Την πήρα για να φεύγω και όλο εδώ έμενα
Την πήρα για να τη γεμίσω και όλο την άδειαζα
Στα μεγάλα ταξίδια πήρα τα λιγότερα
Στα μικρά τη γέμισα απαιτήσεις
Τα λάφυρα με βάρυναν
Τα δώρα επίσης
Δεν ήξερα που να την αφήσω
Κι όλο κουβαλούσα
Καπνό, οδοντόβουρτσα και γυαλιά ηλίου
Κλειδιά δεν χρειάστηκαν ποτέ
Τρύπια απ’ όταν την βρήκα
Ό,τι θέλει ας μείνει
Ένα πράσινο μολύβι και ένα κουτάκι δραμαμίνη
Κι όταν μου σκιστεί
Θα την χαρίσω σε ένα ορφανό παιδί
«Σ’ αγαπώ, αλλά φοβάμαι. Μοιάζει με κελί»
28-10-2019, Καλλιόπη Μανδρέκα