Καμιά φορά νιώθω ότι τα όμορφα δεν τα έχω ζήσει
Ότι είναι όνειρα βαθιά ενός ονείρου ξεχασμένου
Παραισθήσεις ενός μυαλού μικρού και θολωμένου
Αν μπορούσα να πω κάτι γι’ αυτά θα ‘ταν
Να μείνετε μακριά
Μην τα αφήσετε να σας παρασύρουν στα πιο όμορφα λιβάδια
Με τις μαγευτικές μάγισσες που φυλάνε τα άγρια σκυλιά
Με τα πετούμενα ερπετά που γλύφουν τα καμμένα χνάρια
Και τις θαλάσσιες σαύρες που καταπίνουν τους βυθούς και εμφανίζουνε κοράλλια
Να προσέχετε μην τρέξετε πίσω από αυτά τα τρομακτικά πτηνά
που οδηγούν στα πιο καθαρά χωμάτινα νερά
Στις πιο ασταθείς χάρτινες πολιτείες
που σεισμοί και καταποντισμοί απειλούν τις όμορφες κυρίες
Που αναστενάζουν τα πέτρινα πηγάδια και βρέχουνε σιωπή οι πελώριοι κισσοί
Σ’ αυτά τα μικρά συρμάτινα χωριά ο αντίλαλος της μουσικής καταλήγει στα πιο δύσβατα στενά
Και γκρεμίζει όλα τα σκληρά
Οι σκλάβοι φοράνε μάσκες και ξεχύνονται στους δρόμους
να συντρίψουν τους κακούς
Οι άνθρωποι γεύονται τις γεύσεις, δεν φοβούνται να αγαπούν
Σ αυτά τα μαγικά δυσβάσταχτα βουνά δεν μπορείς
να περπατήσεις
Χρειάζεσαι φτερά για να ακολουθήσεις
Πρόσεξε καλά
Τα όνειρα μην επιθυμείς
Μην σκεφτείς να αναζητήσεις
Θα τρομάξεις
Θα ουρλιάξεις
Θα σκίσεις τις σάρκες σου
Θα κλάψεις
Τα όνειρα μην επιθυμείς
Καληνύχτα όνειρο φθινοπωρινής αυγής
Καλλιόπη Μανδρέκα, 6-3-2020