχουν μια ήρεμη στάση απέναντι στην καθημερινότητα. Η «αγάπη των θεών» είναι θέμα συμπεριφοράς, θέμα συνήθειας. Πίστη στον εαυτό μας είναι. Πίστη στο ότι η ζωή ευνοεί τους τολμηρούς.
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Διαβάζω πολύ. Αγαπώ έναν σωρό Έλληνες και ξένους συγγραφείς. Περισσότερο από όλους όμως τον Νίκο Καζαντζάκη. Πιστεύω πως είναι ο πιο σπουδαίος Έλληνας συγγραφέας και φιλόσοφος. Γράφω και τον σκέφτομαι, ζω και προσπαθώ να πάρω κουράγιο από κάθε του λέξη. Μια και μόνο πρότασή του αποτελεί έμπνευση για μένα, μπορεί να «γεννήσει» ολόκληρο μυθιστόρημα.
Μέσα από μερικές προτάσεις του από το βιβλίο του, «Ο καπετάν Μιχάλης», βασίστηκε και «Η αγαπημένη των θεών»:
Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις, ακέραιη την ευθύνη.
Στα χαρακτηριστικά του βιβλίου σας είναι έκδηλο το στοιχείο της αγάπης και της προσμονής. Πώς πιστεύετε ότι αυτά μπορούν να συνδυαστούν με τη σημερινή κοινωνία;
Η αγάπη έχει τον πρώτο λόγο στη ζωή μου.
Η αγάπη έχει τον πρώτο λόγο στο συγγραφικό μου έργο.
Γιατί είναι ο μοναδικός μας δρόμος. Κι είναι μονόδρομος. Για να αγαπήσουμε και να μας αγαπήσουν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή. Είναι αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους, που μας εξυψώνει, που μας καθοδηγεί…
Σε κάθε μυθιστόρημά μου προσπαθώ να χαρτογραφήσω την ψυχή των ηρώων μου, να πείσω τους αναγνώστες μου να συνειδητοποιήσουν πως όλα ξεκινούν από την παιδική μας ηλικία. Αυτή καθορίζει όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Προσπαθώ ακόμα να τους πείσω να αγαπήσουν τον εαυτό τους και να μεγαλώσουν αυτόνομα, ευτυχισμένα παιδιά, ελπίζοντας σε έναν κόσμο πολύ καλύτερο συναισθηματικά.
Ναι, περνάω μηνύματα ζωής που πιστεύω πως συνδυάζονται απόλυτα με τη σημερινή κοινωνία και παλεύω, μέσα από τους χάρτινους ήρωές μου να βρίσκω λύσεις σε ό,τι αντιμετωπίζουμε καθημερινά, γιατί θεωρώ πως αυτός είναι ο ρόλος του συγγραφέα.
Πώς νιώθετε με την επαφή με το κοινό; Τι είναι αυτό που σας συναρπάζει στην επαφή σας με το κοινό;
Έχασα μωρό σχεδόν τη μητέρα μου, πέρασα δύσκολη παιδική ηλικία κι ένα μόνο ζήτησα από τον Θεό: Να με πλημμυρίζει η αγάπη. Είμαι ευτυχισμένη γιατί την ανακάλυψα, γράφοντας. Η συναισθηματική ανταπόκριση των αναγνωστών μου, αυτή η πολύτιμη αγάπη που μου προσφέρουν απλόχερα και καθημερινά, είναι ένα από τα μεγαλύτερα βραβεία της ζωής μου.
Κι είναι ευθύνη βαριά. Κάθε μέρα παλεύω να τους χαρίζω κι εγώ την αγάπη μου, να μην τους απογοητεύσω ποτέ.
Λατρεύω να έρχομαι σε επαφή με τους φίλους και τις φίλες αναγνώστριές μου, γεμίζω εμπειρίες, γίνομαι σοφότερη. Σέβομαι κάθε σχόλιο που γίνεται καλοπροαίρετα για οποιοδήποτε βιβλίο μου. Τους θεωρώ φίλους μου, με επηρεάζουν αφάνταστα, πάντα με θετικό τρόπο. Δε με έχουν φέρει σε δύσκολη θέση. Πολλές φορές έχω ξεκινήσει ένα μυθιστόρημα με κάποια δική τους κριτική, με κάποιο δικό τους σχόλιο.
Αχ, δεν μπορείτε να φανταστείτε το τι μου γράφουν. Δεν έχω λόγια… Βουρκώνω διαβάζοντας τα σχόλιά τους που μου γράφουν καθημερινά κι εγώ απαντώ σε όλους. Μου αναφέρουν πως τα μυθιστορήματά μου τους βοηθούν να ταξιδεύουν στον ίδιο τους τον εαυτό, να γίνουν καλύτεροι γονείς, να βουτάνε στα πιο βαθιά συναισθήματά τους.
