Θυμάμαι όταν αναλαμβάναμε το κάστινγκ στους “Ασφαιρους” μαζί με την Ελένη Σταμουλακάτου ο Ζήσης Ρούμπος είχε ήδη επιλέξει τον Αργύρη Γκαγκάνη για τον ρόλο του Βίκτορ, ενός Ρώσου αρχιμαφιόζου.
Καλύτερη επιλογή δε θα μπορούσε να είχε γίνει, όχι μόνο γιατί ο Αργύρης έχει το ανάστημα, τη φωνή, τη δύναμη να υποδυθεί πειστικά έναν τέτοιο χαρακτήρα, αλλά και γιατί κατάφερνε παρά το γεγονός ότι ο ρόλος του ήταν ενός κακοποιού, να τον αποδίδει με τέτοιο τρόπο, ώστε ν’ αφήνει και ένα περιθώριο συμπάθειας του κοινού προς τον Βίκτορ.
Φυσικά ήρωες σαν τον Βίκτορ μπορεί να του ταιριάζουν φυσιογνωμικά, όμως ο ίδιος δε θέλει να τυποποιείται, είτε στη σκηνή, είτε στη μικρή, αλλά και στη μεγάλη οθόνη.
Ξεκινώντας την υποκριτική, χάρη αρχικά στην αγάπη του για τον κινηματογράφο, σπούδασε στο Λονδίνο – όπου έχει ζήσει για αρκετό χρονικό διάστημα – μετά από παρότρυνση της θεατρικής ομάδας Primitive Science και της Αγγλίδας φίλης του ηθοποιού Eshter Hall.
Tελειώνοντας το Hoxton Hall Arts Center το 1999 o Αργύρης μετράει ήδη από τότε πολλές και σημαντικές συνεργασίες στον χώρο και ευελπιστεί πως κάποια στιγμή θα μπορέσει να παίξει περισσότερο και στην αρχαία τραγωδία.
Παραμένοντας σε στενή επαφή με το Λονδίνο, όπου ζει και ο αδερφός του, το επισκέπεται συχνά και μάλιστα εκεί κάνει και σπικάζ.

Είναι εντελώς παράδοξο βέβαια, το πώς ελληνικές εταιρίες παραγωγής δεν έχουν ανακαλύψει την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του, αλλά επειδή στην Ελλάδα συνήθως τα περισσότερα συμβαίνουν με μεγάλη χρονοκαθυστέρηση κάποια στιγμή ίσως το καταλάβουν και την αξιοποιήσουν…
* Όταν ήμουν μικρός, πήγαινα πολύ συχνά κινηματογράφο και φανταζόμουν πως θα ήταν να βρισκόμουν κι εγώ σε μια τέτοια συνθήκη. Τα χρόνια πέρασαν και η αγάπη μου για την έβδομη τέχνη και το θέατρο μεγάλωσε.Το 1996 κι ενω ζούσα πια στο Λονδίνο γνώρισα κι έγινα φίλος με τους ιδρυτές της βραβευμένης θεατρικής ομάδας Primitive Science. Εκείνοι με προέτρεψαν να σπουδάσω υποκριτική, κάτι που φάνταζε αδύνατο στο μυαλό μου μέχρι τότε, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Στην επιλογή μίας σχολής που θα μπορούσα να ανταπεξέλθω με βοήθησε μια φίλη μου αγγλίδα ηθοποιός,η Esther Hall κι έτσι βρέθηκα στο Hoxton Hall Arts Center απ’όπου τελείωσα το 1999 και πήρα το δίπλωμα μου.
* Είμαι παθιασμένος με ό,τι συμπεριλαμβάνει ο όρος υποκριτική. Είναι η ζωή μου, το επάγγελμα μου και κάτι το οποίο με κρατάει σε εγρήγορση. Με κάνει να θέλω να γίνω καλύτερος και μέσα απο την υποκριτική έχω ανακαλύψει πτυχές του εαυτού μου και του χαρακτήρα μου, που ούτε καν φανταζόμουν ότι υπάρχουν.
* Ένας καλλιτέχνης νομίζω οτι αντιμετωπίζει με μεγάλη δυσκολία την κρίση. Εκτονώνεται ως ένα βαθμό μέσο της τέχνης του αλλά δεν παύει να ανησυχεί για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση που επικρατεί. Θέλει ψυχραιμία και αισιοδοξία.

* Θεωρώ οτι η τέχνη μπορεί να δώσει και απαντήσεις. Δεν μπορώ να μιλήσω για όλες τις τέχνες και πως μπορεί η καθεμία να προσφέρει σε κάτι τέτοιο αλλά η έβδομη τέχνη και αυτή του θεάτρου, επειδή αγγίζουν μια μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας, μπορούν μέσα απο πολιτικά κείμενα, παραστάσεις, ταινίες και όχι μόνο, να προσπαθήσουν να αφυπνήσουν γενικότερα τον λαό ως προς το τί του συμβαίνει και τί βιώνει αυτή τη στιγμή. Βέβαια για να επιτευχθεί αυτό πρέπει τα μάτια της ψυχής μας να είναι ανοιχτά στο να δούμε ή να βρούμε την αλήθεια.
* Ο τρόπος που δουλέψαμε με τον σκηνοθέτη μας Πάνο Κούγια για την παράσταση “Για να ψοφήσουν οι πρωταγωνιστές” ήταν αρκετά ιδιαίτερος κι ευχάριστος. Το κείμενο του Γκαμπριέλ Καλντερόν είναι δυνατό και πιστεύω οτι όσοι έρθουν να μας δούν στο θέατρο 104, θα γελάσουν, θα συγκινηθούν και θα προβληματιστούν ως ένα βαθμό.
* Σχετικά με τη “Φονική Παγίδα” περάσαμε πολύ ωραία από τις πρόβες κιόλας. Ο Γιάννης Λασπιάς, σκηνοθέτησε με μαεστρία αυτό το comedy-thriller με αποτέλεσμα να είναι sold out και να πάρουμε δύο παρατάσεις. Εξαιρετικό το έργο του Ira Levin,όπως και οι συντελεστές της παράστασης. Φοβερές ανατροπές, με πολύ σασπένς και χιούμορ που το αναδεικνύουν οι φοβερές ερμηνείες των συναδέλφων μου.

* Αντώνης Λουδάρος, Τζένη Μπότση, Γιάννης Κουκουράκης και Αλεξάνδρα Παντελάκη, με την οποία παίζουμε μαζί τώρα και στο 104 ήταν οι συμπαίκτες μου στη “Φονική Παγίδα” . Το κοινό έβγαινε ενθουσιασμένο κι ευδιάθετο απο το θέατρο και μας έλεγε τα καλύτερα. Υπάρχουν βλέψεις για να πάει περιοδεία ή να συνεχιστεί μετά το καλοκαίρι. Ποιός ξέρει; Ελπίζω να γίνουν και τα δύο.
* Γνώρισα πολύ ωραίους ανθρώπους και στις δύο αυτές συνεργασίες και όταν η δουλειά σου στέφεται με επιτυχία, είναι ό,τι καλύτερο.
* Απο τα χρόνια μου στην Αγγλία θυμάμαι περισσότερο τις δουλειές που κάναμε με τους Primitive Science και την Αναστασία Ρεβή,με την οποία έχουμε συνεργαστεί αρκετές φορές και με μεγάλη επιτυχία και στην Ελλάδα. Γνώρισα απο κοντά ηθοποιούς που όταν ζούσα στην Ελλάδα, κάτι τέτοιο απλά ήταν αδιανόητο. Δούλευα σε μία ηρωική μπυραρία που είχε και θέατρο και ερχόταν είτε για να παίξουν, είτε για να δούν παραστάσεις ηθοποιοί που θαύμαζα απο μικρός. Ενδεικτικά αναφέρω, Liam Neeson, Jeremy Irons, Ralph Fiennes, Juliette Binoche, Ian McDiarmid, Malcolm McDowell, Charlotte Rampling, Gael Garcia Bernal, Peter O’Toole, Doug Bradley( ο Hellraiser), Clive Owen, Richard Harris, Sally Hawkins, Val Kilmer και πολλοί άλλοι. Δεν θα ξεχάσω ένα βράδυ που έτυχε και μιλούσα για θέατρο για ώρες με τον σκηνοθέτη-ηθοποιό Mathieu Kassovitz.

* Δεν θα ξεχάσω επίσης ποτέ παραστάσεις που είδα απο τους Theater de Complicite και τον Simon McBurney, Shared Experience, τον Robert Lepage. To The Black Rider- The casting of the magic bullets του William Burroughs, σε σκηνοθεσία του Bob Willson, με μουσική του Tom Waits και Marianne Faithfull στα τραγούδια . Όπως και το Schockheaded Peter με τους Tiger Lillies να δίνουν ρεσιτάλ επί σκηνής.
* Ήταν συναρπαστικά τα χρόνια στο Λονδίνο. Δύσκολα αλλά γεμάτα. Αποκόμισα μοναδικές εμπειρίες που θα με συνοδεύουν για πάντα. Η πολυπολιτισμικότητα αυτής της πόλης και η ανταλλαγή που είχα σε διάφορα επίπεδα με καλλιτέχνες διαφόρων εθνικοτήτων, είναι κάτι που μου λείπει πραγματικά. Κρατάω ζωντανή την επαφή μου με το Λονδίνο και το επισκέπτομαι συχνά. Ένας βασικός λόγος είναι οτι εκεί ζεί μόνιμα ο αδερφός μου, τον οποίο λατρεύω και βιώσαμε παρέα, άπειρες φάσεις και καταστάσεις εκεί.
* Επίσης συνεργάζομαι μ΄ ένα μεγάλο στούντιο,στο κέντρο του Λονδίνου. Πέρσι έκανα μαζί τους σπικάζ για λογαριασμό της Ubisoft και το βιντεοπαιχνίδι Assassins Creed Origins. Με κάλεσαν πάλι πριν ένα μήνα και ξεκίνησα σπικάζ για ένα καινούργιο βιντεοπαιχνίδι (φημολογείται οτι είναι το καινούργιο Assassins Creed) το οποίο θα επιστρέψω να ολοκληρώσω μετά το Πάσχα.
* Κινηματογραφικά ξεχωρίζω περισσότερο από κάθε τι την συμμετοχή μου στην ταινία Layer Cake του Mathew Vaughn. Φοβερή εμπειρία να είσαι στο πλατό με τους Daniel Craig,Tom Hardy, Michael Gambon και τις Sally Hawkins και Sienna Miller. Πέρσι το χειμώνα επίσης έκανα μια πολιτική ταινία ξένης παραγωγής που ήταν εξαιρετική εμπειρία. Άψογοι συνεργάτες που μου φέρθηκαν απίστευτα και ήταν συνεπείς απέναντι μου. Σε αντίθεση δυστυχώς με κάποιες εταιρίες παραγωγής στη χώρα μας που σου φέρονται απαξιωτικά, χωρίς σεβασμό και σ’ αφήνουν απλήρωτο. Λατρεύω την έβδομη τέχνη και θα ήθελα πολύ να μου δοθεί η ευκαιρία να καταπιαστώ περισσότερο με αυτήν.
* Τηλεοπτικά θα σταθώ στους Άσφαιρους, που είναι αλήθεια ότι κάνατε και ένα εξαιρετικό κάστινγκ συνολικά, όμως που δυστυχώς δεν αγκάλιασε το τηλεοπτικό κοινό. Ήταν μια αξιέπαινη προσπάθεια,τολμηρή, που για μένα δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα κάποιες ξένες σειρές.

* Τώρα θα ήθελα να ευδοκιμήσει το νέο τόλμημα του Ζήση Ρούμπου, το Athens Dark και να συμμετέχω σ’αυτό. Φοβερή ιδέα και μακάρι να πάει καλά γιατί το αξίζει. Είναι επιτέλους κάτι καινούργιο για τα ελληνικά δεδομένα. Επίσης θα ήθελα να συμμετέχω σε κάποια σειρά εποχής ή σε κάποια κωμική σειρά γιατί αγαπάω την κωμωδία, έστω και αν συνήθως δε μου δίνουν τόσο εύκολα κωμικούς ρόλους.
* Πιτσιρικάς στη Θεσσαλονίκη βρισκόμουν σε ομάδα μπάσκετ, αλλά και σε πόλο. Στο Λονδίνο έπαιζα συχνά squash και τένις αλλά ένας τραυματισμός στο γόνατο μου με ανάγκασε να σταματήσω. Επίσης λατρεύω τα άλογα και την ιππασία. Τώρα επισκέπτομαι όταν μπορώ το γυμναστήριο της γειτονιάς μου.
* Με τον χορό η σχέση μου είναι καλή. Ειδικά την περίοδο που κάναμε την παράσταση Cuba Libre, ήμουν τακτικός θαμώνας του Enzzo de cuba και χόρευα ασταμάτητα.

* Με το τραγούδι δεν ισχύει το ίδιο. Αν και η μητέρα μου έχει απίστευτη φωνή και μπορώ να την ακούω να τραγουδάει με τις ώρες, δεν κληρονόμησα το χάρισμα της. Τις φορές όμως που το προσπάθησα δεν τα πήγα και άσχημα. Χαίρομαι, ωστόσο, που μου λες ότι έχω κατάλληλα φωνή για σπικάζ! Στην Ελλάδα ακόμα δεν το έχουν ανακαλύψει, αλλά ευτυχώς το έχουν ανακαλύψει στην Αγγλία.
* Με το γράψιμο, πάντως, δεν έχω καμία σχέση. Φλερτάρησα πολλές φορές με την ιδέα να μεταφέρω στο χαρτί προσωπικές μου εμπειρίες σε μορφή θεατρικού έργου η ταινίας αλλά είναι κάτι που δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα.
* Έχω υπάρξει βοηθός σκηνοθέτη μερικές φορές και ήταν αρκετά ευχάριστη και δημιουργική εμπειρία. Δεν έχω σκηνοθετικές βλέψεις προς το παρόν, αλλά ποτέ μη λές ποτέ.

* Θεατρικά ξεχωρίζω τις παραστάσεις που έκανα με την Αναστασία Ρεβή και ανυπομονώ να ξανασυνεργαστώ μαζί της είτε εδώ είτε στην Αγγλία. Το Σαν τα σκυλιά στο ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή και το Βασιλιάς Υμπύ σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου. Και φυσικά το Σέρλοκ Χόλμς και το σκυλί των Μπάσκερβιλ σε σκηνοθεσία του φοβερού Γιώργου Οικονόμου, όπου πρωτοσυνεργάστηκα και με τον Ζήση Ρούμπο. Θα ήθελα να ξανασυνεργαστώ με τους σκηνοθέτες που ανάφερα, αλλά και με τολμηρούς σκηνοθέτες, οι οποίοι έχουν όραμα και κάποια καινούργια θεατρική πρόταση.
* Θα ήθελα να παίξω σε έργα συγγραφέων, όπως ο Μάρτιν Μακ Ντόνα που μου αρέσει πολύ. Αλλά και Ιρλανδών συγγραφεών όπως και Ισπανών. Εννοείται πως μου αρέσουν όλοι οι κλασικοί και θα ήθελα να συμμετέχω σε αρχαία τραγωδία. Λόγο ηλικίας νομίζω έχω χάσει την ευκαιρία να παίξω κάποιους ρόλους που θα ήθελα. Αλλά γενικώς με ιντριγκάρουν οι πολυδιάστατοι ρόλοι, ενώ δηλώνω γενικότερα λάτρης του εικαστικού, πειραματικού και σωματικού θεάτρου.
* Στην Αθήνα μου αρέσει πολύ η νυχτερινή ζωή και οι άπειρες επιλογές που έχει κανείς και είναι για όλα τα γούστα. Το ίδιο ισχύει και για φαγητό και καφέ κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οι πανέμορφες βόλτες που μπορείς να κάνεις και τα πανέμορφα θερινά σινεμά το καλοκαίρι.

* Δε μου αρέσει το συχνό φαινόμενο της απίστευτης κίνησης στο δρόμο, το ότι πολύ συχνά είναι κλειστό το κέντρο και σταθμοί του μετρό που συνεπάγεται ταλαιπωρία. Και κυρίως η εικόνα στο κέντρο της πόλης με τους άστεγους, πρόσφυγες, ναρκομανείς που μου θλίβει την ψυχή και νιώθω ανήμπορος να βοηθήσω.
* Το All4fun μου αρέσει πολύ. Είναι ένα φοβερό site και αξίζει πολλά συγχαρητήρια για τη συνολική προσπάθεια που κάνει. Τον τρόπο που προβάλει νέους καλλιτέχνες, νέο αίμα γενικότερα, με τα θεατρικά βραβεία κοινού του που έχουν καθιερωθεί ως ένα απο τα σημαντικότερα event στην Αθήνα και συνολικότερα για την προσφορά του στα καλλιτεχνικά δρώμενα της πόλης μας. Εύχομαι να συνεχίσετε έτσι. Α να μη ξεχάσω και τα επιτυχημένα All4troll, όπως το δικό μου με κάποιον Ράσελ Κρόου...
& Αναλυτικές πληροφορίες για το “Για να ψοφήσουν οι πρωταγωνιστές” ΕΔΩ:
& Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 24/3/2018

