15 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟΣ ΘΑΛΑΜΟΣ (1ο)

[Πρόσωπα: η Γ, ο Α, ο Β] 
 
1η σκηνή
 
[Ένας τηλεφωνικός θάλαμος. Μια γυναίκα στέκεται και περιμένει. Είναι εμφανώς αγχωμένη. Σε κατάσταση αναμονής. Φοράει ένα φόρεμα λευκό σατέν και τακούνια. Λίγο πιο πέρα ένας άντρας καπνίζει. Ήρεμος. Δεν θα σταματήσει να καπνίζει μέχρι το τέλος.]
 
Γ: (Στο τηλέφωνο. Καλεί. Το κλείνει και ξανακαλεί) Άκουσε με! Περίμενε. Σε παρακαλώ, μην κλείνεις! Έχεις δίκιο! Ό,τι και και να πεις, εγώ φταίω. Έπρεπε να κάνω υπομονή. Έπρεπε… Αγάπη μου, πίστεψε με, σ’ αγαπώ. 
(παύση)
Αγάπη μου; Ναι; 
(Κλείνει το τηλέφωνο. Μένει σιωπηλή, κουρασμένη, παραιτημένη. Ξαφνικά γεμίζει ενέργεια και ξανακαλεί.) Μωρό μου; Έλα εγώ είμαι… Γιατί δεν μιλάς; Δεν ξέρω τι άλλο να πω…Θέλω να σε ακούω…Μίλα μου, δεν μπορώ αυτή τη σιωπή. Πές κάτι!
(παύση)
Θα με συγχωρέσεις; Δεν θα ξαναγίνει μωράκι μου. Ένιωθα μόνη. Ένιωθα αφόρητα μόνη. Όχι, όχι δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ. Θέλω να καταλάβεις…Ότι…Δεν ξέρω…Ότι ένιωθα μόνη…Μην μ΄ αφήσεις μωρό μου…Μην το κάνεις…Σε παρακαλώ… Έλα να με πάρεις από εδώ…Θα τρελαθώ, να μιλήσουμε, περίμενε…Μην το κλείνεις…Είμαι στο πάρκο..(Το κλείνει. Πάει να ξανακαλέσει. Αλλάζει γνώμη. Το κλείνει.)
Α: (Πιο μπροστά σε ένα παγκάκι) Δεν θα έρθει, ε;
Γ: Ορίστε;
A: Δεν νομίζω να έρθει.
Γ: Θα ρθει.
Α: Άκουσε ότι είστε εδώ;
Γ: Δεν είμαι σίγουρη. Νομίζω ναι.
(παύση)
Α:Θέλετε να σας πετάξω κάπου;
Γ: Όχι!
(παύση)
Α: Και η μοναξιά επανέρχεται…
Γ: Τι; 
Α: Λέω… Αφήστε το…
(παύση) 
Η μοναξιά είναι λευκή. Ό,τι χρώμα βρει δίπλα της το ρουφάει…
Γ: Θα ρθει, δεν μπορεί..
Α: Τον θες τόσο πολύ, τελικά;
Γ: Δεν μπορώ να ανασάνω χωρίς αυτόν.
A: Τώρα μια χαρά ανασαίνετε…
Γ: (παίρνει μια βαθιά ανάσα , σαν προς στιγμήν να ανακουφίστηκε) Ναι, αλλά δεν νιώθω τίποτα…Κρυώνω…
A: Θέλετε να ζεσταθείτε; 
Γ: Ναι!
Α: (βγάζει ένα μπουκάλι ουίσκι από την τσάντα του)
Γ :(γελάει) Δεν νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή.
Α: Νομίζω ότι το θέλετε σαν τρελή.
Γ: Αυτόν θέλω σαν τρελή.
Α: Ελάτε, αυτό είναι μαγικό…Ό,τι σού λείπει στο εμφανίζει μπροστά σου…
Γ: Σας παρακαλώ, αφήστε με ήσυχη… Δεν έχω όρεξη!
Α: Ελάτε πιείτε…Σας θέλω ήρεμη! Δείτε το σαν μια γιορτή. Αν είσασταν μαζί του δεν θα επιτρεπόταν να είστε μαζί μου, τώρα. Γιορτάστε αυτό το μικρό κομμάτι ελευθερίας που σας δίνεται…
(παύση)
Γ: (καθώς πίνει) Δεν την θέλω την ελευθερία μου.
Α: Να το πάρω ως προσβολή τώρα αυτό;
Γ: (προκλητικά) Eίμαι ερωτευμένη! Κανένας ερωτευμένος δεν θέλει να είναι μόνος του!
A: Θέλει να είναι με πολλούς.
Γ: Θα σκάσεις; Ήταν μια στιγμή αδυναμίας.
A: Πολλές στιγμές αδυναμίας.
Γ: Ζηλεύεις που δεν θέλω να είμαι μαζί σου.
A: Είσαι μαζί μου, τώρα!
Γ: Εσύ είσαι μαζί μου…Βδέλλα!
Α: (ξαφνικά) Μαλακισμένη! Έλα δω (την πιάνει από τα μαλλιά και την γυρίζει έτσι ώστε να μπορεί να της ρίχνει ουίσκι στο στόμα) Πίνε! Αν δεν πιεις είσαι ένα τέρας…Πίνε…
Γ: Θα με πνίξεις…Σταμάτα!!
(παύση)
Γ: (χαμογελαστά και λίγο σαδιστικά) Με θες μωρό μου…Τρελένεσαι…Πες το. Γι’ αυτό δεν φεύγεις…Γι΄ αυτό το ανέχεσαι όλο αυτό.
A: Είμαι εδώ για το μουνί σου…
Γ: Σε μισώ.
A: (έτσι όπως την κρατάει, βάζει το χέρι του στο εσώρουχό της) Μόνο το μουνί σου θέλω…Το γλυκό σου το μουνάκι…Έχει μια μυρωδιά που μπορεί να σε τρελάνει. Το πρόσωπό σου δεν το θυμάμαι όταν φεύγεις. Μόνο το μουνί σου. Το μουνάκι σου. Το υγρό μουνάκι σου.
Γ: Σκάσε!! Σκάσε!!! (αρχίζει να τον χτυπάει και να κλαίει) Εσύ είχες πει ότι θες να είμαστε αγκαλιά. Ότι μόνο αυτό σου φτάνει. Το πες, το πες!
A: Δεν το χα πει εγώ… Με μπερδεύεις με κάποιον άλλο. Συνέχεια αυτό κάνεις…Με μπερδεύεις με τον άλλον!
Γ:(Λυσασμένα) Φίλα με αγάπη μου… Φίλα με…Κι εγώ αυτό θέλω, να μαστε μαζί, να κοιμόμαστε μαζί, φίλα με. Σ’αγαπώ! Θα τρελαθώ αν σε χάσω…
A: Σταμάτα! Δεν σε αντέχω! Λες τα ίδια συνέχεια…Με τον ίδιο τόνο..Με τις ίδιες παύσεις…Με το ίδιο βλέμμα…
Γ: (Ψυχραίνει κατευθείαν. Απομακρύνεται σιωπηλή))
(παύση)
 Πόση ώρα έχει περάσει; Θα πρεπε να χει έρθει τόση ώρα! Πού είναι; 
A: Θα φύγω!
Γ: Τι; Όχι.. Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό…Δεν μπορείτε να φύγεται αν δεν έρθει ο άλλος…
A: Kόφτο.
Γ: Μα δεν μπορείτε…
A: Σταμάτα…Αυτό το βλέμμα σου…Αυτό το βλέμμα που στάζει…Δεν υπάρχει άλλος…Δεν υπάρχει τίποτα. Είσαι παντελώς μόνη!
Γ: Υπάρχει…Και θα ρθει σε λίγο να με πάρει…
(παύση)
A: Δεν το άκουσε…
Γ: Αν το άκουγε θα ερχόταν;
Α: Δεν ξέρω…Αυτό θα έπρεπε να το ξέρεις εσύ!
(πάυση)
Γ: Θα ερχόταν.
(παύση)
A: Μερικές φορές δεν αρκεί.
Γ: Ε;
A: Λέω, μερικές φορές δεν αρκεί να έρχεται…
Γ: Εμένα μου αρκεί!
A: Eσένα σου αρκεί το οτιδήποτε…
Γ: Eσένα;
A: Εμένα δεν μου αρκεί τίποτα. Κάποιες φορές μόνο εσύ..
Γ: Ψέματα…Ήδη νιώθεις βάρος.
(παύση)
Α:Τι ώρα είναι;
Γ: Δεν θα ρθει. Τελείωσε…
Α: Μπορεί να έρθει. Ας περιμένουμε..
Γ: Δεν θα ρθει.
A: Υπομονή.
(παύση)
Γ: Πόσο έυκολα τελειώνουν όλα; Το μόνο που έχω να κάνω είναι να αλλάξω κασσέτα.
A: Δεν τελείωσε…
Γ:Kαι να μην τελείωσε ακόμα, είναι θέμα χρόνου. Ξεχνάω εύκολα…Θα φύγω!
(ξαφνικά χαρούμενη) Θα φύγουμε μαζί! Μπορούμε να φύγουμε μαζί! Επιτέλους μόνοι, οι δυο μας…
(παύση)
A: Ξαναπάρτον.
(πάυση)
Ξαναπάρτον!
Γ: Μου το κλείνει.
(πάυση)
Α: Θα φύγω! Δεν μπορώ..Συγνώμη. (σβήνει το τσιγάρο και φεύγει).
Γ: (Mένει μόνη. Δεν αλλάζει θέση. Έχει παγώσει. Δεν ανοιγοκλείνουν ούτε τα μάτια της. Σταθερά και καρφωμένα στο ίδιο σημείο. Έχει μείνει αυτή και δίπλα η σακούλα με το ουίσκι.) 
 
 
Καλλιόπη Μανδρέκα, 8/6/17
 
& Η δεύτερη σκηνή του μονόπρακτου θα δημοσιευτεί την Πέμπτη 15/6/17.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα