Τώρα που κάνεις οικονομία στην αγκαλιά, που διστάζεις να τη δεχτείς και να τη δώσεις …
Τώρα που ο φόβος σ’ έχει κατακλύσει χώρις να ξέρεις ακριβώς αν κινδυνεύεις ή αν είσαι εσύ ο κίνδυνος…
Τώρα που δύσκολα θ’ αγγίξεις, μα και αυτό το άγγιγμα το αυτονόητο, το αυτόματο, που δεν περνούσε ως τώρα από το νου και τώρα δεν αφήνεις να συμβεί και το μετράς….
Το σταματάς, γιατί φοβάσαι …
Γιατί κοιτάς προσεκτικά τις αποστάσεις απ’ το διπλανό, μετράς τη χειραψία και μετά περνάς από οινόπνευμα μη μείνει κάτι πάνω σου …
Εύχομαι τώρα να εκτιμήσεις την αφή, το δώρο του αγγίγματος, της αγκαλιάς, της επαφής….
Κι όταν περάσει όλο αυτό να τη θυμάσαι τη σημασία τους και την παγωνιά της απουσίας τους που φαίνεται γραμμένη στους ανθρώπους….
Εύχομαι τότε ν’ ακουμπάς και ν’ αγκαλιάζεις…
Της ηθοποιού Χριστίνας Πλατανιώτη, 9/3/2020