Κάθε του ρόλος μοιάζει μ’ ένα μαθηματικό πρόβλημα. Για τη λύση του καλείται να υπολογίσει τα δεδομένα του συγγραφέα σε συνδυασμό με τις δικές του γνώσεις, τα ένστικτα και τις εμπειρίες του σε συνεργασία με τον εκάστοτε σκηνοθέτη.
Ο Στέλιος Ψαρουδάκης καταφέρνει να συνδυάζει φαντασία και λογική, που του είναι απαραίτητες στη φάση της δημιουργίας. Η φαντασία έχει να κάνει με το καλλιτεχνικό του κομμάτι, η λογική με το επιστημονικό από τις σπουδές του στη φυσική. Η σκηνή τον γοήτευε από μικρό παιδί και τελικά ήταν εκείνη που τον κέρδισε περισσότερο.
Φέτος έχει την ευκαιρία να συμμετέχει σε δύο παραστάσεις. Τετάρτη και Πέμπτη στο ανανεωμένο Βικτώρια παίζει στο Fit, μια μαύρη κωμωδία του Νίκι Σίλβερ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού, όπου εμφανίζεται ως Μπόιντ, έναν περιθωριακό χαρακτήρα, ο οποίος δείχνει σκληρός, αλλά μπροστά στη θέα της στοργής μιας οικογένειας γίνεται το παιδί που χρόνια έκρυβε.
Και κάθε Σ/Κ συμμετέχει στις «Μικρές ιστορίες φόνων» στο Vault, όπου όπως και στο Bent απολαμβάνει ξανά τη συνεργασία του με τον Δημήτρη Καρατζιά. Εκεί παίζει δύο ρόλους, έναν Κρητικό (από όπου και κατάγεται) και έναν κατατονικό. «Είναι μια παράσταση όπου μιλούν τα θύματα και αποτελεί για μας μια επιπλέον πρόκληση, δεδομένου ότι τους υποδύεται και ένας άλλος ηθοποιός σε άλλη διανομή με εντελώς διαφορετικό τρόπο, ένα στοίχημα για όλους» όπως αποκαλύπτει στο All4fun.
* Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ ακριβώς να προσδιορίσω πότε μου προέκυψε η υποκριτική. Θα πω αυτό το τετριμμένο ότι ήταν πάντα μέσα μου. Θυμάμαι βέβαια ότι από το δημοτικό όταν έπαιζα σε σχολικές παραστάσεις ένοιωθα ότι η σκηνή με γοήτευε πάρα πολύ. Ήταν ένας χώρος στον οποίο αισθανόμουν υπέροχα. Η φυσική, επίσης μου ασκεί μια γοητεία και νομίζω ότι μου έχει χαρίσει έναν τρόπο σκέψης ο οποίος είναι πολύ χρήσιμος τόσο στην καθημερινότητα όσο και στην διαδικασία εξερεύνησης ενός ρόλου. Η φυσική είναι ένας συνδυασμός λογικής και φαντασίας. Αυτά τα στοιχεία είναι και τα δύο πολύ χρήσιμα στην υποκριτική.
* Υποκριτική για μένα σημαίνει δημιουργία. Κάθε ρόλος είναι ένα μαθηματικό πρόβλημα που καλείται ο ηθοποιός να λύσει. Βάζει κάτω όλα τα δεδομένα που του δίνει ο συγγραφέας, τα συνδυάζει με βάση τις γνώσεις, τα ένστικτα και τις εμπειρίες του και προσπαθεί σε συνεργασία με το σκηνοθέτη να φτιάξει έναν αληθινό άνθρωπο. Δεν είναι υπέροχο αυτό;
* Την κρίση την αντιμετωπίζω με πολλή υπομονή και επιμονή. Ξέρεις οι ηθοποιοί σε αυτό το θέμα έχουμε ένα μεγάλο αβαντάζ. Εμείς είχαμε συνηθίσει να ψάχνουμε για δουλειά κάθε έξι μήνες. Η αλήθεια είναι ότι οικονομικά τα πράγματα είναι τραγικά, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να προσπαθούμε. Ειδικά αυτή την εποχή , νομίζω ο κόσμος μας έχει περισσότερο ανάγκη. Το θέατρο είναι ένας χώρος που οι άνθρωποι εκτός από το να διασκεδάζουν, επικοινωνούν κιόλας. Κι αυτό είναι αναγκαίο αν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά και να ξεπεράσουμε την κατάθλιψη που όλοι περνάμε.
* Ο σκοπός της τέχνης δεν νομίζω ότι είναι να δίνει απαντήσεις, ο σκοπός της τέχνης είναι να εμπνέει τους ανθρώπους να ψάξουν να βρουν απαντήσεις.
* Το Fit είναι μία μαύρη κωμωδία του Νίκι Σίλβερ. Τα «χοντροί άντρες με φούστες», «μέρες ραδιοφώνου» και «πτεροδάκτυλοι» είναι έργα του ίδιου συγγραφέα που έχουν ανέβει παλιότερα με μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα. Εδώ το θέμα μας είναι φαινομενικά η οροθετικότητα αλλά ουσιαστικά έχει να κάνει με τον αγώνα τριών ανθρώπων να βγουν ο καθένας από το δικό του τέλμα και ενός τέταρτου ο οποίος προσπαθεί να κρατήσει τα πάντα ως έχουν κι ας τον καταπιέζουν. Ο Μπόιντ είναι ένας άνθρωπος που ζει στο περιθώριο και προσπαθεί να επιβιώσει με κάθε τρόπο. Δείχνει σκληρός και αδίστακτος αλλά μπροστά στη θέα της στοργής μιας οικογένειας γίνεται το παιδί που έκρυβε χρόνια μέσα του. Στην παράσταση αυτή υπάρχει μία μίξη γέλιου και συγκίνησης σε πολύ ωραία αναλογία. Γενικά ο κόσμος δείχνει να του αρέσει πολύ. Βέβαια δεν ξέρω αν αρέσει περισσότερο στον κόσμο που βλέπει την παράσταση ή σε εμάς που παίζουμε σ’ αυτήν.
* Φέτος στο Βικτώρια συνέβη κάτι που συμβαίνει πολύ σπάνια. Μια ευτυχής συγκυρία. Την χρονιά που ο Δημήτρης αποφάσισε να ανακαινίσει το θέατρο (έχει γίνει πράγματι πολύ όμορφο) έτυχε να βρεθούμε κι εμείς στον δρόμο του. Έχουμε γίνει μια παρέα που περνάμε υπέροχα μαζί και εκτός του θεάτρου, γι’ αυτό άλλωστε λέμε αυτή τη συνεργασία να τη συνεχίσουμε κάνοντας και άλλα πράγματα. Ο Δημήτρης σαν σκηνοθέτης έχει ένα σπάνιο χάρισμα. Εμπνέει στον ηθοποιό του σιγουριά και του δίνει τόση ελευθερία ώστε τελικά να παίρνει από αυτόν το καλύτερο που έχει να του δώσει. Οι πρόβες μας ήταν τόσο απολαυστικές!
* Οι “Μικρές ιστορίες φόνων” είναι αυτό που λέει ο τίτλος: Ιστορίες Φόνων. Μόνο που αυτές τις ιστορίες τις ακούμε από το στόμα τριών ανθρώπων κάθε φορά. Του θύτη, ενός μάρτυρα αλλά και του θύματος. Ναι στην παράσταση μας μιλάνε και τα θύματα. Γενικά είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις πόσο διαφορετικό μπορεί να φανεί το ίδιο γεγονός ανάλογα με τον άνθρωπο που το περιγράφει. Για μας του ηθοποιούς αυτή η παράσταση έχει και μία επιπλέον πρόκληση. Καλούμαστε να υποδυθούμε από δύο εντελώς διαφορετικούς ρόλους ο καθένας, τους οποίους όμως τους υποδύεται και ένας άλλος ηθοποιός στην άλλη διανομή με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Γενικά αυτή η παράσταση είναι ένα στοίχημα για όλους μας.
* Είναι η δεύτερη φορά που βρίσκομαι στο Vault και η δεύτερη φορά που συνεργάζομαι με το Δημήτρη. Αυτό που έχουν καταφέρει τα παιδιά στο Vault είναι σπάνιο και δύσκολο. Σε μια πολύ κακή συγκυρία για τη χώρα αυτοί δημιούργησαν μία μεγάλη παρέα, (γιατί μια μεγάλη παρέα είναι το Vault) που εκφράζεται και δημιουργεί. Αυτό το καλό κλίμα ο κόσμος το έχει καταλάβει γι’ αυτό και έχει αγκαλιάσει αυτό το χώρο τόσο ζεστά.
* Τα χρόνια του Ωδείου Αθηνών ήταν δύσκολα. Η σχολή είχε πάρα πολλές απαιτήσεις και εγώ ταυτόχρονα χρειαζόταν να δουλεύω για να επιβιώσω. Παρά τις δυσκολίες όμως τα θυμάμαι με νοσταλγία. Ήμασταν μια πολύ αγαπημένη τάξη και κάναμε όνειρα (κάτι που μας λείπει πολύ σήμερα). Με τα παιδιά τότε είχαμε σκεφτεί να κάνουμε κάτι όλοι μαζί αλλά τελικά δεν τα καταφέραμε. Με τους περισσότερους βέβαια στα χρόνια που πέρασαν όλο και διασταυρώνονταν οι δρόμοι μας και ελπίζω να συνεχίσει να γίνεται αυτό και στα χρόνια που έρχονται. Ξέρεις όταν με κάποιους ανθρώπους έχεις ζήσει τρία χρόνια που είστε από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί και κάτω από δύσκολες συνθήκες είναι φυσιολογικό να τους αισθάνεσαι σαν οικογένεια.
* Αχ! Στον κινηματογράφο έχω κάνει λίγα και μικρά πράγματα αλλά μου αρέσει πάρα πολύ. Για την ακρίβεια με τρελαίνει. Ελπίζω σε αυτά που θα φέρουν τα επόμενα χρόνια.
* Η τηλεόραση είναι και αυτή μέρος της δουλειάς μου .Η εμπειρία μου στο «νησί» με έπεισε ότι μπορούν να γίνουν υπέροχα πράγματα αρκεί οι άνθρωποι να έχουν όραμα και έμπνευση. Επίσης είναι ένα μέσο με τεράστια δύναμη. Είναι ευχάριστο ότι τα τελευταία δύο χρόνια αρχίζουν δειλά – δειλά να ξαναγίνονται ελληνικές παραγωγές οι οποίες λόγω κρίσης είχαν σταματήσει. αρκεί να μην ξαναπέσουμε στη λούμπα της φτήνιας και της προχειρότητας. Υπάρχουν πολλοί νέοι ταλαντούχοι άνθρωποι που μπορούν να κάνουν θαύματα και με λίγα σχετικά χρήματα.
* Να πω την αλήθεια και έχω σκεφτεί και το γράψιμο και την σκηνοθεσία, αλλά δεν έχω τολμήσει κανένα από τα δύο. Δεν ξέρω, ίσως στο μέλλον. Ο χορός και το τραγούδι υπάρχει στη ζωή μου όπως υπάρχει στη ζωή κάθε ηθοποιού.
* Γενικά από όλες μου τις συνεργασίες μέχρι τώρα, καλές και κακές, επιτυχημένες και μη, έχω πάρει πράγματα. Μιλιβόγιεβιτς, Φριντζήλα και Καραγιαννοπούλου είναι τρεις άνθρωποι που ξεχωρίζω, όπως και την φετινή χρονιά. Γενικά από το μέλλον προσδοκώ συνεργασίες με όραμα. Όλα τα υπόλοιπα έρχονται μαζί με αυτό.
* Δε θεωρώ ότι η Αθήνα είναι μια όμορφη πόλη. Τόσα χρόνια έχουμε φροντίσει να την καταστρέψουμε. Ειδικά αυτό τον καιρό που είναι μια πόλη σε κατάθλιψη μερικές φορές γίνεται ανυπόφορη. Τη σώζει πάντα ο ήλιος της. Έχει όμως καλή διασκέδαση και εδώ μένουν οι φίλοι μου οπότε γι’αυτό δεν μπορώ παρά να την αγαπώ.
* Τι να για τα Χανιά; Οτι είναι η ωραιότερη πόλη στον κόσμο; Αυτό το ξέρεις ήδη. Είναι η ωραιότερη πόλη στον κόσμο και αυτό δεν είναι καθόλου τοπικιστικό!
* Το All4fun μ’αρέσει γιατί είναι νεανικό, ακομπλεξάριστο και οι άνθρωποι που το τρέχουν δείχνουν να αγαπάνε τη δουλειά τους. Συνεχίστε έτσι παιδιά.
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το “Fit” ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/9713-q-fit-q-.html
&& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τις “Μικρές ιστορίες φόνων” ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/9904-2014-12-17-16-29-34.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 14/1/2015