Ο Μάνος Καρατζογιάννης πάντα μας συγκινεί και μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις σκηνοθετικές του επιλογές στο θέατρο Σταθμός. Δεν επιζητά το εμπορικό και το σύνηθες. Επιλέγει πάντα εκείνο το θέμα να αγγίξει για το οποίο η κοινωνία μας ακόμη κωφεύει. Ύστερα από την περσινή θεατρική επιτυχία «Όπως πάει το ποτάμι» παρουσιάζει φέτος το «Χάπι» του σύγχρονου Ιρλανδού συγγραφέα Enda Walsh για πρώτη φορά στη Ελλάδα.
Σε μια ανάλγητη κοινωνία που οι ρυθμοί είναι καταιγιστικοί και έχουν απορροφήσει την ανθρωπιά και τις αξίες πόσο εύκολο είναι να διατηρηθεί η ψυχική ισορροπία; Μπορεί ένα χάπι να σε βοηθήσει να αντέξεις αυτόν τον κόσμο; Να φέρει την ευτυχία; Να καλύψει το κενό της μοναξιάς; Ο εγκλεισμός και ένα χάπι μπορούν να γιατρέψουν την ασθένεια της ψυχής;
Το έργο του Walsh θέτει στο κέντρο του τους ευάλωτους εκείνους γύρω μας απέναντι στους οποίους κλείνουμε τα μάτια και προσπερνάμε. Θέτουμε στο περιθώριο και απομονώνουμε σα να μην υπάρχουν.
Ο Μάνος Καρατζογιάννης μας συστήνει με τρυφερότητα και ενσυναίσθηση τον Τζον, το πλάσμα εκείνο το χαρισματικό και ευαίσθητο που ξεφεύγει από την κοινωνική νόρμα του «κανονικού». Μέσα στην αποξένωση του εγκλεισμού παλεύει να σώσει τον εαυτό του και αποζητά την αγάπη. Το θέατρο έρχεται να ανασκαλίσει τα τραύματα του μέσα από έναν μαιευτικό εξομολογητικό μονόλογο και να φέρει τη λύτρωση.
Η Βέρα Μακρομαρίδου και η Κρυστάλλη Ζαχαριουδάκη είναι οι δύο Μαρίες. Τα δύο πρόσωπα της κοινωνίας. Η Μαρία, ο δρόμος της θαλπωρής και της αγάπης που αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα και οδηγεί στην αποδοχή και τη λύτρωση. Η Μαρία, το κόκκινο φανάρι όπου σταματάς αλλά το βλέμμα προσπερνά βιαστικά , το απαγορευτικό κιγκλίδωμα που θέτει τους ανθρώπους τον έναν απέναντι από τον άλλον. Εξαιρετικές ερμηνείες συμπορεύονται δίπλα σε έναν ταλαντούχο σκηνοθέτη και ηθοποιό.
Ο ρυθμός της παράστασης ακολουθεί ακριβώς τους δύο πόλους μιας κοινωνίας που ακροβατεί ανάμεσα στην ανθρωπιά και στην αναλγησία. Στους δύο πόλους της ψυχής που προσπαθεί να ισορροπήσει μέσα στην τρικυμία των συναισθημάτων. Δυσκολεύτηκα να βρω τις λέξεις για να γράψω για το «Χάπι» καθώς ακόμα ηχούν οι ευαίσθητες χορδές που άγγιξε. Ευγνώμων που υπάρχει στο θέατρο αυτό το εξαίρετο πλάσμα, ο Μάνος Καρατζογιάννης, και ρίχνει το φως εκεί που πρέπει να ενωθεί ο κόσμος για να φύγει το σκοτάδι. Μια παράσταση απ΄ την οποία φεύγεις με περισσότερο κουράγιο και ελπίδα να αντιμετωπίσεις τη ζωή. Ευχή μου να την δείτε, να σπαρθεί μέσα σας ο σπόρος για τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο!
Της Έλενας Γαζγαλή,
Φιλολόγου, Μεταπτυχιακής φοιτήτριας Δημιουργικής γραφής, 26/2/23
& Αναλυτικές πληροφορίες για τους συντελεστές και για το πότε παίζεται η παράσταση ΕΔΩ