Οι γεύσεις είναι συναισθήματα. Είναι αναμνήσεις. Μια νοσταλγική διάθεση που σου βγαίνει αυθόρμητα. Χωρίς πολλές σκέψεις, αβίαστα.
Κάθε φορά που επισκέπτομαι την αγαπημένη μου ταβέρνα σε ολόκληρη την Αθήνα με πιάνουν στιγμές που σκέφτομαι το παρελθόν δίχως φυσικά να σημαίνει πως δε διασκεδάζω το παρόν μου. Τότε που 21-22 στα πρώτα μου βήματα στον Φίλαθλο άρχισα να πηγαίνω με φίλους μετά τη δουλειά.
Έχουν περάσει πια 15-16 χρόνια από την πρώτη φορά και τώρα πηγαίνω πιο αραιά. Αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει με υποβάθμιση της ποιότητας, ούτε με το προσωπικό, αφού ο κύριος Σωτήρης θα είναι πάντα ευγενικός και θα σου φέρει το φαγητό στην ώρα του. Απλά είναι θέμα συγκυριών και τωρινών καταστάσεων….
Όταν, όμως, βρίσκομαι στη Ρόδα (είτε μέσα, όπου η διακόσμηση θυμίζει ελληνική ταβέρνα σε βουνίσιο θέρετρο, είτε έξω με τα τραπεζάκια στην πλατεία) ξέρω πως δεν μπορώ με τίποτα ν’ αντισταθώ στα παϊδάκια και στο κοτόπουλο Ρόδα. Ο κύριος Βαγγέλης εξακολουθεί να μην αποκαλύπτει τη συνταγή, όμως είναι ξεκάθαρο πως στην υπέροχη και μοναδική σάλτσα υπάρχει έντονο το στοιχείο της μουστάρδας.
Πριν, βέβαια, έρθει το κοτόπουλο αναρωτιέμαι για πολλοστή φορά το πώς γίνεται να μου αρέσει τόσο πολύ το σαγανάκι με 4 τυριά (είναι προτιμότερο πικάντικο, ακόμη και αν είναι καλοκαίρι) από την στιγμή, που δεν είμαι φίλος του τυριού.
Ψημένο, όμως, το τρώω κανονικά, όπως φυσικά και τις αφράτες τυροκροκέτες, που καταφθάνουν φρεσκότατες από το τηγάνι της κυρίας Ρούλας, καθώς και τις τραγανές τηγανητές πατάτες (δένουν ιδανικά με τη σάλτσα από τα παϊδάκια κοτόπουλου).
Η Ρόδα (Π.Τσαλδάρη 207 & Σιβιτανίδου, 210-9593334, Καλλιθέα) έχει φυσικά και άλλες επιλογές (λουκάνικο, χοιρινή και μοσχαρίσια μπριζόλα, μπιφτέκια, συκώτι, ψαρονέφρι κλπ.), όπως κάθε παραδοσιακή ελληνική ταβέρνα.
Ανάμεσα στους θαμώνες του όλα αυτά τα χρόνια (από το 1977, που ήταν στην Φορνέζη και μετά το 1991, που πήγε πολύ κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό Καλλιθέας και πιο συγκεκριμένα στην πλατεία Γεωργίου Παπανδρέου) ήταν καλλιτέχνες, όπως ο Χατζηδάκης, ο Εξαρχάκος, η Μοσχολιού, αλλά και παλιοί ποδοσφαιριστές (Βαμβακούλας, Κάβουρας κλπ.). Και φυσικά ένας αγαπημένος μας φίλος, που όταν θα διάβαζε το συγκεκριμένο κείμενο θα έμπαινε σίγουρα στον πειρασμό να προσθέσει μια αράδα…
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 30/7/2012