Το φεστιβάλ Δράμας επισκέφτηκα πρώτη φορά σαν διαγωνιζόμενος το 1988. Αυτό το όμορφο φυτώριο πολιτισμού επισκέπτομαι ανελλιπώς όλα αυτά τα χρόνια σαν παραγωγός μικρού μήκους (40 τον αριθμό), αλλά και σαν μέλος των κριτικών επιτροπών.
Έχω λοιπόν γνώση της κατάστασης και των συνθηκών του. Ο μακαρίτης, πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του, Αντώνης Παπαδόπουλος έκανε λάθη και είχε εμμονές, αλλά αναβάθμισε το θεσμό (διεθνές πρόγραμμα, χρηματικά έπαθλα, ένταξη στα Ευρωπαϊκά βραβεία, βραβείο FIPRESCI, Pitching Lab, χορηγίες). Πάνω απ’ όλα όμως άνοιξε τη βεντάλια σε όλες τις τάσεις των μικρού μήκους ταινιών.
Ήταν αγύριστο κεφάλι ο Αντώνης, αλλά δημιούργησε το ακατόρθωτο, απέναντι σε ανθρώπους που δεν καταλάβαιναν και υπηρετούσαν –οι περισσότεροι- πολιτικά συμφέροντα. Ως ένα βαθμό πλήρωσε με τη ζωή του, το ότι …κατάπινε πολλά!
Δικαίωμα και υποχρέωση της νέας διεύθυνσης να υλοποιήσει το σχέδιο της και ημών των επαγγελματιών να συμφωνούμε ή να ασκούμε κριτική στα πεπραγμένα. Πάντως ο μικρός αριθμός των διαγωνιζόμενων ταινιών (34 σε 275, 12% δηλαδή) που ανακοινώθηκε για το 2020, μπορεί να δημιουργεί υποσχέσεις για ποιοτικότερες επιλογές προγράμματος, αλλά κατά τη γνώμη μου εντάσσεται στη λογική της …αριστείας. Λιγότερες ταινίες δε σημαίνει καλύτερες ταινίες!
Ποιος μπήκε ποτέ στον κόπο (εκτός των προκριματικών) να δει όλες τις «κομμένες» ταινίες ανά έτος, για να έχει πλήρη εικόνα; Μιλήσαμε μόνο για αυτές που προβάλλονταν στη Δράμα και όντως αρκετές ταινίες θα μπορούσαν να λείπουν από το διαγωνιστικό. Αλλά από όσες έμειναν έξω όλα αυτά τα χρόνια, βλέποντας τες σε άλλα φεστιβάλ –ελληνικά και διεθνή- μας έδειξαν ότι δεν ήταν ο αριθμός λάθος, αλλά η επιλογή. Άρα η συζήτηση γύρω από τον αριθμό είναι ατυχής.
Το θέμα σε αυτήν την περίπτωση, είναι ότι μιλάμε για το Εθνικό Φεστιβάλ μικρού μήκους. Άρα πρέπει, όπως κάνει εύστοχα το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, να προβάλλει όσο μεγαλύτερο αριθμό των ταινιών παραγωγής του έτους (όχι κατ’ ανάγκη στο διαγωνιστικό πρόγραμμα).
Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ενότητες και έτσι να αυξηθεί με δημιουργικό τρόπο ο αριθμός των ταινιών. Επίσης, θα μπορούσε να λείπει τελείως η κατηγορία ντοκιμαντέρ, που καλύπτεται από το εθνικό αλλά και από άλλα φεστιβάλ.
Θα είναι κρίμα η νέα ηγεσία, να διχάσει αντί να ενώσει τον κόσμο των …μικρομηκάδων.
Είμαι σίγουρος ότι καλοπροαίρετα θα ξαναδεί το θέμα όχι για να λαϊκίσει, αλλά για το καλό του θεσμού.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΖΩΜΕΝΟΣ, ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ – ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