To έργο του Στανισλάβ Στρατίεφ μας αφηγείται την ιστορία ενός απλού υπαλλήλου που ζει στη Σόφια σ΄ ένα μικρό διαμέρισμα στα χρόνια του υπαρκτού ”σοσιαλισμού”. Ο υπάλληλος αυτός έχει την ατυχία να βρεθεί μέσα στο σαλόνι του σπιτιού του ένα αρχαίο ρωμαϊκό λουτρό με μεγάλη καλλιτεχνική, ιστορική, πολιτισμική και όχι μόνο αξία. Από την στιγμή αρχίζουν να μπερδεύονται στο σαλόνι του σπιτιού του όλων των λογιών τα ”καλά” παιδιά:
Κρατικοί γραφειοκράτες που ενδιαφέρονται για την προβολή της χώρας και ειδικότερα του καθεστώτος, κομπιναδόροι που ενδιαφέρονται να μοσχοπουλήσουν το λουτρό στην διεθνή ή εγχώρια αγορά, παρανοϊκός επιστήμονας που ενδιαφέρεται πάρα πολύ για την επιστημονική και κοινωνική του ανέλιξη ακόμη και ένας ναυαγοσώστης!!
Ο ναυαγοσώστης παρευρίσκεται εκεί βέβαια διότι μια κρατική επιτροπή θεωρεί το λουτρό, αν και αρχαίο, σαν πισίνα και επομένως χρειάζεται ναυαγοσώστης για την ασφάλεια των λουομένων..!
Ο συγκεκριμένος κρατικός υπάλληλος υποδύεται βέβαια από τον ξεκαρδιστικό Αλέξανδρο Ζουριδάκη ο οποίος αναδεικνύει σχεδόν μόνο με τις κινητικές του δεξιότητες το μεγάλο πραγματικά κωμικό του ταλέντο…
Έτσι ο βασικός μας ήρωας βρίσκεται μπλεγμένος σ΄ ένα κυκεώνα αντιπαραθέσεων, δολοπλοκιών, ψυχολογικών εκβιασμών που σταδιακά τον εκνευρίζουν, τον εξοργίζουν και τελικά τον εξωθούν στην αναζήτηση εναγωνίως μιας διεξόδου. Μέσα σ΄ όλα αυτά κάπου μπαίνει στη μέση και ο έρωτας..
Η ιστορία αυτή προφανώς σχολιάζει τον κυνισμό, την αδίστακτη γραφειοκρατία, τον νεποτισμό και την κρατική διαφθορά ενός πολιτικού-οικονομικού συστήματος που μοιάζει να έχει αποσυρθεί, με την μορφή τουλάχιστον που το γνωρίσαμε για αρκετές δεκαετίες, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.. Έχει όμως;
Τα καθεστώτα και τα πολιτικά συστήματα αλλάζουν και το ένα διαδέχεται τ’ άλλο στο ρου της ιστορίας όμως κάποιες συμπεριφορές και πρακτικές των ανθρώπων δε διαφοροποιούνται, διότι άπτονται της ψυχοσύνθεσης και των βαθύτερων ενστίκτων του ανθρώπου.
Η γοητεία της εξουσίας, του εύκολου κέρδους, της άκοπης κοινωνικής ανέλιξης και αναγνώρισης και βέβαια η κρατική γραφειοκρατία που βάζει τον άνθρωπο σε μια διαδικασία υποταγής και ενσωμάτωσης στο σύστημα είναι διαχρονικά φαινόμενα που απασχολούν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, κάθε πονεμένη ψυχή. Ο άνθρωπος κάθε εποχής έχει ν΄αντιπαλέψει με τέρατα αλλά νομίζω ότι η όποια αμφισβήτησή τους δίνει ένα περιεχόμενο ζωής, ένα νόημα ύπαρξης ικανό να οπλίσει κάθε άνθρωπο με θάρρος και ελπίδα για μια καλύτερη ζωή..
Όλα τα παιδιά δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους με προεξάρχοντες τον Δημοσθένη Ξυλαρδιστό και βέβαια τον ασυγκράτητο Αλέξανδρο Ζουριδάκη. Μας θύμισαν ότι η λιτή και συγκρατημένη ερμηνεία μπορεί να προκαλέσει ρίγη ενθουσιασμού και συγκίνησης.
Τα σκηνικά ήταν εξόχως λειτουργικά, όπως και η σκηνοθεσία του Κώστα Παπακωνσταντίνου, που επέτρεψε στους ηθοποιούς να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους, ενώ η minimal μουσική του Βασίλη Κουτσιλιέρη πολύ όμορφη και ταιριαστή με την ψυχολογία των ηρώων…
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τις ημέρες και τις ώρες των παραστάσεων ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/9354-q—-q—–2-.html
Του Θεόδωρου Προπατορίδη, 27/10/2014