Όταν ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει oικονομικά ακολούθησε τους φίλους της και μπήκε παράλληλα στη θεατρική σκηνή της Ιατρικής.
Και εκεί θυμήθηκα πόσο πολύ αγαπούσε μικρή τη σκηνή. Συνειδητοποίησε πως θα ήθελε να βρίσκεται εκεί σε όλη της τη ζωή.
Η Αθανασία Κουρκάκη αποφοίτησε πριν από δύο χρόνια από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου και η περασμένη σεζόν τη βρήκε να συμμετέχει στη “Δύναμη του Σκότους” του Λέοντος Τολστόι σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη.
Η παράσταση, μάλιστα, παρουσίασε μεγάλη επιτυχία, παρέλαβε 4 βραβεία στα 5α θεατρικά βραβεία κοινού All4fun και συνεχίζεται και φέτος στο Σύγχρονο Θέατρο.
“Είναι ένα έργο που αγάπησα πολύ από την πρώτη του ανάγνωση. Με τρόμαξε η διαχρονικότητα του αν και γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Είναι τρομερό το πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Όταν οι πράξεις του χαρακτηρίζονται από ιδιοτέλεια και συμφέρον. Αυτό είναι και το θέμα του έργου μας. Ο υπότιτλος του είναι: “Έστω και πιαστεί το νύχι του πουλιού στην ξόβεργα, θα πιαστεί τελικά ολόκληρο”. Άμα σε αγγίξει το κακό δύσκολα σ’ αφήνει. Σ’ αυτό το έργο, το ένα κακό διαδέχεται το άλλο και η διαφυγή είναι δύσκολη, όχι όμως αδύνατη..”, σχολιάζει στο All4fun η Αθανασία, που υποδύεται την Ακουλίνα, “ένα κορίτσι, το οποίο στην εξέλιξη του έργου χάνει ό,τι πολυτιμότερο είχε ποτέ”
Εκτός από την υποκριτική, που μεταξύ άλλων σημαίνει για την ίδια, “ένα ταρακούνημα, ένας ηλεκτρισμός, ένα όραμα”, έχει δημιουργήσει με τη συμμαθήτρια της από τη σχολή του Εθνικού Βαλέρια Δημητριάδου το συγκρότημα Valsia, όπου συνδυάζει ιδανικά την άλλη μεγάλη της αγάπη, τη μουσική.
Μαζί, μάλιστα, με τις κατά καιρούς εμφανίσεις του σε Live οι Valsia συμμετείχαν φέτος και στην “Σταχτομπούτα”, η οποία παίχτηκε στο Άλφα-Ιδέα στο ξεκίνημα της χρονιάς και θα συνεχίσει την πορεία της από το νέο χρόνο και στο 104.
* Από μικρή έπαιζα σε παραστάσεις του σχολείου, τραγουδούσα στις γιορτές, συμμετείχα σε συναυλίες, η δασκάλα μουσικής με έστελνε σε διαγωνισμούς τραγουδιού! Αγαπούσα πολύ τη σκηνή. Όταν ήρθα στην Αθήνα για να σπουδάσω οικονομικά, μπήκα στη θεατρική ομάδα της Ιατρικής, επειδή ήταν εκεί οι κολλητοί μου από Καρδίτσα). Στα 22 μου συνειδητοποίησα ότι αυτό θέλω να κάνω μια ζωή, οπότε αποφάσισα να δώσω σε δραματικές σχολές. Πέρασα στη σχολή του Εθνικού, την τελείωσα πριν δυο χρόνια και από τότε… κάνω το σταυρό μου!
* Eπειδή δεν ξέρω πραγματικά τι να απαντήσω για το τι σημαίνουν για μένα υποκριτική και μουσική θα πάω λίιιγα χρόνια πίσω και θα θεωρήσω ότι απαντάω σε λεύκωμα!
ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ: Ύπαρξη, Ποίηση, Όραμα, Κούραση, Ροή, Ιεράρχηση, Ταρακούνημα, Ιδρώτας, Κράτημα, Ηλεκτρισμός
ΜΟΥΣΙΚΗ: Μάθηση, Όνειρο, Υπακοή, Σύγκρουση, Ισορροπία, Κάψα, Ηρεμία
* Ένας νέος ηθοποιός αντιμετωπίζει την κατάσταση πολύ δύσκολα πλέον. Οι περισσότεροι κάνουν και μια δεύτερη δουλειά για να τα βγάλουν πέρα.Είναι ένα επάγγελμα που δεν ξέρεις αν θα έχεις δουλειά την επόμενη σεζόν και πρέπει να αποκτήσεις γερό στομάχι για να δέχεσαι τις απορρίψεις. Είμαστε πολλοί στο χώρο και λίγες οι δουλειές που μπορούν να σε συντηρήσουν. Βέβαια, πολλοί νέοι ηθοποιοί δημιουργούν δικές τους ομάδες και παραστάσεις κι είναι πολύ όμορφο και ελπιδοφόρο να το βλέπεις, γιατί εκεί φαίνεται πιο έντονα το μεράκι και η αγάπη κάποιων ανθρώπων για το θέατρο. Ο ηθοποιός οφείλει με κάθε τρόπο να μην παύει να εξελίσσεται και να ονειρεύεται. Άμα το χάσουμε κι αυτό.. χαθήκαμε!
