8.1 C
Athens
Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου, 2025

Day dreaming Vs Lucid dreaming

Είμαι ένα φρικιό που έχει ξεπηδήσει από τραγούδι του Πανούση και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό, αλλά μέχρι να φτάσω να χαίρομαι χάθηκα στο όνειρο. Με νιώθεις; Είναι πολύ δύσκολο όταν ανήκεις σε καμιά δεκαριά μειονότητες (κατά κόσμον) ταυτόχρονα, να μπορείς να ονειρευτείς ανεξέλεγκτα και ελεύθερα. Μου φέρνει άγχος το day dreaming.

Για παράδειγμα όταν ονειρεύομαι ότι κερδίζω πολλά λεφτά, σε δευτερόλεπτα μέσα θα αγχωθώ γιατί πρέπει ένα σεβαστό ποσό να μοιραστεί σωστά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, ένα άλλο να πραγματοποιήσει τα όνειρα των αγαπημένων μου και ότι μείνει να επενδυθεί με τρόπο που θα βοηθήσει τον βιοπορισμό μου και το καλό του κόσμου (Τέχνες – Πολιτισμός κλπ). Διότι αν σκεφτώ μόνο ασυδοσίες με τα πολλά λεφτά μου, αυτόματα παθαίνω ηθικούς φραγμούς, καθώς στον κόσμο που ζούμε τέτοιες ασυδοσίες κάνουν οι κόπανοι, τα παρτάκια κι οι εγκληματίες (πολιτικοί, εφοπλιστές, καναλάρχες κοκ).

Τώρα θα μου πεις, γιατί δεν ονειρεύεσαι την κατάρρευση του καπιταλισμού κατευθείαν. Μωρέ ναι, αλλά αυτό σημαίνει πόλεμο και αιματοχυσίες. Δεν υπάρχει σωτηρία δηλαδή. Έτσι λοιπόν, μέχρι το όνειρο να τελειώσει έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μου απ’ το άγχος. Παράδειγμα νούμερο δύο: Αν ονειρευτώ εμένα με οικογένεια, σε κλάσματα η σκέψη μου θα πάει στις διαχειρίσεις των κρίσεων αυτής και στο ενδεχόμενο επιθέσεων που μπορεί να υποστεί το παιδί μου που θα μεγαλώνει με δύο μαμάδες και τα λοιπά και τα λοιπά μέχρι που τα λοιπά φτάνουν στο σημείο της οικολογικής καταστροφής που το παιδί μου θα υποφέρει μεγαλώνοντας.

Pure άγχος κι από παραδείγματα όσα θες. Κάθε σκέψη και φραγμός. Δεν μπορεί το μυαλό μου να μπλοκάρει το πώς λειτουργεί ο κόσμος για να ονειρευτώ (έστω) έτσι λίγο πριν κοιμηθώ στο χαλαρό. Γιατί ρε συ, ο κόσμος αυτός δεν σου επιτρέπει ούτε το αυτονόητο. Ούτε το όνειρο. – Ναι φυσικά όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι νιώθεις. Γιατί αν είσαι άνιωθος, όλα είναι καλά, καφές, διχάλα και βουτιές.

100515732_285943076129688_3483832756163575808_n.jpg

Είμαι πυρ και μανία μ’ αυτό. Αυτό ξέρεις τι είναι; Ένα βήμα πριν σου κοπεί ο αέρας που αναπνέεις. Διότι αν περπατάς στο δρόμο και η “εξουσία” σε ξυλοφορτώνει, διότι αν βιάζουν και δολοφονούν χωρίς τιμωρία, διότι αν δεν μπορείς να βιοποριστείς, να επιβραβευτείς, να πληρωθείς, να μιλήσεις, να κάνεις Τέχνη, να σπουδάσεις, να διεκδικήσεις, να ζήσεις τότε πώς να ονειρευτείς;

-Βρε Κρυσταλλάκι… έτσι ήταν πάντα, τώρα σ’ έπιασε;

ΑΝΤΕ Γ@___ΟΥ ΚΙ ΕΣΥ. Τώρα μ’ έπιασε… Όχι, δεν μ’ έπιασε τώρα. Αυτό το σύστημα με γαλούχησε και με μεγάλωσε θέλεις να πεις. Μ’ έχει πιάσει και δεν μ’ αφήνει απ’ την αρχή. Με το καλημέρα. Με την πρώτη μου ανάσα μία ηλίθια Τετάρτη μεσημέρι σαν σήμερα, που μια στρατιά υπέροχου μακροσκελούς σογιού στη λεβεντογέννα Κρήτη κοιτούσε τη μαμά μου – μελλοντική εξαίσια Μαίρη Παναγιωταρά – με συμπονετικές και λυπημένες φάτσες λέγοντας ενθαρρυντικά “Δεν πειράζει. Την άλλη φορά”. Αυτό. Αντί για ευχές αυτό.

Επειδή δεν γέννησε λεβέντη αλλά βγήκα εγώ. Όταν λοιπόν ήδη πριν ανοίξεις τα μάτια σου σφραγίζεσαι στο κούτελο ως λάθος, ε… δεν θα πάει καλά η φάση γενικά, το βλέπεις. Ναι όλα μου φταίνε, η πατριαρχία, ο καπιταλισμός, ο ρατσισμός, τόσα κι άλλα τόσα, υπάρχει πρόβλημα;

…Breath in Breath out…

Έλεγα λοιπόν πως χάθηκα στο όνειρο. Ναι, διότι αφού στερήθηκα το day dreaming ήρθε και με βρήκε το lucid dreaming¹. Έγινα συνειδητός ονειρευτής κι έτσι έχουν τα πράγματα λίγο ισορροπήσει. Πες με sad πες με τεμπελχανά, αν είχες κι εσύ τον πλήρη έλεγχο του ονείρου και τις πέντε σου αισθήσεις μέσα σ’ αυτό, να ξυπνούσες, τι να πω (ναι καλά!) Είναι ανεπανάληπτα ωραία, τ’ ομολογώ. Αλλά να… θα ήθελα ο κόσμος μου να είναι ανάποδα.

Να ονειρεύομαι τα βράδια κι ας είναι κι εφιάλτες, αδικίες, άγχη κι όλα αυτά, και τη μέρα να ζω σε ουράνια τόξα. Ακούγομαι πολύ αφελής και ευαίσθητη ε; Σκασίλα μου μεγάλη. Προφανώς όταν λέω ουράνια τόξα, δεν εννοώ ουράνια τόξα, κατάλαβες. Εννοώ σεβασμό και καλή προαίρεση. Δηλαδή πραγματικά με ξεπερνάει το πόσο δύσκολο είναι οι άνθρωποι να είναι άνθρωποι.

100532602_265808924566483_3862344053546811392_n.jpg

Προτείνω η λέξη να αλλάξει, να γίνει πόκεμονς, τσίκλιπαφς, δεν ξέρω, μέχρι να γίνουμε άνθρωποι. Γιατί δεν είμαστε. Θα εξαφανιστεί το είδος και άνθρωποι δεν θα έχουμε γίνει ακόμα. Το ξανασκέφτηκα θέλω και ουράνια τόξα στη μέρα μου, γιατί όχι;

Ξέρω δεν είμαι μόνο εγώ. Είμαστε μία ολόκληρη γενιά που θα ζήσουμε μία ζωή σε γενική κρίση. Παιδιά ψυχραιμία και αλληλεγγύη. Πείτε πως είναι ένα δύσκολο παιχνίδι. Πείτε πως παίζουμε κρυφτό. Τώρα μας έφτυσαν και τα φυλάμε εμείς, αλλά σε πέντε-δέκα-δεκαπέντε θα τους βρούμε τους Κ@Ρ—-ΕΣ!

…Breath in Breath out…

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή, ποια αγάπη τάχα μας φυσάει;

Έλα, σβήσε τα κεράκια, κάνε μια ευχή.

Πάρε στη σκιά σου τούτο το παιδί, που δεν έχει απόψε που να πάει που να πάει.

Kristalli Karagöz², 27/05/2020

Παραπομπές

  1. Lucid dream/Συνειδητό όνειρο(διαυγές όνειρο) είναι κάθε όνειρο κατά το οποίο το άτομο έχει συνείδησηότι ονειρεύεται ενώ το όνειρο είναι σε πλήρη εξέλιξη. Κατά τη διάρκεια του συνειδητού ονείρου, είναι δυνατό να ασκήσει κανείς έλεγχο πάνω στο ονειρικό περιβάλλον και να κάνει πράγματα που αλλιώς θα ήταν αδύνατο να κάνει στη φυσική πραγματικότητα.
  2. Karagöz/Καραγκιόζης είναι ο κεντρικός χαρακτήρας του παραδοσιακού τούρκικου και ελληνικού Θεάτρου Σκιών. Σύμφωνα με τον θρύλο ο Καραγκόζης (μαζί με τον Χατζιαβάτη) ήταν εργάτης και συμμετείχε στην κατασκευή ενός Τζαμιού για τον σουλτάνο Ορχάν. Όταν ο σουλτάνος πληροφορήθηκε την καθυστέρηση των εργασιών, διέταξε τον θάνατό τους. Αργότερα μετάνιωσε για την πράξη του. LoL. 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα