Η Λόλα Γιαννοπούλου βουτάει στα μουσικά πράγματα μέσα από μια ποικιλία ρόλων: γράφει μουσική, «ντύνει» με την ιδιαίτερη φωνή της τα τραγούδια της ενώ παράλληλα διδάσκει φωνητική και πιάνο. Πρόσφατα κυκλοφόρησε τον πρώτο της προσωπικό δίσκο «6 Aυτοτελείς Iστορίες» κι έρχεται να συστηθεί στο κοινό του All4fun.
- Λόλα Γιαννοπούλου από πού κρατάει η σκούφια σου;
Η σκούφια μου …έχει κι αυτή μία ποικιλία θα έλεγα, όπως και όλα στη ζωή μου… Ίσως έτσι κάπως εξηγείται και το πώς δημιουργήθηκαν οι «6 Αυτοτελείς Ιστορίες» χαχχα.. Καταγωγή από Θεσσαλονίκη και Μικρασία, γεννήθηκα στο Βέλγιο και μεγάλωσα στην Αθήνα.
- Πες μας λίγα πράγματα για σένα. Πώς ξεκίνησες το τραγούδι;
Ξεκίνησα την μουσική πολύ μικρή, πριν ακόμα πάω στο ωδείο, παίζοντας στο πιάνο της μητέρας μου και βγάζοντας μελωδίες “με το αφτί “. Αργότερα γύρω στα εφτά, πήγα στο ωδείο όπου και ξεκίνησα με βιολί, αλλά γρήγορα μεταπήδησα στο πιάνο, ε κάπου εκεί, μέσα στα μαθήματα των ωδείων και την γενικότερη επαφή με την μουσική, μάθαμε για την χορωδία του Δήμου και ξεκίνησα με δασκάλα την καταπληκτική Λιλή Τσιτριμπίνη, η οποία υπήρξε καταλυτική παρουσία στην μουσική μου παιδεία. Η χορωδία για μένα ήταν ένα μαγικό τρίωρο, κάθε Σάββατο, όπου είχα και την πρώτη μου επαφή με το τραγούδι, φεστιβάλ και εξαιρετικούς συμμαθητές-συντραγουδιστές. Πραγματικά αυτό το κομμάτι, το αναπολώ πάντα με πολύ συγκίνηση. Αργότερα λοιπόν και πηγαίνοντας για σπουδές στο Παρίσι, αποφάσισα να κάνω και μαθήματα φωνητικής, κυρίως για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου και για να μπορώ αργότερα να γράψω μουσική χρησιμοποιώντας χορωδία. Εν τέλει, όμως, με κέρδισε, ο τρόπος με τον οποίο έβρισκα τον εαυτό μου, μέσω του τραγουδιού και της ερμηνείας, μέσω της απόδοσης του στίχου, αλλά και της τεχνικής που ουσιαστικά υπηρετεί την ερμηνεία και την εκφραστικότητα.
- Οι μουσικές σπουδές σου πραγματοποιήθηκαν στο Παρίσι. Τι θα σε κράταγε εκεί για να ξεκινήσεις την καριέρα σου ή αντίστοιχα τι σε έφερε πίσω;
Το μοναδικό πράγμα που θα με κρατούσε στο Παρίσι, όσον αφορά τις τέχνες, θα ήταν η αξιοκρατία και ο σεβασμός απέναντι στην Τέχνη. Κάτι που εδώ με στενοχωρεί πραγματικά και όσον αφορά την γενικότερη αντιμετώπιση των τεχνών και του πολιτισμού και όσον αφορά τον ίδιο τον χώρο, που θεωρώ ότι δεν δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους και δεν βοηθάει ιδιαίτερα, αξιόλογους καλλιτέχνες που έχουν κάτι να πουν και έχουν πραγματικό ενδιαφέρον. Παρ’όλα αυτά, στην Ελλάδα (προ κορωνοϊού), υπάρχει έντονα το ψυχαγωγικό κομμάτι. Ο κόσμος βγαίνει, μπορείς να παίζεις συχνά και να κάνεις αρκετές συνεργασίες, από άποψη live.
Όπως και να έχει εμένα, με έφερε πίσω κυρίως ο τρόπος ζωής και πράγματα που εκτίμησα μόνο όταν έφυγα έξω και σταμάτησα να τα θεωρώ δεδομένα. Δεν το έχω μετανιώσει που είμαι εδώ και συνεχίζω να πιστεύω ότι σαν λαός έχουμε αρετές που αν τις εκτιμούσαμε σωστά , θα είχαμε δημιουργήσει σίγουρα καλύτερες συνθήκες, για εμάς τους ίδιους πρώτα από όλα.
- Η μουσική οικογένεια απ’την οποία προέρχεσαι, νιώθεις ότι σε έχει επηρεάσει καλλιτεχνικά στον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα;
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν προέρχομαι ακριβώς από μουσική οικογένεια. Μουσική παιδεία υπήρχε καθημερινά και ακατάπαυστα στο σπίτι μας και μέλη της οικογένειας μου, εργάζονταν στον ευρύτερο χώρο της μουσικής. Κανείς όμως δεν ήταν μουσικός. Παρ όλα αυτά, φυσικά λόγω της δουλειάς του πατέρα μου, υπήρχε μία τεράστια δισκοθήκη στο σπίτι, καθημερινά πολλά ποικίλα ακούσματα και διαρκής επαφή με την τέχνη γενικότερα. Η μητέρα μου επίσης και ο παππούς μου, που λάτρευαν τη μουσική και τραγουδούσαν και οι δύο, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην σχέση μου με τη μουσική.
- Πότε και τι στάθηκε αφορμή να γράψεις το πρώτο σου κομμάτι;
Το πρώτο μου κομμάτι το έγραψα 9 χρονών και ήταν ορχηστρικό, δεν είχε στίχο και μάλιστα το είχα ονομάσει μαζί με έναν παιδικό μου φίλο «Γαλήνη» χαχχα… Η αλήθεια είναι ότι περνούσα απεριόριστες ώρες παίζοντας πιάνο και αυτοσχεδιάζοντας από μικρή, οπότε και συνέβη κάπως αβίαστα αυτό. Χανόμουν παίζοντας και φυσικά ήμουν αρκετά απείθαρχη στο να μελετήσω τα κλασσικά κομμάτια του ωδείου, σταματούσα τη μελέτη για να παίξω κάτι άλλο που μου ερχόταν εκείνη την στιγμή. Το λες και πρόβλημα χαχαχα…
- Συνδυάζεις ένα ιδιαίτερο ταλέντο που δεν συναντάται συχνά: γράφεις τόσο τη μουσική όσο και τους στίχους στα τραγούδια σου. Αυτό συμβαίνει σαν μια φυσική διαδικασία; Τι γράφεις πρώτο;
Επίσης να ξεκαθαρίσω ότι στίχους δεν γράφω, δεν το κατέχω καθόλου και ειδικά στα ελληνικά όπου θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο να γράψει κανείς στίχους. Έχει ισχυρό εκτόπισμα αυτή η γλώσσα και προσωπικά πάντα αισθάνομαι ότι πέφτω σε ατοπήματα και κλισέ. Θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που γράφουν καλούς στίχους, με αμεσότητα ή υπέροχους συμβολισμούς. Στίχους, λοιπόν έχω γράψει μία φορά, στα αγγλικά, στο τραγούδι The Removal, που είναι η τελευταία από τις «6 Αυτοτελείς Ιστορίες». Πρόκειται για μία πολύ προσωπική στιγμή, στην οποία τόσο η μουσική, όσο και οι στίχοι, γράφτηκαν την ίδια στιγμή, σαν μία φυσική διαδικασία, όπως λέτε παραπάνω. Ήταν το αποχαιρετιστήριο τραγούδι μου, στην νεότητα των φοιτητικών χρόνων στο Παρίσι και στην ζωή μου εκεί, στους ανθρώπους που υπήρξαν οικογένειά μου εκεί. Συνήθως πάντως γράφω μουσική πάνω στον στίχο και σπανιότερα το αντίστροφο.
- Με αφορμή την πολύπλευρη ενασχόλησή σου με τη μουσική ως συνθέτης, ως καθηγήτρια φωνητικής, ως ερμηνεύτρια.. ποια ιδιότητα θα ξεχώριζες και θα την έβαζες σε προτεραιότητα και γιατί;
Όλες οι ιδιότητες για μένα είναι εξίσου σημαντικές. Καθεμία για διαφορετικούς λόγους. Όμως κάθε μία ιδιότητα, εμπεριέχει ένα κομμάτι μου και με εξελίσσει σαν άνθρωπο κυρίως και αυτό θεωρώ ότι είναι το σημαντικότερο. Ο άνθρωπος εξελίσσεται μέσω της τέχνης και μέσω της διδασκαλίας και όταν διδάσκεται, αλλά και όταν διδάσκει και πολλές φορές, περισσότερο στην δεύτερη περίπτωση.
- Από την μέχρι τώρα πορεία σου ποιες είναι οι μουσικές επιρροές που καθορίζουν τον ήχο σου; Ποια τα μουσικά ρεύματα που σου ταιριάζουν;
Θεωρώ ότι η μουσική είναι ένας τεράστιος πλανήτης, με άπειρες εκτάσεις που θέλεις χρόνο να τις ανακαλύψεις και να τις εξερευνήσεις. Δεν είναι δυνατόν να μην βρεις ομορφιά και ενδιαφέρον, σχεδόν σε κάθε είδος μουσικής. Ειλικρινά αδυνατώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Προχθές άνοιξα τον υπολογιστή μου να ακούσω μουσική και πραγματικά άρχισα να γελάω με την playlist που ξεκινούσε από Keith Jarrett, συνέχιζε με Τσιτσάνη και Kendrick Lamar, Ορφέα Περίδη και Tori Amos, Pink Floyd και Hans Zimmer, Stevie Wonder και Δημήτρη Ζερβουδάκη. Και πραγματικά όλα αυτά και πολλά άλλα, τα ακούω με την ίδια αγάπη και σεβασμό.
- Υπάρχει κάποιο τραγούδι που ξεχωρίζεις από το δίσκο σου «6 αυτοτελείς ιστορίες»; Κάθε τραγούδι κρύβει και μια μικρή ιστορία;
Κάθε Τραγούδι κρύβει πραγματικά τη δική του ιστορία και κάθε τραγούδι όντως με εκφράζει απόλυτα. Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο και να αδικήσω κάποιο άλλο.
- Ποια είναι τα άμεσα καθώς και τα μελλοντικά σου καλλιτεχνικά σχέδια λαμβάνοντας υπόψη και τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η πανδημία;
Θα πρέπει να αναφέρουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό που έχει συμβεί σε κοινωνικό επίπεδο. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στην σοβαρότητα των γεγονότων και θεωρώ καθήκον να παίρνουμε θέση στα πράγματα και όχι να βολευόμαστε πίσω από καταστάσεις. Πρώτα από όλα σαν άνθρωποι και πολύ μετά σαν καλλιτέχνες. Φυσικά με την επιβολή των μέτρων, έγιναν ευδιάκριτα και κάποια θεμελιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία. Σαφέστατα προέχει η υγεία όλων μας, αλλά υπάρχουν εξαιρετικά αντιφατικά πράγματα στα ίδια τα μέτρα και στην επιβολή αυτών. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε κριτική σκέψη αυτήν την περίοδο. Επομένως και δεν μπορούμε να έχουμε σαφή εικόνα για το τί θα γίνει μελλοντικά, ειδικά στον καλλιτεχνικό κλάδο.
Άρα τα σχέδια περιορίζονται στο δημιουργικό κομμάτι και σε αυτό ευτυχώς υπάρχει πολύ υλικό που ετοιμάζεται, όπως και δύο συνεργασίες. Ένα ντουέτο με το φίλο Βασίλη Πασλίδη , σε ένα δικό του τραγούδι που λέγεται «Καντάδα» και μία συμμετοχή στον δίσκο του επίσης φίλου και συνεργάτη Αλέξανδρου Καψοκαβάδη, σε στίχους του Κώστα Μπακούρη, που λέγεται «Λευκό Δωμάτιο». Μόλις μπορέσουμε λίγο να κινηθούμε, θα τα κυκλοφορήσουμε.
Μακάρι να πάνε όλα καλά για όλους και να μπορούμε να συνεχίζουμε να ελπίζουμε για το καλύτερο .
Σας ευχαριστώ από καρδιάς!
Μπορείτε να ακούσετε τα τραγούδια του δίσκου «6 Αυτοτελείς Ιστορίες» στους ακόλουθους συνδέσμους:
Αθήνα – Κρήτη, Πρωινό Ξύπνημα, Πανσέληνος του Απρίλη, The Removal, Θέλω Μονάχα Να Με Θες, Αυτοί Που Ζήσαν Γρήγορη Ζωή
Διαβάστε επίσης για το νέο της single Το βλέμμα της αγάπης
Της Δώρας Μπαρουτάκη, 13/12/20