13.2 C
Athens
Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου, 2025

Σκυτάλη 2η «Άνυ Νικολοπούλου»

Η σκυτάλη δόθηκε από την Κορίνα Παπαοικονόμου στην Άνυ Νικολοπούλου.

Η Κορίνα έγραψε για την Άνυ:

Γιατί επέλεξα την Άνυ

Με την Άνυ γνωριζόμαστε γύρω στα είκοσι χρόνια. Είναι από τις πιο παλιές μου κολλητές. Μαζί έχουμε περάσει αξέχαστες στιγμές, γέλια, δάκρυα, απογοητεύσεις, επιτυχίες, εφηβεία, φοιτητική ζωή, πρώτα επαγγελματικά βήματα, ταξίδια, κουμπαριά… Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια ήταν το σημείο αναφοράς μου, η σταθερά μου. Μπορεί να μην ήμασταν πάντα κοντά γεωγραφικά, αλλά ήμασταν κοντά ψυχικά. Η φιλία μας έχει δοκιμαστεί και συνεχίζει να δοκιμάζεται, αλλά αντέχει στα χρόνια, σαν το καλό κρασί. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που παραδίδω τη σκυτάλη σε εκείνη.

  • Προσπαθεί χρόνο με τον χρόνο να βελτιώνεται, να μαθαίνει συνεχώς και δεν επαναπαύεται. Τη γοητεύουν οι προκλήσεις και το άγνωστο. Σιχαίνεται το βόλεμα.
  • Είναι πάντα χαμογελαστή και αισιόδοξη, άσχετα από το πώς έρχονται τα πράγματα.
  • Είναι γενναιόδωρη με όλους, ακόμα και με αυτούς που ίσως δεν το άξιζαν.
  • Δε φοβάται να τσαλακωθεί, να ταλαιπωρηθεί, να βάλει τον εαυτό της δεύτερο, αν στο τέλος αυτό την κάνει πιο ευτυχισμένη.
  • Έχει κατανόηση και βοηθάει πάντα όποτε της ζητηθεί.
  • Έχει χιούμορ, που δεν έχει καμία άλλη.
  • Έχει ανασφάλειες όπως όλοι οι άνθρωποι αλλά τις αντιμετωπίζει με πολύ χιούμορ και αυτό την κάνει ξεχωριστή και όχι γκρινιάρα.
  • Υπεραγαπά τα ταξίδια, όπως εγώ, οπότε καταλαβαίνει τη λατρεία μου αυτή.

11219397_10153439568944313_7778347352349200118_n.jpg

Η συνέντευξη με την Άνυ ήταν σαν μια συνεδρία χαράς, γέλιου και όμορφης συζήτησης. Θα προσπαθήσω όσο μπορώ να μεταφέρω στον γραπτό λόγο όλο το χιούμορ αυτής της κοπέλας και όλη της την καλή διάθεση. Έξυπνη, σπιρτόζα, με δυο καταγάλανα μάτια που όμοιά της δεν έχω ξανασυναντήσει και ένα μυαλό ξυράφι έτοιμο να πει την τέλεια ατάκα. Και πίσω από όλο αυτό υπάρχει ουσία και ολοκληρωμένη προσωπικότητα που σε κάνει να νιώθεις μια σιγουριά κοντά της και μια απίστευτη ζεστασιά ασφάλειας.

Αγγελική: Άνυ! Από το Άννα;

Άνυ: «…και γιατί το γράφεις με ένα νι και ύψιλον; Είσαι ανορθόγραφη;» Το έχω ακούσει και αυτό.

Αγγελική: Άρα από πού το Άνυ;

Άνυ: Και το όνομα αυτής… Ανυσία. Το autocorrect δεν το αναγνωρίζει, έχει άλλη άποψη: αμνησία, ανοσία, ανοησία, κτλ.

Αγγελική: Ανυσία… Σπάνιο όνομα.

Άνυ: Κυπριακό, της γιαγιάς, από την πλευρά της μαμάς μου. Σπάνιο μεν αλλά έχω και γιορτή δε… 30 Δεκεμβρίου. Περιμένω δώρα.

Αγγελική: Πώς ένιωσες που σου έδωσε τη σκυτάλη η Κορίνα;

Άνυ: Με συγκίνησε. Χάρηκα πολύ γιατί πιστεύει ότι έχω κάτι να πω και επίσης μετά από τόσα χρόνια ακόμα δεν έχουμε χορτάσει τη φιλία και την αγάπη μας.

Αγγελική: Είναι η πρώτη σου συνέντευξη;

Άνυ: Έχω κάνει πολλές για δουλειά. Μετράνε;

Αγγελική: Μετράνε! Αλλά δημοσιεύτηκε κάποια σε site;

Άνυ: Ελπίζω όχι (γελάει).

Αγγελική: Άρα είμαι η πρώτη που σου παίρνω τέτοια συνέντευξη.

Άνυ: Ναι!

Αγγελική: Μ’ αρέσει να είμαι η πρώτη.

Άνυ: Είσαι, είσαι.

Αγγελική: Πού μας βρίσκω τώρα;

Άνυ: Στον καναπέ στο σπίτι μου στην Καβάλα.

Αγγελική: Μεγάλη η χάρη σου! Ταξίδεψα για σένα!

Άνυ: Σε αποζημίωσα. Έχουμε μαζί προμήθειες: κάσιους, μπισκότα, σοκολάτες, γκοφρέτες, καφεδάκι, μεξικάνικο…

Αγγελική: Θα με παχύνεις.

Άνυ: Έχεις περιθώριο…

54416018_960229781033955_4155481588747993088_n.jpg

Αγγελική: Tα τελευταία δυο χρόνια είσαι Καβάλα;

Ανυ: Μένω στην Καβάλα, μην παρεξηγηθούμε!

Αγγελική: Σωστά, σωστά! Πιο πριν που ήσουν;

Άνυ: Οου… πώς θα το πούμε τώρα όλο αυτό;

Αγγελική: Πάμε σιγά σιγά.

Άνυ: Έχω ζήσει Καβάλα, Αθήνα, Βόλο, και Ντουμπάι…

Αγγελική: Μμμμ, προσπερνώ το Καβάλα-Αθήνα-Βόλο και πάμε να μας πεις τι έκανες στο Ντουμπάι;

Άνυ: Μα δε θα πω για Βόλο-τσιπουράδικα, Καβάλα-παραλίες, Αθήνα-τι να πρωτοπούμε…;

Αγγελική: Ίσως μετά. Ντουμπάι λοιπόν. Πώς βρέθηκες εκεί;

Άνυ: Φταις εσύ, η Κορίνα και η αδερφή μου που έγινα αεροσυνοδός στην Emirates.

Αγγελική: Γιατί;

Άνυ: Γιατί η ιδέα να πάμε στη συνέντευξη ήταν δική σου: «Πάμε εκεί: Τι έχουμε να χάσουμε». Η Κορίνα το είχε όνειρο ζωής και μου λέει: «Πήγαινε να το ζήσω μέσα από σένα» και η αδερφή μου είπε: «χρωστάς σε πιστωτικές, πήγαινε να ξεχρεώσεις.»

Αγγελική: Και πολύ καλά κάναμε που σε πείσαμε να πας! Πες μας για την εμπειρία σου εκεί.

Άνυ: Μοναδική! Ταξίδεψα σε μέρη που δε θα πήγαινα ποτέ. Έκανα πολύ καλούς φίλους. Αξίζει να σου πω την ιστορία για το πώς γνώρισα την συγκάτοικό μου εκεί, μισή Γαλλίδα μισή Αμερικάνα, την Claire. Καθίσαμε δίπλα δίπλα την πρώτη μέρα… κρυφοκοίταξε την ημερομηνία γέννησής μου και μου είπε «Dude, you are old too!!!» δηλαδή «Φίλε, είσαι και εσύ γριά». Περιτριγυριζόμασταν από εικοσάχρονα κοριτσάκια και εμείς ήμασταν 29. Κεραυνοβόλος φιλικός έρωτας!

Αγγελική: Η Claire είναι απίστευτη. Στην ορκομωσία σου ήρθαμε όλες στο Ντουμπάι. Θυμάσαι την Κινεζούλα;

Άνυ: Ακόμα δεν το έχεις ξεπεράσει ε;

Αγγελική: Ποτέ! Για να μπούνε και οι αναγνώστες στο κλίμα, είχαμε πάει μαζί στη συνέντευξη για την Emirates στην Αθήνα και για να συνεχίσεις στη διαδικασία έπρεπε να φτάνεις να αγγίξεις ένα σημαδάκι σε καθορισμένο ύψος. Εγώ επειδή είμαι 1.65…

Άνυ: Εντάξει κλαίω!

Αγγελική: Επειδή είμαι 1.55 τελοσπάντων, δεν το έφτανα! Και πάμε στην ορκομωσία σου και βλέπω μια κινεζούλα πιο κοντή από ΄μένα. Τι φάση! Της πιάνω κουβέντα και κάποια στιγμή τη ρωτάω πώς έφτασε το σημάδι… και μου απαντά με τη μεγαλύτερη απλότητα του κόσμου «I Jumped» «Πήδηξα»… Δεν έχω νιώσει πιο μεγάλο φθόνο ποτέ ποτέ ποτέ. Επίσης δεν έχω νιώσει και πιο χαζή ποτέ!!!

Άνυ: Έλα Αγγελάκι, ξεπέρασέ το!

Αγγελική: Τελοσπάντων… θα δώσω τόπο στην οργή. Πες μας πού έχεις ταξιδέψει με τη δουλειά σου ως αεροσυνοδός.

Άνυ: Θες χώρες ή ηπείρους;

Αγγελική: Ηπείρους για αρχή.

Άνυ: Αυστραλία, Ασία, Αφρική, Ευρώπη, Αμερική

Αγγελική: Μόνο η Ανταρκτική σου ξέφυγε.

Άνυ: Ελπίζω όχι για πολύ… γενικά είμαι άπληστη με τα ταξίδια… ποτέ δεν είναι αρκετά.

Αγγελική: Χώρες;

Άνυ: Θα μπορούσαμε να μιλάμε για πάντα, η Εmirates πραγματικά πάει παντού. Ωραίο moto για την Emirates. Να το πουλήσουμε.

Αγγελική: Όντως.

Άνυ: Να πούμε καλύτερα ποια είναι τα top 4 που πήγα;

Αγγελική: Ναι, γιατί αν τα πούμε όλα θέλουμε δέκα σελίδες.

Άνυ: Μπορώ να πω Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη;

Αγγελική: Μόλις το είπες!

Άνυ: Απίστευτο μέρος επίσης και η Ιαπωνία, πανέμορφο, άλλος κόσμος… από τα μέρη που δε μου θύμισαν τίποτα συγκριτικά με άλλες χώρες.

Αγγελική: Τρίτο.

Άνυ: Μαυρίκιος… καταρχάς με πλήρωσαν για να πάω… τι να πω… όλη η εμπειρία ήταν καταπληκτική… η θάλασσα, η φύση, τα μαϊμουδάκια που είναι παντού, κάτι νυχτερίδες μεγάλες σαν γατιά, δεν έχω ξαναδεί τέτοιες νυχτερίδες.

Άνυ: Τέταρτο.

Άνυ: Και η Νέα Ζηλανδία ήταν…

Αγγελική: Σε ζηλεύω τόσο αυτή τη στιγμή…

Άνυ: Θα πας και εσύ είμαι σίγουρη! Η Νέα Ζηλανδία λοιπόν είναι ένα μέρος που δε θα πήγαινα ποτέ από μόνη μου και κατάφερε να με κάνει να θέλω να ξαναπάω…

Αγγελική: Ποιος λαός σου έκανε εντύπωση και γιατί;

Άνυ: Θετική η αρνητική;

Αγγελική: Ας μείνουμε στα θετικά.

Άνυ: Στο Ντουμπάι υπάρχουν άνθρωποι από φτωχές χώρες, ενδεικτικά αναφέρω: Ινδοί, Πακιστανοί. Αυτοί πηγαίνουν μια φορά στα δυο χρόνια στο σπίτι τους. Ίσως στην πρώτη ματιά έχεις μια αρνητική προκατάληψη γι’ αυτούς, τελικά όμως είναι απίστευτα δοτικοί, με χαμόγελα, ό,τι τους κάνεις το εκτιμάνε, καλόψυχοι, έβλεπες την ευγνωμοσύνη στα μάτια τους για το ελάχιστο και αυτό το βρήκα σπουδαίο. Δυστυχώς υπάρχουν λαοί που δεν εκτιμάνε τίποτα και σου φέρονται σαν να είσαι υποδεέστερος. Πάντα με εξαιρέσεις βέβαια, μη γενικοποιώ αόριστα.

53556655_1095143580673940_5805734995989364736_n.jpg

Αγγελική: Ηρθες σε επαφή με πολλούς λαούς ε;

Άνυ: Ναι. Mάλιστα μέσα από τη δουλειά μου, από τον τρόπο που συμπεριφερόντουσαν στις πτήσεις καταλάβαινες πολλά και για τη χώρα, ξαναλέω, σε ένα γενικό πλαίσιο, και με το στατιστικό δείγμα που είχα τέλος πάντων.

Αγγελική: Η ζωή στο Ντουμπάι;

Άνυ: Ιδιαίτερη. Δεν έχει καμιά σχέση με τη ζωή που κάνουμε στην Ελλάδα. Άλλη ποιότητα φαγητού, άλλος καιρός τελείως και νομίζω ότι είναι πολύ του ¨φαίνεσθε¨. Βέβαια και οι επενδύσεις και τα κεφάλαια είναι πολύ διαφορετικά επίσης.

Αγγελική: Έχεις κρατήσει επαφές από εκεί;

Άνυ: Ναι, υπάρχουν τέσσερις άνθρωποι με τους οποίους έχω κρατήσει πολύ καλή επαφή. Να φανταστείς πέρισυ πήγα με το αγόρι μου στο Παρίσι και μετά στην Κίνα για να δω κάποια από αυτά τα άτομα.

Αγγελική: Γιατί έφυγες από αυτή τη δουλειά;

Άνυ: “I was too old for this shit”. Δεν είναι δική μου ατάκα, είναι ατάκα από Mel Gibson στο «Φονικό όπλο». Μέσα σε έναν χρόνο έμαθα αυτά που ήταν να μάθω και δεν είχα πια challenge. Επίσης είμαι μηχανικός υπολογιστών και μπορεί να ταξίδευα και αυτό να ήταν ευχάριστο αλλά η δουλειά σαν δουλειά δεν είχε για μένα κάποιο ενδιαφέρον, ένιωθα ότι δεν μπορούσα να εξελιχθώ σαν προσωπικότητα. Οπότε επέλεξα να παραιτηθώ και να κάνω μεταπτυχιακό πάνω στο αντικείμενό μου στην Ξάνθη και να είμαι και κοντά στους ανθρώπους που αγαπώ.

53117796_346870359142001_8625705012376371200_n.jpg

Αγγελική: Τι έχεις σπουδάσει;

Άνυ: Μηχανικός Υπολογιστών, Τηλεπικοινωνιών και Δικτύων στο Πολυτεχνείο του Βόλου.

Αγγελική: Και μεταπτυχιακά;

Άνυ: Πονεμένη ιστορία.Ελπίζω να μην τα διαβάσει η μαμά μου.

Αγγελική: Πες μας

Άνυ: Είμαι στο τελικό στάδιο ενός και στα μισά ενός άλλου…

Αγγελική: Σε τι θέμα;

Άνυ: Το ένα είναι διατμηματικό των πολιτικών μηχανικών και των ηλεκτρολόγων μηχανικών με θέμα «System Engineering Management» και το δεύτερο καθαρά στο τμήμα των ηλεκτρολόγων «Προηγμένες Τεχνολογίες Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και Μηχανικού Υπολογιστών» και τα δυο στην Ξάνθη. Εξαιτίας του πρώτου βρέθηκα να δουλεύω και στο Δημοκρίτειο.

Αγγελική: Και δουλεύεις κιόλας!

Άνυ: Δουλεύω ως μηχανικός στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο.

Αγγελική: Χρόνο να υπάρξεις έχεις;

Άνυ: Με δυσκολία αλλά… ναι… υπάρχω…

Αγγελική: Πού αφιερώνεις τον ελεύθερο χρόνο σου;

Άνυ: Γενικά ο χρόνος μου μοιράζεται κυρίως στη σχέση μου και στον Μώλντερ.

Αγγελική: Ποιος είναι ο Μώλντερ;

Άνυ: Το λαμπραντόρ μου… από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να πάρω έναν σκύλο αλλά μεγάλο σκύλο όχι pocket size.

Αγγελική: Πώς είναι να έχεις κατοικίδιο; Το θέμα αυτό το έβαλες πρώτο πρώτο σε αυτά που ήθελες να αναφέρουμε. Γιατί;

Άνυ: Γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο και ταυτόχρονα υπέροχο να έχεις ένα σκυλί. Δεν είναι όπως τα δείχνουν στις ταινίες… ξυπνάς, τρως πρωινό και το σκυλί στωικά παρατηρεί ήρεμο, χαρούμενο, χαλαρό…. στο δικό μας σπίτι τουλάχιστον τα πράγματα είναι αλλιώς. Σε ξυπνάει το σκυλί, πηδάει πάνω σου από χαρά αλλά δε σε αφήνει να φας, να πιείς τον καφέ σου… Πέρα από την πλάκα κανείς δε σε προετοιμάζει για την πραγματική ευθύνη του να έχεις ένα ζώο, να είναι υγιές, να τρώει καλά, οι βόλτες, ο χρόνος που πρέπει να αφιερώσεις σε αυτό για να είναι χαρούμενο και οι μόνιμες τύψεις ότι δεν κάνεις αρκετά… ιδιαίτερα αν δεν έχεις χρόνο. Αυτό που ήθελα να πω και γι΄ αυτό το έβαλα πρώτο: τα σκυλιά δεν είναι λούτρινα… είχα απόλυτη άγνοια για το τι είναι πρακτικά… μην παίρνετε σκυλάκι σαν να είναι game boy… είναι μια ευθύνη που οφείλεις να ακολουθήσεις…

Αγγελική: Δεν αξίζει όμως τον κόπο;

Άνυ: Για μένα 100%. Αυτή η ευτυχία και η χαρά που νιώθω όταν βλέπω αυτό το πλάσμα δε συγκρίνεται με τίποτα. Αυτή η αγάπη που λαμβάνω είναι ανεπανάληπτη.

Αγγελική: Θα συνιστούσες να πάρει κάποιος σκύλο;

Άνυ: 1000%. Θεωρώ ότι εμπλουτίζει τη ζωή σου με έναν τρόπο μοναδικό. Αρκεί να έχεις κάποιον να σε βοηθάει. Εγώ είμαι τυχερή γιατί και ο σύντροφός μου ο Δημήτρης βοηθά και φίλοι. Και να σου πω και κάτι, το παιδί αν είναι ανάγκη βρίσκεις να το αφήσεις για λίγο. Τον σκύλο δύσκολα!

Αγγελική: Τι μπορεί να σου ανεβάσει τη διάθεση;

Άνυ: Αυτόν τον καιρό μου φτιάχνει το κέφι να μαζεύω τους φίλους μου στο σπίτι με το αγόρι μου και τον σκύλο μου και να τους κάνω το τραπέζι. Δε θα βαρεθώ ποτέ να βλέπω από σειρές τις: Gilmore girls, Frazier και τα Φιλαράκια. Επίσης πεθαίνω με τα εξής βιντεάκια:

https://www.youtube.com/watch?v=Se42mtY1ekA&app=desktop

https://www.youtube.com/watch?v=Vz_5GYb56T0&app=desktop

Αγγελική: Έχεις τατουάζ στον καρπό βλέπω.

Άνυ: Ναι! Eίναι ατάκα από το Dracula του Coppola: “I have crossed oceans of time to find you”. Η πιο ρομαντική ατάκα όλων των εποχών κατά τη γνώμη μου αλλά για μένα νομίζω ότι σημαίνει ουσιαστικά ότι βρήκα τον εαυτό μου.

53302382_405029330301536_6123833304861900800_n.jpg

Αγγελική: Άλλο ένα θέμα που σε απασχολεί είναι το θέμα της έλλειψης χρόνου σε συνδυασμό με τη φιλία.

Άνυ: Ναι! Νιώθω ότι είναι δύσκολο να κρατάς την επαφή που είχες… σε μονοπωλούν η δουλειά, οι υποχρεώσεις, η καθημερινότητα. Χάνεσαι στα «πρέπει» και ξεχνάς τα «θέλω». Αξίζει να αφιερώνεις χρόνο και διάθεση αν θέλεις να κρατήσουν οι σχέσεις σου. Νιώθω ότι υστερώ σε αυτό το κομμάτι. Οι φίλες μου κοντεύουν να ξεχάσουν πώς είμαι. Έχω χαθεί και όχι τίποτα, πλέον λόγω ηλικίας  θα ανήκω  στη κατηγορία: «silver alert… εξαφάνιση ηλικιωμένης, την τελευταία φορά έβγαλε βόλτα το σκυλί της.» (Γελάμε!)

Αγγελική: Δείτε μια ηλικιωμένη στα τριάντα κάτι της! Ε, με τόσα που κάνεις που να μην χαθείς!

Άνυ: Ένα σαββατοκύριακο ήθελα να δω πολύ κόσμο που είχα να δω καιρό και ήπια τόσους καφέδες που δεν μπορούσα να συνέλθω τη Δευτέρα από την υπερένταση.

Αγγελική: Βέβαια όταν έχεις σύντροφο, αυτή η σχέση αντικαθιστά σε έναν βαθμό και τις φίλες συνήθως.

Άνυ: Άλλο είναι οι φιλίες και άλλο ο σύντροφος. Αλλιώς μιλάς με φίλες ή με γονείς ή με αδερφή και αλλιώς με τον σύντροφο. Δεν ξέρω τι γίνεται συνήθως αλλά οι δικές μου φίλες είναι αναντικατάστατες. Και στην τελική πού θα νιώσεις άνετα να γκρινιάξεις για τα παράπονά σου. Δε συμφωνώ ο σύντροφος να γίνεται κολλητάρι. Είναι άλλη σχέση, με άλλες ισορροπίες. Αλλιώς θα επικοινωνήσω τις ανασφάλειές μου με τις φίλες που είμαστε σαν αδελφές εδώ και είκοσι χρόνια. Ηλικίες δε λέμε… από κούνια από κούνια.

53584950_1378912485584434_868517123977117696_n.jpg

Αγγελική: Πώς είναι η σχέση σου με την αδερφή σου;

Άνυ: Μεγάλος έρωτας. Όταν ήμασταν μικρά σκοτωνόμασταν αλλά από τότε που έφυγε φοιτήτρια και κατάλαβα την απουσία της είμαστε πολύ δεμένες. Απίστευτο χιούμορ, έξυπνη, καταπληκτική φίλη… τι να πρωτοπώ, και παραγγελιά να την έκανες τόσο καλή δε θα έβγαινε.

54368153_2311907052467753_5791273750909419520_n.jpg

Αγγελική: Είστε δεμένη οικογένεια απ’ ότι βλέπω.

Άνυ: Είμαστε. Καμιά αφορά δεν εκτιμάς αυτά που έχεις, τα θεωρείς δεδομένα και μετά ακούς κάτι περιπτώσεις και ξυπνάς. Το βασικό είναι ότι στην οικογένειά μου όλα γίνονται με βάση την αγάπη και την εξέλιξη.

Αγγελική: Και οι δυο γονείς έχουν σχέση με τη χημεία;

Άνυ: Σωστά. Το αγαπημένο μου παιχνίδι μικρούλα ήταν το «ο μικρός χημικός», ουσίες, πειράματα. Ουσιαστικά για μένα το πανεπιστήμιο ήταν μονόδρομος και κάτι αυτονόητο σαν μέλλον. Με την καλή έννοια. Δε με πιέσανε ποτέ.

Αγγελική: Για ποια πράγματα είσαι περήφανη;

Άνυ: Είμαι περήφανη για την οικογένειά μου, τις φίλες μου, την αδερφή μου, τη ζωή μου και ιδιαίτερα τα 5 τελευταία χρόνια, για τη σχέση μου με τον Δημήτρη, για το σκυλί μου που δεν κάνει και κάτι αλλά και μόνο που χασμουριέται εγώ περηφανεύομαι… πω πω, δύσκολη ερώτηση… …για το πόσο καλά μπορώ να οργανώσω ταξίδια…

Αγγελική: Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου;

Άνυ: Σπάταλη σίγουρα και πώς λέγεται αυτό που τα αφήνεις όλα τελευταίο δευτερόλεπτο και τρέχεις πανικόβλητη;

Αγγελική: Αναβλητικότητα! Υπάρχει ένα τέλειο βιντεάκι που μιλάει για αυτό, δες το!   https://www.youtube.com/watch?v=arj7oStGLkU&t=37s

Άνυ: Πάλι από τα αρνητικά ξεκινήσαμε… σαν τις συνεντεύξεις στην Emirates, όλοι γράφανε: «είμαι πολύ δοτική, με πατάνε οι άλλοι σαν χαλί, είμαι πρόθυμη» και εγώ άρχισα με αυτά που θα ήθελα να αλλάξω, απορώ γιατί με πήραν. Επίσης γελάω κάθε φορά με το πώς ήμουν τότε! Είχε σχετικά αυστηρό, τυπικό dress code. Εγώ δεν είχα κάτι αντίστοιχο και φόρεσα ένα ταγιέρ της μαμάς μου. Ήμουν σαν γιαγιά την Κυριακή στο πρώτο στασίδι! Και με πλεξούδα παρακαλώ. Πώς θα περιέγραφα τον εαυτό μου, ε! Μπορώ να πω ένα χαρακτηριστικό για κάθε γράμμα της αλφαβήτου!

Αγγελική: Challenge accepted !!!

Άνυ: Ποιος θα κάτσει να διαβάσει;

Αγγελική: 24 λέξεις είναι.

Άνυ: Πες ένα από Ω

Αγγελική: Είσαι Ωραία.

Άνυ: Α, σε ευχαριστώ! Για αυτά που δε βρίσκω θα τα προσαρμόζουμε. Όπως όταν ήμουν 5 και παίζαμε ¨ζώα-φυτά¨. Η αδερφή μου στο ζώο από Ζ έγραψε «ζουελέφαντας».

Αγγελική: Πάμε!

Α – Αντιδραστική

Β – Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του

Γ – Γελαστή, Γαλανομάτα

Δ – Δοτική

Ε – Επίμονη, Ενοχική

Ζ – Ζούπερμαν

Η – Ήτανε μια φορά μάτια μου

Θ – Θύμα ενίοτε

Ι – Ικανή

Κ – Κουρασμένη

Λ – Λίγο ακόμα ύπνο σας παρακαλώ

Μ – Μαναράκι (το είπα εγώ όχι η Άνυ!!!)

Ν – Ναζιάρα

Ξ – Ξανθιά

Αγγελική: Το ξέρεις ότι αν δεν πούμε το προηγούμενο δε βρίσκω το επόμενο γράμμα; Το λέω σαν τραγουδάκι.

Ανυ: Άστα! Και εγώ!

Αγγελική: Συνεχίζουμε!

Ο – Οργανωτική

Π – Πολυλογού

Ρ – Ρεαλίστρια θα ήθελα να ήμουν

Σ – Σταθερή

Τ – Τρελή

Υ – Υστερική με το σκυλί μου

Φ – Φαγανή

Χ – Χιουμορίστα

Ψ – Ψυχαναγκαστική

Ω – Ωραία, τα καταφέραμε

Αγγελική: Μου έδωσες ιδεάρα για νέα στήλη. Η ΑΒ του τάδε!

Άνυ: Θέλω credits.

Αγγελική: Ποια είναι τα όνειρά σου;

Άνυ: Το πιο γήινο όνειρό μου είναι να αποχτήσω ένα σπίτι με μια τεράστια αυλή για να παίζει ο Μώλντερ. Το σπίτι ας είναι μια σταλιά αλλά η αυλή να είναι μεγάλη να χαίρεται.

Αγγελική: Το πιο πιο τρελό σου όνειρο;

Άνυ: Από αυτά που δεν τα λες παραέξω;

Αγγελική: Θα το πεις παραέξω βέβαια!

Άνυ: Να γυρίσω όλο μα όλον τον κόσμο και να γίνω καταπληκτική στη δουλειά μου. Η καλύτερη.

Αγγελική: Πραγματοποιήσιμα όνειρα, μπράβο

Άνυ: Καμιά φορά νομίζω ότι θα τα καταφέρω σίγουρα και άλλες απογοητεύομαι. Για να γίνεις πολύ καλός μηχανικός δε φτάνει απλά να το θες. Πρέπει να διαβάσεις πολύ…

Αγγελική: Κανένα άλλο όνειρο τρελό;

Άνυ: Τι άλλο θέλεις να ακούσεις; Nα γίνω μοντέλο της Victoria secret;;

Αγγελική: Τι θα ήθελες να πεις στους αναγνώστες που έχουν φτάσει ως εδώ την ανάγνωση;

Άνυ: Θα τους έλεγα «είστε με τα καλά σας. Διαβάσατε ως εδώ;;» Εγώ πίστευα σας χάσαμε είτε στον σκύλο είτε στην ΑΒ.

Αγγελική: Κάτι αισιόδοξο για κλείσιμο έχουμε;

Άνυ: Παρα πολλά, είμαι πολύ αισιόδοξη. Κρίμα που δεν το βάλαμε στο A. Λοιπόν. Υπάρχει πολλή αγάπη εκεί έξω. Έρχεται σε διαφορετικές μορφές και από ετερόκλιτες υπάρξεις οπότε να είστε ανοικτοί και να μη βάζετε καλούπια και προσδοκίες. Στεναχωριόμαστε γιατί την περιμένουμε με έναν συγκεκριμένο τρόπο αλλά θα ξαφνιαστείς από το πόση αγάπη μπορείς να λάβεις από παντού.

Αγγελική: Πού παραδίδεις τη σκυτάλη;

Άνυ: Μα ασφαλώς στη μια και μοναδική…

Άνυ σε ευχαριστώ για όλα!

Αγγελική Παρδαλίδου

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα