12.6 C
Athens
Δευτέρα, 17 Φεβρουαρίου, 2025

Το πρόσωπο της εβδομάδας: Χρύσα Νταή – Ηθοποιός

Πάνω στη σκηνή νιώθει απελευθερωμένη. Και μέσω της υποκριτικής όχι μόνο τα βρίσκει καθημερινά καλύτερα με τον εαυτό της, αλλά λειτουργεί μ’ έναν εξελικτικό τρόπο, που  τη βοηθά να μαθαίνει καλύτερα τους ανθρώπους.

Αφού πρώτα ακολούθησε σπουδές ελληνικής φιλολογίας με μεταπτυχιακό μάλιστα στη Ρητορική (!) η Χρύσα Νταή έγινε ηθοποιός ως μια φυσική συνέπεια. Φροντίζει μέσω των επιλογών της μάλιστα να μην αλλοιώνει το καλλιτεχνικό της όραμα, προκειμένου να κοιμάται ήσυχα τα βράδια.

Μια εξ’ αυτών είναι η συμμετοχή της στο “Είσαι ένα κτήνος Βίσκοβιτς” σε συ-σκηνοθεσία της Λουκίας Ανάγνου και της Τζέσικας Κουρτέση, που βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Alessandro Boffa.

“Η παράσταση είναι μια διαρκής μεταφορά ζωικών ανατομικών, μορφολογικών και αναπαραγωγικών χαρακτηριστικών με ανθρώπινα ένστικτα, σεξουαλικότητα, παρορμήσεις, “πάθη” και φιλοσοφικές αναζητήσεις. Μόλις διάβασα το έργο… το ξαναδιάβασα απ’ την αρχή! Κι ακόμα, όσο το διαβάζω ή το ακούω ή το μιλάω, δε σταματώ να ανακαλύπτω αντιστοιχίες. “Τι να την κάνεις την προσωπικότητα όταν μπορείς να έχεις όσες προσωπικότητες θέλεις;” Όπως οι χαμαιλέοντες. “Πριν το πάρεις χαμπάρι, φίλε μου, θα καταλήξεις να θρέφεις ξένα παιδιά σα να ναι τα δικά σου”. Όπως οι σπίνοι. “Είσαι μια υποτυπώδης μορφή ζωής που κατάφερε να επιβιώσει χάρη στα γρήγορα δολοφονικά της χαρακτηριστικά”. Όπως οι άλκες. “Πρέπει να γίνεις λίγο εγωιστής καημένε μου, για να επιβιώσεις πρέπει να μάθεις να σκοτώνεις και να καταβροχθίζεις άλλους οργανισμούς”. Σαν τα μικρόβια…”, μας αποκαλύπτει μεταξύ άλλων ως πρόσωπο της εβδομάδας, μια απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη, δεδομένου ότι ήταν και δική μας casting πρόταση σε Λουκία και Τζέσικα.
* Όταν ανέβηκα πάνω σε σκηνή, παιδί ακόμα, ένιωσα μια τεράστια απελευθέρωση. Το ίδιο ένιωσα όταν είδα την πρώτη μου θεατρική παράσταση – «Η Αγάπη και τα Τρία Πορτοκάλια» σε σκηνοθεσία Κάρμεν Ρουγγέρη. Ακολούθησα σπουδές ελληνικής φιλολογίας, που μου έχουν φανεί πολύ χρήσιμες στην πορεία μου, και έκανα μεταπτυχιακό στη Ρητορική.

* Παράλληλα, συμμετείχα σε ομάδες κρατώντας το θέατρο ενεργά στη ζωή μου, με στόχο όταν σταθώ στα πόδια μου οικονομικά, να μπω στη Δραματική Σχολή. Έτσι κι έγινε κι από τότε έχω βρει τον εαυτό μου, αν και πιστεύω ότι δε σταματάμε ποτέ να αλλάζουμε, να διαμορφωνόμαστε και να εξελισσόμαστε.

* Υποκριτική για μένα σημαίνει να δίνω σώμα και φωνή σε έναν ήρωα φανταστικό ή πραγματικό, αφού έχω προσπαθήσει να τον κατανοήσω χωρίς να τον κρίνω, να βρω τον στόχο του, τα κίνητρά του και τα συν-πλην του.

* Το γεγονός ότι δεν υπάρχει αναγνώριση για τα πτυχία των ηθοποιών και συλλογικές συμβάσεις εργασίας αποδεικνύει πως στην Ελλάδα ο καλλιτέχνης πρέπει να παλέψει πολύ για να παραμείνει καλλιτέχνης, πόσο μάλλον να βιοποριστεί από το επάγγελμά του. Την αισιοδοξία μου διατηρεί η πίστη μου στο όραμά μου και οι συνάδελφοι που με εμπνέουν. Υπάρχει μαγεία στην τέχνη και πιστεύω σε αυτή. Είναι η ενέργεια που μεταδίδουμε, και όσο τη μεταδίδουμε, τόσο θα δημιουργούμε.

* Οι ηθοποιοί έχουμε τη δυνατότητα να αποδεχόμαστε, να απορρίπτουμε ή να διαπραγματευόμαστε δουλειές που μας υποτιμούν ή μας προσβάλλουν οικονομικά ή καλλιτεχνικά – είτε προσωπικά, είτε τους συναδέλφους μας. Σίγουρα έχουμε μερίδιο στη διαμόρφωση των εργασιακών συνθηκών – όχι βέβαια μεγαλύτερο από εκείνο της πολιτείας, αφού πολλές φορές τα διλήμματα στα οποία ερχόμαστε έχουν βιοποριστικές παραμέτρους.* Το ζήτημα είναι να μη χάνουμε την ταυτότητά μας – καλλιτεχνική και προσωπική, έτσι κι αλλιώς είναι ένα -, να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, τις αξίες και το καλλιτεχνικό μας όραμα και να νιώθουμε καλά το βράδυ πριν πέσουμε για ύπνο. Όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται. Η τέχνη διαχρονικά είναι απαραίτητη για την επιβίωση του ανθρώπου, γιατί απαλύνει τον πόνο, μορφώνει, διαμορφώνει συνειδήσεις, διεγείρει συναισθήματα, εμπνέει, απελευθερώνει, επικοινωνεί. Γι’ αυτούς τους λόγους και πολλούς ακόμα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως απαραίτητη.

* Η συμμετοχή μου στην παράσταση “Η ερωτική ζωή των ζώων” προέκυψε μέσω ακρόασης στην οποία με προσκάλεσες και σ’ ευχαριστώ πολύ. Είναι σε σύλληψη και δραματουργία Λουκίας Ανάγνου, σε συ-σκηνοθεσία της ίδιας και της Τζέσικας Κουρτέση, δύο τόσο διαφορετικών αλλά αλληλοσυμπληρούμενων καλλιτεχνών, των οποίων την συνεργασία θαυμάζω, γιατί στηρίζεται στην ευγένεια, στη σκηνική ψυχραιμία και προσήλωση. Η παράσταση, εμπνευσμένη από το έργο του Alessandro Boffa “Είσαι ένα κτήνος Βίσκοβιτς”, είναι μια διαρκής μεταφορά ζωικών ανατομικών, μορφολογικών και αναπαραγωγικών χαρακτηριστικών με ανθρώπινα ένστικτα, σεξουαλικότητα, παρορμήσεις, “πάθη” και φιλοσοφικές αναζητήσεις.

* Μόλις διάβασα το έργο… το ξαναδιάβασα απ’ την αρχή! Κι ακόμα, όσο το διαβάζω ή το ακούω ή το μιλάω, δε σταματώ να ανακαλύπτω αντιστοιχίες. “Τι να την κάνεις την προσωπικότητα όταν μπορείς να έχεις όσες προσωπικότητες θέλεις;” Όπως οι χαμαιλέοντες. “Πριν το πάρεις χαμπάρι, φίλε μου, θα καταλήξεις να θρέφεις ξένα παιδιά σα να ναι τα δικά σου”. Όπως οι σπίνοι. “Είσαι μια υποτυπώδης μορφή ζωής που κατάφερε να επιβιώσει χάρη στα γρήγορα δολοφονικά της χαρακτηριστικά”. Όπως οι άλκες. “Πρέπει να γίνεις λίγο εγωιστής καημένε μου, για να επιβιώσεις πρέπει να μάθεις να σκοτώνεις και να καταβροχθίζεις άλλους οργανισμούς”. Σαν τα μικρόβια.

* Ένας κι έναςοι συντελεστές, άψογη η συνεργασία. Τζέσικα Κουρτέση, ήρεμη δύναμη που βάζει την τάξη με ένα της βλέμμα – σε κοιτάει απευθείας στην ψυχή, Λουκία Ανάγνου μουσικός ακροβάτης και συγγραφέας μας που ίπταται φιλοσοφώντας, Αντώνης Καραστεργίου με την φωνή του να ακούγεται σε όλο το Πλύφα, μας γεμίζει ενέργεια και δε γελάει με τα αστεία μου, Βασίλης Πέτρου αστείρευτη πηγή γέλιου και χιούμορ, Ιω Σπηλιοτοπούλου μας δίνει τα “φώτα της” και Άντζη Φιλίντα τον ήχο, τα φώτα και τη θετική της ενέργεια σε κάθε παράσταση. Οι λοιποί συντελεστές εξίσου όμορφοι. Τι θα έλεγα στους θεατές… Ήξερες ότι το σαλιγκάρι είναι ερμαφρόδιτο και αναπαράγεται μόνο του; Ότι οι κούκοι πάνε κρυφά και ανταλλάσσουν τα αυγά τους με τα αυγά των σπίνων; Ότι τα μικρόβια μπορούν να γίνουν ζώα; Ότι οι άλκες θυσιάζονται για το καλό των άλλων και τις σκοτώνουν τα ίδια τους τα παιδιά; Ότι οι χαμαιλέοντες μπορεί να μην αναγνωρίζονται ούτε μεταξύ τους;