Τις φυλάω τις κριτικές τους σε ένα ντοσιέ, ακόμα και στο ντοσιέ της καρδιάς μου. Και σκέφτομαι αν στ’ αλήθεια το αξίζω και γράφω, γράφω προσπαθώντας να φανώ αντάξιά τους.
Πώς ξεκίνησε η επιθυμία για συγγραφή; Πώς νιώθετε;
Ξεκίνησε από την πληγωμένη παιδική μου ηλικία. Γιατί προτού προλάβω να γνωρίσω τη μητέρα μου, εκείνη έφυγε για ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό… Κι αυτό ήταν τελικά που με ώθησε να ταξιδέψω στη γραφή. Για πολλά χρόνια, στην προσπάθειά μου να νιώσω τη μητρική αγάπη και την ασφάλεια, που τόσο μου έλειπε, έκλεινα τα μάτια κι έφτιαχνα με τη φαντασία μου μια μαμά για μένα, μια ολοζώντανη μητέρα που με αγκάλιαζε σφιχτά, που μου έφτιαχνε τηγανιτές πατάτες, που με φιλούσε συνέχεια. Έκανα δηλαδή συνεχείς ασκήσεις φαντασίας.
Μέχρι που τα συναισθήματα άρχισαν να «ξεχειλίζουν» από μέσα μου, μέχρι που βρήκαν τελικά διέξοδο στο χαρτί και τις λέξεις.
Έχετε ξεχωρίσει κάποιο βιβλίο σας και γιατί;
Αγαπώ όλους τους ήρωες και τις ηρωίδες μου και στα 14 μυθιστορήματά μου. Ακόμα και να μην ταυτίζεται η προσωπικότητά μου μαζί τους, είναι όλοι τους κομμάτι του εαυτού μου. Ανάμεσά τους πιο πολύ θα έλεγα πως ξεχωρίζω το «Αγαπώ θα πει χάνομαι», γιατί μια από τις ηρωίδες, η Ελίνα, είναι ένα κορίτσι με ειδικές ανάγκες που λάτρεψαν οι αναγνώστες μου. Ξεχωρίζω και το τελευταίο μυθιστόρημά μου, «Η αγαπημένη των θεών» για τη δική του ηρωίδα, την Άρτεμη. Τη θαυμάζω γιατί μέσα σε κάθε τι κακό, ανακαλύπτει το καλό. Αρνείται να βαλτώσει και τελικά μετατρέπει την κακή της τύχη σε καλή. Χαμογελάει αληθινά και συχνά, είναι κοινωνική, ακούει με προσοχή τους άλλους, ενδιαφέρεται πραγματικά, τους εμπιστεύεται. Μοιάζει μαγνήτης που προσελκύει τους ανθρώπους γύρω της. Παλεύει, αποτυγχάνει, ξανασηκώνεται, παλεύει ξανά. Πρώτα από όλα και πάνω απ’ όλα, η ματιά της είναι γεμάτη αισιοδοξία. Και ξαφνικά, από το πουθενά, η ζωή της πλημμυρίζει με το λαμπερό φως της αγάπης.
Αυτό το μυθιστόρημα το αφιέρωσα στη γιαγιά μου. Την Άρτεμη, τη μητέρα της μητέρας μου. Γιατί σαν την ηρωίδα μου κι εκείνη, δε λύγισε σταλιά, όσες φουρτούνες κι αν της έλαχαν…
Πώς νιώθετε που το βιβλίο σας «Αστέρια στην άμμο» θα μεταφερθεί στη μικρή οθόνη;
Είναι η δεύτερη φορά που μεταφέρεται ένα μυθιστόρημά μου στη μικρή οθόνη. Οι ίδιοι παραγωγοί της τηλεοπτικής σειράς «Δίδυμα Φεγγάρια», ο Κούλλης Νικολάου και ο Ανδρέας Γιωργίου επέλεξαν και τ’ «Αστέρια στην άμμο» το οποίο και θα αρχίσει να προβάλλεται τον Οκτώβριο του 2019, από την τηλεόραση του ALPHA και του ALPHA Κύπρου.
Ήταν μεγάλη τιμή για μένα, πετάω από τη χαρά μου! Τώρα πια ξέρω καλά πόσο παθιασμένοι είναι οι συγκεκριμένοι παραγωγοί με τη δουλειά τους. Το αποδεικνύουν συνέχεια και τους ανταμείβει η αγάπη των τηλεθεατών.
Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον ταλαντούχο σκηνοθέτη Θοδωρή Νικολαΐδη και στη σεναριογράφο Ρένα Ρίγγα, που ανέλαβε την τηλεοπτική διασκευή. Ξέρω πως θα σεβαστεί το βιβλίο μου, θα το ζωντανέψει ακόμα περισσότερο. Είμαι ενθουσιασμένοι και με τους σπουδαίους ηθοποιούς που θα ερμηνεύσουν τους ήρωές μου. Όπως τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου, τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο, τη Μυρτώ Αλικάκη, τον Πέτρο Λαγούτη, τη Σοφία Βογιατζάκη, τον Ρένο Ρώτα και τόσους άλλους.
Εύχομαι το τηλεοπτικό αποτέλεσμα να μας μαγέψει!
Χαρακτηριστικά του εαυτού σας (αρνητικά-θετικά)
Ό,τι είμαι, ό,τι γράφω το χρωστάω στα παιδιά. Εκείνα με έμαθαν να γράφω για τους ενήλικες, βουτώντας την πένα μου στο μελάνι της καρδιάς. Με έμαθαν να είμαι αληθινή, να χαίρομαι, να λυπάμαι, να γελάω ακόμα και να κλαίω γράφοντας. Να μη φοβάμαι να ανοιχτώ συγγραφικά. Με έμαθαν όμως να κάνω και σκανδαλιές. Να γεμίζω ανατροπές κάθε μου μυθιστόρημα, να κόβω την ανάσα του αναγνώστη μου.
Χαμογελάω μέσα από την καρδιά μου, με το γέλιο ενός μωρού, τον γαλάζιο ουρανό, τον λαμπερό ήλιο, τη θάλασσα, τα λουλούδια, τα παιδιά, τα δικά μου παιδιά, αλλά και τα παιδιά με τα οποία συναναστρέφομαι. Χαμογελάω προσπαθώντας να ερμηνεύσω την αλήθεια στο βλέμμα των ανθρώπων, με κάποιο τραγούδι, με το ουράνιο τόξο, γενικά χαμογελάω με την ίδια τη ζωή…
Γράφω έξι με οκτώ ώρες κάθε μέρα. Και χρειάζομαι έναν με ενάμιση χρόνο για να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα. Είμαι παιδί του ήλιου. Γράφω πάντα το πρωί και το απόγευμα, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ τις βραδινές ώρες. Δε μου αρέσει και η βροχή. Μελαγχολώ κι εγώ κι οι ήρωές μου. Τις περισσότερες δολοφονίες στα βιβλία μου τις έγραψα μέρες με καταιγίδα…
Πιστεύω πως απόλυτη ευτυχία σημαίνει να αγαπάς και να σε αγαπούν.
Με εξοργίζουν οι άνθρωποι νάρκισσοι. Με θυμώνουν οι ψεύτες. Όσοι δεν αγαπούν αυτό τον ευλογημένο τόπο που ζούμε και κάνουν ό,τι μπορούν να δυσκολέψουν τη ζωή μας ή ακόμα και να μας πονέσουν. Με εξοργίζουν οι συγγραφείς παιδικών βιβλίων που δε σέβονται τα παιδιά. Με εξοργίζουν οι αδιάφοροι γονείς… Υπάρχουν πολλά που με εξοργίζουν, αλλά πάντα αντικρίζω το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο…
Όλα θα μπορούσα να τα συγχωρήσω ως παιδαγωγός, γιατί χαρίζω ελαφρυντικά στους ανθρώπους. Απλά σε όλους όσοι με πλήγωσαν ή με πληγώνουν, προσπαθώ να κλείσω τον δρόμο της καρδιάς μου. Να τους απομονώσω.
Στα αρνητικά χαρακτηριστικά μου; Η ανασφάλεια που με ταλαιπωρεί από τότε που γεννήθηκα, το άγχος μου, η απόλυτη εμπιστοσύνη που δείχνω στους ανθρώπους και πολλές φορές με ματώνει…
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Γράφω, γράφω συνέχεια… Το καινούργιο μυθιστόρημά μου, το οποίο θα βρίσκεται στα χέρια των αναγνωστών μου, τον Μάιο του 2020! Και ταξιδεύω για άλλη μια φορά στην Ελλάδα μας, ταξιδεύω στα πιο βαθιά συναισθήματά μου!
Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.
Παλέψτε με τους φόβους σας, αγκαλιάστε τον πραγματικό σας εαυτό. Μη μαρμαρώσετε ποτέ τα συναισθήματά σας.
Ακούστε το μικρό παιδί που κρύβετε μέσα σας. Έχει τόσα πολλά να σας πει.
Κι εμπιστευτείτε τους άλλους. Ή τουλάχιστον δώστε τους μια ευκαιρία. Δεν είναι επικίνδυνοι. Πληγωμένοι είναι μονάχα.
Και πάνω απ’ όλα, χαμογελάστε στη ζωή.
Μια αστραπή είναι… μα προλαβαίνουμε.
Στο linkπου ακολουθεί μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για το βιβλίο: www.psichogios.gr/
Tης Αλεξίας Βλάρα, 2/7/2019