Η ηθοποιός Καλλιρόη Βελέντζα μιλάει στο All4fun για την παράσταση «Μαμ» στην οποία πρωταγωνιστεί φέτος.Μας περιγράφει τη συνεργασία της με τους υπόλοιπους συντελεστές και μας εξομολογείται την αγάπη της για το κείμενο του Σάκη Σερέφα.
Φέτος το χειμώνα κρατάς το σκηνοθετικό τιμόνι της παράστασης «Μαμ» στο Θέατρο Άβατον στην οποία και πρωταγωνιστείς. Μίλησέ μας γι’ αυτή τη δουλειά.
Είναι μια δουλειά που έχω αγαπήσει πολύ. Ξεκίνησε την περασμένη άνοιξη στο Θέατρο Νηπιαγωγείο στην Καλαμάτα, όπου ανέβασα το έργο με τον Έκτορα Γασπαράτο, τον Κωνσταντίνο Γιουρνά και την Ελένη Ευταξοπούλου τότε. Με την επιστροφή μου στην Αθήνα με τον Έκτορα αποφασίσαμε να συνεχίσουμε, τον Κωνσταντίνο Γιουρνά αντικαθιστά ο Κωνστανίνος Πασσάς και εγώ ανέλαβα το ρόλο της Ελένης. Πρόκειται για ένα έργο που πραγματεύεται όλα τα σημαντικά ανθρώπινα βιώματα. Είναι βαθύ και σοβαρό αλλά με πολύ χιούμορ, σαν μια κηδεία που κάποιος ξεσπάει στα γέλια ή σαν ένας γάμος που όλοι κλαίνε.
Ποιο ήταν το έναυσμα ώστε να δουλέψεις πάνω στο κείμενο του Σάκη Σερέφα;
Το ίδιο το κείμενο. Αγαπώ πολύ τη δουλειά του Σερέφα, έχω συνεργαστεί μαζί του και στο παρελθόν ανεβάζοντας το Λιωμένο Βούτυρο. Το Μαμ το θεωρώ ιδιοφυές γιατί, όπως προανέφερα, έχει τρομερή ισορροπία μεταξύ του βάθους και του χιούμορ. Σκαλίζει τα πιο σοβαρά βιώματα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος στη ζωή του, τον έρωτα, την απώλεια, τη δημιουργία, τη στάση ζωής που επιλέγει, τη νοσταλγία, ακόμη και την ευτυχία και το κάνει πολύ διεισδυτικά και ταυτόχρονα ανάλαφρα. Προσωπικά με αγγίζει πολύ και με αφορά πάρα πολύ να το επικοινωνήσω και να το υπηρετήσω.
Πως ήταν η συνεργασία σου με τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;Αντιμετωπίσατε κάποια δυσκολία στις πρόβες;
Οι πρόβες με τον Κωνσταντίνο Πασσά και τον Έκτορα Γασπαράτο ήταν μία απόλαυση. Είχαμε την ευκολία και ταυτόχρονα δυσκολία της αντικατάστασης δύο ηθοποιών σε μία ήδη δουλεμένη σκηνοθεσία. Ο Δρόμος υπήρχε αλλά έπρεπε να δημιουργηθούν νέες σχέσεις, δυναμικές και ο κάθε ηθοποιός να βρει τον χώρο του να αναπτυχθεί υποκριτικά. Ο καθένας έφερνε στη δουλειά την προσωπική του προσφορά και τον ιδιαίτερο τρόπο του και έβρισκε από τους άλλους χώρο και σεβασμό να αναπτύξει αυτό που χρειαζόταν. Θεωρώ ότι είμαστε τρεις άνθρωποι με διαφορετική αντιμετώπιση της ατομικής μας δουλειάς, και ενώ αυτό θα μπορούσε να αποτελεί πρόβλημα, όταν γίναμε ομάδα ήταν πολύ δημιουργικό, αφού ο καθένας έφερνε κάτι που έλειπε από τους άλλους δύο. Δουλέψαμε καλά, με αγάπη για την παράσταση και μέχρι και σήμερα οι ώρες που είμαστε στο θέατρο για το Μαμ είναι οι λαμπερές ώρες της εβδομάδας για εμένα. Νιώθω τυχερή για την εμπιστοσύνη και την δοτικότητα των δύο φοβερών αυτών ηθοποιών απέναντί μου.
Ποια είναι η γνώμη σου για την αφθονία των θεατρικών παραστάσεων τα τελευταία χρόνια;
Υπάρχει μεγάλη δραστηριότητα στο θέατρο γιατί υπάρχει μεγάλη αγάπη και ψυχική ανάγκη να γίνει θέατρο. Επίσης υπάρχουν πολύ κακές εργασιακές συνθήκες στο θέατρο, οπότε εάν είναι αυτή η δουλειά σου και αυτό που σου προσφέρεται δεν σε καλύπτει είναι πιθανό να οδηγηθείς να δημιουργήσεις κάτι δικό σου που θα το τρέξεις με όποιο τρόπο νομίζεις εσύ καλύτερα. Βέβαια είναι δύσκολο για το κοινό να τα ακολουθήσει όλα, αλλά νομίζω δημιουργείται μία κατάσταση «φυσικής διαλογής» και πραγματικά οι καλές παραστάσεις μοιάζει να αναδεικνύονται και να προχωράνε. Πολλές παραστάσεις μικρών ομάδων τα τελευταία χρόνια έχουν ακουστεί και έχουν πάει πολύ καλά. Νομίζω αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει μία πολύ κινητική βάση κοινού που βλέπει θέατρο, προτείνει, κρίνει αυστηρά και ενισχύει ότι πιστεύει ότι αξίζει.
Πιστεύεις πως το θέατρο είναι ικανό να αλλάξει τον κόσμο;
Ναι, το πιστεύω. Η τέχνη γενικά μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Όταν έστω και ένας θεατής φεύγει ελαφρύτερος από το θέατρο αυτό είναι ήδη πολύ σημαντικό.
Σε βρίσκουμε κάπου αλλού πέρα από το Θέατρο Άβατον;
Αυτή την περίοδο είμαι αποκλειστικά στο Μαμ. Σύντομα όμως θα ξεκινήσουν νέες περιπέτειες.
Της Μαρίας Κωνσταντακοπούλου, 15/1/20