Η νέα και ταλαντούχα ηθοποιός με αφορμή την παράσταση «Φάουστ» του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε, για δεύτερη σεζόν στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, μιλά στο all4fun για την παράσταση, το έργο, τους διαφορετικούς χαρακτήρες, και πως επέλεξε να γίνει ηθοποιός.
Μίλησε μας για την παράσταση σας «Φάουστ» του Γκαίτε που συνεχίζεται για 2η χρονιά στην Κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Είναι και για μένα η δεύτερη χρονιά που είμαι σε αυτή την παράσταση, οπότε πρόκειται για ένα μεγάλο ταξίδι, το οποίο όσο προχωράει στο χρόνο, τόσα περισσότερα ανακαλύπτει κανείς για το ίδιο το έργο, καθώς πρόκειται και για το έργο κοιτίδα του νεότερου ευρωπαϊκού πνεύματος. Οπότε τα θέματα που ανοίγει είναι ανεξάντλητα.
Τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή;
Ο Φάουστ του Άρη Μπινιάρη είναι ένα ταξίδι από τον Γκαίτε στον Μάρλοου και τον ντε Σαντ, από τον Φρόιντ στον Γιούνγκ, πρόκειται για μια παράσταση έντονης μουσικότητας και κίνησης, για την σύγκρουση ανάμεσα στο σώμα και το πνεύμα, το βίωμα και τη γνώση και την αγωνιώδη προσπάθεια του ανθρώπου να βρει το νόημα της ύπαρξης και τη λύτρωση.
Mίλησε μας για τους πολλούς & διαφορετικούς ρόλους σου, αν μπορώ να το πω έτσι στην παράσταση. Σε δυσκόλεψε κάτι;
Ανήκω στο ensemble της παράστασης, το οποίο υπηρετεί διαφορετικούς χαρακτήρες σε κάθε σκηνή. Αυτή η λειτουργία είναι γοητευτική και πολλές φορές απολαυστική για τον ηθοποιό, αλλά έχει αρκετές δυσκολίες, αυτές που ξεχωρίζω εγώ, είναι ότι έχεις λίγο χρόνο για να επικοινωνήσεις κάτι συγκεκριμένο και αμέσως αλλάζεις και πας σε κάτι άλλο, οπότε το λάθος μοιάζει ανεπίτρεπτο και πρέπει να είσαι απολύτως ακριβής.
Πιστεύεις ότι το θέατρο είναι ένα ομαδικό σπορ;
Φυσικά. Εντελώς ομαδικό είναι. Το θέατρο σε αναγκάζει να συνυπάρχεις, αυτή είναι η μαγεία του και η δυσκολία του ταυτόχρονα. Πρέπει να αποδεχτείς τους πάντες και τον εαυτό σου μέσα στους πάντες.
Θυμάσαι την πρώτη παράσταση που είδες;
Δυστυχώς δεν θυμάμαι. Με πήγαιναν στο θέατρο από πολύ μικρή και δεν θυμάμαι πιά παράσταση ήταν η πρώτη.
Μίλησέ μας για σένα. Αλήθεια, πως αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Νομίζω πως αποφάσισα να γίνω ηθοποιός επειδή δεν μπορούσα ν αποφασίσω κάτι άλλο, δηλαδή θυμάμαι τον εαυτό μου να σκέφτεται ένα – ένα τα επαγγέλματα που υπάρχουν και να τα βρίσκει σχεδόν όλα ενδιαφέροντα, ως ηθοποιός έχω πιο πολλές πιθανότητες να περάσω από πολλά επαγγέλματα, τώρα που το σκέφτομαι, αυτός ο συλλογισμός έχει πολλές διαστάσεις (χαχαχα).
Κάτι που δεν έχεις ακόμα κάνει, αλλά θα ήθελες;
Πάρα πολλά δεν ξέρω από πού ν αρχίσω… Να κάνω τον κόσμο καλύτερο, να σταματήσω τους πολέμους, να φέρω πίσω όσους έχουν χαθεί άδικα.., σχεδόν αστειεύομαι… αλλά όντως έχω πολλά όνειρα ακόμη, τόσα που δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα – δυό… Δουλεύω στο θέατρο από το 2008 ως ηθοποιός, ως ακροβάτης, ως κινησιολόγος, ως χορεύτρια κάποιες φορές, κάνω παραστάσεις με εναέρια ακροβατικά, διδάσκω εναέρια ακροβατικά, έχω πολλά ακόμη να ερευνήσω.
Υπάρχει κάτι που σε στενοχωρεί στο ελληνικό θέατρο;
Το ελληνικό θέατρο καθρεφτίζει την ελληνική κοινωνία οπότε είναι μια τεράστια κουβέντα αυτή. Αυτό που μπορώ να πω την παρούσα στιγμή είναι πως με στενοχωρεί το ότι είναι τόσο δύσκολη η επιβίωση ενός καλλιτέχνη σήμερα στην Ελλάδα και αυτό έχει να κάνει με μια σειρά πράγματα.. με τις κρατικές δομές, με τα χρήματα που δεν υπάρχουν κλπ κλπ…
Τι σε φτιάχνει και τι σε χαλάει στην Αθήνα;
Η Αθήνα μου αρέσει πάρα πολύ, χαίρομαι που ζω σ αυτή την πόλη, είναι ζωντανή έχει πολλά ωραία μέρη, μου αρέσει το χάος της, με χαλάει το ότι έχουν καταστραφεί πολλά πανέμορφα αρχιτεκτονικά σημεία της, ότι είναι πολύ δύσκολο να κυκλοφορείς με ποδήλατο και ότι έχει ελάχιστα πεζοδρόμια που μπορείς να περπατήσεις, ά και η κίνηση!
Τα επόμενα σχέδια σου;
Θα κάνω κίνηση σε μια παράσταση με τίτλο «Μαρτυρία μιας κλεμμένης εφηβείας» Σε σκηνοθεσία της Ειρήνης Λαμπροπούλου, που θ ανέβει τον Ιανουάριο στο Υπόγειο του θεάτρου Τέχνης. Και θα παίξω σε μια άλλη παράσταση με τίτλο «Μήδεια έξοδος 3» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή που θα ανέβει τον Μάρτιο στην εθνική γλυπτοθήκη.
Γιάννης Αντωνίου | 15-11-2025