Τρεις σελίδες τη μέρα και μια ματαιότητα τρώει το ρουθούνι μου
Τα μάτια μου κλείνουν και δεν έχω όρεξη να κρατήσω καμία δίαιτα
Σκότωσα ένα γαμημένο κουνούπι που πήγε να μου πιει το αίμα
Όλο δίαιτα
Δίαιτα στα συναισθήματα
Πόση δόση τρέλας επιτρέπεται τη μέρα
Και πόση δόση αγάπης
Πρέπει να είναι υπό ποίες συνθήκες μαγειρεμένη
Βραστή
Μήπως ψητή
Εγώ την τρώω τηγανιτή
Junk food κι έτσι
Πατάτα τηγανιτή και burger
Από αύριο δίαιτα κι εγώ θέλω να τα φάω όλα
Στερήσεις από γεννοφάσκια
Και η γάτα μου κλαίει και δεν της δίνω να φάει
Πρέπει να αδυνατίσεις μωρή
Και κλαίω
Επειδή την αγαπάω τα λέω
Κενό
Κενό
Δεν έχω να δω ούτε να πω
Κενό
Και ένα πουλί εμφανίζεται και τιτιβίζει
Κι εγώ σκέφτομαι το πουλί του πρώτου εραστή
Δεν θυμάμαι ύψος
Θυμάμαι αγάπη
Τότε δεν ξέραμε από στερήσεις
Ούτε από αγάπες
Αγαπούσαμε επειδή το είχαμε δει στις ταινίες
Και επειδή διαβάζαμε girly περιοδικά
Δεν ξέραμε τι είναι έρωτας
Και δεν ντρεπόμασταν να είμαστε γυμνοί
Δεύτερο κουνούπι
Δεν το πρόλαβα
Οι έρωτες παλιά μας ρουφούσαν το αίμα
Και ούτε μια μικρή κίνηση προς αποφυγή
Ξέραμε
Μάταιη θα ήταν η φυγή
Και τα φιλιά ήταν παθιασμένα
Και γεμίζαμε μελανιές
Και λατρεύαμε τα πρωινά φουλάρια
Να κρύψουμε τις πληγές
Όχι για να μην τις δουν και μας κακοχαρακτηρίσουν
Μα για να μην καταλάβουν τα γέλια μας και τον αέρα που μας σήκωνε
Και φαινόμασταν λίγο πιο ψηλές
Μια μύγα με γλυκόφιλάει
Και είναι κι αυτό ένα χάδι
Δεν θα την διώξω
Θα φύγει μόνη της
Μια πίτσα παρακαλώ
Πάω να ταΐσω το γατάκι μου
Αυτό το ποίημα θα το ονομάσω
Junkila
23/8/2020, Καλλιόπη Μανδρέκα