Όταν η Κλεοπάτρα Σβανά μου ανακοίνωσε ότι θα δώσει την επόμενη σκυτάλη στον Μάνο Γερωνυμάκη πραγματικά ενθουσιάστηκα. Και αυτό γιατί τον Μάνο τον ξέρω και τον έχω μέσα στην καρδιά μου. Συνεργαστήκαμε στην παράσταση «Το Φιντανάκι» το καλοκαίρι του 2018 στο θέατρο Χυτήριο. Μια παράσταση που ήταν ιδιαίτερα σημαντική στη ζωή μου και όλα τα άτομα που ήταν εκεί κατέχουν υψηλή θέση στην καρδιά μου. Ο Μάνος είναι ένας άνθρωπος θετικός, δραστήριος, με όρεξη για ζωή, συνεπής, χαρούμενος. Είμαι τυχερή που μου δίνεται η ευκαιρία να σας τον παρουσιάσω μέσα από αυτήν την όμορφη συνάντησή μας. Και φυσικά μην ξεχάσουμε να επισημάνουμε ότι με τον Μάνο μπαίνουν και οι άντρες στο παιχνίδι πια! Ο πρώτος άντρας της σκυταλοδρομίας. Για να δούμε όμως πρώτα τι είπε η Κλεοπάτρα γι΄ αυτόν:
«Τον Μάνο Γερωνυμάκη τον γνώρισα σε ένα γύρισμα αλλά δεν ήξερα ότι είναι ηθοποιός. Όταν όμως είδα την παράσταση “Το Φιντανάκι” τον απόλαυσα στον ρόλο του Γιαβρούση. Στη συνέχεια θα συνεργαζόμασταν σε μια θεατρική παράσταση που θα σκηνοθετούσα αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Πρόσφατα κάναμε μαζί ένα γύρισμα πάλι και έτσι ξαναβρεθήκαμε και δουλέψαμε μαζί σε τηλεοπτική δουλειά αυτή τη φορά. Κατά τη γνώμη μου ο Μάνος είναι τυπικός, ευγενής, δυναμικός και προσπαθεί να μπει στον χώρο με αυτοπεποίθηση χάρη στις υποκριτικές του δυνατότητες. Γι’ αυτούς τους λόγους του πρότεινα τη σκυτάλη και την αποδέχτηκε με μεγάλη χαρά.»
Και εδώ το βιντεάκι της παράδοσης της σκυτάλης:
https://www.youtube.com/watch?v=bsRd10jih-8
Πάμε λοιπόν να ξεκινήσουμε!!!! Για να μπορείτε να «είστε» μαζί μας και εσείς φανταστείτε ότι πίνουμε καφεδάκι μια ηλιόλουστη μέρα σε ένα όμορφο καφέ στη Φωκίωνος Νέγρη.
Αγγελική: Χαίρεσαι που ξανασυναντιόμαστε;
Μάνος: Τουλάκι μου! Η Tούλα, το φιντανάκι μου! Ο πόθος όλων των αντρών και τότε και σήμερα! (Γέλια αμφότεροι!)
Αγγελική: Από πού ξέρεις την Κλεοπάτρα;
Μάνος: Την πρωτοείδα σε ένα γύρισμα μιας ταινίας αλλά δε γνωριστήκαμε σε προσωπικό επίπεδο. Ήρθε πέρυσι στο Φιντανάκι και της άρεσε πολύ. Κάναμε μία προσωπική επαφή. Στη συνέχεια θα συνεργαζόμασταν σε μία θεατρική παράσταση που θα έκανε τη σκηνοθεσία, αλλά δυστυχώς δεν μπορέσαμε. Ωστόσο, μέσα από αυτό το λίγο που συνυπήρξαμε, την εκτίμησα τόσο την ίδια όσο και τη δουλειά της και από τότε έχουμε μια αμοιβαία εκτίμηση νομίζω.
Αγγελική: Ηθοποιός το βράδυ… το πρωί;
Μάνος: Δημοτικός υπάλληλος!
Αγγελική: Μα πώς συνδέονται αυτά τα δυο; Πώς έγινε αυτό; Πώς σου τα έφερε έτσι η ζωή;
Μάνος: Ανήσυχο πνεύμα. Στα 22 τελειώνω οικονομικές σπουδές. Στα 27 έκανα το χόμπι μου επάγγελμα και τελείωσα σχολή μαγειρικής και μάλιστα έχω δουλέψει και ως μάγειρας. Στη συνέχεια διορίστηκα στο δημόσιο. Το σταθερό ωράριο μου άφηνε όλα τα απογεύματα ελεύθερα και κάπου εκεί στα 35 αποφάσισα να ξεκινήσω μαθήματα υποκριτικής.
Αγγελική: Πώς και έτσι; Ήταν κάποιο όνειρο που είχες από παιδί;
Μάνος: Δεν ξέρω αν ήταν δικό μου όνειρο αλλά από μικρό που ήμουν όλο άκουγα ότι: “εσύ ηθοποιός πρέπει να γίνεις!”
Αγγελική: Και γιατί άργησες;
Μάνος: Από φόβο.
Αγγελική: Τι φόβο;
Μάνος: Εξωτερικεύεις συναισθήματα ως ηθοποιός. Εγώ ήμουν κλειστός άνθρωπος.
Αγγελική: Ναι, ε; Δε θα το έλεγα!
Μάνος: Ναι μη με βλέπεις έτσι! Τα τελευταία 5-6 χρόνια έχω ξεθαρρέψει. Βελτιώθηκα μέσα από τα μαθήματα και άλλαξα και πολλά κομμάτια του εαυτού μου.
Αγγελική: Χαίρεσαι που έγινε αυτό;
Μάνος: Πάρα πολύ. Ανακαλύπτω στοιχεία του χαρακτήρα μου που δεν ήξερα ότι είχα.
Αγγελική: Όπως;
Μάνος: Κακούργα! Τίποτα δε θα αφήσεις να πέσει κάτω ε!
Αγγελική: Ασφαλώς (Γελάμε… κάνει παύση και σκέφτεται.)
Λοιπόν…;
Μάνος: Ότι μπορώ να εμπιστευτώ τους ανθρώπους πιο εύκολα.
Αγγελική: Μάλιστα! Άλλο;
Μάνος: A, θέλεις κι άλλο!
Αγγελική: Πάντα!
Μάνος: Ότι μπορώ να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους πιο εύκολα στις διαπροσωπικές σχέσεις.
Αγγελική: Δηλαδή;
Μάνος: Παλιά αν κάτι με ενοχλούσε δεν μπορούσα να το πω, τα κρατούσα όλα μέσα μου. Τώρα θα το πω, θα το επικοινωνήσω.
Αγγελική: Σε ποια υπηρεσία είσαι;
Μάνος: Διαχείριση προβλημάτων μεταξύ δήμου και πολιτών. Και να σου πω και κάτι, η υποκριτική με έχει βοηθήσει στη δουλειά μου στην υπηρεσία. Καταλαβαίνω πιο εύκολα τους ανθρώπους, διαχειρίζομαι τις διαφορετικές περιπτώσεις, με έχει κάνει πιο διπλωματικό, υπομονετικό… νιώθω καμιά φορά ότι το χειρίζομαι σαν έναν ρόλο και έτσι προστατεύω τον εαυτό μου από νεύρα, θυμό, στεναχώριες, καταφέρνω να μην εμπλέκομαι συναισθηματικά και να μην επηρεάζομαι αρνητικά… αν και καμιά φορά δεν μπορείς να κρατηθείς!
Αγγελική: Δημόσια υπηρεσία που έχει να κάνει με κοινό είναι πάντα δύσκολο.
Μάνος: Είναι.
Αγγελική: Τηλεόραση ή θέατρο;
Μάνος: Τι να πω τώρα… καθένα έχει τις δικές του ομορφιές. Ξέρω ότι συνήθως οι περισσότεροι ηθοποιοί προτιμούν το θέατρο αλλά θα την πω την αλήθεια μου… ναι, το θέατρο είναι ζωντανό και πολύ πιο δύσκολο, άρα μεγαλύτερη πρόκληση και πιο δύσκολο… αλλά… προτιμώ προς το παρόν την τηλεόραση. Μου αρέσει που πάω, γυρίζω τις σκηνές μου που είναι καινούργιο κείμενο κάθε φορά και τέλος, πάμε για τα επόμενα. Δεν το φορώ, δεν το κουβαλάω πίσω στο σπίτι μου. Στο θέατρο εμβαθύνεις μεν και ανακαλύπτεις, αλλά αυτή η διαρκής επανάληψη καμιά φορά μου αφαιρεί τη φρεσκάδα και κυρίως δένεσαι συναισθηματικά με τον ρόλο που έχεις !
Αγγελική: Βλέπω έχεις κάνει πολλά guest τον τελευταίο καιρό σε σήριαλ και μάλιστα στα πρωτοκλασάτα.
Μάνος: Ναι! Ήταν μια πολύ καλή περίοδος και σαν εμπειρία και σαν μάθημα για την υποκριτική στην κάμερα. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν τόσο γρήγορα και πλέον νιώθω και θέλω να πιστεύω, χωρίς να φανώ ψώνιο, πολύ πιο έτοιμος στην πρόκληση ενός μόνιμου ρόλου σε σήριαλ.
Αγγελική: Ε, βέβαια! Όσο πιο πολλές “ώρες πτήσεως” έχεις, τόσο καλύτερα σε όλα τα επαγγέλματα. Τι ρόλοι σου αρέσουν;
Μάνος: Λόγω φιζίκ μου δίνουν πιο αυστηρούς ρόλους αλλά κάποια στιγμή θα ήθελα να παίξω κάτι κωμικό.
Αγγελική: Πες μας έναν ρόλο που θα ήθελες να παίξεις από ένα αγαπημένο σου κωμικό έργο;
Μάνος: Τον ρόλο του Ηλιόπουλου από το έργο: “Οι Κυρίες της Αυλής”. Μου αρέσει πάρα πολύ. Αρκετά κωμικός που όμως έχει πολύ βάθος και βγάζει υπέροχα συναισθήματα.
Αγγελική: Βλέπω στο Facebook σου συχνά πυκνά μια γατούλα …
Μάνος: Καταρχάς δεν είναι γατούλα ! Είναι ο Μπάμπαρος! Τι να πρωτοπώ! Ιδανική σχέση μεταξύ γατιού και ανθρώπου. Έρωτας. Όσο είμαι στο σπίτι με ακολουθεί παντού και όταν λέμε παντού εννοούμε μαζί παντού παντού.
Αγγελική: Έχω και εγώ γάτο και ξέρω! Κοιμάστε και μαζί να υποθέσω!
Μάνος: Ασφαλώς κοιμόμαστε παρέα. Και να μη θέλω τρυπώνει κάτω από τα σκεπάσματα. Τώρα πρόσφατα μάλιστα μπήκε κάτω και έμεινε οπότε κατάλαβα ότι επιτέλους προχωράμε σε χειμώνα σιγά σιγά.
Αγγελική: Επιτέλους; Προτιμάς χειμώνα από καλοκαίρι;
Μάνος: Εννοείται, είμαι παιδί του χειμώνα.
Αγγελική: Μα ζεις στην Ελλάδα!
Μάνος: Ναι, αλλά είμαι παιδί του χειμώνα. Θα ήθελα να πάω να ζήσω κάπου που έχει χιόνια, να χαρώ χειμώνα. Κάπου στη Σόφια π.χ.
Αγγελική: Στη Σόφια, Βουλγαρία ;
Μάνος: Ναι! Εκεί είναι όλα τόσο underground και αυτό μου φαίνεται υπέροχο. Κάτι χωριά έξω από την πόλη, χωριό χωριό, καπνισμένες καμινάδες, πλακόστρωτο, ξύλα έξω από σπίτια. Καταλαβαίνεις ότι εκεί έχει κρύο.
Αγγελική: Και στην Ελλάδα στα χωριά είναι έτσι.
Μάνος: Ναι, δεν αμφιβάλλω, απλά έχω πιο πρόσφατες τέτοιες εικόνες από τη Βουλγαρία λόγω κάποιων ταξιδιών. Και Ελλάδα στα χωριά είναι όμορφα σίγουρα. Ένα από τα όνειρά μου είναι να ζήσω σε επαρχιακή πόλη ή χωριό.
Αγγελική: Δε σου αρέσει η Αθήνα;
Μάνος: Όχι πλέον, έχω κουραστεί από τους ρυθμούς της. Μόνη διέξοδος τα γυρίσματα και το θέατρο.
Αγγελική: Έχεις κλείσει παράσταση για φέτος;
Μάνος: Μόλις. Λίγο πριν τη συνάντησή μας!
Αγγελική: Είδες πόσο γουρλού είμαι!
Μάνος: Είσαι, είσαι…
Αγγελική: Για πες!
Μάνος: Θα είμαι με την Αθηναϊκή Παιδική Σκηνή στη “Λίμνη των Κύκλων” των Βασίλι Γκέλτσερ και Βλαντ Μπεγκίτσεφ σε μουσική Τσαϊκόφσκι. Όχι δεν είμαι μπαλαρίνα (γέλια), για ηθοποιό με πήρανε ! Θα έχω τον ρόλο του μάγου Φον Ρόθμπαρτ. Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα κάνω παιδικό γιατί πάντα το θεωρούσα μεγάλη πρόκληση διότι οι λιλιπούτειοι θεατές είναι απαιτητικό κοινό και τόσο η παραγωγή όσο και το υπόλοιπο καστ είναι εξαιρετικοί. Επίσης κοίτα πως τα φέρνει η ζωή… ήθελα να βρω έναν τρόπο, αφορμές να μπορώ να φεύγω από την Αθήνα τα Σαββατοκύριακα. Και κλείνω αυτή τη δουλειά που κάθε Σαββατοκύριακο θα ταξιδεύει περιοδεία σε όλη την Ελλάδα! Δεν είναι καταπληκτικό;
Αγγελική: Είδες!!! Το γνωστό αν θέλεις κάτι πολύ… Λοιπόν, πρέπει να σου πω σε αυτό το σημείο ότι είσαι ο πρώτος άντρας αυτού του ταξιδιού της σκυτάλης. Πώς νιώθεις γι αυτό;
Μάνος: Ιδιαίτερη χαρά και ελπίζω να τρέξω και εγώ στις ίδιες πετυχημένες ταχύτητες όπως οι προηγούμενες σκυταλοδρομείς. Και με την ευκαιρία να ευχαριστήσω την Κλεοπάτρα που με εμπιστεύεται και με εκτιμάει!
Αγγελική: Για να επιστρέψουμε στη μαγειρική! Το πέταξες έτσι, τέτοια βόμβα και θα το αφήσω; Όχι βέβαια! Για πες μας. Δηλαδή μαγειρεύεις;
Μάνος: Αν μαγειρεύω;! H κουζίνα στο σπίτι μου είναι χώρος ιερός και προσωπικός! Δεν αφήνω κανένα να πειράξει τίποτα γιατί είναι όλα σε τάξη και στη δική του συγκεκριμένη θέση!!!
Αγγελική: Το αντίθετο από μένα!
Μάνος: Μαγειρεύω συνήθως Σαββατοκύριακα που έχω χρόνο, γιατί θέλω να κάνω φαγητά που με ενδιαφέρουν, τόσο σε γεύση όσο και σε δυσκολία.
Αγγελική: Όπως;
Μάνος: Μουσακά, κανελόνια, φιλέτο γεμιστό με φλωρίνης και φέτα, ψαρονέφρι γεμιστό με προσούτο, παρμεζάνα, λιαστή και σάλτσα δαμάσκηνο, μανιτάρια πορτομπέλο γεμιστά…
Αγγελική: Σταμάτα καλέ! Πεινάσαμε !
Μάνος: Γενικά όταν κάτσω να φάω στο τραπέζι δεν είναι μόνο ότι θέλω καλό φαγητό στο πιάτο. Φτιάχνω με λεπτομέρεια όλο το σκηνικό. Και μόνος να είμαι, θα προσέξω πώς θα στήσω το πιάτο, τα μαχαιροπίρουνα, τις πετσέτες… ακόμα και απλό σάντουιτς να φτιάξω θα το κόψω, θα το στήσω! Η μαγειρική είναι ωραία τέχνη!
Αγγελική: Πιστεύεις ότι είναι τέχνη;
Μάνος: Ναι, είναι. Επίσης πιστεύω ότι είναι και αγχολυτική.
Αγγελική: Ε, να μας κάνεις το τραπέζι!
Μάνος: Με μεγάλη μου χαρά. Πολύ ευχαρίστως!!!
Αγγελική: Τι σε κάνει να γελάς;
Μάνος: Ο άνθρωπός μου!
Αγγελική: Πες μου μια στιγμή που ένιωσες πραγματικά ευτυχισμένος.
Μάνος: Στις διακοπές μου στα Χανιά πέρυσι που είχα κοντά μου τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Περάσαμε υπέροχα!
Αγγελική: Πώς θα περιέγραφες τον ιδανικό κόσμο για σένα;
Μάνος: Χωρίς κακία και ζήλια ανάμεσα στους ανθρώπους. Πράσινο και λουλούδια παντού, ησυχία, και ήρεμοι άνθρωποι. Καμιά φορά νιώθω ότι έχει χαλάσει λιγάκι ο κόσμος.
Αγγελική: Πιστεύεις όμως ότι υπάρχει ελπίδα;
Μάνος: Υπάρχει. Πάντα ήμουν και είμαι αισιόδοξος. Κάποια στιγμή είμαι σίγουρος ότι επιτέλους θα καταλάβουμε ότι η αρνητικότητα που έχει ο καθένας μέσα του τελικά βλάπτει τον ίδιο του τον εαυτό!
Αγγελική: Αγαπημένες ταινίες;
Μάνος: «Πόλη των αγγέλων» και το “The Bitches”.
Αγγελική: Και οι δυο έχουν να κάνουν με θάνατο! Φοβάσαι τον θάνατο;
Μάνος: Όχι, γιατί τον έχω αντιμετωπίσει.
Αγγελική: Πώς;
Μάνος: Έχω χάσει έναν πολύ δικό μου άνθρωπο, μια σχέση του παρελθόντος, πολλά χρόνια μαζί. Το έχω βιώσει και αντιμετωπίσει μέχρι τέλους!
Αγγελική: Τι φοβάσαι ωστόσο;
Μάνος: Τη φωτιά!
Αγγελική: Για να πάμε πάλι στα ευχάριστα! Με το ραδιόφωνο τι σχέση έχεις;
Μάνος: Μακροχρόνια. Ξεκίνησα από πολύ μικρή ηλικία, στα 16, σε έναν ερασιτεχνικό σταθμό του Περιστερίου!
Αγγελική: Τι σε πήγε εκεί;
Μάνος: Είχα κερδίσει ένα δώρο από μια εκπομπή, μια κούπα…
Αγγελική: Και πώς η κούπα έγινε ενασχόληση;
Μάνος: Πήγα να πάρω λοιπόν το δώρο, την κούπα μου αλλά μου άρεσε και συνέχισα να πηγαίνω ως επισκέπτης. Έφηβος, κονσόλα, κουμπάκια, ωραία κατάσταση και κάποια στιγμή επίσκεψη στην επίσκεψη και μεράκι ,πήρα τελικά δική μου εκπομπή. Στη συνέχεια με άκουσαν, είχα προτάσεις και σιγά σιγά προχώρησα! Ήμουν και σε πολύ καλούς σταθμούς! Athens 946, Planet, Hit Fm… απονομές, παρουσιάσεις δίσκων, ωραία εποχή! Βγαίναμε, μας προσκαλούσαν… Τότε η δισκογραφία ήταν πολύ δυνατή οπότε και εμείς στο ραδιόφωνο αρκετά προνομιούχοι. Τώρα είναι διαφορετικά. Ένας νέος παράγοντας είναι το ιντερνετικό ραδιόφωνο που έχει αλλάξει λιγάκι την ισορροπία.
Αγγελική: Τι τραγούδια ακούς;
Μάνος: Τα πάντα ανάλογα με την παρέα και το μέρος αλλά όταν είμαι σπίτι ακούω ελληνικά. Μου φτιάχνουν τη διάθεση. Ειδικά τα 90΄s. Να σου πω και μια ιστορία. Είμαι με την κόρη της κολλητής μου και μπαίνει στο ράδιο Καίτη Γαρμπή. Το δυναμώνω, χαίρομαι και μου λέει: “Ναι τα ξέρω αυτά τα τραγούδια, τα βάζει σε ένα Τrash μαγαζί στο Γκάζι”… Και παθαίνω σοκ! Trash η μουσική που μεγάλωσα;
Αγγελική: Trash, trash αλλά τα καλύτερα πάρτι ακόμα με αυτά γίνονται!
Μάνος: Ε, ναι! Πάντως λέω να πάω σε αυτό το μαγαζί που μου είπε!
Αγγελική: Να μου πεις και εμένα!
Μάνος: Εννοείται!
Αγγελική: Με σπικάζ, τι έχεις κάνει;
Μάνος: Ως επί το πλείστον διαφήμιση και κάποιες μεταγλωττίσεις.
Αγγελική: Σου αρέσει;
Μάνος: Πολύ. Είναι μια ακόμα μορφή υποκριτικής! Πολύ θα ήθελα να μπω σε αυτόν τον κόσμο αλλά δύσκολος χώρος!
Αγγελική: Κάτι που μου έκανε εντύπωση σε αυτά που ήθελες να πούμε είναι τα παλιά video games! Τι γίνεται με αυτά και εσένα;
Μάνος: Τα παλιά παιχνίδια και τα φλιπεράκια τα αγαπώ. Όταν τυχαίνει να τα βρω σε κάποια μέρη που ακόμα διατηρούνται, πάντα πηγαίνω και παίζω. Επίσης στο κινητό έχω κατεβάσει τις αντίστοιχες εφαρμογές. Με ξεκουράζουν, μου φτιάχνουν τη διάθεση.
Αγγελική: Πες κάτι για το οποίο είσαι περήφανος.
Μάνος: Για την ακεραιότητα του χαρακτήρα μου. Και φαντάζομαι ότι οφείλεται στους γονείς μου και στον τρόπο που με μεγάλωσαν. Μπορεί να ακούγεται κάπως να το λέει κάποιος για τον εαυτό του αλλά αυτή τη στιγμή έτσι νιώθω.
Αγγελική: Τι ρόλο παίζει στη ζωή σου ο έρωτας;
Μάνος: Πρωταρχικό!
Αγγελική: Πες μου 3 θετικά χαρακτηριστικά σου και τρία αρνητικά.
Μάνος: Πρώτα τα αρνητικά: νευρικός, ανυπόμονος και… μμμμ… Αυτό τώρα είναι δύσκολο, να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου! Εσύ τι αρνητικό θα έβρισκες;
Αγγελική: Δεν ξέρω… εσύ σε ξέρεις καλύτερα!
Μάνος: Α, να! Θα έλεγα αφελής.
Αγγελική: Και θετικά;
Μάνος: Καλός φίλος, δύσκολα βγάζω κακία για κάποιον και το τρίτο το αφήνω σε σένα…
Αγγελική: Έχεις θετική ενέργεια!
Μάνος: A, σε ευχαριστώ πολύ!
Αγγελική: Πού έχεις ταξιδέψει;
Μάνος: Aπό Ελλάδα έχω πάει σε πολλά μέρη και είμαι τυχερός γι’ αυτό. Ευλογημένος τόπος, νιώθω ότι η Ελλάδα πραγματικά είναι ευλογημένος τόπος. Σίγουρα θα μπορούσε να έχει τουρισμό όλο τον χρόνο και επίσης παράγει τόσα προϊόντα. Πρέπει να αξιοποιήσουμε τον τόπο μας! Από εξωτερικό: Ιταλία, Γερμανία, Βουλγαρία, Αγγλία.
Αγγελική: Ποιο μέρος έχεις ξεχωρίσει στην Ελλάδα;
Μάνος: Την Κρήτη φυσικά απ’ όπου κατάγομαι και την Ήπειρο.
Αγγελική: Και πού μεγάλωσες;
Μάνος: Στο λατρεμένο Περιστέρι. Τώρα τελευταία μάλιστα έχει γίνει πολύ up. Ο δήμαρχος έχει κάνει εξαιρετική δουλειά πολλά χρόνια τώρα: καθαρή πόλη, τα έχει όλα, αγορά, εστιατόρια, πλατείες. Δεν του λείπει τίποτα.
Αγγελική: Εξακολουθείς να μένεις εκεί;
Μάνος: Ναι.
Αγγελική: Σε ποια άλλη περιοχή της Αθήνας θα ήθελες να μένεις;
Μάνος: Κυψέλη.
Αγγελική: Γιατί;
Μάνος: Γι’ αυτό που βλέπεις! (Είμαστε στη Φωκίωνος Νέγρη). Μπορεί να μου αρέσει το χωριό αλλά εφόσον είμαι στην πόλη μου αρέσει αυτή η ζωή και η περατζάδα. Έχει επίσης πολυπολιτισμικότητα.
Αγγελική: Έχεις κάνει και γυρίσματα με ξένες παραγωγές σωστά;
Μάνος: Ναι! Αρχικά σε παραγωγή του BBC ήμουν σε γύρισμα για την ταινία: Little Drummer Girl. Μάλιστα ενώ πήγα για βοηθητικός, το φιζίκ τους άρεσε και μου έδωσαν έναν μικρό ρόλο. Επίσης έχω δουλέψει και με ιταλική παραγωγή. Είναι ωραίο να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που θα σε προτείνουν και στην επόμενη δουλειά. Έτσι έγινε και σε αυτές τις περιπτώσεις, γιατί η ελληνική εταιρία που συνεργάζομαι και συνεργάζεται με τη σειρά της με ξένες παραγωγές, με πρότεινε και σε άλλες. Μάλιστα στο Born to be Murdered έχω σκηνή με τον Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον.
Αγγελική: Συμμετείχες και στην ταινία του Γαβρά! Πες μας για την εμπειρία σου.
Μάνος: Μεγάλο σχολείο το να είσαι 10 μέρες σε γυρίσματα ταινίας του Γαβρά. Βλέπεις πώς δουλεύει ένας καταξιωμένος σκηνοθέτης όπως αυτός. Γνώρισα υπέροχους ανθρώπους καθώς και τους συνεργάτες του. Μια αξέχαστη εμπειρία.
Αγγελική: Τη δικιά μας εμπειρία, “Το Φιντανάκι”, πώς τη θυμάσαι;
Μάνος: Με χαμόγελο πάντα. Η Ευτυχία (Αργυροπούλου) μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω με έναν θίασο που περάσαμε πολύ καλά από την πρώτη μέρα των προβών μέχρι την τελευταία παράσταση. Κράτησα φιλίες και επαφή με κάποιους από τους ανθρώπους αυτούς, τόσο ηθοποιούς όσο και από το κομμάτι της παραγωγής και του θεάτρου που φιλοξένησε την παράσταση, το Χυτήριο. Το να διατηρείς σχέσεις και μετά τη λήξη μιας παράστασης δεν είναι πολύ συνηθισμένο και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που έγινε!
Αγγελική: Τι σου έχει μείνει από την παράσταση;
Μάνος: Ότι στο τέλος Τουλάκι μου, διαλέγεις εμένα! (Γέλια) και το πόσο όμορφα περνούσαμε στις πρόβες.
Αγγελική: Τι moto έχεις;
Μάνος: “Είναι ωραίο να κάνεις όνειρα και ας μη βγουν ποτέ αληθινά.”
Αγγελική: Τι έχεις να πεις σε αυτούς που έχουν φτάσει την ανάγνωση ως εδώ;
Μάνος: Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας και τον χρόνο σας και εσένα Αγγελική μου για τον χρόνο σου και την υπέροχη κουβέντα που είχαμε.
Σε ευχαριστώ Μάνο για τη γλυκύτητα και την υπομονή σου. Ανυπομονώ να ξαναδουλέψουμε μαζί και να ξαναβρεθούμε εν γένει!
Παρδαλίδου Αγγελική