To μυστήριο της χαμένης Ατλαντίδας προκαλεί πάντα το ενδιαφέρον και όσες φορές, μάλιστα, ταυτίζεται με τη Σαντορίνη γίνεται ακόμη πιο ελκυστικό.
Ο Γιώργος Κουκουλάς κάνει το συγγραφικό του ντεμπούτο με το «Η Ατλαντίδα δεν χάθηκε ποτέ» και κερδίζει τις εντυπώσεις με το καλημέρα.
Ένα βιβλίο γεμάτο συγκινήσεις, δράση, εναλλαγές το οποίο διαβάζεται όλες τις εποχές, όλες τις ώρες…
Τα πρώτα πέντε κεφάλαια του μυθιστορήματος μπορείτε να τα διαβάσετε και στο διαδίκτυο στην διεύθυνση του site του βιβλίου www.atlantisneverlost.com
-Tι σε ώθησε να γράψεις ένα βιβλίο;
Αρχικά η ιδέα του θέματος του βιβλίου μου σε συνδυασμό με την αγάπη μου για το διάβασμα και τη λογοτεχνία.
– Ήταν κάτι που είχες πάντα στο μυαλό σου ή προέκυψε ξαφνικά;
Ξαφνικά… τελείως ξαφνικά. Τα τελευταία πέντε χρόνια που μετοίκησα στην Σαντορίνη ξεκίνησα να μαζεύω διάσπαρτα στοιχεία για το βιβλίο και πριν δύο χρόνια περίπου ξεκίνησα το γράψιμο. Πριν από αυτή την περίοδο δεν μου είχε περάσει σχεδόν ποτέ από το μυαλό. Πάντα όμως με γοήτευε το λειτούργημα του συγγραφέα.
– Πώς και γιατί επέλεξες μια υπόθεση με την Ατλαντίδα;
Όλη η ιδέα του βιβλίου ξεκίνησε από την σύνδεση που υπάρχει μεταξύ της Ατλαντίδος και της Σαντορίνης. Στο διάστημα της διαμονής μου στο νησί, ύστερα από μια εκτεταμένη έρευνα, ανακάλυψα τον πλούτο στοιχείων που στηρίζουν την θεωρία. Εάν βέβαια δεν είχε βοηθήσει η τύχη και το επάγγελμά μου (σ.σ. ηλεκτρονικός μηχανικός) που με έφερε στην Σαντορίνη, τότε είναι σίγουρο πως δεν θα υπήρχε αυτό το βιβλίο.
– Πόσο καιρό σου πήρε συνολικά η έρευνα και η συγγραφή;
Η έρευνα περίπου πέντε χρόνια και η συγγραφή του κάτι παραπάνω από ένα χρόνο.
– Από πού εμπνεύστηκες τους χαρακτήρες;
Από την καθημερινή ζωή αλλά χωρίς οι χαρακτήρες να είναι αυτούσιοι. Δηλαδή έχουν ένα μίγμα χαρακτηριστικών που συναντάς σε φίλους, γνωστούς, συγγενείς, ακόμα και σε μένα τον ίδιο.
– Γιατί να διαβάσει κάποιος το βιβλίο;
Αυτό που αρέσει σε μένα όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα εκτός από τα συναισθήματα που μου δημιουργεί ένα βιβλίο είναι και οι γνώσεις που μου δίνει. Αυτό προσπάθησα να κάνω και εγώ. Μέσα από μια πασίγνωστη θεωρία προσπάθησα να περάσω στον αναγνώστη σημαντικές γνώσεις, από πολλές διαφορετικές επιστήμες όπως για παράδειγμα ιστορία, αρχαιολογία, φυσική, αστρονομία, με απλό και ευχάριστο τρόπο.
– Μπορείς να μας εξηγήσεις γιατί επέλεξες να μεταφράσεις αμέσως το μυθιστόρημα και στα αγγλικά;
Από την πρώτη στιγμή της ιδέας μου για το βιβλίο, η βασική σκέψη που την συνόδευε ήταν πως έπρεπε οπωσδήποτε να μεταφραστεί και στα αγγλικά, τουλάχιστον για αρχή. Πρόκειται για ένα θέμα που ενδιαφέρει και γοητεύει όλο τον κόσμο και όχι μόνο τους Έλληνες.. Ιδιαίτερα με άξονα την Σαντορίνη πίστευα πως έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.
– Ποια είναι η ανταπόκριση των αναγνωστών (Ελλήνων και ξένων); Την περίμενες μεγαλύτερη ή λιγότερη;
Αν και είναι ακόμα νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα, σε μια εποχή που το βιβλίο αντιμετωπίζει μεγάλη κρίση η ανταπόκριση των αναγνωστών κυρίως στην Σαντορίνη ήταν πολύ ενθαρρυντική. Ιδιαίτερα η αντιμετώπιση των τουριστών στο νησί φαίνεται να είναι ένα προσωπικό στοίχημα που κερδίζεται. Η ιδέα πως ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα που αφορά έναν συγκεκριμένο τουριστικό τόπο θα μπορούσε χωρίς καμία ιδιαίτερη διαφήμιση και προώθηση, εκτός από την παρουσία του στα τοπικά σημεία πώλησης, να κερδίσει τον ξένο αναγνώστη δείχνει να έχει μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας.
– Γιατί επέλεξες να εξελίσσονται δύο παράλληλες ιστορίες με διαφορά χιλιάδων χρόνων; Το είχες σχεδιάσει από την αρχή;
Νομίζω πως ήταν και αυτό μία από της αρχικές μου σκέψεις όταν πρωτογεννήθηκε η ιδέα του βιβλίου. Είναι ένας τρόπος που βοηθάει την ευχάριστη μεταφορά των γνώσεων και των στοιχείων που αφορούν την θεωρία. Η ιστορίες μεταξύ τους παρά την χρονική διαφορά των 3.500 χιλιάδων χρόνων, συνδέονται και περιπλέκονται συνέχεια. Η σύνδεσή τους όμως γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε η μία να απαντάει και να λύνει ερωτήματα στην άλλη και αντίστροφα.
– Αυτό το βιβλίο πιστεύεις πως λειτουργεί και ως μια διαφήμιση της Σαντορίνης στους ξένους;
Αυτός ήταν ένας ακόμη στόχος αυτού του βιβλίου. Μια διαφήμιση όχι μόνο της τουριστικής ήδη πασίγνωστης Σαντορίνης. Αλλά και διαφήμιση της ιστορίας της με κυριότερο άξονα τον πολύ σημαντικό αλλά λίγο ξεχασμένο αρχαιολογικό χώρο του ακρωτηρίου. Τελικά όμως πρόκειται και για μια γενικότερη διαφήμιση της Ελλάδας και της αξιοθαύμαστης ιστορίας της.
– Τελικά τι κοινό υπάρχει…μεταξύ Σαντορίνης και Ατλαντίδας; Ή πρέπει να διαβάσει κανείς το βιβλίο για να το ανακαλύψει καλύτερα;
Θα σου αποκαλύψω μόνο αυτό που αναφέρω και στο σημείωμα του συγγραφέα στο βιβλίο. Η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι πως το μυστήριο της χαμένης Ατλαντίδος έχει σαν μοναδική αξιόπιστη αναφορά, μονάχα του διάλογους του Πλάτωνα. Οι περισσότερες πιθανότητες είναι η Ατλαντίδα να μην υπήρξε ποτέ. Είμαι όμως πεπεισμένος, πως εάν όντως υπήρξε κάποτε ο πολιτισμός αυτός που ο Πλάτωνας αναφέρει ως Ατλαντίδα, το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι να περιέγραφε τον ευρύτερο μινωικό πολιτισμό σε ολόκληρο το Αιγαίο και το απότομο τέλος του που προήλθε με την κατακλυσμιαία έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, όπως πραγματεύεται άλλωστε και το βιβλίο μου!
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 21/8/2012