To «Θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα σου πω» ξεκίνησε στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ με θέμα το καλοκαίρι και εξελίχθηκε σαν μια περίεργη χειμωνιάτικη ιστορία στην καρδιά του Ιουλίου.
Με τζιτζίκια, παγωτά, γυαλιά και χαμόγελα, όπως εξομολογείται στο All4fun ο δημιουργός της Αλέξανδρος Χαντζής, η ταινία του oποίου συμμετέχει στο 4ο Micro μ festival στις 5 Οκτωβρίου.
– Μίλησε μας για την ταινία και πώς προέκυψε;
Η ταινία υλοποιήθηκε στo πλαίσιo του Athens Open Air Film Festival (με θέμα: Καλοκαίρι στην Αθήνα: Φόβος-Ελπίδα). Στόχος του φεστιβάλ ήταν να γυριστούν ταινίες για την Αθήνα μέσα στο καλοκαίρι, το οποίο σήμαινε πως τα πράγματα έπρεπε να γίνουν ελαφρώς γρήγορα, μιας και η πρώτη μας συνάντηση με το φεστιβάλ έγινε αρχές Ιούλη. Έτσι ξεκίνησε ένα έντονο brainstorming με λέξεις, έννοιες και βιώματα σε σχέση με το καλοκαίρι. Ύστερα από μεγάλη απελπισία, πολλούς καφέδες και πολύ ιδρώτα -μιας και δεν έβρισκα κάτι ενδιαφέρον- το μυαλό μου πήγε στο ακριβώς αντίθετο του καλοκαιριού: τον χειμώνα. Κάπως έτσι γράφτηκε το σενάριο. Σαν μια περίεργη χειμωνιάτικη ιστορία στην καρδιά του καλοκαιριού. Για καλή μου τύχη όλοι οι συνεργάτες μου ήταν εύκαιροι και πρόθυμοι, το κάστινγκ έκλεισε πολύ γρήγορα χάρη στην εμπιστοσύνη των ηθοποιών και όλα πήγαν όπως έπρεπε: με τζιτζίκια, παγωτά, γυαλιά ηλίου και χαμόγελα.
– Ποιος ο λόγος ύπαρξης αυτής της ταινίας και γιατί θα έλεγες σε κάποιον/α να τη δει;
Η ταινία έγινε έχοντας στο μυαλό μου τους φίλους μας και τους κοντινούς μας ανθρώπους που περνάνε δύσκολα (για τον οποιοδήποτε λόγο) και για όλους εμάς που για να μπορέσουμε να τους βοηθήσουμε πρέπει να μετακινηθούμε από τον εαυτό μας, την ευκολία μας, την βολή μας. Έγινε για όλους όσους νοιάζονται ακόμα για τον άνθρωπο και για εκείνους που μας εγκαταλείπουν στην πορεία της ζωής μας μόνο και μόνο για να μας συναντήσουν αργότερα. Έγινε για την ραστώνη του καλοκαιριού και για την αφόρητη ζέστη. Τέλος, έγινε για να μπει η λέξη “σουρικάτα” η οποία μου αρέσει πάρα πολύ. Τώρα, γιατί να έλεγα σε κάποιον/α να τη δει; Αυτό είναι πολύ εύκολο: για να δει τον Μιχάλη Οικονόμου με φαντεζί πουκάμισο να χτυπάει σπαστό φραπεδάκι, τον Βαγγέλη Ζλατίντση να κυκλοφορεί με μπουφάν, σκουφί και γάντια τον Ιούλιο και τον Λάζαρο Βαρτάνη να προσπαθεί να ανταπεξέλθει στην ζέστη βάζοντας το κεφάλι του στα παγωτά και στα γάλατα. Θέλετε και άλλα;
– Πώς κρίνεις τον ελληνικό κινηματογράφο το 2014 και πώς στον τομέα του μικρού μήκους; Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζετε ως κλάδος και πώς θα μπορούσαν να δοθούν κάποιες λύσεις;
Παρά την φαινομενικά σταθερή άνθηση του ελληνικού κινηματογράφου -που συνήθως αποδεικνύεται εύκολα από την συμμετοχή των ταινιών σε διεθνή φεστιβάλ- νομίζω πως δεν είναι πια μυστικό πως οι περισσότερες ταινίες υλοποιούνται κάτω από δύσκολες οικονομικά συνθήκες, με μεγάλο ρίσκο, προσωπικές θυσίες από όλο το συνεργείο και προσπάθειες χρόνων. Οπότε νομίζω ότι δυστυχώς η κατάσταση και το 2014 είναι άσχημη. Ίσως και ελαφρώς χειρότερη αν σκεφτούμε πως ένας χρηματοδοτικός παράγοντας, η ΕΡΤ, βγήκε εκτός παιχνιδιού. Στην μικρού μήκους ταινία τα πράγματα θα είναι πάντα ελαφρώς πιο εύκολα, κυρίως λόγω του λιγότερου χρόνου και των λιγότερων πόρων που απαιτούνται σε σχέση με την μεγάλου μήκους, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι η υλοποίησή της γίνεται εύκολα. Ως προς τα προβλήματα του κλάδου, νομίζω πως αυτά είναι προφανή και πολυειπωμένα. Το κυριότερο έχει να κάνει με την ελλιπέστατη κρατική χρηματοδότηση, καθώς και με την γενικότερη δυσπιστία ως προς το ελληνικό σινεμά από ανθρώπους που μπορούν και έχουν τα μέσα να βοηθήσουν. Όσο για τις λύσεις, μάλλον θα ακουστεί πολύ απλοϊκό αλλά το καλύτερο θα ήταν να υπάρχει μια μεγαλύτερη στήριξη από το κράτος ώστε να γυρίζονται πιο πολλές ταινίες με άμεσο αποτέλεσμα να μπορούν να επιβιώνουν όσοι εργάζονται στον κινηματογράφο.
– Ποια είναι τα επόμενα κινηματογραφικά σου σχέδια; Υπάρχει σκέψη και για μεγάλου μήκους ταινία;
Υπάρχει σκέψη για μια μεγάλου μήκους αλλά από την σκέψη ως την υλοποίηση, ξέρουμε πως μπορεί να περάσουν και πολλά χρόνια. Συγκεκριμένα, έγραψα ένα σενάριο (με τίτλο “Τι χαζό παιδί”), το οποίο είχε την τύχη να συμμετάσχει στο Script Lab του Sundance που έγινε στην Κωνσταντινούπολη. Από αυτό το βήμα βέβαια μέχρι το βήμα της υλοποίησης, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.
– Τι σημαίνει για σένα το Micro m festival;
Το Micro m festival -όπως και τα περισσότερα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους- είναι για μένα ξεχωριστό επειδή υπηρετεί ένα είδος που στην Ελλάδα δεν έχει πολύ εύκολα βήμα στον μέσο Έλληνα θεατή. Είναι αυτά τα φεστιβάλ που, κατά τη γνώμη μου, κρατάνε ζωντανή την ταινία μικρού μήκους και κάνουν τους δημιουργούς τους να παλεύουν για την υλοποίησή τους. Πιο συγκεκριμένα, το Micro m festival είναι καινοτόμο, όχι μόνο για το βραβείο κοινού, αλλά και για την ταυτόχρονη προβολή των ταινιών σε διαφορετικές πόλεις και συγκεκριμένα επαρχιακές. Ειδικά για μένα, που μεγάλωσα στο Αγρίνιο, αυτό είναι πάντα κάτι ξεχωριστό γιατί γνωρίζω πολύ καλά πως οι κάτοικοι της επαρχίας, μιας και δεν έχουν μεγάλο πλήθος επιλογών, αγκαλιάζουν πραγματικά τέτοια φεστιβάλ.
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το 4ο Micro μ festival ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://all4fun.gr/fun/cinema/9049-4o-micro-festival-15-.html
Toυ Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 25/9/2014