12.6 C
Athens
Τρίτη, 3 Δεκεμβρίου, 2024

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟΣ ΘΑΛΑΜΟΣ (2ο)

2η σκηνή 
 
(Η Γ μένει μόνη. Δεν αλλάζει θέση. Έχει παγώσει. Δεν ανοιγοκλείνουν ούτε τα μάτια της. Σταθερά και καρφωμένα στο ίδιο σημείο. Έχει μείνει αυτή και δίπλα η σακούλα με το ουίσκι. Σηκώνεται και πάει στον τηλεφωνικό θάλαμο. Καλεί.)
 
Γ:Ναι; Γιατί; Σε παρακαλώ, γύρνα πίσω. Δεν μπορείς να με αφήσεις…Γύρνα αγάπη μου! Γύρνα! Όλα θα πάνε καλά. Θα βρούμε λύση, θα δεις…Σ’ αγαπώ! Ναι, δεν το χω ξαναπεί. Δεν έχεις ξαναφύγει…Γύρνα! Θα ρθεις; Ναι; Mωρό μου; 
Β: Εμένα παίρνεις;
Γ: Τι;
B: Ήρθα.
(παύση)
Δεν με περίμενες μάλλον.
Γ: Μωράκι μου, αγάπη μου…Μου έλειψες…Το ήξερα! Ήμουν σίγουρη ότι θα ερχόσουν. (κοιτάει διακριτικά τον τηλεφωνικό θάλαμο σαν να περιμένει.)
B: Τόσο σίγουρη;
Γ: Έπρεπε να είμαι σίγουρη. Αλλιώς δεν θα ερχόσουν.
B: O άλλος έφυγε;
Γ: (γελάει) Σταμάτα την πλάκα.
B: Έφυγε.
(παύση)
Αναμενόμενο. 
Γ: Δεν τον ξαναείδα σου είπα. Μόνο μία φορα.

B: Όταν βουτήξεις, ποτέ δεν αρκεί η μία. Οι άντρες μετά την πρώτη επιδιώκουν και δεύτερη. Να σιγουρέψουν την κτήση τους. 
(παύση)
Ειδικά όταν την κτήση την κατέχει άλλος. Και τότε η γυναίκα ερωτεύται και περιμένει την τρίτη, την τέταρτη και ούτω καθ’ εξής…
Γ: Αγάπη μου τι είναι αυτά που λες; Μία φορά έγινε, ειλικρινά. Ήταν μια στιγμή αδυναμίας, σου είπα. Τίποτα το ιδιάιτερο.
B: Πολλές στιγμές αδυναμίας.
Γ: Σκάσε.
B: Πότε μου το είπες;
Γ: Πριν.
Β: Δεν μου το είπες.
Γ: Στο είπα στο τηλέφωνο! 
B: A…Ναι… Στο τηλέφωνο.
(παύση) 
(Η Γ ξανακοιτάει το τηλέφωνο, πιο έντονα)
Πότε με πήρες τηλέφωνο;
Γ: Πριν μωρό μου. Πριν, πριν δεν σε πήρα;
B: Πριν λίγο με πήρε ο αγαπημένος σου και μου είπε να έρθω. Εσύ δεν πήρες.
Γ:( σαν χαμένη κοιτάζει τον τηλεφωνικό θάλαμο. Ο τηλ. Θαλ. φωτίζεται και εμφανίζεται μέσα ο Α.) Και τι σου είπε;
Α:(μέσα από τον τηλεφωνικό θάλαμο. Αν δεν ακούγεται, θα είναι με μικρόφωνο ): Ότι με χρειάζεσαι… 
B: Μην ξαφνιάζεσαι.
Γ: Ας σταματήσουμε αυτή την κουβέντα σε παρακαλώ. Έχω έναν απίστευτο πονοκέφαλο.
B:Εγώ λέω να την αρχίσουμε.
(παύση)
Γ: Ωραία. Τι θες;
B: Γιατί;
Γ: Τι;
B: Γιατί;
Γ: Δεν ξέρω…Γιατί ένιωθα μόνη. Όταν νιώθεις έτσι δεν ξέρεις τι να κάνεις.
A:(μέσα από τον τηλεφωνικό θάλαμο)Κάνεις πράγματα που δεν θα έκανες ποτέ.
Γ: Κάνεις πράγματα που δεν πρέπει.
Α: Θες να γεμίσεις…
Β: Γιατί;
Γ: Σου είπα.
B: Δεν είσαι σαφής. Γιατί?
Γ: Έδειχνε όμορφος…
B: Μόνο;
Γ: Ήταν όμορφος.
B: Και;
Γ: Με έκανε να νιώθω όμορφη!
Β: Είσαι όμορφη.
Γ:Δεν είμαι τίποτα αν δεν με βλέπει κάποιος!
B: Τι εννοείς;
A: Δεν ήσουν εδώ!
Γ: Και όταν ήσουν, πάλι δεν ήσουν.
Β: Στο κρεβάτι;
Γ: Τι;
Β: Πώς ήταν στο κρεβάτι.
Γ: Κόφτο.
Β: (ψυχρά) Λέγε!!
Γ: Δεν ξέρω!
B: Λέγε.
Γ: Τρυφερός!
B: Σ’ άρεσε;
Γ: Όχι!
Α: Θα το ξανακάνεις;
Γ: Nαι..
Β: Λέγε!
Γ: Όχι!
B: Σε ποιον μιλούσες πριν;
Γ: Σε σένα.
B: Σε ποιον;
Γ: Σε κείνον…Δεν ξέρω…
A: Σε μένα.
B: Γιατί;
Α: Σε μένα.
Γ: Γιατί έφυγε…
A: Σε μένα.
Γ: Αυτός που φεύγει έχει κάτι ωραίο. Κάτι που…με τραβάει…
A: Σε μένα.
Γ: Αυτό! Αυτό! Φτάνει….Τι άλλο θες; (κλείνει το φως του τηλεφωνικού θαλάμου)
Β: Ξέρεις πόση δύναμη χρειάζεται κανείς για να μείνει μαζί σου;
Γ: (Κλαίει σιωπηλά,γνέφει θετικά)
(παύση)
Θέλω να φύγεις.
B: Γιατί;
Γ: Έτσι…
Β: Θα μείνεις μόνη στο τέλος.
Γ: Θα βρω εμένα …τουλάχιστον…
B: Ερώτηση ή κατάφαση;
Γ: Άρνηση… Θέλω να φύγω…Δεν αντέχω.. (βάζει το κεφάλι ανάμεσα στα χέρια της να ηρεμίσει τον πονοκέφαλο)
B: Έλα, ηρέμισε αγάπη μου! Όλα θα πάνε καλά.
Γ: Αυτή η ατάκα…Την λες πάντα με τόση τρυφερότητα…
(παύση)
Γιατί συνεχίζεις να είσαι μαζί μου;
Β: Σ’ αγαπάω…
Γ:Τόση αγάπη…Όσο αγαπά η μαμά το παιδί…Μέχρι να το στραγγαλίσει…
B: Τι σ’ έπιασε τώρα;
Γ: (κοιτάζει ξαφνικά τον θάλαμο) Δεν ξέρω, ίσως αυτό το ηλίθιο τηλέφωνο…Νιώθω ότι θα τηλεφωνήσει κάποιος και δεν θα προλάβω να το σηκώσω…
B: Είσαι μαζί μου τώρα ψυχή μου. Ηρέμισε. Δεν έχεις να χάσεις τίποτα…
Γ: Εχω.
Β:Tι;
Γ:Την ευκαιρία να φύγω.
B: Μπορείς να φύγεις όποτε θες.
(παύση)
Θέλω να γίνεις γυναίκα μου.
Γ: (σκάει στα γέλια) Τι λες; Μετά από αυτό που έγινε;
Β: Δεν έγινε και τίποτα…Όλοι το έχουμε κάνει…Είναι λογικό.
Γ: Mε δικαιολογείς; Πώς μπορείς;
Β: Σε ηρεμώ…
Γ: (ταραγμένη) Δεν μπορώ..Με τρελαίνει αυτό που κάνεις… Είναι άρρωστο!
B: Σε καταλαβαίνω απλά. Σε άφησα μόνη! Έχω μερίδιο ευθύνης..
Γ: Καλά, δεν το πιστεύω..Είσαι…Τι να σου πω;
Β: Να μου πεις ναι!
Γ: Δεν γίνεται..Δεν μπορώ!
Β: (κλαίει) Σε παρακαλώ…Μην μου το κάνεις αυτό…
Γ: (ψυχρή) Γιατί;
B: Νιώθω πράγματα για σένα…Σε χρειάζομαι!
Γ: Δεν νιώθεις τίποτα για μένα. Απλά απεχθάνεσαι τον εαυτό σου τόσο, ώστε να σου αρκεί οτιδήποτε άλλο, εκτός από το να μείνεις μόνος σου..
B: Θέλω να κάνουμε ένα παιδί…
Γ: Τι παιδί ρε; Τι θες; Να γίνω μαμά; Να περιφέρομαι στους διαδρόμους του σπιτιού και να σιγομουρμουρίζω «ένα λεπτο, ένα μονάχα λεπτό, ένα γαμημένο λεπτό, αφήστε με ήσυχη!»; Kαι μετά να κλείνομαι στο μπανιο και να κλαίω την ζωή που έχασα; Ευχαριστώ δεν θα πάρω!
B: Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι το λες εσύ αυτό…Τι έχεις πάθει; Σε θέλω, καταλαβαίνεις; Σε θέλω γυναίκα μου! Να ζήσουμε μάζί. Μαζί! Οι δυο μας. Εγώ κι εσύ. Ποτέ πια μόνοι. Σύντροφοι!
Γ: Είμαι απόλυτα ψύχραιμη! Απλά φύγε! Φύγε, φύγε!! Με τρελαίνεις..Μόνο που σε βλέπω! Φύγε! Με πνίγεις… Φύγε, σε ικετεύω!!
Β: Oκ. Κατάλαβα.
(Ο Β φεύγει)
 
Καλλιόπη Μανδρέκα, 15/6/2017
 
& H πρώτη σκηνή του μονόπρακτου βρίσκεται στον εξής σύνδεσμο: http://all4fun.gr/columns/who-me/15084—1.html
&& Η τρίτη σκηνή του μονόπρακτου θα δημοσιευτεί την Πέμπτη 22/6/17.
 
 
 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα