6.4 C
Athens
Σάββατο, 8 Φεβρουαρίου, 2025

Το πρόσωπο της εβδομάδας: Ντίνος Παπαγεωργίου – Ηθοποιός

Η πρωτόγνωρη εμπειρία ζωής που έζησε με την Ορέστεια στις 12 και 13 Ιουλίου στην Επίδαυρο θα τον συντροφεύγει για πάντα. Όπως φυσικά και όλους τους ηθοποιούς της πιο πολυσυζητημένης (και πολυαναμενόμενης) παράστασης αυτού του καλοκαιριού.

Ο Ντίνος Παπαγεωργίου είναι σταθερό μέλος τα τελευταία χρόνια της ομάδας Σημείο Μηδέν και η συνεργασία του τώρα με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο ήταν μια λογική συνέχεια αυτής της πορείας.

Απολαμβάνοντας το άνοιγμα στον κόσμο του μεγάλου αυτού δασκάλου ο Ντίνος ως πρόσωπο της εβδομάδας μας μίλησε μεταξύ άλλων για τη μέχρι τώρα εμπειρία του ως μέλος της Ορέστειας, για το πώς βίωσε τη μέθεξη της Επιδαύρου, ενώ μας αποκάλυψε και ένα από τα όνειρα του, το οποίο είναι η μεγάλη του επιθυμία να παίξει στον κινηματογράφο (α μας παραδέχθηκε και το ότι έχει βελτιωθεί πολύ στο τραγούδι από τότε που ήταν 18 χρονών και τραγουδούσε οπαδικά συνθήματα στα γήπεδα).

* Θυμάμαι όταν ήμουν περίπου 7-8 χρονών, είχαμε πάει με τους γονείς μου στο Θέατρο Αμαλία στη Θεσσαλονίκη, όπου παιζόταν η Οδύσσεια από ένα ζευγάρι Γερμανών ηθοποιών που έκαναν όλους τους ρόλους. Χωρίς σκηνικά και κοστούμια και χωρίς να καταλαβαίνω λέξη, με είχε μαγέψει τόσο πολύ η παράσταση που όταν γύρισα σπίτι προσπαθούσα να μιμηθώ ό,τι θυμόμουν από αυτήν. Νομίζω τότε έγινε η αρχή. 

* Αργότερα, όταν ήμουν λίγο πιο μεγάλος, η φίλη μου, Θεοδώρα Καμπόσου, που επίσης έγινε ηθοποιός, με κάλεσε στη θεατρική ομάδα του Δήμου Πυλαίας, την οποία συντόνιζαν τότε ο Κώστας Χαλκιάς και η Όλγα Αλεξανδροπούλου. Πήγα από περιέργεια και γιατί ήταν μια ευκαιρία να κάνω νέους φίλους και εν τέλει κατέληξε να γίνει μία από τις πιο σταθερές ασχολίες μου σε όλο το Γυμνάσιο και το Λύκειο.

* Δε φανταζόμουν ότι θα γίνω ηθοποιός, απλώς χαιρόμουν τη διαδικασία και δεν ήθελα να σταματήσει. Αυτό με οδήγησε όντως στο να μη σταματήσω ποτέ να είμαι σε θεατρικές ομάδες και εργαστήρια, μέχρι τη χρονιά που πέρασα στη δραματική σχολή του Εθνικού. Νωρίτερα όμως, είχα κάποιους πολύ σημαντικούς θεατρικούς σταθμούς, όπως το Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης με τον Πέτρο Ζηβανό και φυσικά η ομάδα Εν Δυνάμει που είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία θεατρική ομάδα.

* Δεν μπορώ να ορίσω την έννοια της υποκριτικής, γιατί την αντιλαμβάνομαι σαν κάτι πολύ ανοιχτό και διαρκώς μεταβαλλόμενο. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι κυνηγάμε τη στιγμή, η οποία συνεχώς διαφεύγει. 

