6.4 C
Athens
Σάββατο, 8 Φεβρουαρίου, 2025

Το πρόσωπο της εβδομάδας: Αντώνης Καλομοιράκης – Ηθοποιός / Συγγραφέας

Έγραφε πάντα ιστορίες και όταν ήρθε η στιγμή το εξέλιξε και μέσω της συγγραφής. Πριν βέβαια αρχίσει να βλέπει τα δημιουργήματα του επί σκηνής, είχε διαγράψει ήδη την πορεία του ως ηθοποιός.

Ο Αντώνης Καλομοιράκης βιώνει μια γεμάτη σεζόν και θα είναι και ένας από τους πρωταγωνιστές στα “Νεοκλασικά” στην πρώτη τηλεταινία της σειράς του Alpha, που ξεκινάει με “Τον φίλο μου τον Λευτεράκη”.

Παράλληλα συνεχίζεται θεατρικά το έργο του «Οι Α.Υ.Τ.Ο.Ι. που θα αλλάξουν τον κόσμο», για το οποίο όπως περιγράφει στο All4fun, αφορά ένα σχόλιο πάνω στη νοοτροπία του να λες άλλα και να πράττεις άλλα.

Η δημιουργική του έκφραση, ωστόσο, δεν σταματάει μόνο στα επί σκηνής, αφού ήδη μαζί με τη συνεργάτιδα του ‘Εφη Δράκου δουλεύουν πυρετωδώς πάνω στη συγγραφή σεναρίου για τηλεοπτική σειρά.

* Η αλήθεια είναι ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αυτή τη δουλειά ονειρευόμουνα να κάνω. Τα παιχνίδια που θυμάμαι σαν παιδί, οι δραστηριότητές μου, αυτά που με ευχαριστούσαν ήταν γύρω από την τέχνη. Θεατρικά εργαστήρια, ομάδες, παραστάσεις στο σχολείο… Λυσσαλέα εφηβεία. Το ίδιο και η συγγραφή. Πάντα μου άρεσε να λέω ιστορίες. Έγραφα, έγραφα, έγραφα. Τα μαθήματα που χαιρόμουν πιο πολύ στο σχολείο ήταν η έκθεση και η λογοτεχνία. Οπότε μεγαλώνοντας θα ήταν αναπόφευκτο να μη θέλω να ασχοληθώ και επαγγελματικά πια με αυτή τη δουλειά. Τη συγγραφή σήμερα μπορώ να πω ότι σε μεγάλο βαθμό την οφείλω στον Χάρη Ρώμα. Πριν από τρία χρόνια καθίσαμε να γράψουμε μαζί ένα θεατρικό έργο. Διασκευάσαμε και φτιάξαμε μια παράσταση από διηγήματα του Τσέχωφ. Με γοήτευσε πάρα πολύ ο τρόπος, με τον οποίο δουλεύει τα κείμενα, τους στόχους των σκηνών, τους σκελετούς κλπ, συν όλη η ακριβολογία και η λεπτομέρεια που τον διακρίνει. Γρήγορα άνοιξα λάπτοπ και η μία ιδέα διαδεχόταν την άλλη.

* Η υποκριτική και η συγγραφή είναι δύο μαγικοί χώροι της τέχνης, που σου επιτρέπουν να κάνεις φοβερά πράγματα, τα οποία στη ζωή πιθανώς να μην τα κάνεις ποτέ, χωρίς όμως να χρειαστεί να «λουστείς τις επιπτώσεις»! Τρομερό δεν είναι αυτό; Μέσα απ’ αυτές τις δύο ιδιότητες ζεις πολλές ζωές σε λίγα μόνο χρόνια.

257738329_605137180606390_7698097636547897855_n.jpg

* Η τέχνη στην Ελλάδα – και ίσως όχι μόνο – είναι ένα επάγγελμα που θα ‘πρεπε να συγκαταλέγεται στα πολύ βαρέα και στα εντελώς ανθυγιεινά. Κάθε έξι μήνες στην καλύτερη αλλάζεις δουλειά. Τα χρήματα είναι λίγα. Το άγχος μεγάλο για το αν και πότε θα κλείσεις την επόμενη δουλειά. Κι αυτό συμβαίνει γιατί η προσφορά είναι πολύ μεγαλύτερη από τη ζήτηση. Ήρθε και η πανδημία και το ισοπέδωσε τελείως το πράμα. Το θέατρο ψυχορραγεί, οι μισθοί έπεσαν ακόμα πιο χαμηλά αλλά οι υποχρεώσεις φυσικά τρέχουν. Ξέρω πολλούς συναδέλφους που παίζουν για ψίχουλα, ώστε να μη χάσουν επαφή και να υπάρχουν στο χώρο με όποιο τρόπο μπορούν. Το καλό βέβαια είναι ότι ανθίζει ξανά η τηλεόραση, η οποία πιστεύω ότι περνάει την καλύτερη φάση της από καταβολής της ελληνικής τηλεόρασης. Αλλά και πάλι. Πόσοι θα απορροφηθούν και θα εργαστούν;

* Η τέχνη και ο άνθρωπος είναι απόλυτα συνυφασμένες έννοιες. Πήγαιναν και πάνε πάντα μαζί. Από τις σπηλαιογραφίες των προϊστορικών ανθρώπων που ζωγράφιζαν τις πέτρες των σπηλαίων για να εκφραστούν μέχρι την πιο ψαγμένη σειρά του Netflix. Η τέχνη συντροφεύει τον άνθρωπο, τον εκτονώνει, μάχεται για κοινωνική δικαιοσύνη, κρατάει ζωντανά στη μνήμη ιστορικά γεγονότα, εκφράζει όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα. Τι να πρωτοπώ σ’ όσους την υποτιμούν; Τους λυπάμαι. Αυτό. Αν αφαιρέσουν απ’ τα σπίτια τους πίνακες, αγιογραφίες, αν χάσουν την πρόσβαση τους στη μουσική, στις ταινίες, στις σειρές, στις εικαστικές τέχνες κι αν αντέξουν για κάνα μήνα έτσι… το ξανασυζητάμε.

* Είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση για το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ στον χώρο μας. Γιατί υπάρχει ένα «ναι μεν… αλλά». Υπάρχει μερίδιο ευθύνης φυσικά και στους ίδιους τους καλλιτέχνες. Προκειμένου να δουλέψουμε και να υπάρχουμε στο χώρο μπορεί να κάνουμε τρομερές εκπτώσεις, όπως ας πούμε να δουλέψουμε για πολύ λίγα ή για καθόλου χρήματα, να γίνονται δουλειές-αρπαχτές-ξεπέτες, προχειρότητες τρελές κ.ο.κ. Από την άλλη καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη να υπάρχουμε για να εκφραστούμε. Είναι ζωτικής σημασίας για όλους μας. Ίσως αν βάλουμε λίγο πιο ψηλά τον πήχη να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε μια καλύτερη καλλιτεχνική ζωή και για εμάς και για το διπλανό μας. Δε χρειάζεται να περιμένουμε να γίνουν ιδανικές οι συνθήκες για να το κάνουμε. Ο Κουν, ας πούμε, το θέατρο Τέχνης το έφτιαξε στην κατοχή. Η πολιτεία απ’ την άλλη, δεν ξέρω αν μας έχει πάρει ποτέ πολύ στα σοβαρά. Ίσως γιατί αποφέρουμε λίγα λεφτά στην οικονομία της χώρας, είμαστε χαμηλά στο ΑΕΠ, ποιος ξέρει;

0-02-05-2df7e8f1b9b9d848dda2beb91702258d0f4f785f7524b58c7ebe050654fe740a_3f3f3dc0745e83fa-1024x684 (1).jpg

* «Οι Α.Υ.Τ.Ο.Ι. που θα αλλάξουν τον κόσμο» είναι ένα έργο που έγραψα το 2019. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα σχόλιο πάνω στη νοοτροπία του να λες άλλα και να πράττεις άλλα. Μια παρέα πέντε εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων μεταξύ τους αναγκάζεται λόγω συνθηκών να συγκατοικήσει. Όλοι τους είναι άνθρωποι που ο καθένας απ’ το «πόστο» του μπορεί να βοηθήσει στο να «αλλάξει ο κόσμος». Η συγκατοίκηση όμως δεν μπορεί να πει κανείς ότι πάει καλά, γιατί μέσα σε λίγο χρόνο συμβαίνει ένας φόνος. Τότε ανοίγει ο ασκός του αιόλου. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται και οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι ένα δίλημμα πολύ γνώριμο σε όλους: τι πρέπει να κάνω για να βγω λάδι.

* Θα έλεγα σε κάποια/ον να δει αυτό το έργο γιατί είναι μια κωμωδία που με ανάλαφρο τρόπο θίγει σοβαρά ζητήματα και νομίζω αυτό είναι που ευχαριστιέται πάρα πολύ και ο κόσμος. Γελάνε πάρα πολύ, διασκεδάζουν και τελικά φεύγουν πιο μαλακωμένοι στην ψυχή. Έτσι τους αισθάνομαι κι αυτό ακριβώς είναι που απολαμβάνω κι εγώ. Έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη να μαλακώσουμε όλοι. Είμαι τρομερά χαρούμενος που αυτή τη δουλειά την κάνω με υπέροχους ανθρώπους. Είμαι με την Τερέζα Καζιτόρη, τον Χρήστο Ματσιαρόκο, τον Νικόλα Παπαδάκη και την Ειρήνη Ιερωνυμάκη, τέσσερις πολύ σπουδαίους και ταλαντούχους ηθοποιούς που αναδεικνύουν τη δουλειά μου με τον καλύτερο τρόπο κάθε βράδυ! Τι άλλο να χρειάζεται ένας συγγραφέας και ένας σκηνοθέτης;

* Άλλη μια δουλειά που πραγματικά έχω μεγάλη χαρά που συμμετέχω είναι “Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός”.. Όποτε δουλεύω δηλαδή με τον Χάρη Ρώμα η χαρά μου είναι μεγάλη. Πρόκειται για τη γνωστή ταινία του Τσιφόρου – Βασιλειάδη, την οποία διασκεύασε και σκηνοθέτησε ο Χάρης Ρώμας με έναν μοναδικό τρόπο. Αυτή τη φορά μου έχει γράψει ένα ρόλο που τον έχω αγαπήσει ιδιαίτερα. Υποδύομαι τον Λάζαρο. Τον σερβιτόρο της ταβέρνας στο Λουτράκι, εκεί όπου όλοι οι ήρωες συναντιούνται και αποκαλύπτονται τα μυστικά τους. Ένας καταπληκτικός φαρσικός ρόλος, με πολλές ατάκες, καφρίλα και απρόσμενες ανατροπές. Στην Αθήνα ολοκληρώθηκε ο κύκλος των παραστάσεών μας. Μένουν ακόμα κάποιες παραστάσεις που θα παίξουμε στη Γερμανία τον Μάρτιο.

29380_39947_zoomed_9494.jpg

* Την τηλεόραση την αγαπώ. Μου αρέσει πάρα πολύ. Έχω μόνο ευχάριστες συνεργασίες να θυμάμαι. Και στο «καφέ της Χαράς» και στο «φίλο μου το Λευτεράκη» τώρα υπήρχε θαυμάσιο κλίμα. Περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Οι συνάδελφοι ήταν όλοι γενναιόδωροι και δοτικοί, οπότε πραγματικά έχω να θυμάμαι πανέμορφες στιγμές.

* Ανυπομονώ να βγει στον αέρα η σειρά. Έχω αγωνία να δω το τελικό αποτέλεσμα. Κι επειδή η τηλεόραση με αφορά άμεσα σαν καλλιτεχνικό είδος γράφω το σενάριο για μία σειρά μαζί με την Έφη Δράκου. Είμαστε ακόμα σε αρχικό στάδιο. Εύχομαι να υλοποιηθεί γιατί για μένα είναι πραγματικά υπέροχο αυτό που ετοιμάζουμε! Είναι μια κωμωδία πολύ … ιδιαίτερη!

* Τη χρονιά που μας πέρασε συμμετείχα στην ταινία του Στράτου Μαρκίδη «Karditsa for ever». Θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω κινηματογράφο. Μπορείς να κάνεις παπάδες με μία ταινία. Να θίξεις πολύ σημαντικά ζητήματα. Νομίζω πως έχει έρθει η ώρα για πιο ρηξικέλευθες προτάσεις σεναριακά.

kalomoir-lefter.png

* Μου αρέσει ο χορός. Έκανα 7 χρόνια όταν ήμουν μικρός. Αισθανόμουν ότι το σαν αίσθηση το είχα ξεχάσει αλλά σε κάθε παράσταση που έπρεπε να χορέψω διαπίστωνα ότι το σώμα θυμάται τα πάντα. Με τον αθλητισμό ασχολούμαι ελάχιστα. Μαθαίνω τα νέα της ομάδας και πιο σπάνια θα δω κάνα αγώνα με τον φίλο μου το Θοδωρή. Είμαι Πανιώνιος.

* Βλέπω την σκηνοθεσία σαν τη ζωγραφική. Έχεις ένα καμβά, τη σκηνή και έχεις και μια παλέτα με χρώματα, τους ηθοποιούς με τις ερμηνείες τους. Κι εσύ καλείσαι να διαλέξεις τι σου ταιριάζει περισσότερο για να αναδείξεις αυτό που έχεις οραματιστεί. Ίσως επειδή είμαι πολύ κακός στα εικαστικά, γι’ αυτό να μου αρέσει η σκηνοθεσία. Όσο για τη μουσική… δεν υπάρχει μία μέρα χωρίς να ακούσω ένα μισάωρο τουλάχιστον. Η μουσική είναι ο πιο ωραίος τρόπος να μιλάμε. Είναι μια γλώσσα που καταλαβαίνουμε όλοι.

* Μελλοντικά θα ήθελα να δουλέψω με ανθρώπους που έχουμε κοινό τρόπο, κοινή ματιά στην τέχνη και κυρίως κοινό αξιακό κώδικα. Θα ήθελα να δουλέψω με ανθρώπους που θα με πάνε ουσιαστικά παρακάτω.

257808151_614652043061253_5803026356219531042_n.jpg

* Σχετικά με ρόλους… θα ήθελα σίγουρα να παίξω κάποια στιγμή από Νίκι Σίλβερ, Νιλ Σάιμον, Μολιέρο, Κούνεϊ, Λι Χολ και πολλούς άλλους. Θα ήθελα όμως πολύ να παίξω και όλα αυτά τα έργα, όλες αυτές τις ιδέες που έχω στο μυαλό μου ότι θέλω να γράψω και να υλοποιήσω.

* Η Αθήνα μου αρέσει για τις ευκαιρίες που σου δίνει, για τη δυνατότητα των πολλαπλών και διαφορετικών επιλογών της σε όλα τα ζητήματα, η πολυπολιτισμικότητά που τη διακρίνει κλπ. Δε μου αρέσει καθόλου που είναι τόσο μα τόσο βρώμικη.

* Στο All4fun μου αρέσει πως αγαπάει έμπρακτα τις τέχνες. Ότι δημιουργείται η αίσθηση της παρέας. Μπορείς να ενημερωθείς, να ανταλλάξεις απόψεις, να γελάσεις, να μάθεις. Είναι απ’ τα πιο καλοφτιαγμένα πολιτιστικά σάιτ που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Εύχομαι να σκίζει πάντα και να μη μειωθεί ποτέ το ειλικρινές πάθος του για τέχνη.

& Αναλυτικές λεπτομέρειες για «Οι Α.Υ.Τ.Ο.Ι. που θα αλλάξουν τον κόσμο» ΕΔΩ:

&& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τον “Φίλο μου τον Λευτεράκη” στα Νεοκλασικά ΕΔΩ:

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 24/2/2022 

252622516_565290374563536_8366559794203190753_n.jpg

28571_37750_zoomed_3.jpg

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα