Δεσποινίς, δεν έχετε τα άλλα τα μεγάλα; Το καρότσι αυτό δεν χωράει. Τι εννοείτε να πάρω δύο; Πώς θα τα κουβαλάω και τα δύο; Δεν έχετε τα καρότσια τα σιδερένια, τα κανονικά; Έχω πολλά πράγματα να πάρω. Αυτό είναι μικρό. Δεν μπορεί να αντέξει το βάρος. Μα ποιος παρήγγειλε τέτοιο καρότσι; Χριστέ μου, τι τραβάω! Δεν χωράει τίποτα εδώ μέσα.
Πείτε μου, τη χρησιμότητα ενός τέτοιου καροτσιού. H ρόδα ξεχαρβαλωμένη και τσιρίζει όσο προχωράς. Ακόμα και το χερούλι είναι σπασμένο. Φοβάσαι συνέχεια ότι θα σου πέσουν όλα κάτω. Έχω πάρει και αυγά, χριστιανή μου, τι δεν καταλαβαίνεις; Δεν σε αφήνει ήσυχο αυτό το καρότσι. Προτιμώ να τα κρατάω στα χέρια. Άχρηστο αντικείμενο!
Ποιος παρήγγειλε τέτοιο καρότσι, πού είναι το αφεντικό σας; Δεν μπορώ τους ανθρώπους που δεν προβλέπουν. Αυτό το καρότσι είναι για πέταμα. Εγώ θέλω να πάρω 3 γάλατα και 3 κοτόπουλα και γενικά 3 από όλα. Δεν μπορεί αυτό το καρότσι να με αναγκάσει να πάρω ένα απ’ όλα. Εγώ τα θέλω όλα! Θέλω να μου φέρετε ένα κανονικό, γρήγορο, μεγάλο, ευρύχωρο, φυσιολογικό, ήσυχο, όμορφο, χρήσιμο καρότσι!! Τόσο παράλογο σας φαίνεται; Αυτό είναι για πέταμα.
Μην μου πείτε ότι το λυπάστε. Θέλω ένα καρότσι. Αν ήθελα σίδερα για ανακύκλωση δεν θα ερχόμουν εδώ. Θέλω να φάω δεσποινίς και δεν μπορώ να ψωνίσω με αυτό το καρότσι. Πεινάω δεσποινίς και αυτό το καρότσι είναι τόσο εγωιστικό, που δεν με αφήνει ούτε να φάω. Δεν χωράει. Εγώ τα θέλω όλα, δεσποινίς. Όλα! Όλα! Και τα πάνω και τα κάτω και εσάς την ίδια, αλλά δεν χωράτε σ’ αυτό το αηδιαστικό καρότσι. Βαφή μαλλιών, πού είναι οι βαφές; Σερβιέτες και ταμπόν. Που θα μπούνε τώρα τα ταμπόν; Δεν χωράνε τα ταμπόν. Να βγάλω έξω τα κοπίδια και να βάλω τα ταμπόν. Ναι αλλά δεν χωράνε τα κοπίδια, αν δεν βγάλω τα κραγιόν. Βοηθήσε με, αγάπη μου. Κράτα τα μαρούλια και τα δυο καρπούζια. Κουβάλα! Πληρώνουμε για να μας βγάζετε την ψυχή. Ούτε η ψυχή μου δεν χωράει στο γαμημένο σας καρότσι. Ναι βρίζω, γαμώ το καρότσι μου γαμώ!
Δεν έχει ούτε χερούλι. Χερούλι, ψυχή μου. Από πού θα το κρατήσω; Πώς θα το οδηγήσω; Μα πάει όπου θέλει. Τα μεγάλα που σου λέω έχουν φρένο. Αυτό το καρότσι είναι μια καταστροφή. Μπορεί να σκοτώσει άνθρωπο, το καταλαβαίνεις; Πάρτε το από δω. Κάψτε το. Είναι επικίνδυνο! Πού είναι το αντηλιακό; Δεν χωράει. Κράτα τις πατάτες. Δεν θα μου πεις εσύ τι θα κρατήσεις. Το αντηλιακό είναι απαραίτητο. Μεγαλώνω. Κουβάλα.
