Την πρώτη κρούση για να γίνει μοντέλο την είχε όταν ακόμα πήγαινε δημοτικό στη Γερμανία. Τελειώνοντας το λύκειο στις Σέρρες η Ευαγγελία Κουταλίδου δεν είχε σκεφθεί ότι θα είχε και μια νέα ευκαιρία για να ασχοληθεί με τον συγκεκριμένο χώρο, τον οποίο κάποτε κορόιδευε. Η μητέρα της, ωστόσο, ήταν εκείνη που έβαλε ξανά τη σπίθα για να ακολουθήσει η κόρη της τον συγκεκριμένο δρόμο. Και η αδερφή της ήταν ουσιαστικά εκείνη που έπαιξε τον καθοριστικότερο ρόλο στο να δοκιμάσει την τύχη της στο Νext Top Model 2. Αν και η ίδια ήταν αναποφάσιστη, τελικά αποφάσισε να συμμετάσχει στο παιχνίδι του ΑΝΤ1, όπου κατέλαβε τη δεύτερη θέση.
Η Ευαγγελία, βέβαια, δεν είναι από τα άτομα εκείνα, που κινούνται στη ζωή τους ανάλογα με το τι τους λένε οι άλλοι. Μόνη της έφυγε στα 18 της για να ζήσει στη Θεσσαλονίκη, μόνη της θέλει να πάει και στο εξωτερικό για να κάνει διεθνή καριέρα στο μόντελινγκ. Από μικρή, όμως, που ασχολήθηκε με τον στίβο και το χάντμπολ ένιωθε πάντα πως της ταίριαζε περισσότερο η ομάδα. Αυτός ήταν και ένας βασικότατος λόγος, για τον οποίο κέρδισε πολλές φίλες στο παιχνίδι, όπως παραδέχεται στο all4fun.
Αγοροκόριτσο στο σχολείο και δίχως το ναρκισσιστικό στοιχείο ορισμένων μοντέλων, της αρέσει ό,τι αρχίζει να το τελειώνει. Και παρά την άσχημη οικονομική κατάσταση της εποχής προσπαθεί ν? αντιμετωπίζει τη ζωή με αισιοδοξία. Με μια ευχάριστη διάθεση, την οποία, μάλιστα, έχει και την ικανότητα να σου τη μεταδίδει?
– Πώς πέρασες τα παιδικά σου χρόνια στη Γερμανία;
Ζούσαμε στο Γκιούντερλοχ κοντά στο Ανόβερο και ως παιδί πέρασα πολύ ωραία. Με φίλους, οικογενειακά στην ομογένεια. Η μαμά μου ήθελε να με στείλει σε ελληνικό σχολείο και έτσι κάθε μέρα κάναμε ταξίδι 1,5 ώρας από το σπίτι. Δεν είχα πρόβλημα, όμως. Βρισκόμασταν εκεί όλα τα Ελληνόπουλα και θυμάμαι ότι ήταν πολύ ωραία. Όταν φύγαμε από Γερμανία στα τέλη του δημοτικού και ήρθαμε εδώ είχα στενοχωρηθεί πολύ. Είχα δεθεί πολύ με τα παιδιά, όμως τώρα μέσω του facebook έχουμε ξανά επικοινωνία. Αυτό που απομένει τώρα είναι να βρεθούμε και από κοντά. Οι περισσότεροι, πάντως, ζουν πλέον στην Ελλάδα, οπότε είναι και πιο εύκολο να τα πούμε.
– Και μετά την επιστροφή σας εδώ;
Ήταν να μείνουμε στη Θεσσαλονίκη, αλλά τελικά πήγαμε στις Σέρρες. Μετά από 1-2 χρόνια οι γονείς μου χώρισαν. Με τον πατέρα μου έχουμε να βρεθούμε 2 χρόνια και όχι 9 όπως γράφτηκε στον τύπο και από ένα λανθασμένο δημοσίευμα αναμεταδίδεται μέσω των διάφορων ιστοσελίδων. Μόλις τελείωσε το παιχνίδι μιλήσαμε, αλλά δεν έχουμε και επαφές.
– Ήσουν πάντα ψηλή και όμορφη;
Όχι, άρχισα να ψηλώνω από την 1η Λυκείου και μετά. Δε με θεωρούσα ποτέ όμορφη. Δεν ήμουν από τα κοριτσάκια που κοιτιόμουν στον καθρέφτη για να δω αν είμαι ωραία. Μόνο για να φτιάξω τα μαλλιά μου και τέτοια.
– Ένιωθες επιθυμητή στο σχολείο;
Δεν ξέρω, δεν ασχολήθηκα ποτέ. Εξάλλου γούστα είναι αυτά. Ούτε ήμουν η ωραία της τάξης, ή, του σχολείου ή, της πόλης. Επιπλέον είχα και πολλούς άντρες φίλους, διότι ήμουν πιο πολύ αγοροκόριτσο. Ποτέ, βέβαια, δεν είχα πρόβλημα και με τις κοπέλες. Ε, σίγουρα θα άρεσα, αλλά είτε δεν το ήξερα, είτε έλεγα πως δεν το βλέπω (σ.σ. γέλια).
– Μοντέλο ήθελες πάντα να γίνεις;
Όχι, τα τελευταία χρόνια του σχολείου σκεφτόμουν να γίνω αστυνομικός. Είτε στη δίωξη ναρκωτικών, είτε στο εγκληματολογικό. Μετά, όμως, δεν έδωσα πανελλήνιες. Δεν το αποφάσισα εγώ πάντως (σ.σ. γέλια). Με παρακαλούσε η μητέρα μου να ασχοληθώ με το μόντελινγκ. Και εκείνη πήγε κρυφά φωτογραφίες μου σε πρακτορείο. Στην αρχή ήμουν πολύ κατά. Δεν ξέρω. Ισως δεν είχα πολλή αυτοπεποίθηση. Δεν πίστευα πως θα δουλέψω, είχα και το θέμα με τη μύτη του. Μετά από συζητήσεις είπα τελικά να το κάνω. Από την 1η δημοτικού στη Γερμανία με είχαν ζητήσει για μοντέλο, όμως η μητέρα μου φοβόταν. Ήμουν και σε μια ξένη χώρα, αλλά εδώ ήταν διαφορετικά και το ήθελε. Και τελικά ό,τι κοροϊδεύεις μετά έρχεται σε σένα. Κορόιδευα τα μεγάλα τακούνια και μετά τα φορούσα στις επιδείξεις (σ.σ γέλια). Όταν, πάντως, άρχισα να συνειδητοποιώ αυτό που είχα αρχίσει μου άρεσε πάρα πολύ. Άργησα λίγο βέβαια.
– Μου φαίνεται απίστευτο βέβαια το να γινόσουν αστυνομικός!
Μου άρεσε. Γενικά είμαι πολύ δραστήριος άνθρωπος. Δεν μπορώ να κάθομαι. Σαν Ευαγγελία βαριέμαι πολύ εύκολα. Το σκεφτόμουν ότι θα ήμουν εκτός. Αν με έβαζαν σε γραφείο θα είχα παραιτηθεί.
– Μ? αυτό το χαμόγελο θα αφόπλιζες εύκολα τους κλέφτες!
Ναι συλλαμβάνομαι μόνος μου θα μου έλεγαν (σ.σ. γέλια). Λες;
– Τελικά, όμως, σε κέρδισε το μόντελινγκ! Πόσα χρόνια σκέφτεσαι πως θα κάνεις αυτή τη δουλειά;
Όσα μπορώ. Αν μπορώ για δέκα ακόμα χρόνια μέχρι τα 30-32 θα το προσπαθήσω. Πρώτα ο Θεός και μετά βλέπουμε. Πάνω απ? όλα με ενδιαφέρει να είμαι απόλυτα αφοσιωμένη σ? αυτή τη δουλειά.
– Εχει κάνει καλό στην καριέρα σου η συμμετοχή σου στο Νext Top Model 2?
Ναι σίγουρα. Με ξέρουν περισσότεροι στη μόδα και ζω πλέον στην Αθήνα. Μου αρέσει αυτό το τρέξιμο και με ενδιαφέρει να πάω να δουλέψω στο εξωτερικό. Αν είναι να δουλέψεις πρέπει να το κάνεις και εκτός Ελλάδος. Δεν πρέπει να περιορίζεσαι μόνο εδώ. Πρέπει να φύγω. Έξω, βέβαια, η αγορά είναι πολύ σκληρή και υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός. Σαν και σένα υπάρχουν και 1000 καλύτερες. Πάνω απ? όλα όταν κάνεις ένα τέτοιο βήμα πρέπει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Να μη σε πειράζει και αυτό που ισχύει στη μόδα το ότι, «τώρα του κάνεις του σχεδιαστή, αύριο, όχι». Και γενικότερα πρέπει να είσαι δυνατή. Επιπλέον δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους. Είναι σημαντικό να ξέρεις ποια είσαι και τι μπορείς να κάνεις. Επίσης έχει αλλάξει πια το πρότυπο των μοντέλων. Δεν προβάλλονται πια μόνο οι Barbie, αλλά υπάρχουν και κοπέλες που μπορείς να αναρωτηθείς, μα αυτό είναι μοντέλο; Εμένα μου αρέσει η διαφορετικότητα αυτή και να μην βγαίνουν όλες οι κοπέλες από το ίδιο καλούπι.
– Ερχόμενη πια στην Αθήνα σου λείπει η Θεσσαλονίκη;
Σίγουρα. Έζησα εκεί ωραία χρόνια, ωραίες στιγμές. Πήγα εκεί μόλις έκλεισα τα 18, παίρνοντας την απόφαση να ζήσω μόνη μου. Ηταν κάτι που ήθελα πολύ, διότι μου αρέσει να κάνω αυτό που νιώθω. Θεωρώ πως αν δεν ρισκάρεις δεν ξέρεις τι θα γίνει. Αν δεν το είχα κάνει τότε, τότε μπορεί να μην ήμουν εδώ. Κάθε αρχή και δύσκολη. Ηταν, όμως, ένα καλό τεστ για να δω αν μπορώ να πατάω στα πόδια μου.
– Πάμε τώρα και στο παιχνίδι. Πόσο δύσκολο είναι να συγκατοικείς στο ίδιο σπίτι με τόσες πολλές κοπέλες;
Πολύ, πόσο μάλλον όταν είναι άλλες 19! Εδώ με την οικογένεια σου δεν μπορείς πάντα να συμβιβάζεσαι. Δεν μπορείς να φανταστείς τι γινόταν. Κυρίως το πρόβλημα εστιάζεται στα θέματα υγιεινής. Στο σπίτι, πάντως, βρισκόμασταν πολύ λίγες ώρες και γενικότερα οι μέρες περνούσαν πολύ γρήγορα. Είχαμε γυρίσματα συνεχώς και πολύ δουλειά. Από εκεί και πέρα απ? αυτές που ταίριαξα από την αρχή συνέχισα να κάνω παρέα. Με τις περισσότερες κάνω παρέα ακόμη και τώρα.
– Ενδεχομένως επειδή φαίνεσαι καλοπροαίρετη.
Δεν το κάνω αυτό για να μοιάζω έτσι. Αν με πειράξει κάτι θα το πω κατάματα. Δε μου αρέσουν τα πισώπλατα που λέγονται, ούτε τα από εδώ και από εκεί. Δόξα τω Θεώ, πάντως, βρήκα φίλες στο παιχνίδι. Με την Έλενα, μάλιστα, θα συγκατοικήσουμε. Το Πάσχα πήγα με τη Σιντορέλα στο σπίτι της Τζέσικα στην Κέρκυρα. Όταν, μάλιστα, βγαίνεις από το παιχνίδι είναι οι μόνοι που μπορούν να σε καταλάβουν σε θέμα ψυχολογίας και συνεννόησης. Είναι απίστευτο το πόσο μπορείς να δεθείς.
– Μη μου πεις ότι σου λείπει και το σπίτι!
Ώρες ? ώρες το μονοπωλώ (σ.σ. γέλια). Σαν Ευαγγελία πέρασα ωραία. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω σαν να είμαι ακόμα εκεί. Ηταν κάτι διαφορετικό, κάτι νέο για μένα και τα ζούσαμε όλα σε υπέρτατο βαθμό.
– Δεν νιώθεις, όμως, καταπιεσμένη σ? ένα τέτοιο περιβάλλον;
Σίγουρα αισθάνεσαι ένα είδος πίεσης. Ξέρεις, δε μιλάς με κανένα δικό σου, εκτός από ένα τρίλεπτο κάθε πέντε ημέρες. Και εκεί τί να προλάβεις να πεις; Επομένως ό,τι έχεις να συζητήσεις το κάνεις με τις άλλες κοπέλες. Χωρίς κινητό, χωρίς επαφή με τον κόσμο. Σαν άνθρωπος βέβαια δεν έχω πρόβλημα προσαρμοστικότητας. Ούτε ένιωθα ότι ήταν ένα πρόβλημα εγκλεισμού για μένα. Δεν το ένιωθα έτσι. Έλεγα από μέσα μου, «Ευαγγελία, παιχνίδι είναι θα περάσει?»
