Ένα γλέντι που τελειώνει και μετά η γιορτή ξεκινάει και πάλι από την αρχή. Και μέσω της παρατήρησης, της μελέτης, της εμπιστοσύνης, της δοκιμασίας έρχεται η εξέλιξη. Η Έλλη Τρίγγου είχε την ευκαιρία να ζήσει αυτό το γλέντι της υποκριτικής μέσω της συμμετοχής στο Suntan.
Εκεί υποδύθηκε την Άννα, ένα νεαρό κορίτσι το οποίο πήγε με τους φίλους της ανάμελες διακοπές στην Αντίπαρο μέχρι τη στιγμή, που μπήκε στη ζωή της ο γιατρός του νησιού (Μάκης Παπαδημητρίου). Η ταινία του Αργύρη Παπαδημητροπούλου κέρδισε τις εντυπώσεις ως μία από τις καλύτερες ελληνικές των τελευταίων χρόνων και έδωσε την ευκαιρία στην Έλλη να ξεδιπλώσει το ταλέντο της.
«Οι μέρες του Suntan ήταν γιορτή. Βίωσα μια δεύτερη ενηλικίωση. Όσοι συνάντησα είχαν ερωτική σχέση με τη δουλειά τους και αυτός ο έρωτας ήταν μεταδοτικός. Ήταν σπουδαία εμπειρία και είμαι ευγνώμων. Η δύναμη που μου έδωσε αυτή η ταινία εξαργυρώνεται τώρα, στην πρώτη μου δουλειά στο θέατρο», αναφέρει στο All4fun λίγες μόλις εβδομάδες μετά την αποφοίτησή της από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Η νεαρή ηθοποιός είχε την ευκαιρία και το προνόμιο να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία, ενώ ακόμα ήταν στο πρώτο έτος της σχολής και η νέα σεζόν, που θα είναι και η πρώτη μετά την αποφοίτησή της τη βρίσκει να συμμετέχει στο «Στέλλα κοιμήσου» στο Εθνικό στην πρώτη παράσταση του κινηματογραφιστή σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη στο θέατρο.
Από τις νέες παρουσίες, που έχουν τις προοπτικές να μας απασχολούν για πολύ καιρό από τώρα, ήταν μια απόλυτα λογική επιλογή για να γίνει το πρόσωπο εβδομάδας, που εγκαινιάζει την τρίτη 100άδα της στήλης…
* Οι σπουδές στην υποκριτική ήρθαν σε όμορφη στιγμή. Μπήκα γεμάτη και βγήκα λίγο πριν σκάσω.
* Υποκριτική σημαίνει εξέλιξη. Παρατηρώ, φαντάζομαι, μελετώ, εμπιστεύομαι, δοκιμάζω, απολαμβάνω, αποτυγχάνω, το γλεντάω και πάλι από την αρχή. Ένα παιχνίδι χωρίς όριο ηλικίας.
* Η κρίση αφορά όλη την ανθρωπότητα και έχει πολλές μορφές. Κάποιοι επωφέλουνται και οι υπόλοιποι καλούμαστε να συμβιβαστούμε. Ο καλλιτέχνης οφείλει να παραμένει σε πλήρη διαύγεια. Να αφυπνίζει συνειδήσεις, να επαναπροσδιορίζει αξίες που τίθενται υπό εξαφάνιση και να υμνεί την ευτυχία. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε γι’αυτό μπορούμε να ρισκάρουμε τα πάντα.
* Η τέχνη θέτει. Ανοίγει τα χαρτιά που η ζωή κρατά κρυμμένα. Εξετάζει το παρελθόν και προφητεύει το μέλλον. Παρακινεί την κοινωνία σε διάλογο. Λέει ”Κοίτα! Άκουσε! Νιώσε! Σκέψου! Θαύμασε! Αρνήσου!” Κάνε κάτι τέλος πάντων.
* Οι μέρες του Suntan ήταν γιορτή. Βίωσα μια δεύτερη ενηλικίωση. Ενώ βρισκόμουν στο προστατευμένο περιβάλλον της σχολής, κλήθηκα να ανταπεξέλθω σε επαγγελματικές συνθήκες γυρίσματος. Οι άνθρωποι που συνάντησα είχαν ερωτική σχέση με τη δουλειά τους και αυτός ο έρωτας ήταν μεταδοτικός.
* Ήταν σπουδαία εμπειρία το Suntan, είμαι ευγνώμων. Η δύναμη που μου έδωσε αυτή η ταινία εξαργυρώνεται τώρα, στην πρώτη μου δουλειά στο θέατρο.
* Κάθε νέος άνθρωπος πρέπει να έχει το δικαίωμα να ανακαλύπτει την ελευθερία και την ομορφιά της νεότητας. Δεν είναι κατακριτέες οι πράξεις της Άννας. Κατακριτέο είναι οτιδήποτε δημιουργεί απωθημένα.
* Συμμετέχω στην παράσταση που σκηνοθετεί ο Γιάννης Οικονομίδης και έχω μεγάλη χαρά που είμαι μέρος της πρώτης του θεατρικής σκηνοθεσίας. Ο Βαγγέλης Μουρίκης επιμελείται τη δραματουργία της παράστασης. Το έργο μας λέγεται ”Στέλλα κοιμήσου” και λέω ”μας” γιατί είναι εξ’ολοκλήρου δημιούργημα της ομάδας. Οι σκηνές, οι διάλογοι, οι χαρακτήρες, δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της πρόβας. Έχουμε φτιάξει το βασικό άξονα της ιστορίας και πάνω σ’αυτό αυτοσχεδιάζουμε.
* Δεν γνωρίζουμε ακόμα τί ακριβώς θα συμβεί στο τέλος. Το έργο καταπιάνεται με τις έννοιες της οικογένειας, της εξουσίας, των ανθρώπινων σχέσεων και φυσικά την ύψιστη έννοια του έρωτα. Η παράσταση θα ανέβει στις 13 Οκτωβρίου στη σκηνή ”Νίκος Κούρκουλος”.
* Θα συμμετάσχω επίσης στη νέα ταινία του Σταύρου Τσιώλη, ”Γυναίκες που περάσατε από ‘δω” τα γυρίσματα της οποίας θα γίνουν μέσα στο Σεπτέμβρη. Παράλληλα ετοιμαζόμαστε για την μικρού μήκους ταινία της Νικολέτας Λεούση με τίτλο ”37 Μέρες”. Πρόκειται για μια κοπέλα στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης που δεν θα επιτρέψει στο μωρό της να γεννηθεί εάν πρώτα δεν δικαιωθεί. Eπίσης υποδύομαι τη Δάφνη στο «Τwist» σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Παπαντωνόπουλου, που θα συμμετάσχει στο φετινό διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
* Το ελληνικό σινεμά είναι αξιοθαύμαστο. Κόντρα στους καιρούς, είναι πιό παραγωγικό από ποτέ. Η ανάγκη έκφρασης είναι τεράστια και αυτό με γεμίζει ελπίδες. Η απουσία κρατικής υποστήριξης από την άλλη, επιβεβαιώνει την ανικανότητα αυτής της χώρας να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της.
* Τα χρόνια της σχολής ήταν πυκνά, πληθωρικά χρόνια. Ήταν σαν να παίζεις στη ”Φωλιά του Κούκου” ή στο ”Beautiful Mind”. Αστείρευτη πηγή πληροφοριών και μελέτη της ανθρώπινης ύπαρξης. Δε μου λείπει. Βρίσκομαι στο στάδιο ”επανένταξης” στην κοινωνία. Οι συμμαθητές μου είναι σαν την οικογένειά μου. Δεν τους διάλεξα αλλά δεν μπορώ να μην τους αγαπώ. ”Μεγαλώσαμε” μαζί.
* Το γράψιμο με ανακουφίζει. Μου αρέσει η ιππασία και τα ακροβατικά. Χορεύω σαν να μην υπάρχει αύριο.
* Στην Αθήνα μου αρέσει το λιμάνι του Πειραιά, τα ΚΤΕΛ Κηφισού και το Αεροδρόμιο γιατί από εκεί μπορώ να δραπετεύσω.
* Το All4fun μου αρέσει γιατί έχει πλούσιο γούστο στα θέματά του και δίνει λόγο σε νέους καλλιτέχνες.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 16/8/2016