Τι εννοείτε; Πότε προλάβατε να παραγγείλετε; Ποιο δίπλα; Έχει super market δίπλα; Τι εννοείτε; Τι να το κάνω τώρα αυτό; Δεν μπορώ να τα μεταφέρω όλα σ’ αυτό. Είναι πολύ δύσκολο αυτό που ζητάτε. Θα μου πέσει η μέση. Αργήσατε. Να είχατε από την αρχή. Δεν θέλω βοήθεια. Μην με πιέζετε σας παρακαλώ. Μην ακουμπάτε το καρότσι μου. Κάτω τα χέρια σας!
Αυτό το τέρας, είναι τεράστιο. Πώς θα το κουμαντάρω τώρα; Συνήθισα σε πιο μικρό μέγεθος. Δεν μπορείτε ξαφνικά να μου τα αλλάζετε. Χρειάζομαι χρόνο προσαρμογής. Πώς να αλλάξω έτσι εύκολα ένα καρότσι, που τόσο καιρό έχω μάθει τα στραβά του και το ανέχομαι και με ανέχεται. Φανταστείτε, τόση ώρα δεν έχει βγάλει άχνα. Ίσως μ’ αγαπάει. Και δεν είναι και τόσο κακό. Ίσως λίγο προβληματικό, αλλά έχει και τις καλές πλευρές του.
Τι; Πάρα πολλά θετικά μπορώ να βρω. Έχει κότσια. Είναι έτσι και ακόμα τσουλάει. Πηγαίνει λίγο ατσούμπαλα βέβαια, αλλά αν το σκεφτείς, σε αναγκάζει να περπατάς σαν να χορεύεις. Ακούγονται και αυτοί οι παράξενοι ήχοι, από τις ρόδες. Έχει γούστο. Και χωρίς χερούλι, το κρατάς αγκαλιά, αν θες. Πιο σταθερά. Μπορεί να με περάσετε για τρελή, αλλά η συνήθεια είναι κακό πράγμα.
Ενώ το άλλο πώς είναι έτσι; Ποιο νομίζει ότι είναι; Επειδή είναι λιγάκι πιο ευρύχωρο, θα μας κάνει ότι θέλει; Καθόλου δεν μ’ αρέσει. Είναι όπως όλα τα άλλα. Δεν το θέλω. Ο Χριστός κι η Παναγιά. Αυτό έχει και υποδοχή για κέρματα. Ποιο νομίζει ότι είναι; Σιγά μην το πληρώσουμε κιόλας για να μας κάνει πέντε διαδρομές. Δεν θα μας κάνει ό,τι θέλει ένα κανονικό, γρήγορο, μεγάλο, ευρύχωρο, φυσιολογικό, ήσυχο, όμορφο, χρήσιμο καρότσι. Να σας πω κάτι; Όλα τα κανονικά, γρήγορα, μεγάλα, ευρύχωρα, φυσιολογικά, ήσυχα, όμορφα, χρήσιμα καρότσια έχουν την ίδια μούρη. Κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν.
Αφήστε το κάτω! Μην μου πειράζετε το καρότσι μου. Μη, αφήστε το! Συγνώμη!!! Δεν ήθελα να μιλήσω τόσο άσχημα γι’ αυτό! Μην που το πάρετε σας παρακαλώ! Θα κάνω ό,τι θέλετε, αλλά αφήστε το μου. Είναι το καρότσι μου. Το ξέρω. Δεν χωράει, δεν αντέχει, είναι μικρό. Αλλά είναι το καρότσι μου.
ΤΕΛΟΣ
ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΜΑΝΔΡΕΚΑ, 9/10/19