Έξι μέρες. Έξι διαδρομές. Έξι παράλληλες ιστορίες με κοινή κατάληξη στο κέντρο της πλατείας.
Έξι διαφορετικοί χαρακτήρες πηγαίνουν στην Ομόνοια να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους. Και θα γίνει η πλατεία από σημείο αναφοράς της πόλης, σημείο αναφοράς της δικής τους ζωής.
Ο Κλήμης Εμπέογλου μίλησε στο All4fun για τη “Στάση Ομόνοιας” και για το περιεχόμενο της παράστασης, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου 2017.
Τι πραγματεύεται η Στάση Ομόνοια και τι πρόκειται να δούμε στην πλατεία από τις 20 Ιουνίου;
Πρόκειται για μια παράσταση στην οποία έξι διαφορετικές ιστορίες με κοινό γνώμονα την πλατεία και την ευρύτερη περιοχή εξελίσσονται με ρεαλιστικό και μη τρόπο μπροστά στους θεατές.Ουσιαστικά, μαζί με το κοινό θα αναρωτηθούμε για αυτή την περιοχή και θα τη φανταστούμε κάπως αλλιώς.
Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να δει το έργο σας;
Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να περπατήσει κάποιος στην Ομόνοια,να δει τις ιστορίες του τόπου αυτού,να μάθει για την πόλη και για τον κόσμο που υπάρχει εκεί,να οσμιστεί τι συμβαίνει και να οραματιστεί μαζί με μας μια άλλη εικόνα. Η διεύρυνση της φαντασίας του κοινού σε ένα τόσο στερεοτυπικό σημείο της πόλης έχει ουσιαστικό ενδιαφέρον, πιστεύω.
Μίλησε μας για τον ρόλο σου και την αξία του κειμένου.
Ως ρόλος έχω ένα όραμα,να φυτέψω ένα δέντρο στην πλατεία! Να δώσω σάρκα σε τόσο τσιμέντο και ταυτότητα σε μια επιφάνεια με το φύτεμα ενός πλατάνου. Το κείμενο προέκυψε από τις πρόβες και από πολλές συζητήσεις με τους σκηνοθέτες και τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Ουσιαστικά μοιράσαμε τα όνειρά μας και τις εμπειρίες μας σε σχέση με την Ομόνοια και φτιάξαμε μια ιστορία. Παίρνω μια αρκετά “πράσινη’’ θέση απέναντι στην πλατεία και την περιοχή και ελπίζω να βοηθηθώ και από τον κόσμο!!
Μίλησέ μας για το πώς βίωσες τη συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Ήταν μια πολύ δημιουργική διαδικασία και αρκετά ενδιαφέρουσα, καθώς πρέπει να δράσουμε σε έναν δημόσιο χώρο ο οποίος ανήκει στο κόσμο.
Κατάλαβα πως σε ανοιχτούς και τόσο ευαίσθητους ‘’χώρους’’ όπως η Ομόνοια δεν αρκεί ένα κείμενο αλλά και μια τεράστια πρόθεση να κάνεις κάτι πρακτικό, χειροπιαστό, ώστε ο θεατής να φύγει με μια ανάμνηση της πράξης.
Πόσο σημαντική θεωρείς για σένα αυτήν τη δουλειά και ποιες είναι οι προσδοκίες σου συνολικά;
Είναι πάντα πολύ ωραίο να δουλεύεις με κόσμο που ονειρεύεται ακόμη και ψάχνει νέους δρόμους. Ο Γιώργος και η Ειρήνη ανήκουν στους ανθρώπους που αναζητούν τη σχέση του performer με το κοινό και το χώρο ως το τέλος και αυτό έχει μεγάλη σημασία,γιατί δεν λειτουργουν με στερεότυπα επιτυχίας και ακούν πάντα αυτό που έχεις να πεις. Αυτή η ευγένεια ψυχής στις συνεργασίες είναι πολύτιμη και δυσεύρετη.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 22/6/2017