* Ένα έφηβο πλάσμα που δέχεται πρώτη φορά από τους γονείς του μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Του ανακοινώνεται η σεξουαλική του ταυτότητα χωρίς να έχει προλάβει να την ανακαλύψει μόνο του και του επιβάλλεται συγκεκριμένο ταίρι για λόγους ηθικής. Βασανίζεται από το ερώτημα “Τι θα πει ο κόσμος;” μέχρι τα βαθιά του γεράματα, όμως ερωτεύεται κεραυνοβόλα και κάνει το βήμα να φύγει. Μα…”αν η ζωή είναι ένας αγώνας ενάντια στον χρόνο, ένα πράγμα είναι βέβαιο. Στα σαλιγκάρια το πάνω χέρι το ‘χει ο χρόνος”. Οι γονείς, οι γείτονες και οι γνωστοί του μένουν πάντοτε στο οπτικό του πεδίο, αλλά αυτό επαναστατεί παλεύοντας να απογαλακτιστεί από τα στερεότυπα που του επιβάλλουν.

* Είναι ένας ρόλος που περνάει απ’ την εφηβεία στα γηρατειά, απ’ την λαχτάρα για ζωή στην συντριβή της συνειδητοποίησης της αλήθειας, από την ηρωοποίηση στην ταπείνωση. Τα διλήμματά του (συμβιβασμός – έρωτας, σιγουριά-  ανασφάλεια, κοινωνική αποδοχή – στοχοποίηση) κινούν το κάθε του βήμα, μεταφορικά και κυριολεκτικά.Και ακριβώς εδώ βρίσκω τη σύνδεση με τον εαυτό μου.

Η ζωή είναι γεμάτη διλλήματα, να μείνω στην ασφάλεια του σπιτιού και της πόλης μου ή να φύγω, να μείνω σε μια δουλειά με σίγουρο μέλλον και καλές απολαβές ή να ακολουθήσω το όνειρό μου, το θέατρο, να μείνω σε καταστάσεις λόγω συνήθειας ή όχι; Κι όπως λέει ο ήρωας της ιστορίας μας «οι μέρες που ακολούθησαν ήταν οι ωραιότερες της ζωής μου, και τίποτα δεν μπορούσε να το αλλάξει αυτό, ούτε οι φωνές των γνωστών μου ούτε τα επικριτικά βλέμματα».

* Η τελευταία μου θεατρική δουλειά ήταν η παράσταση “Όταν σφυρίζουν οι φάλαινες” της Κατερίνας Κυπραίου που ανέβηκε στο Studio Μαυρομιχάλη από την ομάδα BlackSheep το Νοέμβριο και ταξίδεψε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κέρκυρας.

Ntai (1).jpg

* Η πιο πρόσφατη σχέση μου με την τηλεόραση είναι η συμμετοχή μου σε κάποια επεισόδια της σειράς Ψυχοκόρες στον ΑΝΤ1 και στην διαφήμιση της Cosmote TV Super League σε σκηνοθεσία Αργύρη Παπαδημητρόπουλου.* Το τραγούδι είναι η λατρεία μου, ειδικά αυτή την περίοδο, μιας και η παράστασή είναι μουσική – πολυφωνική. Γράφω κυρίως ποίηση και κάποια κείμενα που ευελπιστώ κάποια στιγμή να βάλω σε τάξη και, τέλος, η σκηνοθεσία με ενδιαφέρει πολύ.

* Σε επίπεδο αθλητισμού έχω μαύρη ζώνη στο Taek Won Do και είμαι λάτρης του σύγχρονου χορού και ιδιαίτερα του αυτοσχεδιασμού.

Ntai2 (2).jpg

* Στην Αθήνα μου αρέσουν τα γκράφιτι, ο μωβ ουρανός ανάμεσα από τις πολυκατοικίες, οι άνθρωποι που γελάνε στα πεζοδρόμια ενώ τρώνε και πίνουν, τα μουσεία, να περπατάω στην Πατησίων, τα κρυμμένα θέατρα μέσα σε στοές, τα παλιά μπαρ που δεν έχουν χώρο στον τοίχο απ’ τα κάδρα, οι μουσικές του δρόμου, ο χορός που στήνεται ξαφνικά, τα περιστέρια στο σΣνταγμα και πολλά ακόμα. Απ’ ότι καταλαβαίνετε μου αρέσει λίγο η Αθήνα!

* Στο All4fun μου αρέσει που συνομιλεί με νέους καλλιτέχνες, που ενημερώνει και ενημερώνεται διαρκώς και πού παίρνει θέση για ζητήματα του κλάδου. Είστε υπέροχοι και σας ευχαριστώ πολύ! Κυριάκο Κουρουτσαβούρη ευχαριστώ και σας περιμένουμε στην παράσταση! Δευτερότριτα έως τέλη Ιανουαρίου στο ΠΛΥΦΑ. Ως τότε, αγάπη!

& Αναλυτικές πληροφορίες για την “Ερωτική ζωή των ζώων” ΕΔΩ:

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 14/1/2024

Ntai (1).jpeg

Ntai2 (1).jpg

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα