Γλυκιά, με αέρινη γοητεία, απλή, χαριτωμένη, με ένα ταλέντο που της έδωσε την πρωτιά και έκανε τη γαλλική προφορά της κάθε άλλο παρά εμπόδιο για να ξεχωρίσει και να διαπρέψει. Η Μαριόν Κοτιγιάρ (Marion Cotillard) γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1975 στο Παρίσι. Το μεγάλωμά της έγινε στην Ορλεάνη μέσα σε μια άκρως καλλιτεχνική οικογένεια.
Με μητέρα κωμικό και πατέρα σκηνοθέτη και με τους δύο να διδάσκουν τη δραματική τέχνη, δεν υπάρχει αμφιβολία για το από πού κληρονόμησε η Μαριόν το πηγαίο ταλέντο της. Το καλλιτεχνικό «μικρόβιο» φαίνεται πως εξαπλώθηκε και στους δύο δίδυμους, πιο μικρούς αδερφούς της, τον Κουέντιν που έγινε γλύπτης και ζωγράφος και τον Γκιγιόμ, που είναι συγγραφέας.
Η αναγνώριση
Η αρχή έγινε στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ο ξάδερφός της, Λορέν, σκηνοθετεί το θεατρικό έργο «Y a des nounous dans le placard», δίνοντάς της τον πρώτο ρόλο της ζωής της. Το ’94 κερδίζει το 1ο βραβείο του Κονσερβατορίου της Δραματικής Τέχνης στην Ορλεάνη.
Η πραγματική φήμη έρχεται στο τέλος της δεκαετίας του ‘90 με την ταινία του Λυκ Μπεσόν, «Taxi», ως Λιλί Μπερτινό, ρόλος που την συντρόφεψε και τα επόμενα χρόνια σε δύο ακόμη συνέχειες. Ωστόσο, στην ταινία «Les Jolies Choses», υποδυόμενη δύο δίδυμες κοπέλες που μετά το θάνατο της μίας αντάλλαξαν ζωές, κερδίζει εξαιρετικές κριτικές, αλλά και την προσοχή των σινεφίλ.
Στις αρχές της νέας χιλιετίας είναι ήδη γνωστή ηθοποιός στη Γαλλία και εκεί αρχίζει η σταδιακή αναγνώριση και εκτός. Χρονιά σταθμός το 2003, με τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στη ρομαντική κομεντί του Γιαν Σαμιουέλ, Αγάπα με αν τολμάς (Jeux d’ enfants) και με το “Big Fish” του Τιμ Μπάρτον, η πρώτη της στο αγγλόφωνο κοινό. Άλλες σημαντικές στιγμές είναι το 2004 με την αξέχαστη Τίνα Λομπάρντι στους «Ατελείωτους Αρραβώνες» και το 2006 με την ταινία του Ρίντλεϋ Σκοτ, «Μια Καλή Χρονιά» (A Good Year), δίπλα στον Ράσελ Κρόου.
Ζωή σαν τριαντάφυλλο…η μεγάλη στιγμή της Μαριόν
Η Κοτιγιάρ επιλέχθηκε ανάμεσα σε χιλιάδες υποψήφιες για να υποδυθεί την πασίγνωστη Γαλλίδα τραγουδίστρια Εντίθ Πιαφ, στη βιογραφική ταινία του Ολιβιέ Νταάν «Ζωή σαν Τριαντάφυλλο» (La Môme / La Vie En Rose), κερδίζοντας εξαιρετικές κριτικές και υποψηφιότητες σε μερικές από τις επιφανέστερες εκδηλώσεις κινηματογραφικών βραβείων παγκοσμίως, με αποκορύφωμα ένα Βραβείο Α’ Γυναικείας Ερμηνείας στην 80η απονομή των Όσκαρ, όπου κατάφερε να κερδίσει το φαβορί Τζούλι Κρίστι, επίσης υποψήφια για την ταινία «Το υστερόγραφο μιας σχέσης».
Ο Νταάν την είχε ήδη επιλέξει πριν ακόμα τη συναντήσει, παρατηρώντας στα μάτια της Κοτιγιάρ μια ομοιότητα με την Πιαφ. Ο παραγωγός της ταινίας δέχτηκε και υπερασπίστηκε την επιλογή αυτή, ακόμη και όταν οι διανομείς αποφάσισαν να μειώσουν το ποσό χρηματοδότησης της ταινίας επειδή πίστευαν ότι η Κοτιγιάρ δεν ήταν και τόσο «εμπορική» ηθοποιός.
Η ερμηνεία της τους διέψευσε γρήγορα, με τα εγκωμιαστικά σχόλια να πληθαίνουν, μέσα στα οποία και αυτά του διαπρεπούς διευθυντή θεάτρων, Sir Trevor Nunn, ο οποίος την περιέγραψε ως «μία από τις μεγαλύτερες ερμηνείες σε ταινία». Χαρακτηρίστηκε ως «η πιο αναμενόμενη ταινία του 2007» στη Γαλλία, με μερικούς κριτικούς να λένε ότι η Κοτιγιάρ είχε μετενσαρκώσει την Έντιθ Πιαφ για να τραγουδήσει για τελευταία φορά στη σκηνή.
Στις 10 Φεβρουαρίου του 2008, η Μαριόν Κοτιγιάρ γίνεται η πρώτη Γαλλίδα ηθοποιός που τιμήθηκε με το βραβείο BAFTA, για την καλύτερη ηθοποιό σε έναν ηγετικό ρόλο μετά τη Stéphane Audran το 1973 και μετά 1972, η πρώτη ηθοποιός που κερδίζει Χρυσή Σφαίρα για ξενόγλωσση ερμηνεία και, γενικά, το πρώτο πρόσωπο που κερδίζει Χρυσή Σφαίρα για Κωμωδία ή Μιούζικαλ ξενόγλωσσης ερμηνείας.
Στις 22 Φεβρουαρίου του 2008, της απονέμεται το βραβείο Σεζάρ (τα σημαντικότερα βραβεία που απονέμονται κάθε χρόνο για τον γαλλικό κινηματογράφο) της καλύτερης ηθοποιού για το ρόλο της στο La Vie en Rose. Δύο ημέρες αργότερα, στα βραβεία Όσκαρ κερδίζει και πάλι το βραβείο για την καλύτερη ηθοποιό, για να γίνει η πρώτη γυναίκα ηθοποιός και το δεύτερο, γενικά, πρόσωπο (μετά τον Adrien Brody, στον Πιανίστα) που κερδίζει τόσο ένα Σεζάρ όσο και ένα Όσκαρ για τον ίδιο ρόλο.
Είναι η πρώτη με τον τίτλο της καλύτερης ηθοποιού για μια μη-αγγλόγλωσση ερμηνεία μετά τη νίκη της Σοφία Λόρεν το 1961 και η πρώτη και η μόνη, μέχρι στιγμής, νικήτρια των Όσκαρ που ερμήνευσε ρόλο στη γαλλική γλώσσα. Στην ομιλία της τη στιγμή της απονομής, δήλωσε: «ευχαριστώ ζωή, ευχαριστώ αγάπη» και μιλώντας για το Λος Άντζελες, δήλωσε: «Είναι αλήθεια, υπάρχουν άγγελοι σε αυτή την πόλη!» Την επομένη της τελετής των Όσκαρ, ο πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, της έδωσε και αυτός τα συγχαρητήριά του και την επαίνεσε δημόσια σε δήλωσή του, λέγοντας:
Θα ήθελα να εκφράσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την Μαριόν Κοτιγιάρ, που μόλις έλαβε το βραβείο Όσκαρ για την καλύτερη ηθοποιό, για την αριστοτεχνική ερμηνεία της ως Edith Piaf στο La Vie en Rose, σε σκηνοθεσία Olivier Dahan. Μισό αιώνα μετά τη Σιμόν Σινιορέ, ένας Γάλλος καλλιτέχνης λαμβάνει το Βραβείο Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου στα βραβεία Όσκαρ. Ήταν ένας καλός οιωνός ότι η Catherine Allegret, κόρη του Σιμόν Σινιορέ, είχε και η ίδια ένα ρόλο στην ταινία αυτή. Η Marion Cotillard ενσαρκώνει μια ανήσυχη Édith Piaf, μέσα στο ρεαλισμό, το συναίσθημα και το πάθος της. Η ερμηνεία της ζωντανεύει την ιστορία μιας γυναίκας που έδωσε στον γαλλικό σανσόν την αναγνώριση και την αυθεντικότητα του. Μια τραγουδίστρια, επίσης, η οποία ένωσε στενά Γαλλία και Αμερική.
Αφού το La Vie en Rose ήταν μια τσεχική παραγωγή, την 1η Μαρτίου του 2008, η Κοτιγιάρ κερδίζει το βραβείο Lion της Τσεχίας και πάλι για την καλύτερη ηθοποιό. Στις 24 Ιουνίου της ίδια χρονιάς, άλλη μια δυνατή διάκριση έρχεται με την πρόσκλησή της, ανάμεσα σε 105 άτομα, για να ενταχθεί στην Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών.
Ανερχόμενη πορεία
Το 2009 η ανοδική πορεία συνεχίζεται με “χρυσές” συνεργασίες. Πρωταγωνιστεί δίπλα σε Johnny Depp και Christian Bale στην ταινία Public Enemies, ενώ ακολουθεί ο ρόλος της Λουίζα Κοντίνι στην κινηματογραφική μεταφορά του βραβευμένου μιούζικαλ «Nine».
Το 2010 εμφανίζεται ως ο κύριος ανταγωνιστής “Mal Cobb” στην ταινία Inception του Κρίστοφερ Νόλαν, μαζί με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και την επόμενη χρονιά, το 2011, μεταμορφώνεται σε Adriana, μια μυθιστορηματική ερωμένη του Πάμπλο Πικάσο, στην ταινία Midnight in Paris, του Γούντι Άλεν, μαζί με τη Rachel McAdams και τον Owen Wilson. Παράλληλα, συμπρωταγωνίστησε, με τους Γκουίνεθ Πάλτροου, Τζουντ Λο, Κέιτ Γουίνσλετ και Matt Damon, στο θρίλερ του Στίβεν Σόντερμπεργκ, Contagion.
Το 2012, εμφανίστηκε στην ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν, The Dark Knight Rises και φυσικά στο “Rust and Bone” του Jacques Audiard, που της χάρισε υποψηφιότητα για την Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ηθοποιού σε δραματικό φιλμ (η εκδήλωση θα γίνει στις 13 Ιανουαρίου του 2013 με συνυποψήφιες τις Rachel Weisz, Naomi Watts, Helen Mirren και Jessica Chastain). Επόμενη σημαντική συνεργασία αναμένεται τον Ιούνιο του 2013, με την ταινία Blood Ties, του Guillaume Canet, δίπλα στον Clive Owen.
Η Μαριόν πέρα από την υποκριτική
Όταν η Μαριόν Κοτιγιάρ, δεν υποδύεται ρόλους, ασχολείται με τον περιβαλλοντικό ακτιβισμό και μάλιστα έχει συμμετάσχει σε πολλές εκστρατείες για την προστασία του περιβάλλοντος. Έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την οικολογική της συνείδηση και ως εκπρόσωπός της Greenpeace, έχει προσπαθήσει πολλές φορές, μέσα από τη δική της δημοσιότητα, να τραβήξει την προσοχή του κόσμου στις προσπάθειες και τους στόχους του οργανισμού.
Την περίοδο αυτή η Κοτιγιάρ διατηρεί δεσμό με τον Γάλλο ηθοποιό Γκιγιόμ Κανέ και στις 20 Μαΐου του 2011, έγιναν για πρώτη φορά γονείς, φέρνοντας στον κόσμο τον γιο τους Marcel. Πολλοί αναφέρουν ότι το ζευγάρι προτιμά να ζει απλά. Κανείς από τους δύο δεν συζητά για τη σχέση τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αν και φωτογραφίες τους φιγουράρουν συχνά στις ευρωπαϊκές εφημερίδες.
Η Κοτιγιάρ έχει εμφανιστεί σε δύο μουσικά βίντεο του καναδού τραγουδιστή Hawksley Workman και ο ίδιος δήλωσε σε συνεντεύξεις για το άλμπουμ του Between the Beautifuls, ότι συνεργάστηκε και έγραψε τραγούδια με τη Μαριόν Κοτιγιάρ, όταν ήταν και οι δύο στο Λος Άντζελες κατά τη διάρκεια των κινηματογραφικών βραβείων.
Η Κοτιγιάρ, εχει φανερώσει και την αγάπη της για το ποδόσφαιρο. Υποστηρίζει την αγγλική ποδοσφαιρική ομάδα, Leeds United, ένα πάθος που αναπτύχθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Τον Αύγουστο του 2012, το περιοδικό Gala, μετα από δημοσκόπηση, κατέταξε τους Κοτιγιάρ-Κανέ ως το τρίτο πιο δημοφιλές ζευγάρι της Γαλλίας και την ίδια χρονιά, η Κοτιγιάρ, ψηφίστηκε ως η «πιο σέξι γυναίκα στον κόσμο» στο ουγγρικό περιοδικό Periodika.
Μέχρι τώρα, η ζωή της Μαριόν Κοτιγιάρ είναι “σαν τριαντάφυλλο”. Εμείς “τολμήσαμε να την αγαπήσουμε” και της ευχόμαστε άλλη μια χρυσή σφαίρα στην τελετή απονομής των 70ων Χρυσών Σφαιρών που έρχεται στις 13 Ιανουαρίου του 2013, ώστε η νέα χρονιά να είναι “μια καλή χρονιά” για εκείνη!
Tης Έλενας Αρώνη, 18/12/2012