* Να δώσει απαντήσεις η τέχνη δύσκολο. Απλά σε βοηθάει το να δεις πώς φτάσαμε ως εδώ. Αναρωτιέσαι ποια είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή. Τι έχει πραγματικά αξία. Μπορεί να γελάσεις, να συγκινηθείς, να προβληματιστείς, να διασκεδάσεις, ν’ ανοίξει η ψυχούλα σου.. Αλλά ως εκεί. Καλώς ή κακώς, η τέχνη από μόνη της δεν αρκεί για ν’ αλλάξουν τα μυαλά μας. Πρέπει κι εμείς να προσπαθήσουμε πιο ουσιαστικά. Κι αν δεν αλλάξουμε μυαλά, προφανώς δεν μπορεί ν’ αλλάξει και η κατάσταση στην Ελλάδα. Πας ας πούμε, βλέπεις μια παράσταση, ύστερα τη συζητάς και λες “Ναι! Αυτό πρέπει να κάνουμε! Δεν πάει άλλο!” κλπ κλπ. Και την άλλη μέρα, σαν να μην έγινε τίποτα, επιστρέφεις πάλι στη μονότονη ρουτίνα της καθημερινότητας σου.
* Η “Δύναμη του σκότους” είναι ένα έργο που αγάπησα πολύ από την πρώτη του ανάγνωση. Με τρόμαξε η διαχρονικότητα του αν και γράφτηκε στα τέλη του 19ου αιώνα Είναι τρομερό το πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Όταν οι πράξεις του χαρακτηρίζονται από ιδιοτέλεια και συμφέρον. Αυτό είναι και το θέμα του έργου μας. Ο υπότιτλος του είναι: “Έστω και πιαστεί το νύχι του πουλιού στην ξόβεργα, θα πιαστεί τελικά ολόκληρο”. Άμα σε αγγίξει το κακό δύσκολα σ’ αφήνει. Σ’ αυτό το έργο, το ένα κακό διαδέχεται το άλλο και η διαφυγή είναι δύσκολη, όχι όμως αδύνατη..
* Η Ακουλίνα, ο χαρακτήρας μου είναι ένα αθώο και αφελές κορίτσι το οποίο από την αρχή του έργου υπομένει τη μητριά της, Ανίσια (Πέγκυ Τρικαλιώτη) και είναι κι οι δύο ερωτευμένες με τον εργάτη του σπιτιού τους, τον Νικήτα (Γιώργος Παπαγεωργίου). Όταν τελικά πεθάνει ο πατέρας της (Μιχαήλ Γιαννικάκης), η μητριά της παντρεύεται το Νικήτα, εκείνος όμως συνεχίζει να ερωτοτροπεί και με τις δύο. Εμπλεκόμενη χωρίς να το πολυσυνειδητοποιεί σ’ όλο αυτό το σκοτάδι καταλήγει στο τέλος του έργου να χάνει ο,τι πολυτιμότερο είχε ποτέ. Το νεογέννητο παιδί αυτής και του Νικήτα.
* Είμαι πολύ χαρούμενη που το κοινό του All4fun ανταποκρίθηκε τόσο θετικά και του έδωσε τόσα βραβεία. Όσοι το είδαν εκτίμησαν τη δουλειά μας, την αγκάλιασαν και τη στήριξαν και τους ευχαριστούμε πολύ! Είναι πραγματικά ένα υπέροχο έργο και αξίζει να το μάθει ο κόσμος… Ένα άγνωστο έργο του Τολστόι με μια τόσο συνταρακτική και βαθιά ανθρώπινη ιστορία. Κι αν με ρωτάς προσωπικά πιστεύω πως αξίζει και για το Γιώργο, την Πέγκυ, την Αγορίτσα, τη Βαλέρια, τη Μαρία, το Θανάση, το Γιώργο, το Μιχαήλ.
