Μέσα στην νύχτα δε διακρίνεις μορφές. Mπορεί ένας γίγαντας να φαίνεται νάνος και ο νάνος θηρίο, μια άγρια κραυγή μέσα στο σκοτάδι στον καπνό και στην ανάγκη να ανήκεις κάπου χωρίς να θες όμως να λερωθείς, αλλά όταν βουτάς στη λάσπη αρχίζουν να σου αρέσουν oi λεκέδες σου. Σκληρές μορφές, που φαντάζουν κυνικές, αλλά αυτή είναι η απάτη που κρύβει η νύχτα. Τα άγρια φιλιά στα χείλια και οι έρωτες που δεν άνθησαν ποτέ στο φως της μέρας.
Ο κόσμος της νύχτας γεμάτος αλήθειες, χιούμορ, σάρκες που λικνίζονται με το “όπα” και τον ήχο αντρών που απαιτούν μέσα από τη δύναμη της θέσης τους.
Ατέλειωτο αλκοόλ και oι σταρ της επαρχίας οι οποίοι ζουν την αποθέωση.
Όλος αυτός ο πρόλογος ήταν μια μικρή εισαγωγή για την παράσταση «Αυτή η νύχτα μένει» βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή σε σκηνοθεσία Κίρκης Καραλή.
Ένα ταξίδι στην ατέλειωτη νύχτα, της άσωτης δεκαετίας του ’80.
Πύργος, Σπάρτη, Καλαμάτα, Πάτρα, Άργος, Καστοριά, Αλεξανδρούπολη, Ορεστιάδα, Λαμία, Τρίκαλα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα και πολλές άλλες πόλεις μέσα σε όλες κατοικούν οι ντίβες της νύχτας.
Έντονο μακιγιάζ, λεφτά που πέφτουν και διεκδικούν σώματα και ζωές, όλο το κάλλος της νοοτροπίας της επαρχίας, ίντριγκες, ψέματα και πόθοι.
Η παράσταση ξεκινά και βλέπουμε επί σκηνής τον Ρένο Ρώτα και τον Θάνο Αλεξανδρή να μας μιλούν για την ποιοτική τέχνη, την αρχή μιας διαδρομής, όπου τα όνειρα αλλού ξεκίνησαν και αλλού έφτασαν.
Δυο νέες κοπέλες, που η μια ήταν καθαρίστρια στα μπουζούκια και το όνειρο της ήταν να ανέβει και αυτή στην πίστα μια μέρα (Μυρτώ Γκόνη). Και η άλλη από τον Χατζηδάκη και την κουλτούρα έγινε τραγουδίστρια σε κάποια επαρχιακή πίστα, κάτι που πίστευε πως ποτέ δε θα έκανε (Μάγδα Πένσου).
Πραγματικότητες που μπλέκονται μέσα στην σκληρή όψη της νύχτας όπου ο έρωτας φαντάζει σαν διέξοδο αλλά καταλήγει λίγο, σαν το, “δεν επιτρέπεται, οι πελάτες σε θέλουν ελεύθερη”, κονσομασιόν και σαμπάνια να ρέει αυτό φέγγει και ο έρωτας καταντά black χιούμορ (Νικόλας Μακρής, Λίλα Μπακλέση).
Υπάρχουν και οι νταήδες, αυτοί που φοβούνται όλοι και τρέμουν την εμφάνιση τους (Ιωσήφ Πολυζωίδης). Και εκείνοι επίσης που κάτι αναζητούν, που παρομοιάζουν τον έρωτα και τον θάνατο σαν μια αίσθηση (Νίκος Λεκάκης). Υπάρχουν και εκείνοι που είναι πάντα εκεί την κατάλληλη στιγμή στο σωστό σημείο (Νίκος Μαγδαληνός).
Καθώς και αυτές μορφές που όλοι έχουμε δει: Η σταρ της επαρχίας που με πολύ χιούμορ περιγράφει στιγμές Kitsch μιας surreal πραγματικότητας, ναρκωτικά και αναρίθμητοι εραστές. Η Μπέμπα είναι η παλιά, το αστέρι του μαγαζιού (Μαρία Διακοπαναγιώτου).
Υπάρχουν και τα αστέρια της νύχτας που ήξεραν πως θα ανατείλουν, που έγιναν πρώτα ονόματα και περιζήτητα, σκορπώντας ζήλια και θαυμασμό και το κοινό να παραληρεί. Όπως ο Μάριος, που ήταν μια περσόνα της επαρχίας (Όμηρος Πουλάκης).
Μουσική, χορός, καυγάς, δυνατές φωνές, λουλούδια και πιάτα που σπάνε το επόμενο βράδυ. Μέχρι τις 8 Ιανουαρίου στο θέατρο Δημήτρης Ροντήρης.
Της Μαρίας Καμάνη, 2/1/2017
& Αναλυτικές πληροφορίες για τους συντελεστές και τις ημέρες της παράστασης ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://all4fun.gr/fun/theater/14061-q-q-.html