Το όνομά μου είναι Μαίρη.
Την μητέρα μου την λένε Ρενεέ και τον πατέρα μου Κέβιν.
Είμαι μισή από την Γαλλία και μισή από την Αριζόνα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λυών.
Σπούδασα διεθνείς και ευρωπαϊκές σπουδές στο πανεπιστήμιο της πόλης μου και έκανα το μεταπτυχιακό μου στις Βρυξέλλες.
Αγαπώ την μουσική.
Παίζω λίγο πιάνο αλλά πολύ καλό κλαρίνο.
Πριν το μεταπτυχιακό μου έκανα το γύρο της Ευρώπης με 2 φίλους.
Στην Βαρκελώνη γνώρισα τον Τζουάν και ερωτευτήκαμε.
Ερωτευτήκαμε και χωρίσαμε περίπου δυόμισι φορές και μετά παντρευτήκαμε.
Μένουμε σε ένα μικρό αλλά ζεστό διαμέρισμα στο Παρίσι στο 3ο διαμέρισμα.
Διδάσκω στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης sυγκριτική πολιτική και τα Sαββατοκύριακα παίζω με την κρατική ορχήστρα.
Κάνω ποδήλατο, περπατάω πολύ, έχω δύο καλές φιλές,αρκετούς γνωστούς, κολυμπάω, μ’ αρέσουν τα μαλλιά μου, σιχαίνομαι τις φακίδες μου.
Το όνομα μου θα ήταν Μαίρη.
Την μητέρα μου την έλεγαν Ρενεέ και τον πατέρα μου τον λένε Κέβιν.
Θα ήμουν μισή από την Γαλλία και μισή από την Αριζόνα.
Θα γεννιόμουν και θα μεγάλωνα στη Λυών.
Θα σπούδαζα διεθνείς και ευρωπαϊκές σπουδές στο πανεπιστήμιο της πόλης μου και θα έκανα το μεταπτυχιακό μου στις Βρυξέλλες.
Θα αγαπούσα τη μουσική.
Θα έπαιζα λίγο πιάνο αλλά πολύ καλό κλαρίνο.
Πριν το μεταπτυχιακό μου θα έκανα το γύρο της Ευρώπης με 2 φίλους.
Στη Βαρκελώνη θα γνώριζα τον Τζουάν και θα ερωτευόμασταν.
Θα ερωτευόμασταν και θα χωρίζαμε περίπου δυόμισι φορές και μετά θα παντρευόμασταν.
Θα μέναμε σ’ ένα μικρό αλλά άνετο διαμέρισμα στο Παρίσι στο 3ο διαμέρισμα.
Θα δίδασκα στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης συγκριτική πολιτική και τα Σαββατοκύριακα θα έπαιζα με την κρατική ορχήστρα.
Θα έκανα ποδήλατο,θα περπατούσα πολύ,θα είχα δύο καλές φίλες, αρκετούς γνωστούς, θα κολυμπούσα, θα μου άρεσαν τα μαλλιά μου, θα σιχαινόμουν τις φακίδες μου.
Αν γεννιόμουν ποτέ.
Λένε πως τη βλέπεις όλη να περνάει μπροστά από τα μάτια σου.
Όταν πέθανα είδα ολόκληρη τη ζωή μου να περνάει μπροστά από τα μάτια μου πριν καν τη ζήσω.
Τώρα κοσμώ ως φόντο φωτογραφίες ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Πάνω σε ένα αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα, ένας μαζικός τάφος, μαζί με τη Ρενέε γράψαμε την ιστορία του σήμερα.
Μια ιστορία που πολύ αγνοούν, που πολλοί δεν γνωρίζουν,που σχεδόν όλοι ξεχνούν.
Μια μάχη, ένας πολέμος για πετρέλαια και λεφτά.
Και χτίσαν δύο μνημεία στη θέση δυο κτιρίων που εκπροσωπούσαν την δύναμη του ενός τη δύναμη του χρήματος.
Δύο μνημεία που τώρα τουρίστες βγάζουν χαμογελαστές φωτογραφίες και ντόπιοι αγνοούν μιας και από κει περνάνε κάθε μέρα.
Ένα συντριβάνι. Και ένα ακόμη πιο ψηλό κτήριο από τα δύο προηγούμενα. Ένα να φαίνεται να δείχνεται.
Όσα δίδαξα στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης για εξωτερική πολιτική και διεθνείς σχέσεις στη θεωρία τα πλήρωσα με τη ζωή μου.
Ποιος ξέρει.
Η Μαίρη… (Αν γεννιόταν ποτέ)
& Η Ζαφειρία Δημητροπούλου – Δελάνχελ είναι ηθοποιός, απόφοιτος του θεάτρου Τέχνης με σημαντικές μέχρι τώρα συνεργασίες στο ενεργητικό της.
Τιμήθηκε με το βραβείο της καλύτερης γυναικείας ερμηνείας της σεζόν 2012-13 στα 1α θεατρικά βραβεία κοινού All4fun για την ερμηνεία της στην παράσταση Πιτσιμπούργκο. Εδώ και λίγoυς μήνες ζει και σπουδάζει στο Λος Αντζελες απ’ όπου γράφει τη στήλη.