Πρόλογος:
Θαρρώ πως οι στίχοι της γλυκύτατης Μαριέττας Φαφούτη θα συνόδευαν υπέροχα το σημερινό θέμα..
μα καταλήγω τελικά στο “In a bar” από Tango with Lions. Ο λόγος; Αδιευκρίνιστος…
Σχόλια/ Παρατηρήσεις:
Απεγνωσμένες τάσεις φυγής.
Μα επιλέγεις να παλέψεις.
Νιώθεις πως ίσως είναι μάταιο, μα η ψυχή σου φωνάζει.
Πονάει και πεινάει στην τελική.
Φτάνεις και στέκεσαι μπροστά τους.
Το δερμάτινο, ελαφρύ τσαρούχι είναι πάντα στο πόστο του.
50 καρφιά το καθένα, για να παράγει ήχο σου λέει.
50βάλε καρφιά και σε κάθε σπιτικό, ντουγρού στην καρδιά, σε καθημερινή βάση πλέον.
“Πώς νιώθει η μανούλα σου;”, τον ρωτάς.
Σιωπή και μάτια υγρά, η δική του απάντηση.
“Η πλατεία σε περιμένει. Θα έρθεις;”
Τ’ανοιγοκλείνει τρεις φορές.
Κοιτάς απ’την άλλη και αν κι εξαιρετικής ποιότητας,
η κινέζικη φωτογραφική σου δε χωράει να αποτυπώσει σ’ ένα μόνο κάδρο όλη αυτήν την ενέργεια.
Από ‘δω και στο εξής υπόσχεσαι στον εαυτό σου:
Όχι όνειρα πια, μόνο σχέδια.
Φεβρουάριος 2012/ στην κατά τ’άλλα πανέμορφη πόλη της Αθήνας.
Αλεξάνδρα Κόνιακ, 14/02/2012