9.2 C
Athens
Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου, 2025

H συγγραφέας Ελίνα Γαλανοπούλου μιλάει για το βιβλίο της «Μια ζωή άντρες»

Πρώτο συγγραφικό εγχείρημα με τίτλο «Μια ζωή άνδρες». Ποια η σχέση με την ουσία του βιβλίου;

Όντως πρώτο εγχείρημα στην συγγραφή και σκέφτηκα να το ζήσω έντονα από τον τίτλο ως το οπισθόφυλλο. Κυριολεκτικά όμως ο τίτλος έχει άμεση σχέση με το περιεχόμενο γιατί η ουσία του βιβλίου είναι οι άντρες της ζωής μιας γυναίκας, όχι όμως της κάθε γυναίκας. Ανήκω στην τυχερή γενιά που βγήκε στη ζωή στην δεκαετία του 80, όπου τα συν ήταν περισσότερα από τα πλην.

Οι άντρες αυτοί είναι υπαρκτοί και με ποια λογική έγιναν πρόσωπα του βιβλίου;

Ναι οι άντρες αυτοί είναι υπαρκτοί, με σάρκα και οστά και πράξεις. Εμφανίζονται με μια ιστορική σειρά, μέσα σε τέσσερις δεκαετίες από τα 1960 ως το 2000 και οι ιστορίες τους ακολουθούν το κλίμα και τις καταστάσεις των δεδομένων δεκαετιών. Γι’ αυτό τον λόγο δεν θα μπορούσαν να είναι οι ήρωες της ζωής της κάθε γυναίκας, στο όποιο μήκος και πλάτος.

Γιατί όμως οι άντρες πρωταγωνιστές και όχι οι γυναίκες ή οι άνθρωποι γενικά;

Γιατί πολύ απλά οι άντρες καθορίζουν με τον όποιο τρόπο την ζωή, την πορεία, την εξέλιξη, την ευτυχία, την δυστυχία, μιας γυναίκας, πριν ακόμα από την γέννησή της και ακόμα και μετά τον θάνατό της. Η κοινωνία μας είναι ανδροκρατούμενη και αυτό είναι δεδομένο. Έμαθα να ζω και να αγαπώ τους άντρες της ζωής μου.

Το βιβλίο βγήκε από την Άνεμος Εκδοτική. Πώς προέκυψε η συγγραφή και η έκδοσή του?

Για του λόγου το αληθές των όσων προανέφερα, το βιβλίο ξεκίνησε από τους δύο εκδότες του Ανέμου. Δύο άντρες που στάθηκαν η κύρια αιτία για να το γράψω. Καλοκαίρι στο νησί μου το Τσιρίγο για την παρουσίαση του βιβλίου της επίσης Τσιριγώτισας Μάρως Λεονάρδου, ανάμεσα σε τσίπουρα και μεζέδες σε ένα πανέμορφο σημείο στο Καψάλι κάτω από το Ενετικό Κάστρο της Χώρας, ο Γιάννης Φιλιππίδης, συγγραφέας και εκδότης, με ρωτά αν γράφω και μαζί με τον Νικόλα Τελλίδη με παροτρύνουν να το κάνω. Μέχρι τότε αρθρογραφούσα και δεν είχα τολμήσει να σκεφτώ καν ένα βιβλίο. Κάποιο άλλο βράδυ στα Αλοιζιάνικα, στον ξενώνα μου, η συζήτηση συνεχίστηκε, και η εμπιστοσύνη που έδειξαν στις δυνατότητές μου υπήρξε καταλυτική για το βιβλίο που έγραψα τελικά.

Ποιοι είναι οι συγκεκριμένοι άντρες του βιβλίου σας;

Τους επέλεξα μέσα από πολλούς, είναι υπαρκτά πρόσωπα και όλοι τους ακολουθούν μια πορεία σε ρόλους πρώτους ή και δεύτερους. Όπως αναφέρω και στο οπισθόφυλλο διάλεξα να διηγηθώ τις ιστορίες μου με όσους τελικά δεν μου άφησαν μια πικρή έκφραση στο πρόσωπο. Εμφανίζονται έτσι δάσκαλοι, μέντορες, φίλοι, εραστές, συγκάτοικοι, συμφοιτητές, συγγενείς, που οριοθέτησαν την ζωή μου. Πιθανόν οι εμπειρίες μου μαζί τους να υπήρξαν και δυσάρεστες την δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά τελικά από τις εμπειρίες μου μαζί τους έμαθα και έζησα μια ζωή γεμάτη.

Οι ηρωίδες γυναίκες του βιβλίου;

Σε κάθε κεφάλαιο η ηρωίδα μου έχει διαφορετικό όνομα, αλλά τελικά πρόκειται για την ίδια γυναίκα, δηλαδή εμένα, που διηγούμαι και γράφω από «πρώτο χέρι» την εκάστοτε περιπέτεια. Οφείλω μάλιστα να ομολογήσω πως ήταν μια φορτισμένη συγκινησιακά αναδρομή.

Γιατί θα παροτρύνατε έναν άντρα ή μια γυναίκα να διαβάσει το βιβλίο σας;

Για να διασκεδάσει με μια απτή πραγματικότητα αλληλουχίας ρεαλιστικών σημερινών καταστάσεων και δεδομένων. Η καθημερινότητα όταν την παρατηρεί κανείς έχει να δώσει πολλά, που σε όλους θα μπορούσαν να είναι οικεία και ανθρώπινα.

Το γυναικείο κοινό σας πως αντέδρασε στην ανάγνωση του βιβλίου;

Με συγκίνηση, χαμόγελο και τάση να βρουν κοινά σημεία και πάτημα για να συνεχίσουν τη ζωή τους μέσα από μια άλλη οπτική. Άλλωστε το πρώτο μου κοινό στις προφορικές μου διηγήσεις ήταν οι φίλες μου, που τις άκουσα πολλές φορές να λένε: «γιατί δεν τα γράφεις;».  Στην πορεία συνάντησα πολλές φορές γυναίκες που μου είπαν πως βρήκαν κάποια κομμάτια του εαυτού τους μέσα στις σελίδες μου. Άλλες φορές νεότερες από μένα γυναίκες είπαν πως θα ήθελαν να ζούσαν καταστάσεις και περιπέτειες παρόμοιες.

Έχετε μια ιστοσελίδα το «Κυθηρίων Πολιτεία» και ασχολείστε με το διαδίκτυο. Γιατί;

Επειδή το βλέπω σαν ακόμα μια μορφή επικοινωνίας. Μου είναι απαραίτητο το να επικοινωνώ και να συζητώ με τον όποιο τρόπο. Η ιστοσελίδα μου δίνει την ευκαιρία να επικοινωνώ με τους συμπατριώτες μου όταν δεν είμαι στο νησί μου. Δεν παραβλέπω τα μειονεκτήματα του διαδικτύου, αλλά όπως μπορώ να καθίσω σε ένα καφέ ή σε μια ταβέρνα με την παρέα που επιλέγω, μπορώ αντίστοιχα να έρχομαι σε επαφή  διαδικτυακά με τους ανθρώπους που θέλω.

Ποια η σημασία του βιβλίου και της ανάγνωσης για εσάς;

Τεράστια! Όλη μου τη ζωή διάβαζα και διαβάζω. Δεν θα μπορούσα να γράψω ούτε μια γραμμή αν δεν υπήρχαν τα βιβλία της ζωής μου. Τα βιβλιοπωλεία είναι για μένα τόποι μυστηριακοί, με μια υπέροχη μυρωδιά και μια ατμόσφαιρα γαλήνης και υποσχόμενης απόλαυσης. Στην Ελλάδα ζω και στον ευλογημένο τόπο μπορώ να κάτσω οπουδήποτε με ένα βιβλίο στην αγκαλιά και να ξεχαστώ για ώρες.

Έχετε δεχτεί κριτικές για το βιβλίο σας;

Ναι και μάλιστα πολλές. Μου έχουν στείλει διαδικτυακά φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι κριτικές, ευνοϊκές οι περισσότερες και μάλιστα κάποιες υπήρξαν ιδιαίτερα συγκινητικές. Κάποιοι άντρες μου έκαναν εξαιρετικά κολακευτική κριτική και αυτό μου έδωσε διπλή χαρά. Υπάρχει όμως ένα περιστατικό που με συγκίνησε ιδιαίτερα.
Πριν σας το διηγηθώ θα αναφέρω πως μια από τις αδερφές μου είναι η Άβα Γαλανοπούλου, γνωστή ηθοποιός, με την οποία μοιάζουμε πολύ. Είναι δε πολύ συνηθισμένο να με πλησιάζει κόσμος και να με ρωτά αν είμαι η Άβα. Ένα απόγευμα ήμουν στο Super Market, όταν είδα κάποια κυρία να με πλησιάζει χαμογελώντας. Ήμουν έτοιμη να πω το κλασικό πια: δεν είμαι η Άβα….αλλά ευτυχώς η κυρία μίλησε πριν εγώ προλάβω να πω λέξη. Μου είπε τότε: Γεια σας, είστε η κυριά Ελίνα Γαλανοπούλου που έχει γράψει το βιβλίο «Μια ζωή άντρες»; Κατένευσα και η κυρία συνέχισε λέγοντας: το κουβαλούσα όλο το καλοκαίρι στη τσάντα μου, μου έκανε παρέα παντού, θα μου το υπογράψετε; Και έβγαλε το βιβλίο από την τσάντα που είχε στον ώμο της. Το χέρι μου έτρεμε ενώ σκάλιζα την αφιέρωση και η καρδιά μου της έστελνε χίλιες ευχές.

Και η κρίση; Πως αντιμετωπίζετε εσείς την κρίση;

Με προβληματισμό, στοχασμό και νέους στόχους. Την κοιτώ κατάματα, την αναμετρώ και προχωρώ. Το γράψιμο του βιβλίου ήταν ένας τρόπος να αναμετρηθώ μαζί της. Ήταν ο στόχος που κατέκτησα και που θα συνεχίσω να βάζω με το επόμενο βιβλίο μου. Παράλληλα δεν διστάζω να ψάξω νέους τρόπους επιβίωσης. Δεν στέκομαι στο τι σπούδασα και άρα αυτό πρέπει να ασκώ ως επάγγελμα. Χάρηκα τις σπουδές μου και τα φοιτητικά μου χρόνια, πήρα πολλά από την εκπαίδευσή μου, αλλά δεν την αφήνω να με περιορίσει. Άλλωστε η όποια εκπαίδευση αρχικά διδάσκει τον σκέψη και την μεθοδολογία στον ανθρώπινο νου.

Τι θα προτείνατε σ ένα δικό σας άνθρωπο να κάνει αντίστοιχα;

Να ψάξει να δει τι τον ενδιαφέρει να κάνει, τι ταλέντα έχει και πως θα τα βγάλει προς τα έξω. Η αυτογνωσία σε συνδυασμό με την εκπαίδευση θα του δώσουν τις λύσεις. Τα μέσα υπάρχουν αρκεί να τα χρησιμοποιήσει κανείς κατά το δοκούν. Πήγα σε σχολή δημοσιογραφίας πολύ μετά το Πανεπιστήμιο για να μάθω να γράφω με συγκεκριμένο τρόπο. Εν κατακλείδι έχω να πω το εξής: κανείς δεν μπορεί να μου πάρει ότι κουβαλώ μέσα μου, στο μυαλό, την ψυχή και την καρδιά μου. Είναι αποκτήματα δικά μου και τα χειρίζομαι όπως κρίνω ότι μου αρμόζει και μου αξίζει.

Τα Κύθηρα είναι ο τόπος που ζείτε για μήνες και δραστηριοποιείστε επαγγελματικά. Γιατί διαλέξατε αυτό το νησί;

Μετά από διάφορες επαγγελματικές φάσεις και πριν ακόμα η κρίση με χτυπήσει δυνατά, πήρα την απόφαση να αφήσω πίσω μου την επαγγελματική ζωή της Αθήνας. Το Τσιρίγο είναι ο παράδεισός μου και ήθελα να βρω έναν τρόπο να μένω όσο το δυνατόν περισσότερο εκεί. Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με τον τουρισμό σε ένα νησί που προσελκύει τον ποιοτικό τουρισμό και ο ξενώνας «Αλοϊζιάνικα 1768» έγινε το πεδίο δράσης μου. Σήμερα πια με την κρίση μπορώ αβίαστα να ισχυριστώ πως ήταν θεόπνευστη η απόφασή μου και πως χαίρομαι πολύ για αυτή τη στροφή στη ζωή μου.

Άρα αυτή την στιγμή μπορείτε να πείτε πως οι δραστηριότητές σας λογοτεχνία και τουρισμός είναι όλα όσα θέλετε να κάνετε?

Ναι πράγματι έτσι είναι. Μόνο που εδώ θα προσθέσω και μια τρίτη μεγαλειώδη για μένα δραστηριότητα. Την μητρότητα. Έχω την χαρά να είμαι μαμά μιας κόρης δώδεκα χρονών. Η κόρη μου είναι μαζί μου σε όλα και ταυτόχρονα ζει και η ίδια μια γεμάτη από δραστηριότητες ζωή. Χαίρομαι να την βλέπω να ψάχνει τα δικά της ταλέντα, να δουλεύει και να παλεύει μαζί τους και ταυτόχρονα να κάνουμε πράγματα μαζί.

Φοβάστε το σήμερα και ελπίζετε για το αύριο;

Ναι φοβάμαι και όχι μόνον για μένα αλλά και για τους δικούς μου αγαπημένους ανθρώπους αλλά ελπίζω κιόλας γιατί υπάρχουν οι δικοί μου άνθρωποι και στόχοι. Δεν παύω να ονειρεύομαι, να στοχεύω και να αγωνίζομαι. Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που είμαι καλά καθημερινά και προγραμματίζω την κάθε μέρα σαν να είναι μοναδική. Ζω τα πάντα σαν να ναι πρωτόγνωρα και αντλώ έμπνευση για να ομορφαίνω τις εικόνες μου.

Τι θα λέγατε σ έναν απελπισμένο και απογοητευμένο άνθρωπο;

Καταλαβαίνω πόσο πονάς, σε νοιώθω αλλά μόνο τα πραγματικά τραγικά πράγματα δεν έχουν μια καλή πλευρά. Είμαι εδώ μαζί σου, μίλα μου σε ακούω.

Διαβάστε πληροφορίες για το βιβλίο εδώ: http://all4fun.gr/fun/books/7930-q–q—.html

Της Αλεξίας Βλάρα, 5/1/2014

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα