ΠΕΜΠΤΗ
Η ώρα 7.15. Πρέπει να πάω σχολείο. Κάθε μέρα πρέπει να πηγαίνω σχολείο. Βαριέμαι να πηγαίνω σχολείο. Βαριέμαι τους δασκάλους και βαριέμαι τους μαθητές. Θέλω να κάτσω να ακούσω μουσική και να καπνίσω μέχρι να σαπίσουν τα πνευμόνια μου. Χωρίς λόγο! Έτσι! Γιατί έτσι γουστάρω!
Η τηλεόραση πάλι έχει μαλακίες και η πολύ μαλακία με κουράζει. Η λίγη μου προκαλεί γέλιο, η πολύ με κουράζει και με κουράζει πολύ! Θα κάτσω να αράξω να δω λίγη θάλασσα. Είναι το μόνο που κάπως την παλεύει στο κόσμο. Βάζω ντοκιμαντέρ με ψάρια, θάλασσες και ουρανό, ανάβω και ένα μπάφο και φεύγω.
Σήμερα έχουν γιορτή στο σχολείο. Με βάλανε να κάνω την Άννα Φρανκ γιατί, είμαι καστανή και αδύνατη. Έπρεπε να φαίνεται ότι ψοφάει στην πείνα η Άννα, για να την λυπηθούν οι θεατές και να πιστέψουν ότι οι Γερμανοί την γάμησαν κι αυτή και κάτι ψιλά εκατομμύρια ακόμα. Δεν μ’ αρέσει η ιστορία, μ’ αρέσουν απλά οι νικητές. Εγώ τότε έβαψα τα μαλλιά μου πορτοκαλιά και τους είπα ότι εγώ δεν μπορώ να μαθαίνω λόγια απ’ έξω και να με αφήσουν ήσυχη. Είπαν ότι απλά θα κάθομαι σε ένα γραφείο και θα κάνω ότι γράφω και ότι τα λόγια θα τα λένε οι άλλοι.
Ε, αν είναι να χάνω μάθημα για τις πρόβες, καλά είπα. Σήμερα όμως δεν ψήνομαι να πάω. Έτσι κι αλλιώς δεν κάνω και τίποτα. Ας βάλουν κάποιον άλλο να κάνει ότι γράφει. Όποιον και να βάλουν τις ίδιες μαλακίες θα κάνει. Άσε που δεν μ΄αρέσει να με κοιτάνε όταν εγώ δεν βλέπω. Και στις πρόβες κάθε φορά που με κοίταζαν οι δασκάλες τις κοίταγα κι εγώ και μου έλεγαν να κοιτάζω κάτω και όχι τους θεατές. Εγώ θέλω να βλέπω ρε φίλε! Και θέλω να τα βλέπω όλα. Μαλακισμένες!
Αυτές άμα δεν είσαι φλώρος δεν σε θέλουν! Πρέπει να κάνεις ό,τι σου λένε! Πρέπει να κουβαλάς όλα τα βιβλία κάθε μέρα μαζί σου κι ας είναι 800 κιλά και ας λένε πίπες, πρέπει να φοράς ωραία ρούχα, δηλαδή ρούχα, που πρέπει να μοιάζουν με των άλλων τα ρούχα και πρέπει να είσαι συνέχεια ευγενικός και χαμογελαστός, δηλαδή να γλύφεις τους πάντες και τότε, ακόμα και σκατά βαθμούς να βγάζεις, είσαι καλός. Εγώ τους μιλάω στον ενικό. Σε όλους, ακόμα και στον διευθυντή. Γιατί όχι; Άνθρωποι δεν είναι κι αυτοί; Είναι κάτι καλύτερο από εμένα; Και πες ότι είναι, εγώ που το ξέρω , αφού λένε ότι τους λένε οι άλλοι να πούνε;
Δεν θα πάω σήμερα! Δεν έχω όρεξη… Θα τους πω ότι ξέρασα χτες από την μαλακία που έφτιαξε η Κατερίνα. Αλλά η Κατερίνα είναι καλή, δεν θέλω να την κράξουν. Η Κατερίνα είναι η μαγείρισσα και η καθαρίστρια του σχολείου. Εγώ την φωνάζω “Τεράστια” επειδή είναι σαν γιαγιά. Μοιάζει με την γιαγιά μου. Μια γριούλα με μαγκούρα σχεδόν πιο μεγάλη από το ύψος της, με ζαρωμένα χέρια και πάντα αμίλητη, να κάθεται στην αυλή και να κοιτάει τα κτήματα. Εμένα με έλεγε “κόρη μου” και μου άρεσε. Δεν ξέρω γιατί, μάλλον γιατί δεν την ένοιαζε αν είμαι κόρη της ή όχι. Απλά γούσταρε να με λέει έτσι και το έκανε! Άψογη!
Δεν θα πάω, το αποφάσισα… Θα κάτσω να κοιμηθώ λίγο ακόμα. Μ’ αρέσει να κοιμάμαι. Μ΄ αρέσουν τα πάντα όταν κοιμάμαι. Προχτές ήρθε ο τύπος που μου κάνει ιδιαίτερο και με πήρε ο ύπνος την ώρα που μου έκανε μάθημα και του είπα ότι μ’ αρέσει να κοιμάμαι και να τον ακούω, τα καταλαβαίνω καλύτερα. Μετά με πήρε και μ’ άρεσε που με πήρε ενώ κοιμόμουν.
14.15. Πότε έφτασε μεσημέρι; Ό,τι να ναι είμαι. Έτσι κι αλλιώς την έχασα την παράσταση. Στα τέτοια μου! Έτσι κι αλλιώς δεν γούσταρα να πάω! Δεν θέλω να πάω πουθενά. Θέλω να κάτσω μέσα εδώ, μέσα στο κρεβάτι μου, εδώ είναι άνετα και μπορώ να κάνω ό,τι γουστάρω! Κανείς δεν με ενοχλεί. Έχω πει και στους γονείς να μην μου μιλάνε αν δεν τους μιλάω εγώ και είναι και κλειδωμένα. Η καλύτερη μου! Απομόνωση και χόρτο…
Με το χόρτο πας όπου θες και κάνεις ό,τι θες. Δεν χρειάζεται να κουράζεσαι για τίποτα. Η φαντασία σου τρέχει και σε πάει όπου θέλει. Τα γκρεμίζει και τα ξαναφτιάχνει όλα όπως θες. Εμένα μ΄ αρέσει να κοιτάζομαι σε ένα καθρέφτη που χω εδώ και να χορεύω γυμνή. Φαντάζομαι ότι είμαι σε δρόμους γεμάτους γυμνά κορμιά ξαπλωμένα και χορεύω απάνω τους και είναι άνθρωποι που ξέρω. Είναι οι δάσκαλοι μου, οι γονείς, οι φίλοι μου, οι γείτονες, ο ψιλικατζής και χορεύω απάνω τους και νιώθω τα πρόσωπά τους στα γυμνά μου πέλματα. Πώρωση! Μ’ αρέσει να το σκέφτομαι αυτό… Κάνω κάτι απίθανες χορογραφίες και κατακόρυφα και πηδάω στον αέρα. Και είμαι πολύ όμορφη.
Κανονικά δεν είμαι όμορφη. Έχω ωραίο σώμα και πλέον ωραία μαλλιά, αλλά έχω μεγάλο κούτελο και λίγο στραβά δόντια, ειδικά οι πάνω κυνόδοντες. Είχα πάει να βάλω σιδεράκια να ισιώσουν και τα κράτησα για 2 μήνες αλλά μετά δεν άντεξα και πήρα ένα κόφτη και τα έκοψα. Τι με νοιάζει; Μπορεί να ναι σκατά, αλλά είναι δικά μου. Και επίσης μία μέρα που πήγε να με χτυπήσει ο μπαμπάς επειδή με έπιασε να την πίνω, του τράβηξα μια δαγκωματιά και μάτωσε το χέρι του. Νομίζω ότι αν είχαν ισιώσει δεν θα μπορούσα.
Τα νύχια μου, επίσης είναι χάλια, γιατί τα τρώω. Όλοι εκνευρίζονται όταν με βλέπουν, αλλά δεν με πειράζει, αφού μ΄αρέσει. Οι ψυχολόγοι λένε, ότι τα νύχια είναι τα όπλα μας, όπως τα ζώα που επιτίθενται με αυτά. Εγώ δεν έχω όπλα πια. Τα έφαγα όλα!
Καλλιόπη Μανδρέκα, 6/4/2017
&Το δεύτερο μέρος του διήγηματος θα δημοσιευτεί την Μ. Πέμπτη.