Του Γιώργου Διαλυνά, 16/9/2025
Η Φινλανδία τρέλανε κόσμο στο Eurobasket που ολοκληρώθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου, φτάνοντας μια ανάσα από το χάλκινο μετάλλιο, μετά από ένα αγχωτικό θρίλερ στα τελευταία λεπτά με την Εθνική μας ομάδα. Αυτή η 4η θέση, η καλύτερη της ιστορίας τους, κάθε άλλο παρά τυχαία βέβαια είναι….
Αργά και σταθερά βήματα
Το 2009 στη διοργάνωση που διεξήχθη στην Πολωνία δεν κατάφεραν καν να προκριθούν για να λάβουν μέρος. Είδαν όμως αυτή την αποτυχία σαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεκινήσουν να χτίζουν το μέλλον τους. Έτσι το 2015 κατετάγησαν 16οι και το 2017, στην πρώτη εμφάνιση του Λάουρι Μάρκκανεν, 11οι. Επόμενη στάση η 8η θέση το 2022 με τον νεαρό power forward να βλέπει το καλάθι σαν βαρέλι και να στέλνει 43 πόντους «δώρο» στους Κροάτες, για να φτάσουν εκεί.
Ίδια μπασκετική λογική με την… οδήγησή τους
Αλήθεια έχετε προσέξει πόσοι οδηγοί σε μηχανοκίνητα σπορ έχουν βγει από τη χώρα αυτή; Ενδεικτικά αναφέρουμε Χίρβονεν, Χάκινεν, Κοβαλάινεν, Ράικονεν, Μπόττας, Λάτβαλα, Ρόσμπεργκ, Ροβάνπερα και πολλοί ακόμα από το πιο μακρινό παρελθόν.
Στην Φινλανδία το πρώτο δίπλωμα μπορεί να το αποκτήσει κάποιος στα 16 του με ισχύ για 3 έτη. Τον χειμώνα που οι χιλιάδες λίμνες παγώνουν, μεταμορφώνονται σε ένα αχανές παγοδρόμιο και οι νεαροί οδηγοί εξασκούνται σε αυτές για να «ξεπάρουν» και να νιώσουν οικεία με τα οχήματά τους. Αν δεν πάθουν δεν θα μάθουν κι έτσι από νωρίς καταλαβαίνουν το «γρήγορα, αλλά όχι βιαστικά» με γνωστά αποτελέσματα.
Αυτή η πολύ συγκεκριμένη ταυτότητα στον δρόμο, έχει μεταφερθεί προσαρμοσμένη και στα παρκέ.
Ο Χένρικκ Ντέττμανν, ο οποίος ήταν στο τιμόνι της Εθνικής μπάσκετ από το 1992 ως το 1997 και από το 2002 ως το 2024 δήλωσε σχετικά μετά τη νίκη επί της Σερβίας στους 16:
«Επενδύσαμε πολύ χρόνο και προσπάθεια στο να φτιάξουμε νέους προπονητές. Κι όμως τα αποτελέσματα είναι πέρα από κάθε φαντασία μας. Είμαστε φυσικά και τυχεροί που θέλησαν να ασχοληθούν με την προπονητική νέα παιδιά με αντίληψη και μεταδοτικότητα».
Τα παιδιά αυτά δεν είναι άλλα από τον νυν τεχνικό της Φινλανδίας, Λάσι Τουόβι και τον προπονητή των Μέμφις Γκρίζλις, Τουόμας Λίσαλο. Ο Τουόβι μάλιστα σε ηλικία 38 ετών και 251 ημερών γίνεται ο δεύτερος νεότερος που φτάνει σε ημιτελικά Eurobasket, μετά τον Μόντσο Λόπεθ με την Ισπανία (38 ετών και 65 ημερών το 2003).
Με βασικούς άξονες τα ριμπάουντ, την αύξηση του ρυθμού και τους… όλμους πίσω από τη γραμμή του τριπόντου η Φινλανδία «έπνιξε» κάθε αντίπαλο. Είναι χαρακτηριστικό πως μέχρι και το παιχνίδι με την Ελλάδα είχε μέσο όρο 14.6 επιθετικά ριμπάουντ ανά παιχνίδι, δηλαδή 14 φορές ανανέωσε δική της χαμένη επίθεση.
Όπως όμως ανέφερε και ο Τουόβι «δεν βάζουμε 10 τρίποντα σε ένα ημίχρονο επειδή απλά έχουμε καλούς σουτέρ. Τα σουτ μπαίνουν και επειδή κάποιος που πασάρει σε μια φάση, όταν είναι ελεύθερος σε μια επόμενη δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρει την μπάλα για να εκτελέσει».
Τώρα αν στην ταχύτητα και το σουτ προσθέσει κανείς ύψος και μεγάλα άκρα με Μούρινεν, Μαρκκανεν και Γιάντουνεν στην ίδια πεντάδα, καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολο γίνεται το πράγμα για την αντίπαλη άμυνα
Νιάτα και εμπειρία μαζί για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα
Η «παλιά καραβάνα» της ομάδας, Σάσου Σάλιν, στην τελευταία του… παράσταση με το εθνόσημο δεν πίστευε τι θα ακολουθούσε.
«Μου λέγανε πριν την διοργάνωση ότι πάμε για μετάλλιο, ακόμα και χρυσό. Εγώ που έχω βρεθεί σε αρκετές διοργανώσεις προσπαθούσα να τους πω ότι δεν θα είναι τόσο εύκολο κι όμως είμαστε μια από τις δυνατές ομάδες. Το ωραίο είναι ότι οι πιο μικροί δεν χρειάζεται να μπουν σε καλούπια και να αλλάξουν το παιχνίδι τους. Υπάρχει ελευθερία».
Κι επειδή ο κόσμος είναι μικρός αξίζει να αναφέρουμε ότι ο κόουτς Βασίλης Σπανούλης είχε βρεθεί αντίπαλος του μπαμπά του Μίκκα Μούρινεν, Κίμο, ως παίκτης το 2013 στη Λιουμπλιάνα, όταν ηττηθήκαμε με 86-77. Βρε πώς τα φέρνει η ζωή…
Με πληροφορίες από FIBA Basketball