Τόμ όταν πέθανε ο Ά. Δεν έκλαψα.
Στο ορκίζομαι Τόμ ούτε ένα δάκρυ.
Δύο χρόνια μετά πήγα στο νεκροταφείο να πώ γειά.
Ήταν τα γενέθλια μου.
Και κοίταξα το αναθεματισμένο μάρμαρο που γράφει έφυγε και τα πήρα στο κρανίο.
Ποιος έφυγε ρε;
Εσύ έφυγες που θα μου πεις εμένα έφυγε.
Κανείς δεν έφυγε.
Άνοιξαν οι ουρανοί Τόμ.
Καρεκλοπόδαρα σου λέω από τα μάτια. Αναφιλητά τέτοιο κλάμα ούτε οργασμός. Τελείωσα στο ορκίζομαι, να κοίτα φιλάω σταυρό.
Τι είναι αυτό:
Άστο ξέχνα το.
Ψιθύρισα ναι. Δε γουστάρω να γίνω 40 αν δεν είσαι και εσύ.
Διάολε, είναι άδικη αυτή η ζωή.
– Ναι και μετά πεθαίνεις.
– Τόμ, σκάσε. Δεν είναι αστείο.
Μπορώ να έχω ακόμη ένα ουίσκι.
Πίνεις πολύ.
Δουλειά σου.
(…..)
Τόμ όταν γεννήθηκε η Α. δάκρυσα.
Λέω από μέσα μου Θεέ.
Ένιωσα το βάρος των οργάνων μου.
Αισθάνθηκα πόσο ζυγίζει το συκώτι μου.
Που να ξέρεις εσύ, σου χει σάμπως μείνει δείγμα συκώτι;
Μου ρούφηξε το αίμα.
Την κοίταξα στα μάτια και την αγάπησα και τη μίσησα όσο αγαπάω και μισώ την μάνα μου σε αυτή τη ζωή.
Τι γελάς;
Έλα μη γελάς δεν είναι αστείο.
Είναι.
Είμαι χαρούμενη ξέρεις γιατί έχω παράθυρο.
Μεγάλο. Με θέα.
Τα βρακιά της απέναντι. Βρίσκω έμπνευση και γράφω ξανά.
Είχα τρομοκρατηθεί.
-Στο χα πει;
-Σκάσε Τόμ. Όλο μιλάς, όλο γνώμες είσαι. Ναι μου τα λεγες. και;
Γράφω απλά, χωρίς παράξενες λέξεις, χωρίς λογοτεχνικές φιοριτούρες.
– Γι’αυτό είσαι μέτρια.
– Εσύ είσαι μέτρια.
(γέλια)
Τόμ.
Σοβαρά.
Είμαι. Εγώ είμαι. Και θέλω.
Πόσα χρόνια μου πήρε να το καταλάβω αυτό. Πέθανα και γεννήθηκα ξανά.
Πέρασε όλη μου η ζωή μπροστά από τα μάτια μου.
Όλα. Και εσύ μαζί. και αυτό ήθελα να σου πω σήμερα Τόμ.
Είμαι και θέλω.
Δε γίνομαι.
Χρόνια Πολλά μαλάκα.
Τι είναι αυτό;
Άστο.
(γέλια)
Ζ, 15/2/2015
& Η Ζαφειρία Δημητροπούλου – Δελάνχελ είναι ηθοποιός, απόφοιτος του θεάτρου Τέχνης με σημαντικές μέχρι τώρα συνεργασίες στο ενεργητικό της και τιμήθηκε με το βραβείο της καλύτερης γυναικείας ερμηνείας της σεζόν 2012-13 στα 1α θεατρικά βραβεία κοινού All4fun για την ερμηνεία της στην παράσταση Πιτσιμπούργκο. Εδώ και λίγoυς μήνες ζει στο Λος Αντζελες απ’ όπου γράφει τη στήλη.