Γελαστός, ευγενικός και ταλαντούχος. Φέτος τον βλέπουμε σε δυο θεατρικές σκηνές: στο Θέατρο Art63 στην παράσταση Αγάπης Αγώνας Αγονος και στο Θέατρο Μπέλος στην παιδική εφηβική παράσταση Ειρήνη. Επίσης σκηνοθετεί το Σπίτι με τα Κόκκινα Γιασεμιά και την Ομάδα Θεάτρου Ε.Α.Ν (Ελεύθεροι Αυτοσχέδιοι Ναυαγοί), στο Χώρο Κ4 στο Κουκάκι. Τον συναντήσαμε και τον ρωτήσαμε:
Που σε βλέπουμε φέτος;
Η φετινή είναι μια χρονιά κομμένη στα δύο. Μέχρι το τέλος Δεκέμβρη παίζω στην παράσταση Αγάπης Αγώνας Άγονος, μια διασκευή της Λουκίας Ανάγνου πάνω στο ομώνυμο έργο του Shakespeare και σε σκηνοθεσία της ίδιας και της Τζέσικας Κουρτέση στο Θέατρο Art63 το οποίο και εγκαινιάζουμε με αυτή την παράσταση. Επίσης συνεχίζουμε στο ανακαινισμένο, από την ομάδα The Young Quill, Θέατρο Μπέλλος την καλοκαιρινή μας περιοδεία ”Ειρήνη” του Αριστοφάνη, διασκευασμένη για παιδιά και εφήβους, σε σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου. Τέλος, συνεχίζει για δεύτερη χρονιά με μεγάλη μας χαρά και η πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα, ”Το Σπίτι με τα Κόκκινα Γιασεμιά”, η πρώτη παράλληλα δουλειά της ομάδας Ε.Α.Ν (Ελεύθεροι Αυτοσχέδιοι Ναυαγοι) που συστήσαμε με τον Δημήτρη Μπούρα, την Κωνσταντίνα Αλεξανδράτου και την Λουκία Ανάγνου – πολύτιμη και ιδιαίτερη η συνεισφορά του Τάσου Λέκκα στην ομάδα – μέσα στην καραντίνα και που εγκαινίασε τον χώρο μας στο Κουκάκι, τον Κ4 (Οι Άνθρωποι που Ακολουθούν τη Γη). Στο δεύτερο μισό της σεζόν για την ώρα θα συνεχίσει μόνο η Ειρήνη, ενώ ετοιμάζεται και μια καινούργια δουλειά της ομάδας Ε.Α.Ν. για τον Φλεβάρη στην οποία θα είμαι και πάλι κάτω από την σκηνή. Και βλέπουμε…
Ποιος είναι ο ρόλος της καρδιάς σου;
Τώρα στα 30 μου θέλω να κάνω Τρέπλιεφ (ναι, πόσο πρωτότυπος, αλλά ρε γαμώτο… τί ωραίος που είναι!), στα 40 να κάνω Μάκβεθ, στα 50 Οιδίποδα και στα γεράματα Περλιμπλίν. Κάπου ανάμεσα να κάνω κι έναν Φάλσταφ! Ε, κλείσαμε νομίζω!
Κωμωδία ή δράμα;
Μου αρέσουν τα έργα που εμπεριέχουν και τα δύο κι όσο πιο ισόποσα, τόσο το καλύτερο. Η ίδια η ζωή δεν είναι μόνο το ένα ή το άλλο. Σαν άνθρωπος θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά εξωστρεφή κι ίσως αυτό με έχει βοηθήσει στις κωμωδίες ως τώρα όπως και στο παιδικό θέατρο.
Στην σκηνή ή πίσω απ αυτήν;
Είμαι πέντε χρόνια επαγγελματίας ηθοποιός και πολύ νέος στον χώρο για να πω πως έχω γεμίσει με την εμπειρία και την γνώση που απαιτεί η σκηνοθεσία. Όταν πέρυσι με την ομάδα αποφασίσαμε να σκηνοθετήσω έγινε φυσικά, ανέλαβα την ευθύνη ενός κειμένου που είχαμε γράψει με τον Τάσο τον Λέκκα, η ομάδα με εμπιστεύτηκε και εγώ εμπιστεύτηκα αυτούς. Ένιωσα μια όμορφη ροή να είμαι σε αυτή τη θέση και έχοντας κάνει και στο παρελθόν κάποιες μικρές, πειραματικού τύπου κυρίως απόπειρες στο θέατρο και σε μικρού μήκους να σκηνοθετήσω, έχω πλέον καταλάβει πως με ενδιαφέρει άμεσα και με εκφράζει πολύ. Έχω όμως ακόμα έντονη την ανάγκη της ερμηνείας, της επικοινωνίας με αυτόν τον τρόπο. Είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι μέσα στον ίδιο, άλλες χαρές ο ένας, άλλες ο άλλος κι αν έπρεπε να επιλέξω ξέρω πως κάτι θα έχανα. Σκοπεύω να ασχοληθώ σίγουρα με την σκηνοθεσία όλο και πιο ενεργά, να την σπουδάσω και να την φτάσω όσο πιο μακριά μπορώ. Μέχρι τότε θέλω να πιστεύω πως η σκηνή θα είναι εκεί να μου δίνει και να παίρνει από μένα.
Θέατρο τι είναι για σένα;
Οι άνθρωποι, οι ιστορίες και οι πιο ιδιαίτερες στιγμές τους. Κι αν μέσα από την θεατρική πράξη, στον χώρο που ονομάζεται θέατρο μπορούμε να κάνουμε και μια μετακίνηση του κόσμου προς μια καλύτερη κατεύθυνση, ακόμα καλύτερα.
Τηλεόραση: Μακροπρόθεσμος στόχος ή μακριά απο εμάς;
Μακριά από εμάς οι παραγωγές-οι που δεν σέβονται την δουλειά μας. Η τηλεόραση στην Ελλάδα βρίσκεται σε μια μεταβατική θεωρώ περίοδο. Γίνεται μια προσπάθεια προς μια σωστή κατεύθυνση, ακόμα χρειάζεται δουλειά, αλλά η πορεία μοιάζει σωστή. Δυστυχώς ή ευτυχώς ζούμε σε μια εποχή που το βασικό μέσο ψυχαγωγίας είναι οι οθόνες. Όλες οι οθόνες. Η πραγματικότητα είναι μία: Μπορεί να είσαι θεατρικός ηθοποιός με δουλειά κάθε χρόνο και καλή δουλειά. Η αναγνωρισιμότητα όμως στο σήμερα και κατ’ επέκταση η οικονομική διαφορά έρχεται με την τηλεόραση. Το θέατρο δεν μπορεί εδώ και καιρό να δημιουργήσει μια οικονομική ασφάλεια – οι λόγοι είναι πολλοί και οι περισσότεροι γνωστοί. Κάποιος λοιπόν, θα έπρεπε να αναρωτηθεί: Μπορώ να ζήσω μόνο από το θέατρο; Ποιές είναι οι προσωπικές μου οικονομικές ανάγκες; Αν η απάντηση σου είναι ναι, τότε μπορείς να αποφύγεις την τηλεόραση αν δεν την έχεις ανάγκη σαν ηθοποιός να την κάνεις. Σημασία έχει να μπορεί κανείς να είναι επιλεκτικός κι αυτό είναι το δύσκολο. όχι το να κάνεις τηλεόραση, αλλά να μπορείς να επιλέξεις πού θα είσαι και να μην νιώθεις πως κάνοντας το ένα ή το άλλο κάνεις ”έκπτωση” στα καλλιτεχνικά σου standards.
Πρόσφατα πέρασες μια περιπέτεια σωματικής ταλαιπωρίας, τι σου έμαθε;
Να μην παίρνω ρεπό (το τροχαίο έγινε την πρώτη μέρα που είχα ρεπό μετά από 4 περίπου μήνες)! Πάντοτε πίστευα πως έχει πολύ σημασία να δίνουμε αξία στην κάθε συνάντηση μας με έναν άνθρωπο και να προσπαθούμε να την κάνουμε ουσιαστική και ποτέ – όσο είναι δυνατόν – να μην αποχωριζόμαστε με κακή διάθεση. Δεν ξέρεις – και δεν είναι μοιρολατρικό, είναι απλώς η πραγματικότητα – αν θα ξαναειδωθείτε, μπορεί να μην φταίει ένα τροχαίο, μπορεί οι ζωές σας απλά να αλλάξουν. Ας δώσουμε σημασία στις στιγμές μας. Είναι πολύτιμες και δεν ξέρεις πόσες θα έχεις.
Παρέες στο θέατρο: αλλάζουν την ιστορία;
Οι παρέες είναι η δύναμη του θεάτρου, είναι ο πυρήνας του. Η ουσία της δουλειάς μιας ομάδας στηρίζεται πολύ σε αυτό που οι παραγωγές δεν έχουν: Δεν είναι παραγωγές. Τα μέλη μιας ομάδας, όταν καταφέρνει να συνυπάρξει, στηρίζονται κυριολεκτικά το ένας στο άλλο, χωρίς βεντετισμούς, χωρίς φίρμες, χωρίς σκηνοθέτες. Η ελευθερία που υπάρχει να δοκιμασεις πάνω σε μια αυθεντικά δική σου ιδέα και να δημιουργήσεις από το μηδέν, είναι ο βασικός λόγος που μπορεί να κάνει την δουλειά μιας ομάδας αληθινή και ειλικρινή. Ναι, πολλές φορές θα πέσεις σε λάθη, πολλές φορές θα σιχτιρίσεις που τα οικονομικά είναι χάλια, αλλά είσαι αφεντικό του εαυτού σου, χωρίς παραγωγό και όρια: ανέβα την τάδε του μήνα, θα πάρεις τόσα, θα γίνεις πρωταγωνιστής, θα σε πείσω να δουλέψεις για μένα κτλ. Στην τελική, στο θέατρο σήμερα – όπως ακόμα είναι δυστυχώς, μέχρι να αλλάξει – δεν βγάζεις πολλά λεφτά. Να μην βγάζεις λεφτά, να δέχεσαι και την οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά σε πρόβες και δουλειές από ”συναδέλφους” ε, πάει πολύ. Αν πρόκειται να κάνουμε θέατρο, ας το κάνουμε όπως μας εκφράζει, χωρίς όρια. Κι όταν δεν υπάρχουν όρια, the sky is the limit και τότε όλα μπορούν να συμβούν. Από τις μικρές μέχρι τις μεγαλύτερες επαναστάσεις.
Αγαπημένη σου θεατρική παράσταση;
Θα ήθελα να έχω δει περισσότερες παραστάσεις όλα αυτά τα χρόνια – θα κλέψω και μια ατάκα συναδέλφου και θα πω: ”…αλλά ευτυχώς έπαιζα και μπορούσα να αρνηθώ…” Σίγουρα θα αδικήσω πολλές που είδα αν επιλέξω μία. Αυθόρμητα θα πω τον ”Οιδίποδα Τύραννο” που είδα στην Επίδαυρο από το Θέατρο Βαχτάνγκοφ το 2016 σε συμπαραγωγή με το Εθνικό Θέατρο και σκηνοθεσία του Ρίμας Τούμινας. Πιο πρόσφατα είδα τον Προμηθέα Δεσμώτη του κ. Μπινιάρη και νομίζω ότι εύκολα θα την κατέτασα ως μία από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω δει. Και οι δύο παραστάσεις απλά με έκαναν να μην σκεφτώ τίποτα και να απολαύσω αυτό που γίνεται.
Ηθοποιός σημαίνει φως νερό τηλέφωνο: Tι άλλο;
Δεν ξέρω, τί άλλοι λογαριασμοί υπάρχουν; Νοίκι; Υπομονή, δουλειά, επιμονή, δουλειά, θέληση, δουλειά, πίστη, δουλειά, ειλικρίνεια, δουλειά, αλήθεια, δουλειά, αλήθεια.
Του Δημήτρη Κοτσίφη, 3/12/2022