Μας ταξίδεψε νοερά από την Οδησσό της Ουκρανίας στην Σενεγάλη της Αφρικής και από την προπολεμική Αίγινα στην Αθήνα της κατοχής και του εμφυλίου και έπειτα στην Αθήνα της απελευθέρωσης και της δικτατορίας. Τα έργα της (Ο θησαυρός της Βαγίας, Τα στενά παπούτσια, Νινέτ, Όταν ο ήλιος, Τα γενέθλια, Το ψέμα κ.α.), εν πολλοίς αυτοβιογραφικά, περιδιάβηκαν την σύγχρονη ελληνική ιστορία βασισμένα στην μυθιστορηματική, τρικυμιώδη ζωή της ίδιας και της οικογένειάς της.
Η λογοτεχνία της διαπότισε τα παιδικά μας όνειρα, τους έδωσε πνοή και μορφή, αλλά όχι μόνο. Η Ζωρζ Σαρή, με την γραφή της δεν στόχευσε μόνο στο θυμικό μας αλλά κυρίως στην ενηλικίωση της σκέψης μας. Ίσως για πρώτη φορά στην νεοελληνική παιδική λογοτεχνία τα παιδιά αντιμετωπίστηκαν όχι σαν ατελή όντα αλλά σαν εκκολαπτόμενοι πολίτες, που μέσα από την γνώση των γεγονότων που σημάδεψαν την σύγχρονη ιστορία μας, μαθαίνουν να κρίνουν και να συγκρίνουν, να διαμορφώνουν αντίληψη και γνώμη και να ανοίγουν διάπλατα όλες τις πτυχές του μυαλού τους.
Η γραφή της ήταν τόσο παλλόμενη και αληθινή όσο και οι πιο μύχιες παιδικές και εφηβικές σκέψεις, τόσο γόνιμη που έσπειρε στις ψυχές εκατοντάδων παιδιών οράματα ατομικά αλλά και συλλογικά. Οι ήρωες της, άνθρωποι σκεπτόμενοι και με βαθιά ουμανιστική συνείδηση, φορείς και συχνά θύματα της ιστορίας, μα πάνω απ’ όλα άνθρωποι, ευάλωτοι αλλά τόσο κοντινοί και αγαπητοί γι’ αυτήν ακριβώς τους την αδυναμία, ήρωες τελικά θαυμαστοί.
Και απ’ την άλλη τα παιδιά μέσα στα βιβλία της, τα παιδιά με την μαγική αθωότητα τους και συνάμα την άδολη σκληράδα της άγνοιας τους, τα παιδιά που όλοι κάποτε υπήρξαμε και που λατρεύουμε να φέρνουμε στην μνήμη μας, αυτά είναι τα παιδιά των μυθιστορημάτων της, τα παιδιά με τα οποία ταυτιστήκαμε κι ονειρευτήκαμε.
Είναι βέβαιο ότι η πορεία του έργου της θα συνεχιστεί μέσα στον χρόνο και θα την ανακαλύψουν κι άλλες γενιές παιδιών, όπως πάντοτε συμβαίνει με οτιδήποτε μεγάλο και άρα διαχρονικό. Εμείς πάντως χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, κάτι σαν κατευόδιο ευγνωμοσύνης, σε μια σπουδαία παραμυθού και γυναίκα που σίγουρα έκανε πολλούς από εμάς καλύτερους ανθρώπους. Ζωρζ σ’ ευχαριστούμε….
Της Θεοδώρας Σάββα, 10/6/2012