Ο Γιάννης Φιλιππίδης μιλάει στο Αll4fun για το νέο του βιβλίο: “Κωδικός ελευθερία”

Ο Γιάννης Φιλιππίδης μιλάει στο Αll4fun για το νέο του βιβλίο, την αγάπη του για την συγγραφή, τα μελλοντικά του σχέδια και διάφορα ακόμα..

 

«…Άξονας του βιβλίου, είναι έτσι κι αλλιώς, η ελευθερία: η κοινωνική, αλλά και η προσωπική μας, που βάλλεται από πολλά. Ανήκω ίσως σε μια γενιά συγγραφέων, που θέλουν να ζωντανέψουν ένα βιβλίο, προβάλλοντας τον άμεσο διάλογο με κείνον ή με κείνην που διαβάζει, πλάι σε εικόνες κλεμμένες από την ζωή που έχουμε ή αυτήν που θα θέλαμε να είχαμε…»

 

 

Η επικοινωνία κι όλη αυτή η δυναμική επικοινωνία που αναπτύσσεται μέσα από ένα βιβλίο, αξίζει κάποιες φορές να αφορά την οποιαδήποτε μυθοπλασία. Βρέθηκα πέρσι, να προχωράω ένα ενδιαφέρον-συναρπαστικό για μένα μυθιστόρημα, που αισίως θα ’ναι στο μέλλον το δέκατο βιβλίο μου, αλλά ο κόσμος, όσα προσλαμβάνω με τις υπεραισθητοποιημένες με τον καιρό αισθήσεις που αποκτά κανείς όταν αποτυπώνει τον κόσμο γύρω του και μέσα στον ίδιο, όσο και στον αναγνώστη, μ’ έκαναν, ν’ αφήσω το μυθιστόρημα να ωριμάσει μέσα μου. Στην πραγματικότητα, παρακολουθούσα κι αφουγκραζόμουν τη γενική κατάσταση, αλλά και τις προσωπικές μας ανάγκες. Δυο χρόνια τώρα στην πραγματικότητα, συλλέγω στοιχεία, που αν από κοινού αποδεχτούμε σαν υπαρκτά, σαν την ανάγκη για μια καλύτερη και πιο δίκαιη ή ομαλή ζωή, τότε αυτά, κι όσα άλλα συναισθήματα ξυπνήσουν μέσα μας, δίνουν ένα αποτέλεσμα επαφής τεράστιο. Συγγραφέας και αναγνώστες, βρίσκουν τους κοινούς τους τόπους, χαλαρώνουν από μια όμορφη σκέψη, συνειδητοποιούν μια αλήθεια. Σκοπός του βιβλίου, είναι μετά την τελευταία σελίδα του, ο φίλος ή η φίλη που θα το διαβάσει, να επιστρέψει στην καθημερινότητά του, ανανεωμένος, συνειδητοποιημένος, δυνατός όσο το απαιτούν οι καιροί. 

 

 

Άξονας του βιβλίου, είναι έτσι κι αλλιώς, η ελευθερία: η κοινωνική, αλλά και η προσωπική μας, που βάλλεται από πολλά. Ανήκω ίσως σε μια γενιά συγγραφέα, που θέλουν να ζωντανέψουν ένα βιβλίο, προβάλλοντας τον άμεσο διάλογο με κείνον ή με κείνην που διαβάζει, πλάι σε εικόνες κλεμμένες από την ζωή που έχουμε ή αυτήν που θα θέλαμε να είχαμε. Ο άμεσος λόγος, γίνεται ακόμα πιο δυναμικός, όταν παντρεύεται μ’ ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, όπως του Νικόλα Τελλίδη, που επιμελήθηκε όλο το  artwork. Στα βιβλία μου έτσι κι αλλιώς δε πρωταγωνιστούν μέχρι και τα κομοδίνα για να γεμίζουν οι σελίδες, έχω θεατρική παιδεία, έχω διδαχτεί τη λιτότητα του λόγου. Τη λιτότητα που εδώ, ανταμώνει με δυναμικά αποτελέσματα με φωτογραφίες που ορίζουν τον οριστικό μας χωροχρόνο, ίσως συχνά, ν’ αναδεικνύουν και κάποιες ματιές μας, που συνήθως δεν καταγράφονται.  

 

 

Η αλήθεια είναι, πως μετά από ένα ανάλογο βιβλίο με ανεξάρτητα προσωπικά πεζά και μιλώ για το Ζωή με λες (12/2011), αφέθηκα στην ελευθερία της επιτυχίας που είχε κείνο σα βιβλίο, νομιμοποιώντας το ρίσκο μου, να γράψω ένα βιβλίο, που δεν είναι μυθιστόρημα ροής ή στερεότυπα διηγήματα, αλλά προσπάθεια δυναμικής επικοινωνίας μέσα από γραπτά, που απευθύνονται στην αγκαλιά και στην καρδιά του αναγνώστη, πέρα από κάθε λογής μυθοπλασίας, διψάει η εποχή για τέτοια επαφή. Το ομορφότερο και το πιο μαγικό που ακούω από τη στιγμή που το βιβλίο άρχισε να κυκλοφορεί, ήταν πως, κάποια κείμενα που ‘χανε γραφτεί από μένα κι ήταν απολύτως αυτοβιογραφικά, έβρισκαν φίλες και φίλους, που ‘χαν την αίσθηση, ότι φωτογραφίζω τη δική τους στιγμή, κατάσταση ή συναισθήματα, μου λένε ότι περιγράφω δικά τους προσωπικά πράγματα. Εκεί η επικοινωνία γιορτάζει, κι ό,τι φαντάζει παράξενο, είναι τελικά φυσικό. Η ειλικρίνεια που συμβαδίζει με τον συγγραφέα και τον αναγνώστη στον δικό του προσωπικό χρόνο, είναι που σμίγουν, ακόμα και στον απόλυτο προσωπικό του χρόνο, αλλά παρέα με τις δικές του αλήθειες, είναι ό,τι περισσότερο μας ενώνει. 

 

 

Πιστεύω ότι η οπτική μας για τον κόσμο αλλάζει, κάθε τόσο, συνήθως προς το χειρότερο. Απορροφώντας πληροφορίες που εκπέμπονται από συμφέροντα, επωφελούνται από το φόβο ή το άγχος μας για την αυριανή μέρα. Έτσι, ένιωσα πολλές φορές την ανάγκη να αναπτύξω παράθυρου σιωπηλού διάλογου μέσα από το «Κωδικός ελευθερία». Η ελευθερία είναι ό,τι πολυτιμότερο στριμώχνει ο φόβος και η οικονομική δυσπραγία της εποχής. Στριμώχνεται συχνά. Κι αξίζει να θυμηθούμε μαζί τον τρόπο, να μη της επιτρέπουμε να φυλακίζεται. 

 

 

Πάντα ένα βιβλίο τρέχει για μένα, ωριμάζει ενόσω το αφήνω πριν αποφασίσω για την τελική τροπή και μορφή του, έτσι αργά και κατόπιν βαθιάς και ίσως χρόνιας εσωτερικής διεργασίας προκύπτει ένα νέο βιβλίο, που να εκφράζει τον συγγραφέα πρώτιστα. Το επόμενο βιβλίο, θα ’ναι το χρονικό μιας αγάπης, που ξεκινάει σχεδόν από τη βρεφική τους ηλικία και κρύβει μυστικά, μαγεία κι απρόβλεπτες εκπλήξεις, ό,τι κι αν πω παραπάνω, κάτι θα προλάβω να προδώσω από το μύθο, και δεν το θέλω.

 

 

Να συνεχίσουν ή να παλέψουν να δουν τη ζωή με θετικό πρόσημο. Να ’χουν στο νου τους πως τα χρόνια είναι δύσκολα, αλλά είναι οι άνθρωποι που με τα κινήματα και τις ιδέες τους ιστορικά, μπόρεσαν και μπορούν να τα κάνουν ξανά καλύτερα. Να μην παραιτούνται από τ’ απραγματοποίητα θέλω τους και να μην εκτιμούν τα σημαντικότερα σε λογιστικούς αριθμούς, αλλά να δώσουν περισσότερη σημασία στο ποιες αξίες, αρχές και μελλοντικοί στόχοι, μπορούν να τους κάνουν περισσότερο ευτυχισμένους, επαρκείς και πλήρεις.

 

Εμείς να ευχηθούμε ότι καλύτερο στον Γιάννη Φιλιππίδη και στην Άνεμος εκδοτική, και καλοτάξιδο το νέο του βιβλίο!!!

 

Της Αλεξίας Βλάρα, 8-1-2016