Με τον Πασχάλη Τσαρούχα θα μπορούσα να συζητάω ώρες, χωρίς να χάνω το ενδιαφέρον μου για τη συζήτηση. Μου αρέσει ο τρόπος που θέτει τα θέματα, ότι μιλάει έξω από τα δόντια και λέει τα πράγματα με το όνομά τους, ότι είναι ξεκάθαρος και ειλικρινής, ότι ως καλλιτέχνης είναι δημιουργικός και ανήσυχος.
Και ναι, δεν έχασα την ευκαιρία να συζητήσω μαζί του για την υποβάθμιση των πτυχιών των ηθοποιών, για το me too στο χώρο της υποκριτικής και φυσικά για τη Γη της Ελιάς και τον έρωτα του Στάθη και της Ιουλίας, αλλά και για τα νέα του καλλιτεχνικά σχέδια…
Από τη Βίκυ Διαμάντη
– Επειδή δραστηριοποιείστε και συνδικαλιστικά, θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας από το θέμα που έχει προκύψει και είναι τώρα στο προσκήνιο, με τα πτυχία των ηθοποιών. Πώς εξελίσσεται;
Αυτήν την στιγμή είμαστε στην άρνηση της κυβέρνησης να πάρει πίσω το προεδρικό διάταγμα.
– Ωστόσο ο υφυπουργός πολιτισμού έθεσε ένα ερώτημα, για ποιο λόγο να γίνεται όλη αυτή η φασαρία;
Είναι τουλάχιστον ατυχής η απάντησή του Γιατρομανωλάκη. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα μπορούσε να εννοεί ένας πολιτειακός παράγοντας κάτι τέτοιο, ειδικά ένας παράγοντας του υπουργείου, το οποίο δίνει τη σφραγίδα του για τα διπλώματα των ηθοποιών.
– Και τελικά ποια είναι η χρησιμότητα αυτών των πτυχίων; Όπως είπε, παίρνετε τις δουλειές με οντισιόν και γνωριμίες.
Με δύο λόγια είπε ότι δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει για να γίνει ηθοποιός. Μπορεί να πάρουμε ένα παιδί που είναι ωραίο ή έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, να του δώσουμε ένα ρόλο και να το βάλουμε να παίξει χωρίς να είναι επαγγελματίας του είδους. Αυτό δεν λέει; Είναι μία λογική σουπερμάρκετ! Είναι μία λογική που δηλώνει ότι τίποτα δεν έχει σημασία.
– Θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιος απώτερος λόγος που τώρα βγήκε αυτό το διάταγμα;
Τίποτα δεν είναι στον αέρα, τίποτα δεν γίνεται χωρίς υπόβαθρο. Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Αυτή την στιγμή, απ’ ό,τι γνωρίζω, αν δεν έχουν αδειοδοτηθεί, ήδη βρίσκονται στη διαδικασία της αδειοδότησης δύο κολέγια, τα οποία θα ασχολούνται με τις παραστατικές Τέχνες και θα έχουν τετραετή φοίτηση. Δηλαδή αυτό που ζητάμε εδώ και δεκαετίες, πάνω από τριάντα χρόνια, να γίνει μία ανωτάτη σχολή παραστατικών Τεχνών, έρχονται να το κάνουν μέσω της ιδιωτικής εκπαίδευσης από την πίσω πόρτα.
– Ακούμε συχνά ότι ο Πολιτισμός είναι παραγκωνισμένος, ταυτίζεστε με αυτήν την άποψη;
Ο Πολιτισμός πάντα ήταν παραγκωνισμένος, πάντα. Είναι ένα πηγάδι από το οποίο το κάθε κράτος αντλεί δόξα, αλλά ποτέ δεν φροντίζει να το γεμίσει με το ανάλογο νερό. Ο Πολιτισμός δημιουργείται από τους ανθρώπους του Πολιτισμού, με τα χέρια μας τον φτιάχνουμε, δεν υπήρξε ποτέ η φροντίδα να υπάρξει μία ιδιαίτερη υποδομή. Και το εννοώ αυτό. Ακόμη και στα παλιότερα χρόνια, με τη Μελίνα που είχε μία ευαισθησία… Επί Μελίνας καταργήθηκε η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.
– Είναι ένα σταθερό αίτημα…
Είναι σταθερό αίτημα, είναι μία σύνθετη κατάσταση. Αν πούμε δηλαδή, αυτή την στιγμή, ότι σήμερα επαναφέρουμε την άδεια, θα πρέπει να δούμε και με ποιους όρους κάποιος θα δίνεται η άδεια, ακόμη και στους υπάρχοντες ηθοποιούς. Δεν μπορούμε να τραβήξουμε μία γραμμή και να πούμε ότι όλοι εσείς που υπάρχετε αυτή την στιγμή, δεν παίρνετε άδεια ή παίρνετε άδεια, κάπως πρέπει να οργανωθεί όλο αυτό. Ξέρετε είναι εύκολο να κόψεις ένα δέντρο 100 ετών, το δύσκολο είναι να το φυτέψεις και να το ξαναμεγαλώσεις.
– Παράλληλα όμως επικρατεί μία ακαταστασία και στις σχολές. Πόσες σχολές έχουν τις προϋποθέσεις για να παρέχουν ένα αναγνωρισμένο πτυχίο;
Αυτή είναι μία Γιατρομανωλάκεια ερώτηση τώρα, ε; Η απάντηση είναι πως το υπουργείο Πολιτισμού είναι ο εποπτεύων φορέας των σχολών. Θα έπρεπε να είναι και το υπουργείο Παιδείας. Άρα αν κάποιες σχολές δεν λειτουργούν με τις προδιαγραφές που θα έπρεπε, που υπάρχουν όντως κάποιες που δεν λειτουργούν, αυτό δεν είναι ευθύνη των σχολαρχών ή των σχολών, αυτοί είναι επιχειρηματίες. Κοιτάζουν να βγάλουν χρήματα. Το υπουργείο εποπτεύει, το υπουργείο θα έπρεπε να φροντίζει να πληρούνται οι προδιαγραφές. Στην Αγγλία ας πούμε δεν υπάρχει δημόσια σχολή, είναι όλες ιδιωτικές, αλλά περνάνε από αξιολόγηση σε τακτά διαστήματα.
– Επομένως πρέπει να οργανωθεί και ένας μηχανισμός αξιολόγησης…
Εννοείται. Το υπουργείο πού είναι; Το υπουργείο έχει ανθρώπους. Δεν είναι απλώς μία σφραγίδα. Επίσης θα πρέπει να έχει στόχευση και πλάνο και όραμα. Δεν μπορεί το υπουργείο να είναι μόνο μία σφραγίδα!
– Ο χώρος της υποκριτικής βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα και για το me too. Υπήρχε κάτι που σας σόκαρε στην εξέλιξη των καταγγελιών ή υποθέσεις που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας και ακόμη ερευνώνται;
Αυτή την στιγμή υπόθεση που δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας δεν έχουμε. Υπάρχουν πολλά που ακούσαμε και κάποια σοκαριστικά που εντάξει, εγώ δεν τα περίμενα. Ήξερα για συμπεριφορές ανθρώπων που μπορεί να είναι έντονες ή προσβλητικές, αλλά όχι στο βαθμό που μαρτυρήθηκαν στο Σωματείο. Υπάρχουν υποθέσεις που τα φερόμενα ως θύματα δεν θέλησαν να υπογράψουν ώστε να γίνουν καταγγελίες και να πάρουν το δρόμο τους και στο Πειθαρχικό του Σωματείου και στη Δικαιοσύνη. Ξέρετε… Όταν μαθαίνεις λεπτομέρειες για πράγματα που συμβαίνουν στο σπίτι σου και δεν είχες πάρει χαμπάρι – γιατί και εγώ σε αυτή την κατηγορία ανήκω, που δεν είχαν πάρει χαμπάρι – σοκάρεσαι.
Είναι πολύ δυσάρεστο όλο αυτό που συνέβη και βρεθήκαμε σε πάρα πολύ δύσκολη θέση. Όλοι μας τη συγκεκριμένη περίοδο. Φυσικά θα πρέπει να δώσουμε και μία αγκαλιά στα κορίτσια και τα αγόρια που είχαν το θάρρος να βγουν και να μιλήσουν.
– Καλώς έγινε; Είχε αποτέλεσμα;
Πάντα για καλό γίνονται αυτά. Απλώς όσον αφορά την εποχή, ας πούμε, το δυσάρεστο, το άσχημο, το απογοητευτικό όλης αυτής της ιστορίας, είναι ότι έγινε ένα άνοιγμα στο χώρο μας, στο χώρο των ηθοποιών, χωρίς να ακολουθήσουν και άλλοι κλάδοι. Και από τις Τέχνες, αλλά και άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι.Ακούω για κλάδους – οι οποίοι μας κατηγορούν κιόλας, μας δικάζουν για το πώς χειριστήκαμε όλες αυτές τις υποθέσεις – όπου γίνονται ανάλογα πράγματα και δεν βγαίνει κανένας να μιλήσει και αυτό θα επιτρέψετε να πω ότι είναι απογοητευτικό.
Η Γη της Ελιάς και τα νέα καλλιτεχνικά σχέδια
– Θα ήθελα όμως να μιλήσουμε και για τον Στάθη. Δεύτερη σεζόν στη Γη της Ελιάς ζείτε ως Στάθης ένα μεγάλο έρωτα με την Ιουλία, που εξελίσσεται. Τι θα γίνει; Θα τους δούμε να ευτυχούν;
(Γελάει!) Δεν γίνεται καθημερινή σειρά αν είναι ευτυχισμένοι οι έρωτες, πρέπει να υπάρχουν βάσανα! Τα σενάρια έρχονται γύρω στις 20-25 μέρες πριν γυριστούν, γιατί είναι σε μία διαδικασία η εξέλιξη του σεναρίου. Προς το παρόν όπως γνωρίζω, είναι καλά αυτοί οι άνθρωποι, ονειρεύονται το μέλλον τους, το γάμο τους… Στα καινούργια που έχουμε πάρει, έρχονται κάποια μικροσυννεφάκια. Δεν γνωρίζω όμως πώς θα τα χειριστεί όλα αυτά η Βάνα Δημητρίου, η σεναριογράφος μας. Είναι δαιμονική, δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει η συνέχεια… Κάνει ανατροπές.
– Πώς είναι η εμπειρία να εργάζεστε στην Κύπρο;
Ξέρετε πώς είναι τα ωράρια και οι συνθήκες, είναι πάνω κάτω οι ίδιες. Απλώς υπάρχει σε μένα ένας έξτρα κόπος, γιατί πρέπει να ταξιδεύουμε συνέχεια. Δεν είναι εκδρομή.Όταν κάνεις οκτώ με δέκα πτήσεις το μήνα είναι πολύ επιβαρυντικό σωματικά. Ψυχικά μια χαρά είμαστε!
– Σκέφτεστε κάποια στιγμή να εργαστείτε και πάλι εδώ στην Ελλάδα;
Εννοείται, όλοι το σκεφτόμαστε. Αλλά πηγαίνουμε εκεί που έχει δουλειά. Είμαστε σα νομάδες. Θα ήθελα να κάνω θέατρο ας πούμε, που τώρα δεν μπορώ να κάνω λόγω της πολυήμερης παρουσίας μου κάθε βδομάδα στην Κύπρο. Δεν μπορεί να τα έχει όλα κανείς.
– Κάνετε συζητήσεις για να επιστρέψετε θεατρικά;
Δεν έχω φύγει από το θέατρο. Θα ήθελα, αλλά πρέπει να βρεθεί και η ανάλογη συνθήκη για να συζητήσω για θέατρο, δηλαδή να μικρύνει ο ρόλος του Στάθη, να μειωθούν τα γυρίσματα. Θα μπορούσα ας πούμε να κάνω θέατρο στην Κύπρο, αλλά δεν θα μπορώ να επιστρέφω στην Ελλάδα μετά και αυτό δεν θα το ήθελα.
– Τι άλλο περιμένουμε από εσάς στα καλλιτεχνικά;
Βγήκε στους κινηματογράφους στις 19 του μήνα η ταινία «Πίσω από τις θημωνιές» της Ασημίνας Προέδρου όπου κρατάω ένα σημαντικό ρόλο. Έχει τελειώσει και το μοντάζ και έρχεται προσεχώς και η «Μονοκατοικία» του Γιώργου Μυλωνά, όπου και εκεί έχω έναν από τους βασικούς ρόλους. Αυτό το διάστημα έχω αρχίσει και σκαρώνω κομμάτια για ένα καινούργιο δίσκο. Είναι ένας δίσκος που έχει θεματική γύρω από τα Εξάρχεια. Με συγκινεί, μου αρέσει, δουλεύω πάνω σε στίχους του Νίκου Κατσικάνη. Δεν σταματάω, δεν κάθομαι. Όσο κανείς είναι δημιουργικός ή αισθάνεται ότι είναι δημιουργικός, είναι καλό και για αυτόν και για τους γύρω του. Όχι για όλους βέβαια… Υπάρχει και το κράτος που το ενοχλούμε!