– Επομένως ήταν θετικές οι εντυπώσεις σου από το ΝΤΜ 2?
Πέρασα πάρα πολύ ωραία. Δεν το είχα πάρει από την αρχή ως κάτι άσχημο. Είχα, βέβαια, άγχος, κυρίως διότι και οι κριτές περίμεναν πολλά από μένα, αλλά και εγώ από τον εαυτό μου. Έβαζα ψηλά τον πήχη και Δόξα τω Θεώ είμαι ευχαριστημένη από την πορεία μου.
– Άρα δε μετάνιωσες για τη συμμετοχή σου;
Όχι φυσικά και δεν έχω μετανιώσει. Μετανιώνω πάντα για όσα πράγματα δεν κάνω. Ακόμα και για έναν καφέ που μπορεί να μην πάω. Για μικροπράγματα γενικά.
– Με την παρουσία σου σ? ένα τέτοιο παιχνίδι δε νιώθεις αναλώσιμη;
Εξαρτάται. Αν θες να ανέβεις γρήγορα και να γίνεις απλά αναγνωρίσιμη για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που προβάλλεται το παιχνίδι είναι ένας πολύ εύκολος τρόπος. Αν το κάνεις για τη δουλειά σου, όμως, είναι καλό και σημαντικό. Από και πέρα είναι θέμα χαρακτήρα, διότι μπορείς να ξεφύγεις εύκολα από τα όρια σου.
– Και το θέμα του ανταγωνισμού για την κατάκτηση του επάθλου;
Προσωπικά δεν το είδα καθόλου ανταγωνιστικά. Εχει να κάνει, βέβαια, το πώς νιώθεις εσύ με τον εαυτό σου. Πριν το παιχνίδι έβαζα στόχους για να πετύχω και τώρα το κάνω ακόμη περισσότερο. Δεν έβγαζα καμία ανταγωνιστικότητα. Σίγουρα υπήρχε, αλλά μην ξεχνάμε πως πάνω απ? όλα η κάθε μία βρισκόταν εκεί για τον εαυτό της.
– Είσαι τελειομανής ως άνθρωπος;
Και ναι, και όχι. Σε άλλα όλο λέω αύριο και σε κάποια άλλο το αύριο μπορεί να γίνει και ποτέ. Μου αρέσει, όμως, ό,τι αρχίζει και να τελειώνει. Δε θέλω ν? αφήνω κάτι στη μέση.
– Πώς πήρες την απόφαση να συμμετάσχεις;
Αποφάσισα να πάω μετά από πάρα πολλές συζητήσεις. Με φίλους, με την οικογένεια μου. Μέχρι και την τελευταία στιγμή έλεγα πως πριν αρχίσει το παιχνίδι θα φύγω. Ήμουν στο 50-50. Και τελικά πήγα. Τι είχα να χάσω. «Πάνε» μου είπε η αδερφή μου, όπως λέμε στη Θεσσαλονίκη και το έκανα.
– Δε θεωρείς, όμως, πως τα ριάλιτι προβάλλουν λάθος πρότυπα;
Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Πιστεύω πολύ πως είναι θέμα χαρακτήρα και τι θέλεις να κάνεις. Έχουν βοηθήσει κόσμο, που έχει συμμετάσχει. Άλλον πιο πολύ, άλλο λιγότερο. Αν εγώ είμαι «γιούχου» και βγάζω κάτι αρνητικό και δίνω λάθος πρότυπα στα παιδιά που βλέπουν τότε είναι πολύ άσχημο. Αν πας για αυτό που θέτεις ως στόχο και αφορά στη δουλειά σου, τότε είναι θετικό.
– Και το ότι προωθούν πολύ την ανταγωνιστικότητα;
Ανταγωνισμός υπάρχει παντού. Δε χρειάζονται τα ριάλιτι για να το δεις αυτό. Ακόμη και στην οικογένεια ανάμεσα σε αδέρφια μπορείς να τον διακρίνεις.
– Ποια ήταν η πιο δύσκολη σου φωτογράφηση στο παιχνίδι;
Με τον σκορπιό που με δάγκωσε! Και μετά το έκανε και η ταραντούλα, αφού πρώτα με προειδοποίησε (σ.σ. γέλια). Μάλλον είχαν κουραστεί τα ζωάκια, επειδή ήμουν η τελευταία. Εγώ δεν τους έκανα κάτι (σ.σ. γέλια). Ενδεχομένως να αντιλαμβάνονταν και τον φόβο μου, όσο και αν δεν ήθελα να τον δείξω. Πραγματικά με το δάγκωμα του σκορπιού πόνεσα πολύ. Είχα ματώσει και έλεγα ότι θα πέσω κάτω.
– Και η πιο ωραία;
Όλες ήταν ωραίες. Ακόμη και αυτή! Εκεί που γέλασα πολύ ήταν με το τραμπολίνο στο Καραϊσκάκη. Είχε πέσει πολύ γέλιο. Έβρεχε, μετά σταματούσε, όλο το mood ήταν ωραίο.
– Μιας και αναφέρθηκες στο Καραϊσκάκη τι ομάδα είσαι;
Είμαι ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακός λίγο απ? όλα.
– Πώς γίνεται αυτό;
Ε, γίνεται! Καταλαβαίνεις την σχέση μου με το ποδόσφαιρο (σ.σ. γέλια). Όταν παίζουν αντίπαλες υποστηρίζω και τις δύο. Πέρα από την πλάκα μικρή έπαιζα χάντμπολ και μου άρεσε πολύ. Έβγαζα πολύ πάθος. Ακόμη και τώρα αν μου πεις βάλε μια φόρμα και πήγαινε να παίξεις θα μπω να το κάνω μέσα στο γήπεδο (σ.σ. γέλια). Με τον Πανσερραϊκό είχαμε φτάσει μέχρι την Α2, όμως μετά πήγα Θεσσαλονίκη και σταμάτησα.
– Ησουν καλή παίκτρια;
Ασχολήθηκα κάπου στα 13-14 έως τα 17.5 Αρχικά έκανα στίβο. Μήκος, ύψος και εμπόδια. Θυμάμαι πως ήμουν έκτη δημοτικού και κάναμε κάποια αθλήματα συν τα τεστ αντοχής. Τότε ο προπονητής μού είπε να ασχοληθώ με τον στίβο. Το είχα πάρει πολύ θερμά. Μετά κάποια στιγμή στο γυμνάσιο ο γυμναστής μού είπε να με δοκιμάσει στο χάντμπολ και όλο αυτό με συνεπήρε. Και κατάλαβε και ο προπονητής μου στον στίβο ότι θα σταματούσα. Θυμάμαι πως ήταν πήγα στην ομάδα του χάντμπολ οι άλλες κοπέλες ήταν 22-23 και εγώ 14. Ακόμη και τώρα παθιάζομαι. Γενικά έχω πάθος με ό,τι και αν ασχολούμαι. Σου κάνει καλό κάτι τέτοιο.
– Είχες διακρίσεις ως αθλήτρια;
Στο ύψος είχα έρθει μια φορά 3η, είχα έρθει και 4η, αλλά θυμάμαι πως ήμουν και πιο κάτω, 8η. Τη φάση του μεταλλίου, πάντως, τη θυμάμαι καλά, όπως και όταν έπαιρνα επαίνους. Μια χαρά! Γενικά είμαι πολύ υπέρ του αθλητισμού και κατά του γυμναστηρίου. Το θεωρώ βαρετό να πάω και να κλειστώ σε μια αίθουσα. Ενώ όταν είσαι σε μια ομάδα, είναι κάτι διαφορετικό, δεν το βαριέσαι. Επιπλέον σε μια ομάδα νιώθεις στοργή, αγάπη, κάτι σαν οικογένεια. Μαθαίνεις να μην βλέπεις τα πράγματα εγωιστικά, αλλά να σκέφτεσαι και τον διπλανό σου, τον συμπαίκτη σου.
– Πώς αντιμετωπίζεις τη δημοσιότητα μετά το τέλος του παιχνιδιού;
Άργησα να το συνηθίσω και ώρες ? ώρες με φρικάρει. Σκέφτομαι ορισμένες φορές πως θέλω ξανά ορισμένα λεπτά από την παλαιότερη μου ζωή (σ.σ. γέλια). Ακόμα και τώρα με σταματούν στον δρόμο και μου λένε διάφορα. Μου λένε ότι έπρεπε να είχα κερδίσει και άλλα τέτοια Είναι απίστευτο. Εκεί που δε με αναγνώριζε κανείς τώρα μου μιλάει ο απλός κόσμος. Υπάρχει πάντα μια σκέψη το πώς πρέπει να κινηθείς επειδή σε βλέπουν. Μπορεί να γίνεται και λίγο τρομακτικό, όμως δε θέλω να δείχνω αμήχανα. Μένω εκεί και είμαι ήρεμη.
