Η παράσταση «Υπόθεση Παραντάιν» είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1933 του Βρετανού συγγραφέα Robert Hichens και βάση της ομώνυμης βραβευμένης ταινίας του Alfred Hitchcock, που για πρώτη φορά γίνεται θεατρικό έργο από την Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου και ζωντανεύει στην σκηνή του θεάτρου Αγγέλων Βήμα σε σκηνοθεσία Αλέξιου Κοτσώρη. Σ’ αυτήν πρωταγωνιστούν δύο νέες ηθοποιοί, η Φωτεινή Τεντολούρη και η Ηλέκτρα Μαγγίνα. Απολαύστε όσα θέλησαν να μοιραστούν με τους αναγνώστες του all4fun.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΕΝΤΟΛΟΥΡΗ
Μιλήστε μας για το ρόλο σας
Judy Flaquer – μια λαίδη, μια γυναίκα της τότε καλής κοινωνίας, μεγαλωμένη σε αριστοκρατικό περιβάλλον, με ανέσεις και πιθανώς κάποιες ελευθερίες, αν κρίνουμε από τις φοβερά φιλελεύθερες ενασχολήσεις της με τα κοινά και τις δημόσιες σχέσεις κατά το ξετύλιγμα της ιστορίας.
Την αγάπησα τη Judy, πολύ. Και καθως δεν έχει μεγάλα κείμενα στη διάρκεια της ιστορίας, έπρεπε (ωραία πρόκληση) να εφεύρω τα λόγια της, τις ιστορίες της, τις ρωγμές της. Δυναμική, πανέξυπνη, διακριτική, με πλήρη αποδοχή του ενεργού ρόλου της στον μικρόκοσμο του σπιτιού και στον ευρύτερο κύκλο της κοινωνίας που ανήκει και συναναστρέφεται. Ολιγομίλητη, εύπλαστη, με συναισθηματικές εξάρσεις που συνήθως τις διοχετεύει σε γέλιο και χορό. Γνωρίζει τα πάντα για τις υποθέσεις του συζύγου της (νομικός σύμβουλος δύσκολων υποθέσεων). Δεν το προβάλλει αλλά το χρησιμοποιεί και παρεμβαίνει διάφανα όταν χρειάζεται. Προάγγελος της σύγχρονης κοινωνίας που (επιτέλους) επαναπροσδιορίζει και ανοίγει στη γυναίκα δρόμους που για αιώνες έχουν περπατηθεί και κατακτηθεί μόνο από τους άνδρες.
Πως επιλεχτήκατε για αυτόν; Ποια ήταν η βασική συμβουλή του σκηνοθέτη σας;
Είναι η τρίτη μου συνεργασία με τον εκλεκτό μου (πια) φίλο και συνεργάτη, τον σκηνοθέτη Αλέξιο Κοτσώρη. Και αυτή την φορά, όπως και τις προηγούμενες, πέρασα από ακρόαση, όταν ανακοινώθηκε από το θέατρο και τον ίδιο.
Σε ό,τι αφορά τη βασική συμβουλή, δεν είμαι σίγουρη πως θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο. Η αίσθηση που έχω είναι ότι ο Αλέξιος, γνωρίζοντάς με πλέον αρκετά καλά ως ηθοποιό, μου αφήνει πολύ χώρο στη διαμόρφωση του ρόλου με προσωπικές πινελιές, και έπειτα έρχεται και το μαζεύει ή το ξαναπλάθει σε λεπτομέρειες. Ο Αλέξιος θέλει καθαρότητα και ολοκληρωμένη εικόνα στον ρόλο, όπως επίσης του αρέσουν πάρα πολύ οι σχεδόν αόρατες λεπτομέρειες που κάθονται σαν κέντημα πάνω στον βασικό κορμό του ρόλου. Αυτό μπορώ να το ονομάσω βασική κατευθυντήρια γραμμή που διέπει όλες μας τις συνεργασίες.
Πιστεύετε ότι η υπόθεση Παρανταϊν είναι μια παράσταση που μιλάει και για σημερινά θέματα;
Θα είμαι φειδωλή γιατί τα λένε όλα οι λέξεις που αντιστοιχούν στο ζουμί της υπόθεσης. Έρωτας. Πάθος. Αδικία. Γυναικεία Δύναμη και Επιρροή. Δε γίνεται πιο επίκαιρο και πιο διαχρονικό. Μια απολαυστική ιστορία.
Χαρακτηρίστηκε ώς ένα σκιαγράφημα της δύναμης της γυναικείας επιρροής.Υπάρχουν αυτά τα στοιχεία και στον δικό σας ρόλο;
Όπως ήδη πρόφτασα και ανέφερα, ναι, η Judy Flaquer είναι ένα πολύ καλό, καθάριο δείγμα γυναίκας που εμπλέκεται σε ό,τι την αφορά και την περιτριγυρίζει, με τρόπο διακριτικό και αποτελεσματικό. Τα καλά νέα είναι ότι διέπεται από αρχές και ηθική, επομένως η εμπλοκή και επιρροή που ασκεί έχει θετικό αποτύπωμα. Αυτή είναι και η ουσία και αξία μιας τέτοιας δύναμης – αυτό είναι το ζητούμενο κατά την άποψή μου.
Ποια είναι η φράση από τον ρόλο σας που πιστεύετε ότι αποκαλύπτει πολλά για τον ψυχισμό της ηρωϊδας που υποδύεστε;
Μ’ αυτή τη φράση ξεκινάω και με αυτήν κλείνω το ρόλο μου, και προφανώς δεν είναι τυχαίο. “Ο κόσμος να χαλάσει, θα είμαι κάθε μέρα εκεί”. Αυτή η φράση όπως και να την αναλύσεις, γνωρίζοντας ή μη την συγκεκριμένη ιστορία, εμπεριέχει εκ διατύπωσης και επιλογής λέξεων, δυναμική, αποφασιστικότητα, και ίσως την πιο γενναία και επαναστατική ενέργεια στην εποχή που ζούμε: να είμαστε παρόντες και παρούσες κυριολεκτικά. Το να είσαι παρών/ παρούσα, σε μια εποχή που η “επικοινωνία” είναι πανεύκολη, άμεση, επαναλαμβανόμενη και επιτεύξιμη με ένα κουμπί (κάμερα, μήνυμα, ηχητικό μήνυμα), είναι το πιο δύσκολο και δυσεύρετο ανθρώπινο γεγονός. Από την στιγμή που το διαπίστωσα, και έχοντας η ίδια υπάρξει κυρίως απούσα, δεν αφήνω στην πραγματική μου ζωή περιθώριο άλλου τέτοιου λάθους. Θέλω να είμαι και είμαι όπου θέλω να είμαι.
ΗΛΕΚΤΡΑ ΜΑΓΓΙΝΑ
Μιλήστε μας για το ρόλο σας
Υποδύομαι τη Λαίδη Γκέι Κην. Πρόκειται για τη σύζυγο του Μάλκολμ Κην, του «βιρτουόζου» δικηγόρου που αναλαμβάνει την υπεράσπιση της κυρίας Παραντάιν. Η Γκέι είναι μια γυναίκα ιδιαίτερα παρατηρητική και αντιλαμβάνεται από την πρώτη στιγμή τη σαγήνη που έχει ασκηθεί στον Μάλκολμ από τη μυστηριώδη πελάτισσά του. Σε πρώτη επαφή δίνει την εντύπωση μιας ήρεμης δύναμης που διαχειρίζεται κάθε πληροφορία με υπομονή και λογική. Ωστόσο, το καλούπι αυτό πρόκειται να σπάσει, αποκαλύπτοντας μια γυναίκα που δεν διστάζει να πάρει τη ζωή της στα χέρια της και να υψώσει το ανάστημά της (όχι χωρίς κόστος) απέναντι σε έναν σύζυγο και μια κοινωνία που οριοθετούν και ελέγχουν την ελευθερία της.
Πώς επιλεχτήκατε για αυτόν τον ρόλο; Ποια ήταν η βασική συμβουλή του σκηνοθέτη σας;
Επιλέχθηκα από την ακρόαση που έγινε από τον σκηνοθέτη της παράστασης, όπως και όλος ο θίασος. Ο Αλέξιος Κοτσώρης υπήρξε εξαρχής απόλυτα προετοιμασμένος, έχοντας καθαρό στο μυαλό του το όραμα μιας παράστασης, που ούσα στη βάση της ρεαλιστική, προοδευτικά θα ενσωμάτωνε και μη ρεαλιστικά στοιχεία. Ταυτόχρονα, μας έδωσε απόλυτη ελευθερία να πάρουμε στα χέρια μας ο καθένας το υλικό του και να το πλάσει χωρίς περιορισμούς, αλλά με λεπτομέρεια.
Πιστεύετε ότι η «Υπόθεση Παραντάιν» είναι μια παράσταση που μιλάει και για σημερινά θέματα;
Ένας αγαπημένος καθηγητής στα χρόνια της σχολής έλεγε ότι τρία είναι τα μεγάλα θέματα στη ζωή: ο Έρωτας, ο Πόλεμος και ο Θάνατος. Υπό αυτήν την έννοια, ναι, το έργο αυτό (το βιβλίο του 1933, η ταινία του Χίτσκοκ το 1947 και η σημερινή θεατρική διασκευή) σαφώς μας αφορά. Μας αφορά η σφοδρότητα με την οποία μπορεί ο έρωτας να εμφανιστεί, αλλά και να εξαφανιστεί από τη ζωή μας, και τα συναισθήματα πάθους και φόβου που ταυτόχρονα προκαλεί. Μας αφορά πολύ περισσότερο, διότι στη ζωή δεν υπάρχουμε μόνο ως ερωτευμένα υποκείμενα εν πλήρη ικανοποίηση, αλλά και ως υποκείμενα που βιώνουν την απουσία του ερωτικού αντικείμενου. Πρόσωπα που προδώθηκαν, που το αγαπημένο πλάσμα τα εγκατέλειψε. Μας αφορά, ακόμα, διότι αντικατοπτρίζει το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε και τη διαφθορά που το διέπει διαχρονικά, ώστε αθωώνει εγκληματίες, αλλά σπεύδει να καταδικάσει με την εσχάτη των ποινών πρόσωπα «λιγότερο» ευυπόληπτα. Και εξίσου, μας αφορά η ειλικρινής φιλία, που πάντα στέκει διακριτικά, περιμένοντας να μας απλώσει το χέρι όταν χρειαστεί, όπως η Τζούντυ Φλάκερ η φίλη της Γκέι στο έργο.
Χαρακτηρίστηκε ως ένα σκιαγράφημα της δύναμης της γυναικείας επιρροής. Υπάρχουν αυτά τα στοιχεία και στον δικό σας ρόλο;
Η Γκέι, με τον δικό της τρόπο, επηρεάζει και αυτή τον Μάλκολμ. Δεν του επιβάλλεται επιτακτικά όπως το έτερο μέλος του ερωτικού τριγώνου⋅ δεν το θέλει. Ωστόσο, είναι τόσο ισχυρός πόλος έλξης για τον Μάλκολμ που γίνεται η ίδια του η συνείδηση. Η ύπαρξή της είναι ολόκληρη ένα αίτημα προς εκείνον για αγάπη, το οποίο δεν μπορεί να παραβλέψει εύκολα.
Ποια είναι η φράση από τον ρόλο σας που πιστεύετε ότι αποκαλύπτει πολλά για τον ψυχισμό της ηρωίδας που υποδύεστε;
«L’ amour est la clé pour l’ univers» είναι η αγαπημένη φράση της Γκέι, ωστόσο δεν την ακούμε μέσα στο έργο, μονάχα όταν όλα έχουν συμβεί. Η Γκέι είναι το πρώτο πρόσωπο που βάλλεται από την εμφάνιση της κυρίας Παραντάιν. Ο Μάλκολμ προδίδει την αγάπη και την εμπιστοσύνη της. Και αυτό την οδηγεί σε πρωτόγνωρες καταστάσεις και αποφάσεις που της αλλάζουν τη ζωή. Δεν μισεί όμως. Η αγάπη της είναι πράξη: αποδέχεται, συγχωρεί και προχωρά αναζητώντας την αλήθεια.
Αναλυτικές λεπτομέρειες για τους συντελεστές και τις ημέρες που παίζεται η παράσταση ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο: https://www.all4fun.gr/portal/theatre-2/parastaseis/32816-ypothesi-parantain-se-skinothesia-aleksiou-kotsori-sto-theatro-aggelon-vima.html
Του Δημήτρη Κοτσίφη, 15/1/2024