Σε ένα δωμάτιο
Εκεί ψηλά
Θα ‘θελα να ξαποστάσω
Μία μικρή φωλιά
Όλα τα δεσμά να τα πετάξω
Εκεί να αντικρίσω δυο μάτια παιδικά
Γλυκά να τα φροντίσω
Να τους πω
Δεν ξέρω γιατί είμαι εδώ
Μα δεν γυρνάω πίσω
Δεν γυρνάω πίσω
Θέλω να αγγίξω κάθε τοίχο
Με το κορμί μου να γεμίσω
Θέλω να νιώσω τα βουνά
Και τον ήλιο στα φτερά
Θέλω νερά να απλωθούν
Μέσα μου βαθιά
Να μη μιλήσω
Να σιωπήσω
Να ακούσω την φωνή των αστεριών
Και την λίμνη των αναστεναγμών
Να φωνάζει να ουρλιάζει
Και ζεστά να αγκαλιάζει
Δεν θα γυρίσω πίσω
Κι όταν το δωμάτιο καεί
Δεν θα λυγίσω
Μα τώρα δεν γυρνάω πίσω
Καλλιόπη Μανδρέκα, 21-3-2020