– Kαι το φαινόμενο Facebook, όπου έχεις τόσους φίλους;
Ηταν περίεργο. Είχα να μπω έναν χρόνο στο f/b και πρέπει να είχα 180-200 φίλους. Και όταν βγήκα από το παιχνίδι βλέπω 1000 αιτήματα. Μετά το πρώτο accept, μάλιστα, είδα που έλεγε μια κοπέλα, «α η Ευαγγελία δέχεται αιτήματα» Εχει πλάκα. Είναι πολύ γρήγορο αυτό που συνέβη και απίστευτο. Και πόσοι είναι ακόμα στην αναμονή (σ.σ. γέλια). Τώρα πρέπει να κάνω και δεύτερο προφίλ. Είναι ωραίο όλο αυτό. Μοιράζεσαι διάφορα πράγματα, τη δουλειά σου, σου λένε την άποψη σου. Ακόμη και αρνητική. Εχω δεχθεί και αρνητικά μηνύματα στο inbox. Μου είχε στείλει μία το εξής: «Θες να σου πω την άποψη μου για σένα; Είσαι ψώνιο και δε θα γίνεις ποτέ καλύτερη από τη Σιντορέλα». Τα δέχομαι και αυτά. Λες ευχαριστώ και κοιτάς μπροστά. Εκεί δείχνεις και αν είσαι ανώτερος άνθρωπος. Αν θες να ασχοληθείς με κάτι άσχημο που μπορεί να σου λένε, τότε κάθε μέρα θα μαλώνεις. Η κοπέλα αυτή μπορεί έτσι να αισθάνθηκε καλύτερα. Γιατί όχι; Μπορεί να έσκαγε μέχρι εκείνη την στιγμή (σ.σ. γέλια). Σημαντικό ρόλο στο πώς αντιδράς σε τέτοιες καταστάσεις έχει να κάνει με τον χαρακτήρα σου και πώς έχεις περάσει στη ζωή σου. Εχω δουλέψει και νύχτα σε κλαμπ οπότε έχω συναντήσω πολλές καταστάσεις.
– Βγάζεις γενικά, όμως, μια θετική ενέργεια που δε δικαιολογεί να υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις εις βάρος σου.
Δεν ξέρω. Ετσι μου λένε και οι φίλοι μου. Γενικά δε μου αρέσει και η μιζέρια. Αποφεύγω ανθρώπους που είναι έτσι. Σου ρίχνει τη ψυχολογία και σε βάζει σ? αυτό το άσχημο τριπάκι. Πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα θετικά και να μη μας παίρνει από κάτω. Για μένα κάθε μέρα είναι άλλη, διαφορετική και προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη.
– Υπάρχει, βέβαια, και η κρίση που δικαιολογεί εν μέρει αυτή την άσχημη διάθεση ορισμένων ανθρώπων.
Είναι γεγονός ότι αυτή η κρίση μας έχει πάρει όλους από κάτω. Γενικά βλέπουμε πιο πολλούς θλιμμένους και στενοχωρημένους ανθρώπους, που έχουν χάσει το χαμόγελο τους. Δυστυχώς, όμως, είναι κάτι για το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Πρέπει, λοιπόν, να το αντιμετωπίσουμε δίχως να έχουμε συνέχεια μια αρνητική ψυχολογία.
– Στον χώρο της μόδας πώς τη βιώνετε;
Εχει πέσει πολύ η αγορά και δεν υπάρχουν οι δουλειές του παρελθόντος. Συμβιβάζεσαι με το τώρα. Δεν μπορείς να ζητάς πράγματα πάνω από την εποχή σου ούτε να έχεις παράλογες απαιτήσεις. Προσωπικά θα συνιστούσα να στηρίζουμε τις τοπικές αγορές. Αυτό κάνω εγώ. Είναι λυπηρό να βλέπεις κλειστά μαγαζιά και όποιος μπορεί ας βοηθάει εκείνα της γειτονιάς του. Επιπλέον μ? αυτόν τον τρόπο αποκτάς και μια μεγαλύτερη οικειότητα, διότι ως πελάτισσα σε γνωρίζουν και καλύτερα?
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 16/05/2011