* Το να προσπαθεί ένας νέος/νέα ηθοποιός να βιοποριστεί αποκλειστικά από το θέατρο στην Ελλάδα του σήμερα είναι πραγματικά δύσκολο. Αν θέλει μάλιστα να αφοσιωθεί στην κάθε δουλειά, να δοθεί ολοκληρωτικά χωρίς περισπασμούς και χωρίς να αναγκάζεται να δουλεύει σε πέντε project ταυτόχρονα, τότε αυτό γίνεται μάλλον ακατόρθωτο. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο στενεύουν τα περιθώρια ευελιξίας και διαπραγματευτικής μας δύναμης οπότε εύκολα ο καθένας και η καθεμία κάνει εκπτώσεις σε διάφορους τομείς, προκειμένου να καταφέρει να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπά και να κυνηγάει τους στόχους του. Αυτό φυσικά δεν αφορά μόνο στο επάγγελμα του ηθοποιού, αλλά στη γενικότερη εργασιακή κατάσταση στη χώρα σήμερα.

* Απλώς, στην περίπτωσή μας, η πολιτεία μάς έχει αφήσει παντελώς ανοχύρωτους, με αποκορύφωμα τις περσινές μεταρρυθμίσεις που έδειξαν ξεκάθαρα τη γενικότερη απαξίωση και υποβάθμιση του κλάδου μας. Είναι ξεκάθαρη η συνολικότερη στάση των κυβερνώντων και του Υπουργείου προς τον σύγχρονο πολιτισμό της Ελλάδας, αφού η έννοια πολιτισμός φαίνεται να ταυτίζεται αποκλειστικά και μόνο με τον αρχαίο και πιο συγκεκριμένα μ’ αυτόν που μπορεί να γίνει τουριστικά εκμεταλλεύσιμος.

* Η τέχνη όμως δεν είναι πολυτέλεια, ούτε οι καλλιτέχνες κάποιοι αιώνιοι χομπίστες που κάνουν αυτό που αγαπούν και άρα μπορούμε να τους αφήσουμε να τρέφονται με πνεύμα. Παρόλο τον συγκεντρωτισμό των μεγάλων ιδρυμάτων και θεσμών που γίνεται όλο και εντονότερος, είναι πολύ ελπιδοφόρο το ότι προκύπτουν συνεχώς μικρές νέες ομάδες, οι οποίες προσπαθούν να δημιουργήσουν και να ερευνήσουν πάνω στην τέχνη του θεάτρου.

* Γενικότερα όμως, και για τους λόγους που ανέφερα, νομίζω ότι στη γενιά μας λείπει ένα μεγαλύτερο και συνολικότερο καλλιτεχνικό όραμα και μια βλέψη προς κάπου μακριά. Είναι δύσκολο να σκέφτεσαι το μέλλον, όταν αυτό φαίνεται τόσο δυσοίωνο και το εφήμερο βασιλεύει σε κάθε τομέα της ζωής μας. Παρ’ όλα αυτά, η τέχνη είναι μια διαφυγή απ’ όλα αυτά και πιστεύω ότι μπορεί να τα υπερβαίνει και να δημιουργεί συνεχώς ρωγμές και νέους δρόμους.

* Νιώθω πολύ τυχερός και χαρούμενος που βρέθηκα στην “Ορέστεια” και συνεργάστηκα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο και σκηνοθέτη και τη συγκεκριμένη ομάδα ηθοποιών και συντελεστών. Μετά την αποφοίτησή μου από τη σχολή, ήρθα σε πρώτη επαφή με τον κόσμο της μεθόδου του Θεόδωρου Τερζόπουλου, όταν εντάχθηκα στην ομάδα Σημείο Μηδέν με σκηνοθέτη τον Σάββα Στρούμπο, μία συνεργασία που κρατάει μέχρι σήμερα. Συμμετείχα στις παραστάσεις ”Αναφορά για μια Ακαδημία”, ”Πέρσες” και ”Αντιγόνη”, εμπειρίες για μένα καθοριστικές.

* Αισθάνθηκα τη συμμετοχή μου στην Ορέστεια και τη συνεργασία με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο ως συνέχεια αυτής μου της πορείας και σαν ένα άνοιγμα στον κόσμο του μεγάλου αυτού δασκάλου. Από τις πρώτες κιόλας πρόβες, μάς μεταδόθηκε το όραμά του για την παράσταση και πιο συνολικά για το θέατρο και για τη ζωή και νομίζω ότι όλοι και όλες μπήκαμε σε μία μεγάλη περιπέτεια, η οποία κράτησε έξι μήνες.

* Όλο αυτό κατέληξε και ταυτόχρονα ξεκίνησε το ταξίδι του μέσα από δύο βραδιές στην Επίδαυρο για τις οποίες μπορώ ήδη να πω οτι ήταν μία μοναδική εμπειρία ζωής κι ας έχουν περάσει μόλις κάποιες μέρες από τότε.

* Η ενέργεια του κοινού αλλά και η δική μας συλλογική πίστη και δόσιμο είναι κάτι πολύ συγκινητικό. Και ταυτόχρονα κάτι που μας δυναμώνει και μας συσπειρώνει. Δε νιώθω ότι απλώς συμμετείχα σε μια παράσταση, αλλά ότι βίωσα κάτι που με άγγιξε σε διάφορα επίπεδα, καλλιτεχνικά αλλά και υπαρξιακά.  

* Πέρα από τη συμμετοχή μου στον χορό των Ερινύων στις Ευμενίδες, ήμουν και ο κήρυκας στον Αγαμέμνονα. Φαινομενικά πρόκειται για έναν κήρυκα νίκης που έρχεται να αναγγείλει ένα ευχάριστο για το Άργος γεγονός, την άλωση της Τροίας. Γεννήθηκε το ερώτημα της ευθύνης του ήρωα αυτού, αν δηλαδή ταυτίζεται με τον αρχηγό του, υποστηρίζει τα όσα έκανε ο στρατός των Αργείων ή στέκεται κριτικά απέναντί τους, όντας και ο ίδιος μάρτυρας και θύμα της φρίκης του πολέμου.

* Ο Θεόδωρος Τερζόπουλος αναφέρει συχνά τη φράση, που δανείζεται απο τον Χάινερ Μύλλερ ”τι πάνω; – τι κάτω;” ποιος είναι δηλαδή ο νικητής και ποιος ο ηττημένος, ποιος εξουσιάζει και ποιος εξουσιάζεται, πού είναι τα όρια και πόσο στέρεα εντέλει είναι; Αυτή η αναζήτηση για μένα ήταν ένα πεδίο έρευνας κατά τη διάρκεια των προβών και παρ’ όλο που με δυσκόλεψε αρκετά και συχνά βρέθηκα σε αδιέξοδο, εντέλει ήταν πολύ γόνιμη ως διαδρομή.

* Δεν ξέρω αν έχω κάποια κοινά στοιχεία με τον ρόλο αυτόν, ευτυχώς δεν έχω βιώσει ποτέ πόλεμο και ελπίζω να μη μου συμβεί ποτέ ούτε σε μένα ούτε στη γενιά μου, παρόλο που πολλά σημάδια γύρω μας δείχνουν το αντίθετο και που δύο πόλεμοι συμβαίνουν αυτή τη στιγμή ανησυχητικά κοντά μας και με φριχτές απώλειες. Το υλικό όμως εδώ είναι έξω από το προσωπικό μου βίωμα, η κλίμακα είναι πολύ μεγαλύτερη και μόνο μέσω της φαντασίας και της σωματικής περιπέτειας προσπάθησα να την προσεγγίσω. 

 * Το προηγούμενο φθινόπωρο ήμουν στην παιδική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία για μένα για διάφορους λόγους: Ήταν η πρώτη φορά που έκανα παιδικό θέατρο και επίσης η πρώτη φορά που βρέθηκα εκτός Αθήνας για θεατρική δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατάγομαι απο την Καβάλα και χάρηκα πάρα πολύ που μπόρεσα να κάνω θέατρο εκεί με αξιοπρεπείς καλλιτεχνικούς και εργασιακούς όρους. Είναι πραγματικά κρίμα που όλη η θεατρική παραγωγή έχει συγκεντρωθεί στην Αθήνα και δεν υπάρχουν ισχυροί θεατρικοί πυρήνες διάσπαρτοι σε όλη την Ελλάδα. Η ουσιαστική αποκέντρωση είναι κάτι που μ’ ενδιαφέρει αρκετά αν και δε μοιάζει πολύ εφικτό ή ορατό χωρίς αντίστοιχη κρατική στήριξη. 

* Ως προς την παράσταση, ήταν ο ”Συρανό” σε σκηνοθεσία της καταπληκτικής Ελένης Βλάχου και με μία αγαπημένη πλέον ομάδα ηθοποιών, μια διασκευή για παιδιά του κλασικού έργου του Ροστάντ ”Συρανό ντε Μπερζεράκ”. Ο Συρανό είναι ένας ήρωας, ο οποίος μου φαίνεται απέραντος αν κάποιος θέλει να τον ερευνήσει και να τον ανακαλύψει. Βρήκα πολλά δικά μου πράγματα σε εκείνον και μου αποκάλυψε άλλα τόσα για μένα. Από την επόμενη σεζόν η παράσταση θ’ ανέβει στο Θέατρο Χώρα σε παραγωγή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου με περισσότερους ηθοποιούς και ανυπομονώ γι’ αυτό! 

* Η τηλεόραση ως μέσο μου φαίνεται διαφορετική από άποψη ρυθμού και απαιτήσεων. Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο τηλεοπτικό στόχο, αν και υπάρχουν αρκετές αξιόλογες δουλειές στις οποίες θα ήθελα πολύ να είμαι μέρος τους. Φέτος είχα την τύχη να συμμετέχω μ’ έναν μικρό ρόλο στα γυρίσματα της τρίτης σεζόν του Μaestro του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική συμμετοχή και χάρηκα πολύ που ήταν στη συγκεκριμένη δουλειά και με τους συγκεκριμένους συνεργάτες.

* Για το σινεμά τρεφω μια ιδιαίτερη αγάπη και είναι κάτι που ονειρεύομαι να κάνω πριν ακόμα μπω στη σχολή. Έχω κάποιες μικρές συμμετοχές σε ταινίες και ανυπομονώ για τις επόμενες και μεγαλύτερες. 

* Μου αρέσει πολύ το γράψιμο, αν και δεν το εξασκώ συστηματικά. Με τον αδερφό μου, Σάββα και τον καλό μου φίλο και μακροχρόνιο συνεργάτη (συνοδοιπόρο στη δραματική σχολή του Εθνικού και συμπαίκτη στην Ορέστεια) Μπάμπη Αλεφάντη, δημιουργήσαμε μια μονόλεπτη ταινία animation η οποία βραβεύτηκε στο πλαίσιο του φεστιβαλ Θεσσαλονικης. Το φτιάξαμε μετά το καλέσμα δημιουργίας μονόλεπτων ταινιών κατά της οπαδικής βίας με αφορμή τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού.

* Ο Μπάμπης ανέλαβε το ηχητικό τοπίο και τη μουσική, ο αδερφός μου που είναι εικαστικός το animation και εγώ το σενάριο. Ήταν μια μικρή σε έκταση δουλειά – για τον αδερφό μου όχι και τόσο γιατί το animation είναι αρκετά απαιτητικό – αλλά ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσουμε να δημιουργούμε σχέδια για επόμενα και μεγαλύτερα project. Γράφω κάποια σενάρια και ο αδερφός μου δοκιμάζει τα σχέδια πάνω σ’ αυτά. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρουμε να το προχωρήσουμε και να δημιουργήσουμε τη δική μας μικρού μήκους – για αρχή – ταινία animation.

* Η σκηνοθεσία μου αρέσει αλλά δεν είναι κάτι που σκέφτομαι στην παρούσα φάση. Ίσως στο μέλλον.

* Η σχέση μου με το τραγούδι ήρθε λίγο πιο αργά στη ζωή μου και πλέον μου αρέσει πολύ, ειδικά το να τραγουδάω σ’ ένα σύνολο. Το θεωρώ μια αναβάθμιση όταν σκέφτομαι ότι μέχρι τα 18 μου χρόνια στα μόνα σύνολα που βρισκόμουν ήταν μέσω οπαδικών συνθημάτων σε ποδοσφαιρικά γήπεδα… 

* Απο μικρός έπαιζα διάφορα αθλήματα, κυρίως ομαδικά και κυρίως μπάσκετ και ποδόσφαιρο. Τρελαίνομαι ομως και για το πινγκ-πονγκ, γενικά ό,τι έχει μπάλα που γυρίζει και χοροπηδάει μ’ εξιτάρει.

* Με τον χορό έχω επίσης ιδιαίτερη σχέση, στη σκηνή είμαι πολύ πιο απελευθερωμένος από ένα πάρτυ, εκεί συχνά αποσύρομαι απο το dance floor. Αρκετοί φίλοι και φίλες έχουν καταβάλλει συγκινητικές προσπάθειες για να με βοηθήσουν, αλλά με μικρά αποτελέσματα.. 

* Θεατρικά θα ήθελα να κάνω συνεργασίες που θα εμπεριέχουν δημιουργικές καλλιτεχνικές συναντήσεις. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, τους οποίους θαυμάζω και θα ήθελα κάποια στιγμή να βρεθώ μαζί τους σε μια δουλειά. Από ρόλους και συγγραφείς νομίζω ότι θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με κάποιο κλασικό κωμικό θεατρικό έργο.

* Στην Αθήνα μου αρέσει η ζωντάνια της και η συνεχής κίνηση, οι άνθρωποι και τα δρώμενα, οι ακραίες της αντιφάσεις και πολλές γειτονιές της. Ταυτόχρονα όμως, ειδικά στο κέντρο στο οποίο μένω και δουλεύω, η εξαθλίωση, η φτώχεια, η βία και τα ναρκωτικά είναι τόσο παρόντα και έντονα που εντέλει κυριαρχούν και μονοπωλούν την εικόνα, την οποία έχω για την πόλη και τη γειτονιά μου.  

* Στο Αll4fun μου αρέσει το ό,τι δίνει χώρο και βήμα σε νέους και νέες ηθοποιούς και δημιουργούς και αποτελεί μία φιλόξενη πολιτιστική κυβερνοαυλή. Α, και φυσικά ο αστραπιαίος χρόνος με τον οποίο δημοσιεύει τις νέες ακροάσεις!  

& Αναλυτικές πληροφορίες για την Ορέστεια ΕΔΩ:

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 17/7/2024

3 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Συγχαρητήρια , αγαπημένε Ντινο! Να φτάσεις εκεί που ονειρεύεσαι και ακόμα παραπέρα! Είσαι σπουδαίος ηθοποιός και άνθρωπος και η επιτυχία σου δεν είναι τυχαία! Καλή συνέχεια και είμαι σίγουρη πως θα σε καμαρώνουμε σε πολλές σπουδαίες παραστάσεις και ταινίες! 🍀❤️😘🫶

  2. Τι να πρωτογραψω για τον Ντινο!!Απο μικρος που ηρθε στην ομαδα και του εμπιστευθηκα μεγαλους ρολους ηξερα οτι θα τα φερει εις περας οχι γιατι απλα ειχε ταλεντο αλλα πανω απ ολα ηταν η εργατικοτητα του και η αφοσιωση σε αυτο που κανει!!Παιδι ωριμο ,σοβαρο αλλα και με πολυ χιουμορ που αναδειχτηκε στον ρολο που επαιξε στην Λυσιστρατη , τον Πριοβολο!!!Τον παρακολουθω οταν μου δινεται η ευκαιρια και στην συχρονη εξελιξη του και νοιωθω υπερηφανη για τις επιλογες του!!Ντινο μου σου αξιζουν ολα τα καλα και ολα σου τα ονειρα να πραγματοποιηθουν !!Εξαλλου δεν σου λειπει τιποτα ,ουτε απο ταλεντο,ουτε απο εμφανιση ,ουτε απο προσωπικοτητα!!! ΣΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ!!Η πρωτη σου δασκαλα……

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα