Με ρώτησαν, αν θα ήθελα να γράψω κάτι… οτιδήποτε! (ΩΧ)
ΩΧ, γιατί μου είναι πολύ δύσκολο να εκφράζομαι πάνω στο χαρτί, γιατί έχω μάθει να εκφράζω το οτιδήποτε μέσα από το σώμα, μέσω της κίνησης..
Παρ’όλα αυτά το βλέπω σαν πρόκληση και θα το προσπαθήσω.
Σκέφτομαι αν βρισκόμουν σ΄ έναν χώρο και αφηνόμουν κινησιολογικά τι θα είχε ανάγκη το σώμα μου να εκφράσει? Τι θα “έλεγε”?
Συνδέομαι με την καρδιά μου και όχι με το μυαλό γιατί είναι ο μόνος τρόπος να είμαι εγώ. Αρχίζω να “εκτίθεμαι” τώρα.. ΩΧ!
Παρατηρώ πως σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει γύρω μας, στον πλανήτη μας αυτή τη στιγμή, η καρδιά μου είναι ήρεμη, είναι χαμογελαστή, είναι ασφαλής. Ίσως γιατί πολύ πρόσφατα βλέποντας πως μένοντας όλος ο πλάνητης σε καραντίνα, η Γή άρχισε να θεραπεύεται από τα τραύματα που της είχαμε προκαλέσει.
Και αυτό με συγκίνησε βαθιά, κάτι συνέβει μέσα μου εκείνη τη στιγμή και σταμάτησα να φοβάμαι τον θάνατο…
Σταμάτησα να φοβάμαι τον κορονοϊό, γιατί ένιωσα πως κάθε τι που συμβαίνει έχει το λόγο του και την σημασία του στο σύμπαν, τίποτα δεν γίνεται τυχαία.
Σκέφτομαι πως όσο πιο εναρμονισμένη νιώθω με τον εαυτό μου, όσο συνεχίζω να με φροντίζω, να μου μαγειρεύω υγιεινά γεύματα, να πηγαίνω βόλτες στη φύση, να χορεύω, να μ’ αγκαλιάζω σφιχτά, τόσο πιο ανοιχτή είμαι απέναντι στους άλλους, στο Εμείς!
Πρώτη φορά που το βιώνω έτσι.. Οσο απομακρύνεσαι από τον μικρόκοσμό σου, από το εγώ σου, τον εγωκεντρισμο σου, όσο αρχίζεις να βλέπεις το δάσος και όχι το δέντρο, μεταφέρεσαι στο σύνολο, στον άνθρωπο, στο κοινό καλό, στην αλληλεγγύη, στην προσφορά, στην Αγάπη!
Και όσο πιο πολύ προσφέρεις, τόσο περισσότερη αγάπη νιώθεις και τότε συνειδητοποιείς, πως ότι και να είσαι, όσο πετυχημένος, όσο ευκατάστατος, αν η καρδιά δεν είναι ανοιχτή και έτοιμη να μοιραστεί, δεν μπορεί να δει, να νιώσει, να απολαύσει τίποτα, συνεχώς φοβάται..
Εύχομαι λοιπόν από αυτή την καταστροφή να ανακαλύψει ο κάθε ένας την δική του α-φοβία και να αρχίσει αυτός ο κόσμος ν’ αλλάζει προς το καλύτερο.
Η δική μου από την άλλη α-φοβία του θανάτου εύχομαι να κρατήσει, μέχρι την τελευταία μου εκπνοή!!!
(Αυτές ήταν οι σκέψεις μου σήμερα)
Ασπασία Μηλιαράκη 22/3/2020