* Μια μέρα απλά χτύπησε το τηλέφωνο μου και η Ελένη Σκότη μου πρότεινε αυτόν το ρόλο. Ήταν καθηγήτρια μου στη σχολή και επικοινώνησα αμέσως με τον τρόπο που δουλεύει και τη μέθοδό της. Νιώθω πολύ τυχερή που είμαι σ’ αυτήν την ομάδα. Είναι μια παράσταση που δημιουργήσαμε όλοι μαζί από το μηδέν. Η Ελένη μας εμπιστεύτηκε, τον καθένα μας ξεχωριστά, όπως κι εμείς εκείνη. Χάρη της από την πρώτη πρόβα επικρατούσε ένα ισότιμο και ομαδικό κλίμα. Θαυμάζω τον καθένα ξεχωριστά και ως άνθρωπο και ως ηθοποιό. Και δεν υπερβάλλω. Δεν έχει υπάρξει μέρα που να μην κάνουμε ζέσταμα όλοι μαζί και οι πιο έμπειροι λένε πως αυτό δε συμβαίνει συχνά. Είμαστε ενωμένοι και αγαπημένοι και πιστεύω πως είναι ένα στοιχείο που φαίνεται και στην πράξη πάνω στη σκηνή.
* Σχετικά με την Σταχτομπούτα είδαμε την ανακοίνωση του φεστιβάλ “Duet yourself” του θεάτρου Αλφα.ιδεα και αποφασίσαμε να στείλουμε με τη Βαλέρια Δημητριάδου την ιδέα μας. Είπαμε να βασίσουμε την παράστασή μας σ’ ένα παραμύθι για να δείξουμε ότι η ζωή δεν είναι παραμύθι. Δεν υπάρχει happy end. Αν υπήρχε, ίσως και να ήταν όλα βαρετά. Η ζωή κάνει κύκλους και ο καθένας μας οφείλει να τους ακολουθεί. Είναι μια παράσταση που την φτιάξαμε μόνες μας με τη βοήθεια του αγαπημένου μας φίλου και συναδέλφου Στέργιου Κοντακιώτη. Ήταν τιμή μας που παίξαμε για ένα μήνα στο θέατρο Αλφα ιδέα. Όλοι τους μας αγκάλιασαν και μας αγάπησαν και τους ευχαριστούμε πολύ που μας δώσανε αυτήν την ευκαιρία! Ανυπομονούμε να την παίξουμε ξανά τέλη Γενάρη, αυτή τη φορά στο θέατρο 104 στο Γκάζι.
* To συγκρότημα μας, oι Valsia προέκυψαν ένα απόγευμα του Σεπτέμβρη του 2015. Καθόμουν στο σαλόνι της Βαλέριας και κλαίγαμε τη μοίρα μας γιατί δεν είχαμε δουλειά. Είχαμε μόλις τελειώσει τη σχολή και συνειδητοποιήσαμε πως τα πράγματα είναι και θα είναι δύσκολα στο θέατρο. Μου έπαιξε λοιπόν στο πιάνο ένα κομμάτι που είχε γράψει, μου έδειξε και τους στίχους που είχε γράψει και εγώ άρχισα να αυτοσχεδιάζω τραγουδώντας ώσπου τελικά βγήκε το πρώτο μας τραγούδι, το Εndless Walk. Από τότε ξεκινήσαμε να κάνουμε πιο συστηματικά πρόβες φτιάχνοντας διασκευές από τραγούδια που αγαπάμε κι έχουμε γράψει και 5 δικά μας τραγούδια. Από πέρυσι έχουμε στην παρέα μας και το φίλο μας το Σπύρο Χατζηαγγελάκη να μας συνοδεύει στο καχόν… Όποτε βρίσκουμε χρόνο κάνουμε live σε ωραία μαγαζιά. Δύο στιγμές που μας έχουν χαραχτεί είναι σίγουρα το Live που κάναμε στην Πειραματική σκηνή του Εθνικού τρεις μόλις μήνες αφότου δημιουργήσαμε το σχήμα μας και φυσικά η συμμετοχή μας στα φετινά θεατρικά βραβεία του Αll4fun!
* Τα χρόνια μου στη δραματική σχολή σχολή ήταν τα πιο δημιουργικά της ζωής μου. Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο. Πολλή δουλειά και διάβασμα, πολλή κούραση. Ήμουν τυχερή που έτυχε να περάσω σ’ ένα τόσο καλό έτος. Ήμασταν και συνεχίζουμε να είμαστε πολύ δεμένοι και με τους περισσότερους έχουμε γίνει φίλοι καρδιακοί. Φυσικά, είχαμε και τις συγκρούσεις μας όπως συχνά συμβαίνει αλλά είναι κι αυτό μέσα στη διαδικασία της μάθησης. Οφείλεις να καταλαβαίνεις τον άλλον, να σέβεσαι τις αδύναμες στιγμές του, να γίνεις φίλος με την υπομονή. Κι αυτό συμβαίνει κ έξω από τη σχολή. Συναναστρεφόμαστε διαρκώς με τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, οπότε, προκειμένου να υπάρξει γόνιμη επικοινωνία, είναι απαραίτητο να αναπτύσσουμε την κατάλληλη ψυχραιμία ακόμα και με αυτούς που δε ταιριάζουμε.
* Θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με το σινεμά. Είναι ένας κόσμος υπέροχος και πολύ διαφορετικός από το θέατρο. Μέχρι στιγμής είμαι ένας απλός θεατής. Υπάρχουν ταινίες που δεν τις χορταίνεις όσες φορές κι αν τις δεις. Και κάθε φορά ανάλογα με τη φάση ζωής που βρίσκεσαι τις βλέπεις και με άλλο μάτι. Αυτό έχω πάθει εγώ ας πούμε με τον τρελό Πιερό του Γκοντάρ.
* Η τηλεόραση δυστυχώς έχει αλλάξει πολύ στις μέρες μας. Οι καλές δουλειές είναι πλέον ελάχιστες και αυτό είναι θλιβερό. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στο χώρο με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ και θα ήθελα να γνωρίσω όσο το δυνατόν περισσότερους. Δεν υπάρχει κάποιος ρόλος που να είναι ο ρόλος των ονείρων μου. Αγαπώ πολύ τον Σαίξπηρ και τον Τσέχωφ. Είναι δύο συγγραφείς τόσο μακριά και ταυτόχρονα τόσο κοντά ο ένας με τον άλλον.
Δυστυχώς η σχέση μου με το γράψιμο είναι πολύ κακή. Θα ήθελα να γράφω ποιήματα, αλλά όποια προσπάθεια κι αν έχω κάνει ήταν μια καταστροφή… Ιδέες πάντως έχω πολλές, αλλά γράφω μόνο για μένα.
* Η σκηνοθεσία επίσης δεν είναι κάτι που μ’ απασχολεί. Μέχρι στιγμής δηλαδή δε μου έχει χτυπήσει την πόρτα. Προς το παρόν θέλω να παίζω. Αυτή είναι η ανάγκη μου. Σχετικά με τον αθλητισμό έκανα μικρή ρυθμική γυμναστική και από τα 19 μου yoga και συγκεκριμένα forrest yoga.
* Στην Αθήνα μου αρέσει το βράδυ και οι επιλογές που σου δίνει οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας θέλεις. Αγαπώ τα καφέ και μου αρέσει να πηγαίνω να διαβάζω όποτε βρίσκω ελεύθερο χρόνο. Τα μπαρ στο κέντρο της πόλης. Οι πλανόδιοι μουσικοί με συγκινούν και με ταρακουνάνε. Δε μου αρέσει καθόλου η κίνηση στους δρόμους και τα κατεστραμμένα πεζοδρόμια και τα θλιμμένα πρόσωπα στα μέσα μεταφοράς. Όλοι τρέχουμε και αναρωτιέμαι “Ποιο το νόημα έχουν όλα αυτά;” όπως λέμε και στη Σταχτομπούτα. Τέλος, σιχαίνομαι τους ανθρώπους που πετάνε σκουπίδια στο δρόμο. Από βρώμα θα καταστραφεί το είδος μας, είμαι σίγουρη πλέον.
* Στο All4fun πέραν του ότι ενημερώνεσαι για ό,τι συμβαίνει στα θεατρικά δρώμενα της πόλης, η στήλη που συγκρίνονται τα πρόσωπα που μοιάζουν μεταξύ τους είναι όλα τα λεφτά..!go on!
&Αυτήν την περίοδο εκτός από τη συμμετοχή της Αθανασίας στη «Δύναμη του Σκότους» οι Valsia ανοίγουν τα live που κάνουν οι Polkar στο Σταύρο του Νότου. 7, 14 Δεκέμβρη, ανήμερα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιά. Eπίσης ξεκίνησε πρόβες στο έργο «Οι 7 κρεμασμένοι» μια νουβέλα του Νικολάγιεβιτς Αντρέγιεφ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Γώγουλου που θ΄ ανεβεί τον Μάρτιο στο Tempus Verum.
&& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τη “Δύναμη του σκότους” ακολουθούν ΕΔΩ:
&& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τη συμμετοχή των Valsia μαζί με τους Polkar στον Σταυρό του Νότου ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 9/12/2017