Με αιχμηρό λόγο, σκληρό χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια, το έργο Ο Μουνής της Λένας Κιτσοπούλου επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Olvio. Η Καλλιόπη Καραμάνη ερμηνεύει με τόλμη δύο διαφορετικούς χαρακτήρες του έργου. Με αφορμή τη συνέχιση της παράστασης, μιλήσαμε μαζί της για το έργο, τη συνεργασία της με τους υπόλοιπους συντελεστές του έργου καθώς και τις προσδοκίες της για τον χώρο του θεάτρου.
1. Τι πραγματεύεται η παράσταση σας και τι πρόκειται να δούμε πάνω στην σκηνή;
Η παράστασή μας, «Ο Μουνής» της Λένας Κιτσοπούλου, είναι μια ωμή, σκληρή αλλά και βαθιά ανθρώπινη ματιά πάνω στη σχέση του ατόμου με τον εαυτό του και την κοινωνία. Πραγματεύεται τη βία, τη μοναξιά, την ανάγκη για αποδοχή, αλλά και τη γελοιότητα της καθημερινότητας. Πάνω στη σκηνή βλέπουμε χαρακτήρες που ακροβατούν ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό ανθρώπους που εκθέτουν τα πιο σκοτεινά, αλλά και τα πιο αληθινά τους κομμάτια.
2. Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να δει το έργο σας;
Είναι ένα έργο που δεν σε αφήνει αδιάφορο. Η Κιτσοπούλου γράφει με έναν τρόπο που σε ταρακουνά, σε κάνει να γελάς και αμέσως μετά να νιώθεις κάτι βαθύτερο, σχεδόν άβολο. Δεν είναι μια «εύκολη» παράσταση, αλλά είναι αληθινή. Μιλάει για πράγματα που όλοι σκεφτόμαστε, αλλά δεν τολμάμε να πούμε. Και νομίζω πως αυτό το θάρρος να ειπωθούν όλα χωρίς φόβο είναι που κάνει τον Μουνή να αξίζει να τον δεις.
3. Μίλησε μας για τον ρόλο σου και την αξία του κειμένου.
Στην παράσταση παίζω την Πόπη και το Φροσάκι. Η Πόπη είναι η κομμώτρια του χωριού, ξέρει τα πάντα και τα μεταφέρει με τον δικό της τρόπο, ενώ κρύβει το κρυφό της πάθος για τον Μουνή σαν μυστικό. Το Φροσάκι είναι σκληρό και αιχμηρό, αντιμετωπίζει δυσκολίες χωρίς να δείχνει δάκρυ, και μέσα από τον πόνο του φαίνεται η τραγικότητα της ζωής. Το κείμενο της Κιτσοπούλου δεν είναι μόνο χιουμοριστικό· έχει στιγμές τραγικότητας και έντασης που δείχνουν την ανθρώπινη πραγματικότητα με αλήθεια και ρεαλισμό.
4. Μίλησε μας για το πώς βίωσες τη συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Η συνεργασία μας ήταν πραγματικά μια πολύ δυνατή εμπειρία. Η Νατάσα Παπαμιχαήλ έχει έναν τρόπο να σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια αλλά και να σε σπρώχνει ταυτόχρονα να πας πιο βαθιά, να τολμήσεις. Είναι μια σκηνοθέτις που δουλεύει με μεγάλη ευαισθησία, αλλά και με τόλμη. Αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό, ειδικά σε ένα έργο όπως «Ο Μουνής».
Με τους υπόλοιπους συντελεστές δέσαμε πραγματικά. Είναι άνθρωποι που δεν κρύβονται πίσω από ρόλους, αλλά δίνουν κομμάτια του εαυτού τους πάνω στη σκηνή. Υπήρχε εμπιστοσύνη, αλήθεια και μια συνεχής αναζήτηση. Όταν είσαι μέσα σε μια τέτοια ομάδα, νιώθεις ότι μεγαλώνεις και ως ηθοποιός και ως άνθρωπος.
5. Πόσο σημαντική θεωρείς για σένα αυτήν τη δουλειά και ποιες είναι οι προσδοκίες σου συνολικά;
Αυτή η δουλειά είναι για μένα κάτι πολύ παραπάνω από μια συμμετοχή σε μια παράσταση. Είναι μια διαδρομή αυτογνωσίας. Μέσα από το έργο, τους ρόλους και τη διαδικασία, ένιωσα να έρχομαι αντιμέτωπη με κομμάτια του εαυτού μου και αυτό είναι και το πιο δύσκολο, αλλά και το πιο όμορφο κομμάτι της τέχνης.
Οι προσδοκίες μου δεν είναι απαραίτητα εξωτερικές. Δεν σκέφτομαι «πού θα φτάσει» ή «τι θα γίνει μετά». Αυτό που θέλω είναι να συνεχίσω να συγκινούμαι και να λέω την αλήθεια μου πάνω στην σκηνή. Αν ο θεατής βγει από το θέατρο και του έχει μείνει κάτι μέσα του έστω κι ένα μικρό συναίσθημα τότε νιώθω πως κάτι κάναμε σωστά.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 17/10/2025
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