Το να ζει την κάθε στιγμή σαν να είναι η πρώτη φορά αποτελεί μια από τις βασικές της επιδιώξεις πάνω στη σκηνή.
Εκεί, που βρήκε πλέον το καταφύγιο της μετά από διάφορα στάδια προσωπικής αναζήτησης.
Τέτοια που την οδήγησαν μεταξύ άλλων στο Παρίσι να σπουδάζει “Πολιτισμική Διαχείριση και Θεωρία του Κινηματογράφου”, την έφεραν μέχρι και τη Σουηδία, αλλά και ξανά στην Αθήνα, όπου σπούδασε τελικά, εκείνο για το οποίο είχε σκοπό να πράξει από μικρό κορίτσι.
Τα δείγματα γραφής, άλλωστε, είχαν φανεί από τα 15 της, όταν πρωτογράφτηκε στο Θέατρο των Αλλαγών για ν’ ακολουθήσει το πέρασμα της από την Αρχή και η αποφοίτησή της από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης.
Η Σοφία Πριόβολου είχε ανέκαθεν ένα ανήσυχο και ταξιδιάρικο πνεύμα, που εξισορροπεί με την εσωστρέφεια της.
Το συναρπαστικό κομμάτι της υποκριτικής μάλιστα, της ταιριάζει γάντι αυτήν τη χρονική περίοδο με τον ρόλο της στο “Κάζιμιρ και Καρολίνα”

Εκεί υποδύεται την κεντρική ηρωίδα του έργου του Έντερ φον Χόρβατ (σε διπλή διανομή μαζί με την Ιώβη Φραγκάτου), την Καρολίνα, “μια οικονομικά ανεξάρτητη γυναίκα που θέλει να ζήσει”, παραδέχεται στο All4fun η Σοφία, που μας περιγράφει τον ψυχικό κόσμο της νεαρής Γερμανίδας: “Έχει όνειρα, πάθος και θέλει να ξεφύγει από την μιζέρια της ρουτίνας. Τρώει παγωτά, φλερτάρει, κάνει τραινάκι και ό,τι περνάει από το χέρι της για να διασκεδάσει χωρίς να την αφορούν οι επιπτώσεις. Αρχικά η προσέγγιση μου ήταν να την βρω μέσα από μένα. Μετά από την καθοδήγηση του σκηνοθέτη της παράστασης Γιάννη Χουβαρδά να βρούμε το ανοίκειο, κάτι που δεν είμαστε εμείς, να ψάξουμε να το βρούμε, να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζουμε ήδη τους χαρακτήρες αυτούς άλλαξε η προσέγγισή μου. «Είμαστε κάποια τέρατα που δεν τα γνωρίζουμε» είχε πει χαρακτηριστικά”.
Οσο για τη διαχρονικότητα του έργου, το οποίο συνεχίζεται στο Bios με διαφορετική πλέον τιμολογειακή πολιτική, σημειώνει: “Γράφτηκε περίπου 90 χρόνια πριν. Όλα τα θέματα που θίγει είναι επίκαιρα. Πάντα η ιστορία επαναλαμβάνεται και είναι εκπληκτικό το πώς οι άνθρωποι φαίνεται να δρουν σε συγκεκριμένες καταστάσεις και πώς απογυμνώνονται από κάθε τι ανθρώπινο. Οι χαρακτήρες του έργου δεν λένε ποτέ αυτό που θέλουν ή σκέφτονται. Ψάχνουν τρόπους να επιβιώσουν και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Είναι οι ήρωες της διπλανής πόρτας”.Εχοντας εμφανιστεί στο “Νοτιά” του Τάσου Μπουλμέτη η Σοφία προσδοκά να κάνει περισσότερο κινηματογράφο και η αλήθεια είναι πως διαθέτει το ανάλογο πρόσωπο για το να πράξει, ειδικά μάλιστα σε ταινίες εποχής…

* Από μικρή ήθελα να ασχοληθώ με το θέατρο, από τότε που είχα παίξει μια γιαγιά σε μια σχολική γιορτή. Η ιδέα του να υποδύομαι κάτι εντελώς διαφορετικό απ’αυτό που είμαι ήταν κάτι που σαν παιδί μου φαινόταν συναρπαστικό και ειδικά για ένα παιδί πολύ εσωστρεφές. Στο λύκειο πήγα στο «Θέατρο των Αλλαγών» λέγοντας πως είμαι μεγαλύτερη για να με δεχτούν ως ενήλικη! Εκεί δεν ένιωσα πολύ άνετα μάλλον λόγω του ότι ήμουν 15 ενώ οι άλλοι γύρω στα 25… Οπότε τελειώνοντας το σχολείο στράφηκα στις θεωρητικές σπουδές. Μπήκα στην Φιλολογία Αθηνών για να ασχοληθώ με την γλωσσολογία αλλά ήδη από το πρώτο εξάμηνο δεν αισθανόμουν ότι κάνω αυτό που θέλω και έφυγα στο Παρίσι για να κάνω αυτό που νόμιζα ότι θέλω…
* Εκεί σπούδασα Πολιτισμική Διαχείριση και Θεωρία του Σινεμά. Κι ενώ ξεκινούσα το μεταπτυχιακό μου, σε νέα πάλι χώρα, στη Σουηδία, ήρθα αντιμέτωπη με την ματαιότητα των όσων έκανα και επέστρεψα να δώσω στην δραματική σχολή. Έκανα έναν χρόνο στην Δραματική σχολή της Νέλλης Καρρά, την οποία εκτιμώ βαθύτατα και που με βοήθησε πολύ στην μεταστροφή μου στο θέατρο και στη συνέχεια ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης.
* Υποκριτική για μένα είναι να ξέρεις ότι δεν ξέρεις τίποτα. Να ζεις την κάθε στιγμή σαν να είναι η πρώτη φορά.
* Προσπαθώ ν’ αντιμετωπίσω την κρίση με χαμόγελο. Είναι αδιαμφισβήτητα δύσκολο να προσπαθείς κάθε μέρα να διαχειριστείς μια ζωή με οικονομική αβεβαιότητα. Σε φθείρει ψυχολογικά, όμως πάντα πρέπει να βρίσκεις δύναμη να παλέψεις.
* Απαντήσεις δεν ξέρω αν δίνει η τέχνη, σίγουρα όμως δίνει τροφή για σκέψη. Άλλωστε αυτό είναι και το βασικό ζητούμενο: να παράγεις κάτι που όχι μόνο αφορά στο σήμερα, αλλά και που ανοίγει μια πόρτα. Να δίνεται μια επιλογή να δούμε τα πράγματα αλλιώς.

* Η όλη διαδικασία μέχρι την πρεμιέρα του “Κάζιμιρ και Καρολίνα” ήταν μια εμπειρία πολύτιμη. Είχαμε την τύχη να τον τρόπο που δουλεύει ένας σημαντικός σκηνοθέτης, αλλά και να δουλέψουμε μαζί 23 ηθοποιοί και μουσικοί. Το κέφι και η αγωνία δεν έλειπε ποτέ!
* Το έργο έχει κινηματογραφική δομή, σκηνές που παρεμβάλλονται σαν σκηνές σε ταινία, πράγμα που του προσδίδει αυτομάτως ένα ενδιαφέρον. 117 στο σύνολο σκηνές που αναφέρονται σε πράγματα που δεν απέχουν καθόλου από το σήμερα. Πιστεύω ότι η παράστασή μας δεν είναι συνηθισμένη. Οι θεατές έχουν την ευκαιρία να δουν κάτι που στην Ελλάδα δεν γίνεται συχνά.
* Ο Γιάννης Χουβαρδάς είναι ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες σήμερα και σίγουρα είναι μεγάλη ευκαιρία να συνεργάζεται ένας νέος ηθοποιός μαζί του. Όσον αφορά στο θίασο, χωρίς ανάγκη για υπερβολές, πιστεύω ότι όλοι είναι επαγγελματίες, χαρούμενοι άνθρωποι και μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος.
* Καρολίνα, μια γυναίκα οικονομικά ανεξάρτητη που θέλει να ζήσει. Έχει όνειρα , πάθος και θέλει να ξεφύγει από την μιζέρια της ρουτίνας. Τρώει παγωτά, φλερτάρει και κάνει Τραινάκι. Θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να διασκεδάσει χωρίς να την αφορούν οι επιπτώσεις. Στο τέλος βέβαια, έρχεται αντιμέτωπη με τις επιλογές της και συνειδητοποιεί εν τέλει πως το μόνο που μετράει είναι να έχουμε ο ένας τον άλλον.

* Αρχικά η προσέγγιση μου ήταν να την βρω μέσα από μένα. Μετά από την καθοδήγηση του Γ. Χουβαρδά να βρούμε το ανοίκειο, κάτι που δεν είμαστε εμείς, να ψάξουμε να το βρούμε, να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζουμε ήδη τους χαρακτήρες αυτούς άλλαξε η προσέγγισή μου. «Είμαστε κάποια τέρατα που δεν τα γνωρίζουμε» είχε πει χαρακτηριστικά.
* Το “Κάζιμιρ και Καρολίνα” γράφτηκε περίπου 90 χρόνια πριν. Όλα τα θέματα που θίγει είναι επίκαιρα. Πάντα η ιστορία επαναλαμβάνεται και είναι εκπληκτικό το πώς οι άνθρωποι φαίνεται να δρουν σε συγκεκριμένες καταστάσεις και πώς απογυμνώνονται από κάθε τι ανθρώπινο.* Οι χαρακτήρες του έργου δεν λένε ποτέ αυτό που θέλουν ή σκέφτονται. Ψάχνουν τρόπους να επιβιώσουν και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Είναι οι ήρωες της διπλανής πόρτας. Ο τίτλος είναι ειρωνικός γιατί στο τέλος δεν καταλήγουν μαζί, δεν είναι ένας άλλος Ρωμαίος και Ιουλιέτα.

* Όσο ήμουν στο τρίτο έτος του Θεάτρου Τέχνης συμμετείχα στον «Νοτιά» του Τάσου Μπουλμέτη. Υποδυόμουν την βασίλισσα Άννα Μαρία/ Ωραία Ελένη. Ήταν μια φοβερή εμπειρία να δουλεύεις με έναν σκηνοθέτη τέτοιου μεγέθους. Όταν τελείωσα τη σχολή έπαιξα στην «Τρελή οικογένεια» στο Star. Υποδυόμουν την κολλητή φίλη της μικρής κόρης. Και φέτος ήρθε στη ζωή μου το «Κόκκινο Νυφικό». Μετά από ακρόαση του Αντρέα Γεωργίου βρέθηκα να δουλεύω δίπλα σε αξιόλογους και καταξιωμένους ηθοποιούς όπως η Γιούλικα Σκαφιδά, ο Νίκος Πουρσανίδης, ο Χρήστος Λούλης και πολλοί άλλοι. Το κλίμα ήταν πραγματικά υπέροχο και πολύ δημιουργικό και η ευκαιρία που μου έδωσε ο Α.Γεωργίου τεράστια. Το «νυφικό» το αγάπησα πολύ και θα το θυμάμαι πάντα ως μια πολύ όμορφη περιόδο και λυπάμαι πολύ που τελείωσε τόσο σύντομα.
* Η σκηνοθεσία είναι κάτι που με ενδιέφερε ήδη από τα χρόνια της σχολής αλλά θεωρώ ότι είναι πολύ νωρίς να το τολμήσω. Όσο για το γράψιμο είναι κάτι που μου αρέσει και λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά σε μένα.
* Μου αρέσει πολύ να μεταφράζω ποίηση και θεατρικά έργα. Μιλάω γαλλικά και σουηδικά και είναι κάτι που ίσως θα ήθελα να το κάνω πιο σοβαρά στο μέλλον.

* Σχετικά με την ενασχόλησή σου με τον αθλητισμό ήμουν από μικρή σε ομάδα κολύμβησης και αργότερα έκανα χορό και για κάποιο διάστημα kick boxing..! Όσο για το τραγούδι έκανα μαθήματα όσο ήμουν στη σχολή και ξεκίνησα πάλι πρόσφατα και παλιότερα ήμουν σε μια μπάντα και τραγουδούσα παλιά γαλλικά yéyé τραγούδια.
* Από τις μέχρι τώρα συνεργασίες μου στο θέατρο ξεχωρίζω τη συμμετοχή μου στην παράσταση/περφόρμανς «Ψύχωση 4.48- Κοίταξέ με» του Γιάννη Κακλέα. Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη και ανεπανάληπτη εμπειρία για έναν ηθοποιό. Η ολονυκτία αυτή της Σάρα Κέην που ξεκίνησε από απλές συναντήσεις με θέμα το έργο της Κέην και κατέληξε σε μια 8ωρη παράσταση στο Φεστιβάλ Αθηνών είναι σίγουρα κάτι που θα θυμάμαι πάντα.* Η επόμενη δουλειά που αγάπησα πολύ ήταν το «Γκάμλετ» σε σκηνοθεσία Ηλία Αδάμ -μία σύγχρονη ματιά στον Άμλετ-στην οποία βάλαμε όλη την ενέργειά μας και ίσως επαναλάβουμε την επόμενη χρονιά.

* Στο All4fun μου αρέσει η συνέπεια που έχει στο να ενημερώνει πρώτο τους ηθοποιούς για ακροάσεις. Είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για έναν νέο ηθοποιό. Επίσης και για το ότι ασχολείται και με άλλα θέματα πλην του θεάτρου. Οπως για παράδειγμα με το κρασί.
* Ευχαριστώ, μάλιστα, τον έναν εκ των συνιδιοκτητών του για την πρόσκληση του στην έκθεση Οινόραμα 2018 στο Ζάππειο για να δοκιμάσω ως το επόμενο πρόσωπο εβδομάδας ελληνικά κρασιά (κάποια εκ των οποίων) δεν είχα δοκιμάσει στο παρελθόν. Φυσικά και την αποδέχθηκα και έτσι γεύτηκα πολύ ωραία και αγαπημένα μου κόκκινα κρασιά, αλλά και και κάποια λευκά κρασιά, διαφορετικά από τα συνηθισμένα. Πρέπει να ομολογήσω, μάλιστα, πως παρά το γεγονός ότι παραδοσιακά προτιμώ τα κόκκινα ορισμένα από τα επιλεγμένα λευκά μου άρεσαν ιδιαίτερα!!!
& Αναλυτικές πληροφορίες για το “Κάζιμιρ και Καρολίνα” ακολουθούν ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 16/3/2018