Από την πρώτη στιγμή που είδε τον Τσάρλι Τσάπλιν στον κινηματογράφο τον ενέπνευσε τόσο για να καταλάβει τι ήθελε να κάνει στη ζωή του. Και ήταν μόλις τριών ετών. Το να γίνει μέλος μιας παιδικής θεατρικής ομάδας ήταν φυσικό επακόλουθο. Όπως και η πορεία, την οποία χάραξε στη συνέχεια.Ο Τάσος Λέκκας γνώριζε από πολύ μικρός ότι θα γινόταν ηθοποιός. Και ύστερα ήρθε η είσοδος του στην δραματική σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πατρών για ένα έτος και μετά η δραματική του Εθνικού για τρία.
Αμέσως μετά την αποφοίτησή του δούλεψε στον “Θάνατο του Εμποράκου” στο Εμπορικόν σε μια παράσταση, που δυστυχώς δεν ολοκλήρωσε τον κύκλο της την περασμένη σεζόν λόγω covid. Κάπου εκεί, όμως, ήρθε η αναζήτηση του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη για τους ηθοποιούς στο “Τρίτο Στεφάνι”.
Η ακρόαση έγινε μέσω βίντεο και ο Τάσος όχι μόνο επιλέχθηκε για την παράσταση, αλλά πήρε και τον πολύ απαιτητικό ρόλο του Δημήτρη Λόγγου, τον οποίο είχε ο σκηνοθέτης του στην τηλεοπτική μεταφορά του έργου του Κώστα Ταχτσή τη δεκαετία του 90. Δυστυχώς πάλι λόγω συνθηκών δεν πρόλαβε για πολύ να διασκεδάσει τη θεατρική του παρουσία στο Παλλάς και όπως όλοι στον θεατρικό χώρο περιμένουν πώς και πώς το πότε θα βρεθούν ξανά επί σκηνής…
* Η σχέση μου με την υποκριτική ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Είναι η πιο παλιά μου ανάμνηση. Ήταν θυμάμαι καλοκαίρι, εγώ ήμουν τριών ετών, όταν η μητέρα μου αποφάσισε να με πάει σ’ ένα θερινό σινεμά στην Πάτρα να δούμε το Great dictator του Charlie Chaplin. Με συγκλόνισε τόσο πολύ αυτό που έβλεπα και την ρώτησα ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Mου εξήγησε ότι είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός. Από εκείνη την μέρα της είπα ότι ήθελα να γίνω και εγώ ηθοποιός σαν εκείνον και με έγραψε αμέσως σε μία παιδική θεατρική ομάδα. Από τότε δεν σταμάτησα ποτέ να το θέλω και να το προσπαθώ. Κυριολεκτικά όλη μου τη ζωή.
* Τώρα για το τι ακριβώς συνέβη εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ και με τράβηξε τόσο πολύ αυτό που έβλεπα ή τι σημαίνει για μένα υποκριτική δεν ξέρω αν έχω απάντηση. Σκέφτομαι τι λέξεις θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω για να το περιγράψω με κάποιον τρόπο αλλά είτε δεν με καλύπτουν ή είμαι ακόμα πολύ μικρός για να μπορέσω να το καταλάβω. Είναι σίγουρα κάτι που με κάνει να νιώθω χαρούμενος.
* Τα πράγματα για όλους αυτήν την στιγμή φαίνονται πολύ δύσκολα, κυρίως με όλα αυτά τα μέτρα και τις απαγορεύσεις. Ειδικά στους καλλιτέχνες που πολλές φορές υπάρχει στην δουλειά μας μία αστάθεια ή και ανασφάλεια. Η σημερινή πραγματικότητα για έναν καλλιτέχνη μπορεί να γίνει ακόμα πιο σκληρή. Θέλω να αναφερθώ εδώ και σε ένα πρόσφατο γεγονός που μου συνέβη. Είμαι σε μια διαδικασία αναζήτησης σπιτιού αυτή την στιγμή (τόσο λάθος συγκυρία πραγματικά) και πολλοί από τους ανθρώπους που έρχομαι σε επαφή ακούν την δουλειά μου και δυσανασχετούν. Είναι τραγελαφικό. Δυστυχώς ένα μέρος του κόσμου φοβάται με όλα αυτά που βλέπει για τον κλάδο μας και αυτό είναι κάτι που πρέπει ν’ αλλάξει.
* Παρόλα αυτά η τέχνη μπορεί να σταθεί δίπλα μας μέσα σε όλα αυτά. Δεν ξέρω αν μπορεί να δώσει απαντήσεις, αλλά σίγουρα έχει τη δύναμη να δημιουργήσει συναισθήματα, να δώσει χαρά στον κόσμο, να τον κάνει να ξεφύγει απ’ όλα αυτά, μπορεί να μας βοηθήσει να σκεφτούμε λίγο αλλιώς. Ένα τραγούδι, μία ταινία, οποιαδήποτε μορφή τέχνης μπορεί να μας συντροφεύσει σε κάτι τέτοιες στιγμές και να μας βοηθήσει να σταθούμε δυνατότεροι.
* “Το Τρίτο Στεφάνι” είναι ένα σπουδαίο έργο, ίσως να μην σταματήσει ποτέ να είναι επίκαιρο. Οι ήρωες του βιβλίου περνούν πολύ δύσκολες καταστάσεις που εύχομαι να μη ζήσει κανείς. Πολέμους, πείνα, κακουχίες… Ωστόσο δεν σταματάει ποτέ η ανάγκη για ζωή. Ό,τι και να γίνει προσπαθούν να πάνε παρακάτω, να ζήσουν. Μέσα σε όλα αυτά τα σκοτεινά πράγματα που τους συμβαίνουν δεν παύει να υπάρχει αυτή η θετική για το μέλλον ματιά.
* Ανάμεσα τους είναι και ο Δημήτρης Λόγγος, ο γιος της κυρά Εκάβης. Ένα παιδί του δρόμου με πολύ δύσκολη ζωή, αλητεία, ουσίες, κλοπές. Βουτηγμένος σε μια ζωή παρανομίας. Ένας άνθρωπος, που κάποιος με μεγάλη ευκολία μπορεί να κατακρίνει. Κι όμως, όσο λάθος δρόμο και να πήρε από τις επιλογές του, είναι μία καλή ψυχή, είναι ικανός ν’ αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί. Προσπαθεί με τον τρόπο του σαφώς να προσφέρει. Δυστυχώς χάνεται μέσα σε λάθος επιλογές σε μια ζωή απ’ την οποία κάποιος με τα δικά του βιώματα δύσκολα ξεφεύγει.
* Στην παράσταση αυτή είμαστε ένα σύνολο 20 ηθοποιών όλων των ηλικιών. Κι όμως έχουμε δεθεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η συνεργασία ήταν άψογη σ’ ένα πολύ όμορφο κλίμα. Σε όλα αυτά συνέβαλε καθοριστικά ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης. Διέκρινα μία ικανότητα, που με αυτή την πολύ μικρή πείρα μου στο επάγγελμα θεωρώ βασική για έναν σκηνοθέτη. Να μπορεί κάνει το θίασο ομάδα.
* Η αίσθηση της ομαδικότητας πιστεύω πως είναι κάτι βασικό στο θέατρο. Με κάνει να νιώθω άνετα. Η συγκεκριμένη παράσταση είναι μία δουλειά που αγαπάμε πολύ. Οι πρόβες ήταν μια εμπειρία πρωτόγνωρη για όλους. Κανείς δεν είχε ξανακάνει πρόβες με μάσκες. Ήταν κάτι που δεν θεωρούσα πιθανό και ήταν δύσκολο. Υπήρχε εξ’ αρχής και ο φόβος μιας νέας καραντίνας. Κι όμως τα καταφέραμε. Ολοκληρώσαμε την δουλειά μας και ο κόσμος από την πρώτη μέχρι και την τελευταία παράσταση πριν τη νέα καραντίνα, που έγινε τελικά γεγονός το χαιρόταν. Έδειχνε να το έχει ανάγκη. Ακούγεται τρελό αλλά μπορούσα να το νιώσω. Παρά τις μάσκες και τις αποστάσεις που είχαν.
* Η συγκεκριμένη δουλειά προέκυψε λίγο πριν την πρώτη καραντίνα όταν με κάλεσαν να συμμετάσχω στην ακρόαση. Έπειτα ήρθε η καραντίνα και κατά τη διάρκεια αυτής έγινε και η ακρόαση μέσω βίντεο. Ήταν πολύ ωραίο που είχα τουλάχιστον να σκέφτομαι λίγο θέατρο μέσα σε μία πρωτόγνωρη συνθήκη.
* Η συγκεκριμένη δουλειά προέκυψε λίγο πριν την πρώτη καραντίνα όταν με κάλεσαν να συμμετάσχω στην ακρόαση. Έπειτα ήρθε η καραντίνα και κατά τη διάρκεια αυτής έγινε και η ακρόαση μέσω βίντεο. Ήταν πολύ ωραίο που είχα τουλάχιστον να σκέφτομαι λίγο θέατρο μέσα σε μία πρωτόγνωρη συνθήκη.
* Εν τέλει επιλέχθηκα για τον ρόλο του Δημήτρη και πλέον έχω αγαπήσει τόσο πολύ αυτό το πρόσωπο και όλη την παράσταση. Νιώθω υπέροχα που ανήκω σε μία δουλειά στην οποία περνάω πραγματικά πάρα πολύ καλά. Αλλά δυστυχώς οι συνθήκες δεν μου επιτρέπουν αυτή την στιγμή να τη ζω.
* Ο κόσμος πρέπει να θυμάται ότι το θέατρο γενικά και πόσο μάλλον ένα μεγάλο θέατρο όπως το Παλλάς, είναι χώροι ασφαλείς. Νιώθω ότι το θέατρο μπορεί να βγει δυνατότερο από όλα αυτά, όσο κι αν το μέλλον φαντάζει θολό.
* Η αλήθεια είναι πως μέχρι στιγμής δεν είχα την τύχη να δουλέψω στο σινεμά ή στην τηλεόραση. Ο κινηματογράφος είναι κάτι που αγαπώ ιδιαίτερα αφού στην ουσία μέσω της τέχνης του μαγεύτηκα από την υποκριτική. Θα έλεγα πως είμαι τρελά σινεφίλ. Το να δω μια ταινία ήταν πάντα μία από τις αγαπημένες μου συνήθειες. Πόσο μάλλον να συμμετάσχω σε μία. Εύχομαι στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία για κάτι τέτοιο. Ήταν άλλωστε πάντα ένα όνειρό μου.
* Με τον αθλητισμό είχα πάντα ιδιαίτερη σχέση. Μου αρέσουν πολύ τα αθλήματα με τα οποία έχω ασχοληθεί όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, η πυγμαχία, αλλά και αυτά με τα οποία δεν έχω καμία πρακτική σχέση όπως το τένις. Συγκεκριμένα έπαιζα ποδόσφαιρο 12 χρόνια κάτι που δυστυχώς δεν έχω πλέον τον χρόνο να κάνω. Σίγουρα μετά από όλα αυτά θα συνεχίσω να ασχολούμαι τουλάχιστον με την πυγμαχία.
* Ο χορός μπήκε και αυτός στη ζωή μου από μικρή ηλικία. Η μητέρα μου χορεύει πολλά χρόνια παραδοσιακούς χορούς στο λύκειο Ελληνίδων Πατρών. Εκεί ξεκίνησα και εγώ από πολύ μικρός. Έπειτα κυρίως επειδή με ενδιέφερε να διευρύνω τις ικανότητες μου ασχολήθηκα λίγο και με το brakedance.
* Η ανάγκη και η αγάπη μου για την τέχνη δεν σταμάτησε στην υποκριτική βέβαια. Αγαπώ πολύ να ζωγραφίζω. Κυρίως με λάδι, μολύβι και κάρβουνο. Είναι κάτι που με ηρεμούσε πάντα πολύ και με βοηθούσε να εκφράσω διάφορα. Από συναισθήματα μέχρι ένα απλό ευχαριστώ. Πρόσφατα έκανα δώρο σ’ έναν από τους παιδικούς μου φίλους έναν πίνακα ως ευχαριστώ και σειρά έχουν πλέον και οι υπόλοιποι.
* Τα τελευταία χρόνια ανακάλυψα ότι μου αρέσει πολύ να εκφράζομαι και μέσω της γραφής. Ποίηση κυρίως. Έχω ένα τετράδιο με λευκές σελίδες πάντα μαζί μου, όπου σκιτσαρω κάτι που θα δω και θα μου κάνει εντύπωση ή γράφω κάποιο ποίημα όταν νιώσω ότι το έχω ανάγκη. Σχεδόν σαν ημερολόγιο.
* Η περσινή μου δουλειά στον «Θάνατο του εμποράκου» ήταν ένα τεράστιο σχολείο για μένα. Ήταν αρχικά η πρώτη δουλειά μου. Πέτυχα το παιδικό μου όνειρο να γίνω ηθοποιός, αυτό είναι υπέροχο συναίσθημα.
* Είχα επίσης την τύχη να συνεργαστώ με σπουδαίους ανθρώπους του θεάτρου, όπως ο Δημήτρης Καταλειφός και η Μαρία Καλλιμάνη. Έμαθα πάρα πολλά με όλη αυτή την εμπειρία. Ήμουν επίσης τυχερός στο ότι ήταν ένα σπουδαίο κλασικό έργο ενός συγγραφέα που μου άρεσε πάντα πάρα πολύ, του Άρθουρ Μίλερ.
* Θα θυμάμαι πάντα τον Χάπυ Λόμαν με ιδιαίτερη χαρά. Ήταν ο πρώτος ρόλος μου. Θα ήθελα πολύ να συνεχίσω να ασχολούμαι με κλασικά έργα και συγγραφείς όπως Τσέχωφ ή Σαίξπηρ. Ένας συγγραφέας που πάντα μου άρεσε επίσης είναι ο Τένεσσυ Ουίλιαμς.
* Είχα την ευτυχία να σπουδάσω υποκριτική δωρεάν στην σχολή που ήθελα πάντα. Στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Δεν ήταν βέβαια αυτή η πρώτη σχολή μου. Ήμουν και ένα έτος στην δραματική σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, η οποία θα έχει πάντα μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου ως η πρώτη μου επαφή με δραματική σχολή. Ήταν ένα πολύ όμορφο έτος.
* Στα τρία επόμενα χρόνια στο Εθνικό θέατρο είχα ήδη την εμπειρία της δραματικής σχολής οπότε ήμουν ακόμα περισσότερο συγκεντρωμένος στον στόχο μου. Απόλαυσα κάθε στιγμή της σχολής. Από την πιο ευτυχισμένη έως την πιο σκοτεινή. Είχαμε και τις δύσκολες στιγμές μας. Αυτές ήταν που μου έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη. Έκανα φίλους, ασχολήθηκα με έργα παγκόσμιας δραματουργίας.
* Ήταν έντονα και κουραστικά χρόνια, αλλά τόσο γεμάτα με εμπειρίες. Από όλους ανεξαιρέτως τους καθηγητές μου πήρα πράγματα που μου φαίνονται χρήσιμα όχι μόνο στο επάγγελμα αλλά και στη ζωή.
* Η Αθήνα είναι μια πόλη που δεν μου άρεσε ιδιαίτερα στην αρχή. Πολύ μεγάλη, πολύ θορυβώδης. Κουραστική. Ωστόσο σχετικά γρήγορα ανακάλυψα και την ομορφιά της. Κάθε μέρος είναι σαν μία άλλη μικρή πόλη και έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό. Έχει τόσα πολλά πράγματα να κάνεις. Τόσα πολλά θέατρα, κινηματογράφους και μέρη να δεις.
* Στο Αll4fun μπορεί κάποιος να βρει μεγάλη ποικιλία σε θέματα. Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Αλλά κυρίως η στάση που παίρνει στην επικαιρότητα και σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Η σελίδα αυτή ό,τι κάνει το κάνει με σοβαρότητα – ακόμα και στα τρολ άρθρα της – και σεβασμό και αυτό είναι το μεγαλύτερό της προσόν.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 13/12/2020